IBPBI/2/423-510/14/KP,IBPBI/2/423-511/14/KP,IBPBI/2/423-512/14/KP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 5 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz momentu zaliczania wydatków związanych z ustanowieniem służebności gruntowej do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz momentu zaliczania wydatków związanych z ustanowieniem służebności gruntowej do kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej zwany także: Spółką) prowadzi inwestycję polegającą na budowie farmy wiatrowej, składającej się z elektrowni wiatrowych (tzw. wiatraków), mających wytwarzać energię elektryczną ze źródeł odnawialnych. Przedsięwzięcie będzie się składać z zespołu elektrowni wiatrowych zlokalizowanych w swoim bezpośrednim sąsiedztwie, korzystających ze wspólnej infrastruktury.

W celu zrealizowania inwestycji Spółka posiada prawo do dysponowania nieruchomościami, na których zlokalizowane będą wiatraki, np. w formie umów dzierżawy zawartych z właścicielami gruntów. Ponadto Wnioskodawca zawiera umowy o ustanowieniu ograniczonego prawa rzeczowego, o charakterze bezterminowym, z właścicielami gruntów otaczających urządzenia wytwarzające energię.

Ograniczone prawo rzeczowe polega na ustanowieniu służebności gruntowej na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości władnącej, na której posadowiona jest elektrownia wiatrowa. Służebność gruntowa polega na nadwieszeniu skrzydła urządzenia służącego do wytwarzania energii elektrycznej za pomocą siły wiatru oraz na prawie korzystania z nieruchomości obciążonej w niezbędnym zakresie w celu konserwacji, remontu i modernizacji oraz eksploatacji, jak również demontażu urządzenia służącego do wytwarzania energii elektrycznej za pomocą siły wiatru. Zgodnie z regulacjami wynikającymi z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), co do zasady, służebności gruntowe powstają na podstawie umowy. Umowa taka zawierana jest między właścicielem nieruchomości obciążonej a właścicielem nieruchomości władnącej.

Z kodeksu cywilnego wynika, że służebność gruntowa może być ustanowiona odpłatnie lub nieodpłatnie. Odpłatność jest ekwiwalentem uszczuplonego prawa własności. W niniejszej sprawie właścicielami nieruchomości władnącej, na której zlokalizowane będą wiatraki, są inne podmioty niż Spółka. Wnioskodawca wydzierżawia ten teren od właścicieli gruntów. Umowa o ustanowienie służebności gruntowej zawierana jest pomiędzy właścicielami nieruchomości władnącej i obciążonej, jednak ze względu, że to Spółka zamierza wybudować farmę wiatrową na dzierżawionym gruncie, to bierze ona udział w zawarciu umowy o ustanowienie służebności gruntowej, na zasadach strony. Wnioskodawca w akcie notarialnym, opisującym ustanowienie służebności, wskazuje niezbędny zakres służebności gruntowej, konieczny do eksploatacji elektrowni wiatrowych oraz ponosi wszelkie koszty związane z jej ustanowieniem. W szczególności są to takie koszty jak: odpłatność za ustanowienie służebności, wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego zawierającego oświadczenie woli właściciela nieruchomości obciążonej, taksa notarialna, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty za wypisy/odpisy aktów notarialnych, opłaty sądowe od wniosku o wpis w księgach wieczystych służebności gruntowej.

Służebności gruntowe, ustanawiane dla celów związanych z funkcjonowaniem farmy wiatrowej, są odpłatnie - w formie jednorazowej płatności lub płatności corocznej. W aktach notarialnych, opisujących ustanowienie służebności gruntowej, posłużono się różnymi terminami na określenie ekwiwalentu za ustanowienie służebności. Przykładowo - w jednym akcie notarialnym określono, że jest to jednorazowe wynagrodzenie, a w innym, że jest to odszkodowanie płatne corocznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy koszty ponoszone przez Spółkę, związane z ustanowieniem służebności grunto-wej, w szczególności takie jak odpłatność za ustanowienie służebności, wydatki zwią-zane ze sporządzeniem aktu notarialnego zawierającego oświadczenie woli właściciela nieruchomości obciążonej, taksa notarialna, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowe od wniosku o wpis w księgach wieczystych służebności gruntowej, zwiększają początkową wartość poszczególnych środków trwałych, wytworzonych w ramach budowy farmy wiatrowej, jeżeli są poniesione do dnia przekazania tych środ-ków do używania, a co za tym idzie podlegają amortyzacji na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Czy koszty związane z ustanowieniem służebności gruntowej poniesione przez Spółkę po dniu przekazania środków trwałych do używania powinny być rozpoznawane w dacie ich poniesienia.

3. Czy prawidłowe jest przyporządkowanie wydatków związanych z ustanowieniem słu-żebności gruntowej do poszczególnych środków trwałych według procentowego udziału wartości poszczególnych wiatraków w wartości wszystkich elektrowni wia-trowych, na których wytworzenie składają się te koszty, jeżeli niemożliwe jest precy-zyjne przyporządkowanie tych wydatków do konkretnych wiatraków.

Zdaniem Wnioskodawcy: warunki, pozwalające na uznanie określonych wydatków za koszty uzyskania przychodów, zostały wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.). Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zatem wszystkie faktycznie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Z kolei w celu ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, należy rozróżnić rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Wydatki mogą być powiązane z przychodem w sposób bezpośredni (ich poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów) lub w inny niż bezpośredni sposób (nie sposób wydatków przypisać do określonych przychodów). Niektóre wydatki nie są zaliczane do kosztów podatkowych na zasadach ogólnych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b u.p.d.o.p., wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Mogą natomiast być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, na podstawie art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Wartość początkową środka trwałego - w razie jego wytworzenia we własnym zakresie - zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, ustala się według kosztu wytworzenia, za który jak wynika z treści art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. - uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Z drugiej strony, do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W myśl powyższych przepisów - do początkowej wartości wytworzonego środka trwałego zalicza się wszystkie wydatki związane z jego wytworzeniem, poniesione od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Wskazany w art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. katalog wydatków, które powinny podwyższyć wartość wytworzonego środka trwałego jest otwarty. Zatem wszystkie wydatki, a nie tylko literalnie wymienione w treści omawianego przepisu, które mają wpływ na wartość początkową środka trwałego, powinny podwyższać tą wartość. Z tego powodu wszystkie koszty pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem środka trwałego, stanowią składnik wartości początkowej, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Taki sposób interpretacji art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. został zaakceptowany w orzecznictwie sądowo-administracyjnym.

Przykładowo, w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego:

* z 1 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1603/09 w którym stwierdzono, że "wszelkie wydatki, które dają się przyporządkować do środka trwałego stanowią element wartości początko-wej wytwarzanego środka trwałego",

* z 6 września 2012 r., sygn. II FSK 169/11.

Reasumując, przeważające znaczenie przy zaliczeniu określonego ciężaru do wydatków stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego, ma możliwość przyporządkowania danego wydatku do konkretnej inwestycji, tj. do wytworzenia określonego środka trwałego.

Spółka zawiera umowy o ustanowienie służebności wyłącznie w związku z projektem budowy elektrowni wiatrowych (tzw. wiatraków). Istnieje zatem ścisły związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami na ustanowienie służebności gruntowych a realizowanym projektem. Ponadto ustanowione służebności nie służą ogólnej działalności Spółki, ale realizacji konkretnej inwestycji. Co za tym idzie nie można ich zaliczyć do kosztów ogólnych zarządu, czy pozostałych kosztów operacyjnych, gdyż nie ma wątpliwości, że koszty ustanowienia służebności nie powstałyby, gdyby Spółka nie prowadziła inwestycji polegającej na budowie farmy wiatrowej.

W celu prawidłowego, na gruncie podatkowym, rozliczenia wydatków kreujących wartość środka trwałego, decydujące znaczenie ma moment zakończenia inwestycji i przekazanie tego środka do używania. Wydatki poniesione do dnia przekazania wytworzonego środka trwałego powiększają jego wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Za to wydatki za ustanowienie służebności gruntowej, poniesione po dniu przekazania tego środka do używania, powinny stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia.

Na poparcie przedstawionego przez Spółkę sposobu interpretacji opisanej sytuacji można przywołać następujące orzeczenia: nieprawomocne wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 września 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 655/13, III SA/Wa 654/13, III SA/Wa 653/13, w których stwierdzono, że wydatki pozostające w bezpośrednim związku z kosztem wytworzenia danego środka trwałego - stanowią w myśl art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. - koszty zaliczające się do wartości wytworzonego środka trwałego, zwiększające koszt wytworzenia, a zarazem wartość początkową środka trwałego. Natomiast te same koszty poniesione już po dacie oddania środków trwałych do używania powinny stanowić koszt podatkowy w momencie poniesienia. Podobnie stwierdzono w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 11 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 264/13 oraz w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1744/09.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie także w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych w imieniu Ministra Finansów np.: w interpretacji indywidualnej wydanej 21 października 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygnatura ILPB4/423-254/12/13-S/ŁM, w interpretacji indywidualnej wydanej 13 września 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygnatura IBPBI/2/423-1156/13/CzP, w interpretacji indywidualnej wydanej 24 lutego 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygnatura IBPBI/2/423-1608/10/CzP.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy koszty ponoszone przez Spółkę, a związane z ustanowieniem służebności gruntowej, w szczególności takie jak:

* odpłatność za ustanowienie służebności,

* wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego zawierającego oświadczenie woli właściciela nieruchomości obciążonej,

* taksa notarialna,

* podatek od czynności cywilnoprawnych,

* opłaty sądowe od wniosku o wpis w księgach wieczystych służebności gruntowej,

zwiększają wartość początkową poszczególnych środków trwałych, wytworzonych w ramach budowy farmy wiatrowej, jeżeli są poniesione do dnia przekazania tych środków do używania, a co za tym idzie podlegają amortyzacji na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast te koszty związane z ustanowieniem służebności gruntowej, które zostały poniesione przez Spółkę po dniu przekazania środków trwałych do używania powinny być rozpoznawane w dacie ich poniesienia.

W przytoczonym stanie faktycznym, koszty związane z ustanowieniem służebności gruntowej, ponoszone są przez Spółkę w celu wybudowania farmy wiatrowej, składającej się z zespołu elektrowni wiatrowych, zlokalizowanych w swoim bezpośrednim sąsiedztwie. Ze względu, że wydatki związane ze służebnością mogą odnosić się do zespołu elektrowni wiatrowych, a nie być przyporządkowane tylko do określonego wiatraka, niemożliwe może być precyzyjne przyporządkowanie tych kosztów do konkretnych środków trwałych. Zatem w sytuacji, gdy wydatki te poniesione zostały na wytworzenie więcej niż jednego środka trwałego i niemożliwe jest precyzyjne przyporządkowanie tych wydatków do konkretnego środka trwałego, to koszty te powinny powiększać wartość początkową poszczególnych wiatraków, proporcjonalnie do wartości wszystkich elektrowni wiatrowych, na których wytworzenie składają się koszty ustanowienia służebności. Metoda ta jest akceptowana przez organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej wydanej 13 września 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygnatura IBPBI/2/423-1153/13/CzP.

W świetle przedstawionych powyżej rozważań, prawidłowym jest przyporządkowanie wydatków związanych z ustanowieniem służebności gruntowej do poszczególnych środków trwałych według procentowego udziału wartości poszczególnych wiatraków w wartości wszystkich elektrowni wiatrowych, na których wytworzenie składają się te koszty, jeżeli niemożliwe jest precyzyjne przyporządkowanie tych wydatków do konkretnych wiatraków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z powyższymi uregulowaniami podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub jego zachowanie albo zabezpieczenie.

Aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione łącznie następujące warunki, a mianowicie:

* wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,

* musi być definitywny, a więc bezzwrotny,

* musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpiecze-nia źródła przychodów,

* musi zostać właściwie udokumentowany,

* nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W art. 15 ust. 4-4e u.p.d.o.p. ustawodawca wprowadził zasady dotyczące momentu rozpoznawania kosztów dla celów podatkowych, w zależności czy dany wydatek wiąże się z możliwością uzyskania przychodów w sposób bezpośredni lub pośredni.

W myśl art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Ponadto z treści art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. wynika, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W u.p.d.o.p. nie została zawarta definicja pojęcia "koszty bezpośrednio związane z przychodami" ani też pojęcia "koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami". Ogólne znaczenie tych pojęć można jednakże ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. I tak, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami bezpośrednimi będą zatem takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest "zidentyfikowanie" wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Koszty pośrednie zaś dotyczą całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej i ponoszone są w celu zachowania źródła przychodów. Wydatki takie należy klasyfikować jako element kosztów stałych, które podatnik jest obowiązany uiszczać. Zatem ponoszenie ww. wydatków, związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą może mieć wpływ na możliwość osiągnięcia przez niego przychodu, choć trudno powiązać je z konkretnym przysporzeniem. Wydatki takie należy zatem zaliczać do kosztów uzyskania przychodów jako koszty ogólne prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.

Podstawę, naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa składników majątku trwałego. Sposób jej ustalenia jest zróżnicowany i uzależniony jest w szczególności od sposobu ich nabycia (wytworzenia).

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie wytworzenia we własnym zakresie, uważa się koszt wytworzenia. Natomiast w myśl art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zrealizował inwestycję w postaci budowy farmy wiatrowej. W związku z tą inwestycją dla celów związanych z funkcjonowaniem farmy wiatrowej, poniósł wydatki związane ze ustanowieniem służebności gruntowej na gruntach otaczających urządzenia wytwarzające energię, tj. sporządzenie aktu notarialnego zawierającego oświadczenie woli właściciela nieruchomości obciążonej, taksa notarialna, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowe od wniosku o wpis w księgach wieczystych służebności gruntowej oraz opłaty z tytułu ustanowienia służebności gruntowej w formie jednorazowej płatności lub płatności corocznej. Koszty te zostały poniesione wyłącznie w związku z projektem budowy elektrowni wiatrowych (tzw. wiatraków). Istnieje zatem ścisły związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami na ustanowienie służebności gruntowych, a realizowanym projektem czyli wytworzeniem środków trwałych, którymi będą tzw. wiatraki. Ponadto ustanowione służebności nie służą ogólnej działalności Spółki, ale realizacji konkretnej inwestycji.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że koszty związane z ustanowieniem służebności gruntowej, jako objęte zakresem cytowanego wyżej art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., poniesione do dnia oddania środków trwałych (wiatraków) do używania zwiększają ich wartość początkową.

Natomiast wydatki z tytułu opłat okresowych za ustanowienie służebności, ponoszone po dniu zakończenia realizacji inwestycji, stanowią koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, które zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. są potrącane w dacie ich poniesienia.

Zatem stanowisko podatnika w zakresie sposobu ujęcia ww. wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodu, należy uznać za prawidłowe (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2).

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 należy stwierdzić, przepisy u.p.d.o.p. nie przewidują żadnego sposobu przyporządkowania wydatku w przypadku, gdy został on poniesiony w celu wytworzenia kilku środków trwałych i nie można precyzyjnie przyporządkować jego wysokości do konkretnego środka trwałego. Zatem na podatniku ciąży obowiązek dokonania przyporządkowania udziału wydatku w danym środku trwałym. Dokonać tego należy za pomocą klucza, który najbardziej precyzyjnie odzwierciedla wysokość kosztów poniesionych w celu wytworzenia danego środka trwałego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca przyporządkował wydatki związane z ustanowieniem służebności gruntowej do poszczególnych środków trwałych (wiatraków) według procentowego udziału wartości poszczególnych wiatraków w wartości wszystkich elektrowni wiatrowych, na których wytworzenie składają się te koszty.

Zatem, jeżeli jest to najbardziej obiektywny sposób dokonania takiego przyporządkowania, to stanowisko podatnika w tym zakresie również należy uznać za prawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Należy jednak zauważyć, że jedynie właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej jest uprawniony w prowadzonym postępowaniu do badania stanu faktycznego danej sprawy, a tym samym do oceny prawidłowości wybranej przez podatnika metody przypisania do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych kosztów poniesionych w celu wytworzenia kilku środków trwałych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.