IBPBI/2/423-481/11/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2011 r. (data złożenia do tut. BKIP w dniu 3 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 18 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ujęcia faktury sprzedaży w rocznym rozliczeniu podatkowym (stan faktyczny oznaczony we wniosku jako nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2011 r. został złożony do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ujęcia faktury sprzedaży w rocznym rozliczeniu podatkowym.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 13 kwietnia 2011 r. Znak IBPBI/2/423-141/11/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 18 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym między innymi usługi z branży komunalnej. Usługi te świadczone są zarówno na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą jak i na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wystawił w styczniu 2011 r. fakturę dotyczącą sprzedaży grudnia 2010 r., w związku z późniejszym rozliczeniem sprzedaży surowców wtórnych.

Przedstawione powyżej zdarzenie nie zostało ujęte w księgach 2010 r., w związku z zamknięciem ksiąg do celów konsolidacyjnych już 4 stycznia 2011 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwoty wynikające z faktury zwiększającej przychód ze sprzedaży 2010 r. można ująć w rocznym rozliczeniu podatku CIT za 2010 rok.

Zdaniem Spółki, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszania (powiększania) przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się (powiększa) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Przepisy prawa bilansowego również nie określają wprost momentu zaliczenia sprzedaży do przychodów, tj. czy przychód należy skorygować w dacie wystawienia faktury korygującej, czy też w dacie powstania przychodu. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że w rocznym rozliczeniu podatku CIT za 2010 rok należy ująć kwoty faktury oraz faktur korygujących wystawionych w styczniu 2011 r., pomimo iż nie są one ujęte w księgach 2010 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, dalej "u.p.d.o.p."), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasady rozpoznawania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., uregulowane są w art. 12 ust. 3a- 3e.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p., za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przepis powyższy wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu.

Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu.

Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia wskazanych w przepisie zdarzeń, a jeżeli występują one po dniu wystawienia faktury czy po dniu dokonania zapłaty należności, te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia, decydują o momencie powstania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym między innymi usługi z branży komunalnej. Usługi te świadczone są zarówno na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą jak i na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej. Wnioskodawca wystawił w styczniu 2011 r. fakturę dotyczącą sprzedaży grudnia 2010 r., w związku z późniejszym rozliczeniem sprzedaży surowców wtórnych. Przedstawiona sytuacja nie została ujęta w księgach 2010 r., w związku z zamknięciem ksiąg w styczniu 2011 r..

W konsekwencji, odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż najwcześniejszym ze zdarzeń określonym w tym przepisie (wykonanie usługi, wystawienie faktury, zapłata należności) jest wykonanie usługi, Spółka powinna rozpoznać moment powstania przychodu w dniu wykonania usługi, czyli w 2010 r.. Spółka jest zatem zobowiązana do uwzględnienia wystawionej w 2011 r. faktury dotyczącej sprzedaży 2010 r. poprzez zwiększenie przychodu 2010 r., nawet w sytuacji gdy faktura zostanie wystawiona po zamknięciu ksiąg rachunkowych za 2010 r. Faktura ta powinna być zatem uwzględniona w zeznaniu rocznym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (CIT-8) w 2010 r..

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie stanu faktycznego oznaczonego we wniosku jako nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.