IBPBI/2/423-506/09/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 29 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 9 czerwca 2009 r. oraz w dniu 21 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji m.in. przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji m.in. przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne. Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismami z dnia 29 maja 2009 r. oraz z dnia 10 lipca 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony w dniu 9 czerwca 2009 r. oraz w dniu 21 lipca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W dniu 17 kwietnia 2009 r. przed notariuszem spisano umowę sprzedaży przedsiębiorstwa w trybie art. 316 i 317 prawa upadłościowego i naprawczego.

W lutym 2009 r. Spółka przystąpiła do przetargu na zakup przedsiębiorstwa upadłej spółki z o.o. i przetarg ten wygrała kupując za cenę 863.000,00 zł.

Kwota ta obejmuje:

* 11.312 udziałów w spółce z o.o. za łączną wartość 565.000,00 zł,

* 5 szt. udziałów członkowskich w Banku Spółdzielczym o wartości 1.650,00 zł,

* zapasy magazynowe o wartości 314.086,78 zł,

* należności zasądzone o wartości 450.651,21 zł.

Za sporządzenie aktu notarialnego Spółka zapłaciła 22.410,84 zł.

Kwotę zakupu powiększono o koszty opłat notarialnych i przyjęto w sposób następujący:

Spółdzielczym - 1.678,00 zł

Ogółem - 1.353.798,83 zł

Różnicę między sumą kosztów nabycia i kosztami notarialnymi a nominalną wartością odniesiono na konto przychody przyszłych okresów, różnica ta wynosi 468.387,99 zł.

Przyjęto ją w następujący sposób:

Po sprzedaży kwoty te zostaną odniesione na przychody Spółki.

Upadłe przedsiębiorstwo jest podatnikiem podatku VAT i sprzedaż nastąpiła w trybie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku (data wpływu 9 czerwca 2009 r.) Spółka dodała, że w ramach tego zakupu przejęto należności za towary, na które są prawomocne wyroki sądowe. Spółka złożyła wniosek o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz nabywcy wierzytelności tj. Spółki. Po otrzymaniu sądowej klauzuli wykonalności Spółka będzie oddawać te nakazy do komornika celem ściągnięcia wierzytelności zgodnie z wyrokami.

W kolejnym uzupełnieniu Wniosku (data wpływu 21 lipca 2009 r.) Spółka stwierdziła, iż jej intencją jest uzyskanie interpretacji indywidualnej z zakresu możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalnych o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25a. We wniosku w poz. 45 pomyłkowo wpisano art. 16 pkt 26a.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wierzytelności jeśli będą umorzone przez komornika jako nieściągalne a pochodzące z zakupu części Przedsiębiorstwa Upadłego będą kosztem uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

Zdaniem wnioskodawcy tworząc rezerwy na należności kupione w wyniku upadłej Spółki jako części przedsiębiorstwa traktuje to, jakby sama Spółka miała przychody ze sprzedaży towarów. Dlatego też rezerwy na należności netto oddane do komornika będą stanowiły podatkowo jako koszty uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu (wpływ 9 czerwca 2009 r.) stwierdzono, iż Spółka jest sukcesorem nabytych praw i obowiązków z tytułu nabycia części przedsiębiorstwa upadłego. W związku z tym traktuje przychody ze sprzedaży towarów i usług osiągnięte w zakupionym Upadłym Przedsiębiorstwie jako własne i dlatego też dokonując odpisów aktualizujących na te wierzytelności będą kosztami uzyskania przychodów od tej części która została zaliczona do przychodów.

Natomiast w uzupełnieniu (wpływ z dnia 21 lipca 2009 r.) ujęto stanowisko wnioskodawcy o treści: Spółka jest sukcesorem nabytych praw i obowiązków z tytułu nabycia części Przedsiębiorstwa Upadłego. W związku z tym traktuje przychody ze sprzedaży towarów i usług osiągnięte w zakupionym Upadłym Przedsiębiorstwie jako własne i dlatego też po umorzeniu wierzytelności przez komornika będą one kosztami uzyskania przychodów w takiej części która została zaliczona do przychodów w Upadłym Przedsiębiorstwie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...). Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 tej ustawy zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. Treść analizowanego przepisu u.p.d.o.p. implikuje wniosek, że tylko wierzytelności zaliczone uprzednio do przychodów należnych, po spełnieniu przewidzianych w tej ustawie warunków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

W świetle powyższego zaliczenie nieściągalnej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca nie zaliczył uprzednio wierzytelności do przychodów należnych. Takiego zaliczenia mogła dokonać bowiem tylko upadła Spółka, której przedsiębiorstwo nabył wnioskodawca. W przedmiotowej sprawie nie można mówić o automatyzmie przejścia wszelkich praw i obowiązków podatkowych na nabywcę przedsiębiorstwa. Wprawdzie w Dziale III Rozdziale 14 Ordynacji podatkowej uregulowano kwestię tzw. sukcesji podatkowej. Jednak sukcesja ta odnosi się do następców prawnych oraz podmiotów przekształconych wśród których ustawodawca nie przewidział nabywców przedsiębiorstw poprzez zakup w trybie art. 316 i 317 prawa upadłościowego i naprawczego. Natomiast art. 112 Ordynacji podatkowej reguluje kwestie odpowiedzialności, w określonych sytuacjach, m.in. nabywcy przedsiębiorstwa za zaległości podatkowe podatnika. Jednakże ta kwestia nie była przedmiotem wniosku.

W świetle powyższego, skoro nie został spełniony jeden z trzech ww. warunków tj. wnioskodawca nie zaliczył ww. wierzytelności do przychodów należnych to nie zaistniały przesłanki umożliwiające zaliczenie nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.