IBPBI/2/423-499/10/SD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 2 kwietnia 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-499/10/SD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2010 r. (złożono osobiście do tut. BKIP 8 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

* sposobu ustalenia wartości początkowej ujawnionych środków trwałych - jest nieprawidłowe,

* zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych - jest prawidłowe

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2010 r. złożono do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

* sposobu ustalenia wartości początkowej ujawnionych środków trwałych,

* zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji energii elektrycznej. W skład majątku Spółki wchodzą głównie środki trwałe związane z dystrybucją energii elektrycznej. W większości przypadków składniki majątku Spółki zlokalizowane są na terenie działania sieci, a nie w obrębie siedziby Spółki. W konsekwencji, składniki te są terytorialnie rozproszone i znajdują się na obszarze wielu gmin. Ponadto, składniki te są często trudno dostępne.

Majątek Spółki jest bardzo liczny i składa się z ponad 80.000 składników.

Spółka powstała w wykonaniu dostosowania funkcjonowania polskiej energetyki do wymagań przepisów wspólnotowych. Zgodnie bowiem z postanowieniami Dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r., dotyczącej wspólnych zasad wewnętrznego rynku energii elektrycznej, jak również z postanowieniami art. 9d ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne oraz art. 22 pkt 2 ustawy z 4 marca 2005 o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska, przedsiębiorstwa energetyczne były zobowiązane do rozdzielenia prowadzonej przez nie działalności sieciowej (tekst jedn. działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej) od innych rodzajów działalności.

W związku z powyższym, Spółka G prowadząca przed zmianami wynikającymi z powyższych przepisów, działalność w zakresie obrotu energią elektryczną oraz jej dystrybucji, wydzieliła działalność sieciową.

Z dniem 1 lipca 2007 r. działalność Spółki G w zakresie dystrybucji energii elektrycznej została przeniesiona do Spółki w drodze aportu. Przedmiot aportu stanowiła zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Klasyfikację przedmiotu aportu potwierdził w postanowieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego.

W konsekwencji, majątek Spółki stanowią w głównej mierze wchodzące uprzednio w skład oddziału dystrybucyjnego Spółki G składniki wniesione aportem do Spółki, jak również aktywa (tekst jedn. środki trwałe i wartości niematerialne i prawne) nabyte przez Spółkę w okresach późniejszych.

Artykuł 26 ustawy o rachunkowości (dalej. "UoR") przewiduje trzy sposoby inwentaryzacji:

* spis z natury,

* potwierdzenie prawidłowości sald,

* porównanie ksiąg z dokumentami.

Z uwagi na to, że dostęp do środków trwałych Spółki jest, co do zasady, znacznie utrudniony, majątek ten w większości przypadków podlega inwentaryzacji w drodze porównania ksiąg z dokumentami, a nie w drodze spisu z natury.

W toku wewnętrznej weryfikacji składników majątku Spółki przeprowadzonej w 2009 r. ujawniono "nadwyżki" środków trwałych, które nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ujawniane środki trwałe, które są wykorzystywane w działalności Spółki, są następnie wprowadzane do tej ewidencji.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z ujawnieniem środków trwałych, Spółka ma prawo wprowadzić je do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, tj. dokonać ich ujawnienia zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o p.d.o.p., przy czym wartością początkową dla celów amortyzacji będzie wartość rynkowa ujawnionych środków trwałych (rozpoznana przez Spółkę jako przychód podatkowy), a następnie zaliczać odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych do kosztów uzyskania przychodów od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Spółki, stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o p.d.o.p., składniki majątku wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania, a późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Ponadto, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle powyższego, Spółka ma prawo wprowadzić ujawnione środki trwałe do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, tj. dokonać ich ujawnienia zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o p.d.o.p., przy czym wartością początkową dla celów amortyzacji będzie wartość rynkowa ujawnionych środków trwałych (rozpoznana przez Spółkę jako przychód podatkowy).

W konsekwencji, Spółka będzie również uprawniona zaliczać odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych do kosztów uzyskania przychodów od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do przepisów art. 16d ust. 2 ustawy o p.d.o.p., składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż z dniem 1 lipca 2007 r. działalność Spółki G w zakresie dystrybucji energii elektrycznej została przeniesiona do Spółki w drodze aportu. Przedmiot aportu stanowiła zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o p.d.o.p.

W konsekwencji, aktualny majątek Spółki stanowią w głównej mierze wchodzące uprzednio w skład oddziału dystrybucyjnego Spółki G składniki wniesione aportem do Spółki, jak również aktywa (tekst jedn. środki trwałe i wartości niematerialne i prawne) nabyte przez Spółkę w okresach późniejszych.

Zasady, ustalania wartości początkowej składników majątku trwałego są zróżnicowane w zależności od sposobu ich nabycia.

Wartość ujawnionych środków trwałych ustala się według zasad określonych w art. 16g ustawy o p.d.o.p., a więc w przypadku gdy Spółka otrzymała przedmiotowe środki trwałe w wyniku:

* aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa zgodnie z art. 16g ust. 10a ustawy o p.d.o.p.,

* w razie nabycia - na zasadach określonych w art. 16g ust. 1 pkt 1, 1a, 2 ustawy o p.d.o.p.

Obowiązujące przepisy uzależniają sposób określenia wartości początkowej składników majątku wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wniesionych w postaci aportu, od uprzedniego wprowadzenia ich przez wnoszącego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jeśli środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne były wykazane w ewidencji wnoszącego aport, do ustalenia ich wartości początkowej i pozostałych zasad amortyzacji przez spółkę przejmującą aport ma zastosowanie reguła kontynuacji amortyzacji (art. 16g ust. 9 i 10a oraz art. 16h ust. 3 i 3a ustawy).

Jeśli składniki majątku przedsiębiorstwa, w tym środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, wchodzące w skład aportu przedsiębiorstwa nie byłyby wykazane w ewidencji wnoszącego aport, wówczas do ustalenia ich wartości początkowej stosujemy odpowiednio art. 16g ust. 10 ustawy.

Stosownie do przepisów art. 16g ust. 10 ustawy o p.d.o.p., w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1.

suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2,

2.

różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Natomiast za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w zależności od sposobu nabycia, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1, 1a oraz 2 ustawy o p.d.o.p., uważa się:

1.

w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia,

1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a,

2.

w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Należy zwrócić uwagę, iż fakt ujawnienia składników majątku trwałego w ewidencji nie zmienia zasad ich wyceny, a zatem podstawę dokonania odpisów winna stanowić wartość początkowa ustalona na zasadach wskazanych w art. 16g ustawy o p.d.o.p.

W świetle powyższych przepisów stanowisko Spółki w zakresie ustalenia wartości początkowej ujawnionych środków trwałych należy uznać za nieprawidłowe.

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie:

* sposobu ustalenia wartości początkowej ujawnionych środków trwałych - jest nieprawidłowe,

* zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl