IBPBI/2/423-49/12/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 19 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy certyfikat rezydencji poświadcza miejsce rezydencji Kontrahenta dla celów podatkowych na okres dłuższy niż jednorazowy moment wypłaty należności licencyjnych,

* czy posiadanie przez Spółkę jednego certyfikatu rezydencji w okresie obejmującym kilka kolejnych wypłat należności licencyjnych, pozwala na skorzystanie z preferencyjnej stawki podatku przy kolejnych następujących po sobie wypłatach,

* okresu ważności certyfikatu rezydencji

- jest nieprawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy certyfikat rezydencji poświadcza miejsce rezydencji Kontrahenta dla celów podatkowych na okres dłuższy niż jednorazowy moment wypłaty należności licencyjnych,

* czy posiadanie przez Spółkę jednego certyfikatu rezydencji w okresie obejmującym kilka kolejnych wypłat należności licencyjnych, pozwala na skorzystanie z preferencyjnej stawki podatku przy kolejnych następujących po sobie wypłatach,

* okresu ważności certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka na podstawie zawartej umowy z podmiotem zagranicznym (Kontrahent) z siedzibą w Republice Czeskiej użytkuje oprogramowanie komputerowe stanowiące dedykowaną aplikację do sprzedaży biletów. Program pozostaje własnością Kontrahenta a z tytułu jego użytkowania Spółka dokonuje comiesięcznych opłat zakwalifikowanych jako opłaty licencyjne na rzecz Kontrahenta. Opłaty dokonywane są na podstawie wystawianych przez Kontrahenta faktur. Przyjętym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.") dokonując wypłaty należności licencyjnych Spółka zobowiązana jest potrącić podatek w wysokości 20% i odprowadzić go na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Biorąc pod uwagę zapis art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. Spółka odwołuje się do zapisów obowiązującej umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Zgodnie z brzmieniem art. 12 niniejszej umowy, należności licencyjne mogą być opodatkowane w tym umawiającym się państwie w którym powstają (Polska) i zgodnie z prawem tego państwa lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych. Właściciel należności licencyjnych nie wykonuje w Polsce działalności poprzez położony tu zakład. Podobnie Spółka nie posiada w Republice Czeskiej zakładu ani stałej placówki. Spółka korzysta z możliwości obniżenia potrącanego podatku do 5%. Mając jednak na uwadze zapis art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazujący, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika (Kontrahenta) dla celów podatkowych stosownym certyfikatem rezydencji, Spółka przed pierwszą wypłatą a potem w każdym kolejnym roku żąda od Kontrahenta przedstawienia aktualnego certyfikatu. Dysponując takim certyfikatem Spółka potrąca w trakcie roku, przy kolejnych wypłatach z tytułu należności licencyjnych, podatek dochodowy w wysokości 5%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki, otrzymany certyfikat rezydencji poświadcza miejsce rezydencji Kontrahenta na okres dłuższy niż jednorazowy moment wypłaty należności licencyjnych. Spółka wychodzi z założenia, że certyfikat rezydencji zachowuje swoją ważność do momentu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. Z uwagi na zachowanie należytej ostrożności Spółka występuje corocznie do Kontrahenta o przesłanie aktualnego certyfikatu potwierdzającego miejsce jego rezydencji podatkowej. Zdaniem Spółki takie postępowanie stanowi należyte zabezpieczenie oraz uzasadnienie dla stosowania preferencyjnej 5% stawki podatku potrącanego przy wypłacie należności licencyjnych.

Zdaniem Spółki, posiadanie certyfikatu rezydencji Kontrahenta pozwala na korzystanie z 5% stawki podatku przy kolejnych, następujących po sobie wypłatach należności licencyjnych.

Spółka uważa, że wystawiony przez właściwe organy podatkowe certyfikat rezydencji Kontrahenta zachowuje ważność aż do momentu zmiany stanu faktycznego tym certyfikatem potwierdzonego. W związku z tym Spółka jest zdania, że wymóg posiadania kolejnego certyfikatu dla każdej kolejnej wypłaty należności licencyjnych jest bezzasadny. W wypadku jednak odrębnego stanowiska organu podatkowego w tej sprawie Spółka zwraca się z uprzejmą prośbą o wskazanie terminu ważności certyfikatu akceptowalnego z punktu widzenia organu podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl natomiast art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p., ilekroć jest w niej mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Jak wynika z powołanych przepisów u.p.d.o.p., certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że na moment wydania tego dokumentu bądź na okres w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Tym samym, o ile brak zmiany rezydencji podatkowej podmiotu po upływie okresu, którego dotyczy wydany na jego rzecz certyfikat rezydencji, pozwala na stwierdzenie, że okoliczności faktyczne potwierdzone w certyfikacie nie uległy zmianie, to jednak nie uprawnia do uznania, że okoliczności faktyczne istniejące po okresie, jakiego dotyczy certyfikat, zostały potwierdzone tym certyfikatem.

Jak wskazano powyżej, certyfikat rezydencji stanowi dokument, który ma wpływ na okoliczność, czy od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany podatek, a jeśli tak, to wg jakiej stawki podatku, tj. wynikającej z przepisów u.p.d.o.p. czy też postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W razie wątpliwości, to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Należy przy tym podkreślić, że u.p.d.o.p. nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego siedzibę podatnika na dzień wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p. w momencie dokonywania tej wypłaty. W większości przypadków nie ma bowiem fizycznej możliwości uzyskania takiego dokumentu w dniu wypłaty tych należności. Natomiast, jeżeli w certyfikacie wskazano okres jego ważności, dla płatnika istotne jest, czy w dacie wypłaty świadczenia okres ten nie upłynął.

Z przepisu art. 26 ust. 1 zdanie trzecie u.p.d.o.p. wynika, że warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Zatem, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu dokonywania wypłat na rzecz podatnika (potwierdzającego rezydencję podatkową tego podatnika na moment/okres dokonywania wypłaty). Ustawodawca nie wskazał przy tym, w jakim terminie płatnik powinien wejść w posiadanie tego dokumentu.

Wobec powyższego, w przypadku wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., płatnik może - mając jednak na względzie ryzyko odpowiedzialności na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej - zastosować zwolnienie od podatku bądź stawki podatku wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w oparciu o informacje uzyskane od podatnika bądź na podstawie uzyskanego wcześniej certyfikatu rezydencji i potwierdzenia przez podatnika, że dane w nim zawarte nie uległy zmianie. Nie zwalnia to jednak płatnika z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu, w którym dokonane zostały te wypłaty.

Jeśli natomiast płatnik nie ma pewności co do rezydencji podatkowej danego podmiotu, w celu dochowania należytej staranności przy realizacji ciążących na nim obowiązków, powinien stosować przepisy krajowe. W przypadku poboru podatku w wysokości wyższej niż należna, podatnik ma bowiem możliwość wystąpienia do właściwego organu podatkowego o zwrot nadpłaty.

Przenosząc powołane przepisy na grunt przedstawionego stanu faktycznego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że certyfikat rezydencji zachowuje ważność aż do momentu zmiany stanu faktycznego potwierdzonego certyfikatem. W momencie wydania przez właściwy organ podatkowy certyfikatu rezydencji okoliczności przyszłe nie są organowi znane. Spółka nie może zatem przyjąć, że certyfikat rezydencji stanowi zaświadczenie o miejscu siedziby kontrahenta dla celów podatkowych obejmujące okres do momentu zmiany tej rezydencji (tekst jedn.: okres następujący po dacie wydania tego certyfikatu). Nie ma przy tym znaczenia, że zawarte w takim dokumencie określenie miejsca siedziby podmiotu dla celów podatkowych pozostaje aktualne w odniesieniu do późniejszych okresów.

Przepisy nie regulują kwestii, jak długo ważny jest certyfikat rezydencji wydany przez organ administracji podatkowej. Certyfikat jest zaświadczeniem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. W sytuacji, gdy treść certyfikatu określa termin jego ważności bądź też konkretnie wskazuje okres czasu na jaki certyfikat został wydany, po upływie tego terminu nie ma podstaw do zastosowania właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Innymi słowy, dla uznania, że Wnioskodawca prawidłowo wykonał obowiązek uzyskania certyfikatu rezydencji Kontrahenta, o którym mowa w art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., niewystarczające jest posiadanie dokumentu certyfikatu rezydencji z datą wydania w roku lub w latach poprzedzających rok, w którym jest dokonywana wypłata należności.

Podsumowując, Wnioskodawca, będąc w posiadaniu oryginału certyfikatu rezydencji kontrahenta, na rzecz którego dokonuje wypłat należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. może stosować zwolnienie od podatku bądź stawki podatku wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby tego podatnika dla celów podatkowych za okres, w którym dokonane zostały przedmiotowe wypłaty uzyskanym certyfikatem rezydencji. Warunek do skorzystania z preferencyjnych stawek, o którym mowa w art. 26 ust. 1 zdanie trzecie u.p.d.o.p. zostanie zatem spełniony dopiero w momencie uzyskania przez Spółkę takiego certyfikatu potwierdzającego rezydencją podatkową kontrahenta na moment dokonywania na jego rzecz wypłat należności. Z tą chwilą zostanie również udokumentowana kwestia prawidłowości wykonania przez Wnioskodawcę ciążących na nim obowiązków płatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.