IBPBI/2/423-456/12/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniach 23 i 27 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ustalenia czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów do produkcji powstałe przed i po przekazaniu tych aktywów zagranicznemu Oddziałowi będą stanowić koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali,

* ustalenia czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów produkcyjnych, w celu wyposażenia w nie Oddział, powstałe przed i po przekazaniu tych aktywów zagranicznemu Oddziałowi będą stanowić koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali,

* ustalenia czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów produkcyjnych, z których Centrala wykona półprodukty i/lub wyroby gotowe, powstałe przed i po przekazaniu tych aktywów zagranicznemu Oddziałowi będą stanowić koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali

jest nieprawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ustalenia czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów do produkcji powstałe przed i po przekazaniu tych aktywów zagranicznemu Oddziałowi będą stanowić koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali,

* ustalenia czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów produkcyjnych, w celu wyposażenia w nie Oddział, powstałe przed i po przekazaniu tych aktywów zagranicznemu Oddziałowi będą stanowić koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali,

* ustalenia czy różnice kursowe związane z zakupem materiałów produkcyjnych, z których Centrala wykona półprodukty i/lub wyroby gotowe, powstałe przed i po przekazaniu tych aktywów zagranicznemu Oddziałowi będą stanowić koszty uzyskania przychodów lub przychody Centrali.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 11 lipca 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-456/12/PC, IBPBI/2/423-457/12/PC wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniach 23 i 27 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka zakupiła materiały do produkcji w celu prowadzenia działalności opodatkowanej na terenie Polski. Cena została uiszczona w EUR lub USD, a więc w walucie innej niż waluta funkcjonalna Spółki (PLN), w związku z czym powstały różnice kursowe w rozumieniu art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "u.p.d.o.p."), które Spółka w całości zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów lub przychodów. Materiały produkcyjne były stopniowo wykorzystywane przez Spółkę i stanowiły zapas Spółki. Kilka miesięcy po zakupie wyżej wymienionych materiałów do produkcji Spółka założyła zagraniczny zakład w formie oddziału położonego w Rumunii (dalej "Oddział"). Oddział ten prowadzi obecnie działalność operacyjną w zakresie produkcji puszek stalowych dla przemysłu spożywczego i chemicznego. W związku z tym, polska centrala Spółki (dalej "Centrala") przesunęła do Oddziału niezbędne do prowadzenia przez Oddział działalności produkcyjnej w Rumunii materiały do produkcji, które wcześniej zostały zakupione w celu prowadzenia działalności opodatkowanej w Polsce. Płatność za te materiały produkcyjne została dokonana przez Centralę Spółki z siedzibą w Polsce i nastąpiła w USD lub EURO, a więc walutach innych niż waluta funkcjonalna Spółki i innej niż waluta funkcjonalna Oddziału w Rumunii (RON). Centrala przesunęła do Oddziału również m.in. w niezbędne do prowadzenia przez Oddział działalności produkcyjnej w Rumunii materiały produkcyjne, które zostały zakupione celowo na potrzeby produkcyjne Oddziału. Płatność za materiały produkcyjne zakupione w celu przekazania ich do Oddziału została dokonana przez Centralę i nastąpiła w lejach rumuńskich (RON) lub EURO, a więc walucie innej niż waluta funkcjonalna Spółki, a częściowo także innej niż waluta funkcjonalna Oddziału w Rumunii (RON). Ponadto Centrala przesunęła do Oddziału półprodukty wyprodukowane z materiałów, za które płatność została dokonana przez Centralę Spółki z siedzibą w Polsce i nastąpiła w USD lub EURO, a więc walutach innych niż waluta funkcjonalna Centrali. Centrala prowadzi rachunkowość zgodnie z ustawą o rachunkowości i polskimi standardami rachunkowości oraz rozpoznaje różnice kursowe dla celów podatkowych zgodnie z uregulowaniami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku niektórych materiałów do produkcji zakupionych w celu przekazania ich Oddziałowi cena za ich zakup została uiszczona przed przekazaniem ich Oddziałowi, natomiast w przypadku innych cena za ich zakup została uiszczona po przekazaniu ich Oddziałowi. Również w przypadku materiałów do produkcji zakupionych w celu prowadzenia działalności produkcyjnej na terenie Polski, ale przekazanych ostatecznie Oddziałowi, cena za ich zakup została uiszczona przed przekazaniem ich Oddziałowi, natomiast w przypadku innych cena za ich zakup została uiszczona po przekazaniu ich Oddziałowi.

Centrala prowadzi ewidencję magazynową oraz księgową zgodnie z ustawą o rachunkowości, która, nie daje możliwości szczegółowej identyfikacji różnic kursowych dotyczących przesuwanych z Centrali do Oddziału składników majątku. Oznacza to, że Spółka nie potrafi wskazać w jakim okresie (roku) podatkowym i w jakiej wysokości zostały rozliczone różnice kursowe w podatku CIT związane z przesuwanym materiałem i/lub wyrobem wyprodukowanym z tego materiału.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Spółki co do pytań nr 1, 2, 5 i 6:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15a ust. 1 u.p.d.o.p. różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursów albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p. dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Zgodnie natomiast z art. 15a ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.p. ujemne różnice kursów powstają jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczone według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Jak wskazuje art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskani przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Spółka dokonując zakupu materiałów do produkcji w celu wykorzystywania ich do opodatkowanej działalności gospodarczej w Polsce spełniła zatem warunki z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a więc miała prawo powiększyć przychody w wyniku osiągnięcia dodatnich różnic kursowych lub powiększyć koszty uzyskania przychodów w wyniku poniesienia ujemnych różnic kursowych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 23 czerwca 1894 r. (Dz. U. z dnia 26 września 1995 r. Nr 109, poz. 530, dalej "Umowa z Rumunią"), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. W związku z powyższym, zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Polsce w części przypadającej na działalność zakładu położonego w Rumunii, będą mogły być opodatkowane w Rumunii, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z uwagi na postanowienia art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną tak stanowi. Zgodnie natomiast z art. 25 ust. 1

Umowy z Rumunią w przypadku osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:

W związku z powyższym, należy uznać, iż Umowa z Rumunią przewiduje w stosunku do dochodów określonych postanowieniami art. 10, 11, 12 i 13 Umowy z Rumunią metodę zaliczenia, natomiast w przypadku innych dochodów osiąganych przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, które mogą być opodatkowane w Rumunią przewiduje metodę wyłączenia z progresją Z uwagi na metodę wyłączenia z progresją przewidzianą w Umowie z Rumunią przychody osiągnięte przez Oddział w Rumunii będą zwolnione z opodatkowania w Polsce (art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.). Z uwagi na to, że materiały do produkcji zakupione w celu prowadzenia przez Spółkę działalności opodatkowanej na terenie Polski, w które przesunięte zostały następnie do Oddziału, zostały zakupione przez Spółkę w walucie innej niż waluta funkcjonalna Spółki (PLN), zdaniem Spółki powstały różnice kursowe, które mogą być odzwierciedlone tylko w księgach prowadzonych przez Centralę Spółki (w nich widoczna będzie różnica występującą pomiędzy ceną zakupu materiałów z dnia poniesienia kosztu, a ceną zakupu materiałów z dnia faktycznej zapłaty za materiały), a więc Centrala powinna mieć prawo zaliczyć te różnice do kosztów uzyskania przychodów lub do przychodów. Zauważyć należy, że możliwość zaliczenia takich różnic do różnic kursowych Centrali w Polsce jest jedynym narzędziem, które umożliwia podatnikowi złagodzenie skutków ekonomicznych ujemnych różnic kursowych powstałych z tego tytułu (w postaci zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów Centrali w Polsce), jak również podatkowe odzwierciedlenie realnego przychodu ekonomicznego związanego z powstaniem dodatnich różnic kursowych poprzez zaliczenie ich do przychodów Centrali w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce. Należy zwrócić uwagę, że zbliżona kwestia rozpatrywana była m.in. przez ETS. W wyroku z dnia 28 lutego 2008 r. w podobnej co do istoty sprawie C-293/06, ETS przyznał rację podatnikowi, że brak możliwości odliczenia straty kursowej od podatku dochodowego jest niezgodny z swobodą działalności gospodarczej, bowiem przedsiębiorca prowadzący działalność poprzez zagraniczny zakład znajduje się w takim przypadku w sytuacji bardziej niekorzystnej niż gdyby kapitał zakładowy został zainwestowany spółkę lokalną. W przywołanym wyroku ETS rozstrzygnął, że omawiana niekorzystna sytuacja podatkowa dotyczy szczególnej okoliczności technicznej, która może być uwzględniona tylko przez niemieckie organy podatkowe. Wprawdzie do każdego państwa członkowskiego, które zawarło umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należ wprowadzenie w życie takiej umowy poprzez zastosowanie własnego prawa podatkowego, oraz ustalenie dochodów, które można przypisać stałemu zakładowi, nie można jednak przyjąć, by państwo członkowskie nie uwzględniało strat kursowych w podstawie opodatkowania zakładu głównego, które z natury nigdy nie mogą być ponoszone przez stały zakład. Z uwagi, że na nabycie materiałów do produkcji przekazanych do Oddziału dokonane zostały w celu uzyskania przychodu przez Centralę w Polsce, to zdaniem Spółki różnie kursowe powstałe przy zakupie tych materiałów powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub przychodów Centrali. Należy zauważyć, że przychody lub koszty wynikłe z różnic kursowych stanowią szczególnego rodzaju przychody lub koszty uzyskania przychodów, które zostały unormowane w art. 15a u.p.d.o.p. Na dochody Oddziału nie ma żadnego wpływu to, czy w wyniku transakcji powstaną dodatnie, czy też ujemne różnice kursowe - z punktu widzenia Oddziału wartość przekazanych materiałów będzie stała, oparta na historycznej cenie zakupu. Poza tym Oddział nie istniał w momencie zakupu ww. materiałów. W związku z powyższym, Spółka twierdzi, iż różnice kursowe powstałe w wyniku dokonywania zakupów materiałów do produkcji w walucie innej niż waluta funkcjonalna Centrali w celu prowadzenia przez Centralę działalności opodatkowanej w Polsce, powstałe zarówno przed przekazaniem tych materiałów Oddziałowi, jak i po ich przekazaniu powinny być zaliczanie do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów Centrali w Polsce.

Stanowisko podatnika co do pytań nr 3 i 4:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskie, a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 23 czerwca 1994 r., zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W związku z powyższym, zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Polsce w części przypadającej na działalność zakładu położonego w Rumunii, będą mogły być opodatkowane Rumunii, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Z uwagi na postanowienia art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prze podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną tak stanowi. Zgodnie natomiast z art. 25 ust. 1

Umowy z Rumunią w przypadku osób mających miejsce zamieszkania siedzibę w Polsce, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:

W związku z powyższym, należy uznać, iż Umowa z Rumunią przewiduje w stosunku do dochodów określonych postanowieniami art. 10, 11, 12 i 13 Umowy z Rumunią metodę zaliczenia, natomiast w przypadku innych dochodów osiąganych przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, które mogą być opodatkowane w Rumunią przewiduje metodę wyłączenia z progresją Z uwagi na metodę wyłączenia z progresją przewidzianą w Umowie z Rumunią wydatki na zakup materiałów do produkcji przeznaczonych dla Oddziału zdaniem Spółki nie będą uważane za koszty uzyskania przychodów Centrali. Takie wydatki powinny zostać przypisane jako koszty uzyskania przychodu zagranicznego zakładu prowadzonego w formie oddziału, gdyż są bezpośrednio związane z działalnością zakładu.

Z uwagi na to, że materiały, w które wyposażony zostanie oddział, a więc np. blacha stalowa, zostaną zakupione przez Centralę w walucie innej niż waluta funkcjonalna Centrali (PLN), zdaniem Spółki powstaną różnice kursowe, które mogą być odzwierciedlone tylko w księgach prowadzonych przez Centralę (w nich widoczna będzie różnica występującą pomiędzy ceną zakupu materiałów z dnia poniesienia kosztu, a ceną zakupu materiałów z dnia faktycznej zapłaty za materiały), a więc Centrala powinna mieć prawo zaliczyć te różnice do kosztów uzyskania przychodów lub do przychodów. Zauważyć należy, że możliwość zaliczenia takich różnic do różnic kursowych Centrali w Polsce jest jedynym narzędziem, które umożliwia podatnikowi złagodzenie skutków ekonomicznych ujemnych różnic kursowych powstałych z tego tytułu (w postaci zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów Centrali w Polsce), jak również podatkowe odzwierciedlenie realnego przychodu ekonomicznego związanego z powstaniem dodatnich różnic kursowych poprzez zaliczenie ich do przychodów Centrali w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce. Należy zwrócić uwagę, że zbliżona kwestia rozpatrywana była m.in. przez ETS. W wyroku z dnia 28 lutego 2008 r. w podobnej co do istoty sprawie C-293/06, ETS przyznał rację podatnikowi, że brak możliwości odliczenia straty kursowej od podatku dochodowego jest niezgodny z swobodą działalności gospodarczej, bowiem przedsiębiorca prowadzący działalność poprzez zagraniczny zakład znajduje się w takim przypadku w sytuacji bardziej niekorzystnej niż gdyby kapitał zakładowy został zainwestowany spółkę lokalną. W przywołanym wyroku ETS rozstrzygnął, że omawiana niekorzystna sytuacja podatkowa dotyczy szczególnej okoliczności technicznej, która może być uwzględniona tylko przez niemieckie organy podatkowe. Wprawdzie do każdego państwa członkowskiego, które zawarło umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy wprowadzenie w życie takiej umowy poprzez zastosowanie własnego prawa podatkowego, oraz ustalenie dochodów, które można przypisać stałemu zakładowi, nie można jednak przyjąć, by państwo członkowskie nie uwzględniało strat kursowych w podstawie opodatkowania zakładu głównego, które z natury nigdy nie mogą być ponoszone przez stały zakład. Na dochody Oddziału nie ma żadnego wpływu to, czy w wyniku transakcji powstaną dodatnie, czy też ujemne różnic kursowe - z punktu widzenia Oddziału wartość przekazanych materiałów będzie stała, oparta na historycznej cenie zakupu. Należy zauważyć, że przychody lub koszty wynikłe z różnic kursowych stanowią szczególnego rodzaju przychody lub koszty uzyskania przychodów, które zostały unormowane w art. 15a u.p.d.o.p. W związku z powyższym, Spółka twierdzi, iż różnice kursowe powstałe w wyniku dokonywania zakupów materiałów walucie innej niż waluta funkcjonalna Centrali w celu wyposażenia w nie Oddział w Rumunii, powstałe zarówno przed przekazaniem tych materiałów Oddziałowi, jak i po ich przekazaniu, powinny być zaliczanie do przychodów lub kosz uzyskania przychodów Centrali w Polsce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawy o p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę lub zarząd, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Ustawodawca zdefiniował w art. 4a pkt 11 ustawy o p.d.o.p. pojęcie zagranicznego zakładu, które oznacza:

Postanowienia zawartych przez Rzeczpospolitą Polską z państwami obcymi umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, mają w stosunku do norm prawa wewnętrznego charakter norm szczególnych. Tego rodzaju hierarchia wynika z art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), który stanowi, że ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W przedmiotowej sprawie, zastosowanie mają przepisy umowy z dnia 23 czerwca 1994 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1995 r. Nr 109, poz. 530 - dalej "konwencja").

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka

zakupiła materiały do produkcji w celu prowadzenia działalności opodatkowanej na terenie Polski. Cena została uiszczona w EUR lub USD, a więc w walucie innej niż waluta funkcjonalna Spółki (PLN). Kilka miesięcy po zakupie wyżej wymienionych materiałów do produkcji Spółka założyła zagraniczny zakład w formie oddziału położonego w Rumunii. Spółka wyposażyła Odział w niezbędne do prowadzenia działalności materiały i/lub wyroby wyprodukowane z tego materiału, za które płatność dokonała w walucie obcej. Wątpliwość Spółki dotyczy ustalenia czy różnice kursowe związane z ww. zakupem, a powstałe przed lub po przekazaniu materiałów i/lub wyrobów wyprodukowanych z tego materiału do Oddziału stanowić będą koszty uzyskania przychodów bądź przychody Spółki.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku - art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. W myśl art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o p.d.o.p., przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

Z kolei art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi. Z art. 25 ust. 1 lit. a konwencji wynika natomiast, iż w Polsce, podwójnego opodatkowania unika się, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Rumunii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu (b) niniejszego ustępu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ww. konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej. (art. 7 ust. 3 konwencji)

W związku z powyższym, zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Polsce w części przypadającej na działalność zakładu położonego w Rumunii, będą mogły być opodatkowane w Rumunii, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Przy ustalaniu dochodu zakładu uwzględnione powinny być zatem wszystkie koszty służące uzyskaniu tych dochodów, niezależnie od tego, czy koszty te powstały w tym państwie, w którym usytuowany jest zakład, czy w państwie siedziby Centrali. Zatem jak wynika z wyżej cytowanego art. 7 konwencji, przy ustalaniu dochodu zakładu w Rumunii dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu w postaci wydatków poniesionych na zakup materiałów produkcyjnych, które będą wykorzystywane przez zagraniczny Oddział.

Zgodzić więc należy się ze Spółką, iż ww. wydatki poniesione przez Centralę na zakup materiałów produkcyjnych, które zostały przekazane do Oddziału powinny zostać przypisane jako koszty uzyskania przychodów zagranicznego Oddziału.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że skoro wydatki na zakup materiałów produkcyjnych nie będą kosztem uzyskania przychodów Spółki (Centrali) - są wydatkami dotyczącymi Oddziału - to również różnice kursowe związane z ww. zakupem (w tym powstałe po przekazaniu tych materiałów i lub wyrobów gotowych wyprodukowanych z tego materiału do zagranicznego Oddziału) nie będą mogły zostać uwzględnione przy ustalaniu dochodu podlegającemu opodatkowaniu w Polsce. Powyższe wynika z literalnego brzmienia art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy uznać zatem należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że odnośnie drugiego wniosku (wg kolejności zarejestrowania go w ewidencji tut. BKIP) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.