IBPBI/2/423-530/13/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2013 r. (data wpływu do BKIP 6 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zawartą umową najmu samochodu osobowego w pełnej wysokości bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2013 r. wpłynął do BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zawartą umową najmu samochodu osobowego w pełnej wysokości bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie realizacji kontraktów budowlanych na terenie Unii Europejskiej. W tym celu konieczne są częste wyjazdy służbowe poza granice Polski. Spółka zawarła umowę najmu samochodu osobowego na okres 36 miesięcy z firmą zajmującą się profesjonalnie usługami wynajmu długoterminowego samochodów. Umowa przewiduje, że wynajmujący oddaje samochód do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony (36 m-cy), natomiast dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty miesięcznego czynszu. Suma rat za wynajem w okresie dzierżawy, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej samochodu.

Wynajmujący w dniu zawarcia umowy nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Samochód będący przedmiotem najmu wykorzystywany jest przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej, a wydatki związane z umową najmu długoterminowego są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym odpisów amortyzacyjnych dokonuje właściciel pojazdu, czyli wynajmujący.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty związane z wynajmowanym samochodem osobowym na cele prowadzonej działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Zdaniem Spółki, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Jednakże zgodnie z art. 16 ust. 3b ww. ustawy, przepis ten nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1. W myśl tego uregulowania, przez umowę leasingu należy rozumieć umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Na podstawie art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego na rzecz finansującego, jeżeli umowa spełnia łącznie dwa warunki:

W przedmiotowej umowie dzierżawy zawartej przez Spółkę oba te warunki zostały spełnione. Umowa spełnia ponadto warunki nazwanej umowy leasingu z Kodeksu cywilnego. Zatem, mimo iż umowa jest nazwana jako umową najmu, do celów podatkowych spełnia warunki niezbędne do zakwalifikowania jej jako leasing operacyjny - czynsz za dzierżawę płacony na rzecz wydzierżawiającego jest kosztem uzyskania przychodu. Ponadto, Spółka stoi na stanowisku, że aby wydatki za używanie samochodu osobowego, w tym opłacany czynsz najmu, zaliczyć w koszty uzyskania przychodów, nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Także wydatki na paliwo, części zamienne i inne wydatki związane z eksploatacją samochodu będą stanowiły koszt uzyskania przychodów pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., określana dalej skrótem: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Powyższy przepis ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych umów związanych z używaniem, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika. Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Powyższego przepisu nie stosuje się jednak do samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p. (art. 16 ust. 3b u.p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p., ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym" oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków drugiej stronie, zwanej "korzystającym" podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Definicja umowy leasingu zawarta w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p. określa warunki, jakie musi spełnić umowa, aby zgodnie z ustawą mogła być uznana za umowę leasingu. Ustawodawca konstruując ten przepis określił zakres podmiotowy i przedmiotowy umowy leasingu. Jednocześnie w rozdziale 4a - opodatkowanie stron umowy leasingu - znajduje się przepis art. 17b, który określając skutki, jakie wywołuje umowa po stronie finansującego i korzystającego, wskazuje na dodatkowe warunki, które decydują o zaliczeniu umowy do podatkowej umowy leasingu operacyjnego.

Aby zawarta umowa mogła być uznana dla celów podatkowych za umowę leasingu operacyjnego, w szczególności aby mogła wywołać skutki podatkowe po stronie korzystającego w zakresie możliwości zaliczenia opłat ustalonych w umowie leasingu i wydatków ponoszonych w trakcie użytkowania przedmiotu leasingu do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki określone w art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p.:

Jednocześnie należy uwzględnić zastrzeżenie określone w art. 17b ust. 2 u.p.d.o.p., zgodnie z którym, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Jeżeli zawarta umowa nie spełnia łącznie powyższych warunków, skutki podatkowe takiej umowy są takie same jak w przypadku umowy dzierżawy. Zaliczenie w takiej sytuacji zarówno wydatków w zakresie czynszu płaconego wydzierżawiającemu, jak i opłat związanych z eksploatacją pojazdu, przy uwzględnieniu limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., następuje z uwzględnieniem generalnej zasady wynikającej z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., obligującej istnienie związku przyczynowo - skutkowego wydatków z osiąganymi przychodami (lub źródłem przychodu w celu jego zabezpieczenia lub zachowania). Prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w zakresie wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych niebędących składnikiem majątku podatnika wymaga ponadto prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (art. 16 ust. 3b u.p.d.o.p.).

Natomiast, gdy umowa spełnia warunki, określone w ww. przepisie art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p., korzystający ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zarówno opłaty wynikające z umowy, a także wydatki eksploatacyjne z tytułu użytkowania samochodu osobowego bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka zawarta umowę najmu samochodu osobowego na okres 36 miesięcy z firmą zajmującą się profesjonalnie usługami wynajmu długoterminowego samochodów. Umowa przewiduje, że wynajmujący oddaje samochód do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony (36 m-cy), natomiast dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty miesięcznego czynszu. Suma rat za wynajem w okresie dzierżawy, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej samochodu. Ponadto jak wskazała Spółka w dniu zwarcia umowy nie wystąpiły żadne okoliczności, o których mowa w art. 17b ust. 2 u.p.d.o.p.

Samochód będący przedmiotem najmu wykorzystywany jest przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej, a wydatki związane z umową najmu długoterminowego są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym odpisów amortyzacyjnych dokonuje właściciel pojazdu, czyli wynajmujący.

Wobec powyższego, opisana we wniosku umowa najmu stanowi podatkową umowę leasingu operacyjnego.

Reasumując, zawarta przez Spółkę umowa spełnia warunki uznania jej podatkową umowę leasingu operacyjnego co uprawnia Ją do zaliczania wydatków wynikających z tej umowy (w zakresie czynszu, jak i wydatków eksploatacyjnych) do kosztów uzyskania przychodów bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.