IBPBI/2/423-443/13/SD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 8 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie usług związanych z dostosowywaniem przez Dealerów swoich punktów sprzedaży do wymaganych przez Spółkę standardów - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie usług związanych z dostosowywaniem przez Dealerów swoich punktów sprzedaży do wymaganych przez Spółkę standardów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą polegającą m.in. na dystrybucji samochodów osobowych i dostawczych oraz części zamiennych do nich. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Odbiorcami sprzedawanych przez Wnioskodawcę samochodów oraz części zamiennych są głównie autoryzowani dealerzy samochodów (dalej: "Dealerzy") współpracujący z Nim na podstawie umów dealerskich (dalej: "Umowy Dealerskie") oraz umów serwisowych (dalej: "Umowy Serwisowe"). Dealerzy dokonują sprzedaży samochodów na rzecz ostatecznych nabywców - zarówno osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (sprzedaż detaliczna), jak i klientów instytucjonalnych (flotowych), a także zapewniają serwis gwarancyjny i pogwarancyjny pojazdów.

Wnioskodawca w ramach zawartych przez siebie Umów Dealerskich udziela Dealerom prawa do prowadzenia na Europejskim Obszarze Gospodarczym działalności w charakterze "Autoryzowanego Dealera Pojazdów". W szczególności, na podstawie Umów - Dealerskiej i Serwisowej Dealerzy dokonują sprzedaży na obszarze Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz zapewniają serwis samochodów osobowych marki, które są dostarczane przez Spółkę.

Status "Autoryzowanego Dealera Pojazdów" wiąże się z zachowaniem określonych standardów i spełnieniem określonych procedur przez Dealera, które to standardy i procedury są gwarantem skutecznej promocji marki oraz budowania trwałych relacji z nabywcami pojazdów tej marki poprzez zapewnienie wysokiej jakości obsługi samej sprzedaży, jak i obsługi posprzedażnej (w formie serwisu), dlatego też, na podstawie Umów Dealerskich Dealerzy zobowiązują się m.in. do przestrzegania standardów sprzedaży pojazdów marki.

W ramach przestrzegania standardów, na podstawie Umowy Dealerskiej Dealerzy zobowiązują się spełniać określone przez Spółkę wymagania dotyczące m.in.:

W skład elementów identyfikacji zewnętrznej wchodzą, m.in.:

* pas z logo na fasadzie Punktu Sprzedaży,

* tzw. pylon oraz totem wejścia,

* tablice kierunkowe oraz oznakowanie stref zewnętrznych,

* kolor ścian zewnętrznych,

* maszty i flagi,

* inne tego rodzaju oznaczenia.

Na podstawie Umów Dealerskich i w celu ich prawidłowego wykonania Spółka i Dealerzy zawierają dodatkowe umowy (dalej: "Dodatkowe Umowy"), w których Spółka zobowiązuje się do partycypacji w kosztach dostosowywania punktów sprzedaży Dealerów do standardów wymaganych od Autoryzowanych Dealerów Pojazdów. Za przeprowadzenie określonych działań zmierzających do dostosowania istniejących punktów sprzedaży do standardów określonych w Umowie Dealerskiej oraz utrzymanie ich na wymaganym poziomie odpowiadają bezpośrednio Dealerzy. Podmioty te posiadają bowiem odpowiednie zasoby ludzkie i możliwości techniczne umożliwiające przeprowadzenie procesu dostosowania punktów sprzedaży do określonych standardów.

Czynności wykonywane przez Dealerów w tym zakresie obejmują m.in.:

* koordynację ze Spółką wszelkich prac związanych z zachowaniem standardów określonych przez Spółkę,

* zakup oraz montaż nowych elementów identyfikacji zewnętrznej,

* koordynację ze Spółką wszystkich działań marketingowych, zgodnie ze standardami określonymi przez Spółkę,

* przygotowanie broszur informacyjnych, plakatów, banerów, ulotek informacyjnych i innych materiałów reklamowych zgodnie ze standardami określonymi przez Spółkę,

* przeprowadzenie zmian strukturalnych i architektonicznych punktów sprzedaży albo budowę/utworzenie nowych punktów sprzedaży zgodnie ze standardami określonymi przez Spółkę,

* zakup nowego wyposażenia punktów sprzedaży,

* dostosowanie punktów sprzedaży w zakresie ich identyfikacji wewnętrznej do wymogów określonych w Umowie Dealerskiej,

* zakup, instalacja oraz konfiguracja oprzyrządowania specjalnego w punkcie serwisowym,

* przeprowadzenie rekrutacji, zatrudnienie oraz zapewnienie szkoleń dla pracowników w celu spełnienia standardów określonych przez Spółkę.

Wynagrodzenie Dealerów w związku z podejmowaniem powyższych czynności w zakresie dostosowania punktów sprzedaży i punktów serwisowych określone zostało w Umowach Dodatkowych innych niż Umowa Dealerska czy Umowa Serwisowa, przy czym wysokość tego wynagrodzenia określona została procentowo w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Dealera w celu przeprowadzenia procesu dostosowawczego i utrzymania wymaganych standardów. Wysokość wynagrodzenia Dealera z powyższych tytułów, tj. procent wydatków ponoszonych przez Dealera, będzie różny w stosunku do różnych kategorii ponoszonych wydatków, tj. wydatków i działań w zakresie identyfikacji wewnętrznej i zewnętrznej, wyposażenia punktu serwisowego w sprzęt specjalistyczny, zatrudniania i szkoleń pracowników.

Żadna z czynności wykonywanych przez Dealerów na rzecz Spółki w ramach dostosowywania punktów sprzedaży do określonych przez Spółkę standardów nie będzie się wiązać z nabyciem przez Spółkę wartości niematerialnych i prawnych, takich jak np. prawa do znaków towarowych czy know-how, ani też z nabyciem jakichkolwiek środków trwałych.

Wypłata powyższego wynagrodzenia na rzecz Dealerów następować będzie po zakończeniu prac związanych z dostosowywaniem punktów sprzedaży do wymaganych standardów (względnie po zakończeniu pewnych etapów tych prac), w oparciu o wcześniej zaakceptowany przez Spółkę i Dealera plan i harmonogram modernizacji punktu sprzedaży, po weryfikacji przez Spółkę realizacji wykonanych czynności oraz po przedstawieniu przez Dealera kopii faktur dotyczących realizacji prac, z potwierdzeniem ich zapłaty przez Dealera.

Zgodnie z postanowieniami umownymi, Dealerzy zobowiązani są wystawiać na rzecz Spółki faktury z tytułu wykonania czynności opisanych powyżej, przy czym należne Dealerom wynagrodzenie podwyższone zostanie o podatek należny VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki:

Ad.1.

W ocenie Spółki, będzie Ona uprawniona by zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z nabyciem od Dealerów usług związanych z dostosowaniem punktów sprzedaży do wymaganych przez Spółkę standardów. Spółka nabywa bowiem przedmiotowe usługi w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, w ramach której uzyskuje przychody z tytułu sprzedaży nowych pojazdów samochodowych i części zamiennych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

W opinii Spółki powyższe oznacza, że wszystkie wydatki poniesione w związku z działalnością gospodarczą, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., stanowić będą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku z osiąganymi przychodami (tekst jedn.: są poniesione bezpośrednio lub pośrednio w celu ich osiągnięcia), bądź służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W opisanym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) zastosowania nie znajdzie żadna z regulacji ujętych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., wobec czego istnienie prawa Wnioskodawcy do potraktowania wydatków na zakup od Dealerów całokształtu usług związanych z dostosowywaniem punktów sprzedaży do wymaganych standardów jako kosztów uzyskania przychodu należy rozważać jedynie pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W związku z powyższym należy dokonać analizy, czy wydatki związane z nabyciem przedmiotowych usług zostały poniesione w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W ocenie Spółki, wydatki, które będą ponoszone przez nią w związku z nabyciem opisanych usług, wykazują bezpośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w ramach której dokonuje ona sprzedaży swoich towarów na rzecz Dealerów i sprzyjać będą generowaniu przychodów przez Spółkę, a także wpłyną na ograniczenie kosztów prowadzonej działalności, skutkując zabezpieczeniem źródła przychodów.

Dealerzy, na podstawie Umów Dealerskich i Serwisowych, nabywają od Spółki samochody osobowe i dostawcze oraz części zamienne, a także zobowiązują się do zapewnienia serwisu posprzedażowego (gwarancyjnego i pogwarancyjnego) samochodów marki, z wykorzystaniem oryginalnych części zamiennych. Jednocześnie Dealerzy zobowiązują się do przestrzegania określonych standardów, które w założeniu mają im pomóc w intensyfikacji sprzedaży zarówno pojazdów, jak i części zamiennych dostarczanych przez Spółkę. Z drugiej strony, w ramach realizacji Umów Dealerskich i Serwisowych, Spółka uzyskuje wynagrodzenie od Dealerów za dostawę towarów (tekst jedn.: samochodów osobowych, dostawczych i części zamiennych).

Powyższe oznacza, że pomiędzy poziomem sprzedaży realizowanej przez Dealerów i poziomem sprzedaży i przychodów generowanych przez Spółkę istnieje bezpośrednia relacja - wzrost sprzedaży samochodów i części zamiennych przez Dealerów skutkuje bezpośrednio wzrostem przychodów podatkowych po stronie Spółki. Tym samym, działania podejmowane przez Dealerów w celu uatrakcyjnienia ich punktów sprzedaży, podwyższenia kompetencji i skuteczności pracowników, wyeksponowania marki, eksponowania materiałów reklamowych oraz dbania o percepcję rynkową tej marki, które mogą skutkować po stronie Dealera zwiększeniem sprzedaży samochodów i/lub części zamiennych, mogą w takim samym stopniu wpłynąć na przychody podatkowe realizowane przez Spółkę. Natomiast spadek sprzedaży odnotowywany przez Dealerów automatycznie oznaczałby również zmniejszenie przychodów podatkowych po stronie Spółki. Z tych względów, w ramach współpracy z Dealerami Spółka jest zainteresowana podejmowaniem przez nich działań zmierzających zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio do zwiększenia sprzedaży samochodów i oryginalnych części zamiennych, w tym właściwego eksponowania materiałów reklamowych, promowania marki (poprzez elementy identyfikacyjne), zapewnienia personelu o stosownych kompetencjach, etc. Z uwagi na powyższe, wydatki związane z nabyciem od Dealerów usług polegających na dostosowaniu ich punktów sprzedaży do wymaganych standardów są w pełni uzasadnione z ekonomicznego (biznesowego) punktu widzenia.

Należy przy tym zaznaczyć, iż Spółka jako dystrybutor samochodów i części zamiennych na terytorium Polski, co do zasady, nie dokonuje dostaw towarów na rzecz odbiorców ostatecznych (z wyjątkiem jednego salonu sprzedaży). Tym samym, oprócz działań reklamowych w mediach, jedyną dostępną dla Spółki metodą wpływania na percepcję marki przez szeroki krąg odbiorców ostatecznych, jest kształtowanie tej percepcji poprzez działania Dealerów. Tym samym, wydatki na nabycie określonych usług związanych z całokształtem działań Dealera zmierzających do dostosowania jego punktu sprzedaży do standardów narzuconych przez Spółkę, winny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów Spółki. Są to bowiem wydatki ponoszone w związku z promocją marki, w celu podnoszenia satysfakcji klientów z obsługi sprzedażowej i posprzedażowej, a także w celu rozwijania i ulepszania marki, które to działania skutkować będą, jak zakłada Spółka, popularyzacją produktów Spółki, a w efekcie zwiększeniem przychodów zarówno Dealerów, jak i Spółki.

Z tej perspektywy, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją procesów dostosowawczych przez Dealerów należy uznać za poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Spełniają one bowiem przesłanki wskazane chociażby w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2012 r. (Sygn. II FSK 430/11), zgodnie z którym "Zwrot "w celu" oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku."

Niezależnie od wskazanego powyżej związku wydatków, które poniesie Spółka z możliwością generowania przez Nią przychodów ze sprzedaży samochodów i części zamiennych, należy również wskazać na zasadność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem od Dealerów usług związanych z dostosowywaniem ich punktów sprzedaży do wymaganych standardów (np. w zakresie identyfikacji i eksponowania marki). Jak bowiem uznał Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 7 września 2007 r. (Znak: 1471/DPR1/423/76/07/MK)"wydatki związane ze zmianą oznaczeń graficznych jednostek Banku, mają niewątpliwie związek z osiąganymi przez Spółkę przychodami z uwagi na fakt, iż przyczyniają się m.in. do utrwalenia oraz łatwości identyfikacji graficznej przez obecnych oraz potencjalnych klientów Banku jego usług. A zatem ww. wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. i będą stanowić koszt uzyskania przychodów Banku". Jak podniosła Spółka, biorąc pod uwagę, iż zasadniczo nie dokonuje ona sprzedaży towarów bezpośrednio na rzecz odbiorców ostatecznych, może wpływać na percepcję marki po stronie tych odbiorców przede wszystkim wpływając na działania Dealerów i ich sposób budowania tej marki. Argumentację tę wspiera chociażby wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 kwietnia 2008 r. (Sygn. I SA/Kr 1265/07), w którym Sąd rozstrzygnął kwestię kwalifikacji wydatków ponoszonych przez dystrybutora w związku z dofinansowaniem punktów sprzedaży detalicznej. Sąd uznał, iż wydatki te są związane z podtrzymaniem i rozwojem kanałów dystrybucji, i jako takie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ostatecznie bowiem wydatki te wpływają na wartość sprzedaży przedsiębiorcy. W ocenie Sądu "argumentacja strony skarżącej została oparta na okolicznościach które odpowiadają prawdzie i zawiera logicznie powiązany ciąg przyczynowo - skutkowy uzasadniający cel podejmowanych działań, a celem tym było co najmniej zachowanie rynku, dotychczasowych rozmiarów wielkości sprzedaży, czy też zachowanie popytu (wielkości spożycia) na produkty strony skarżącej w lokalach gastronomicznych".

Szereg elementów składających się na całokształt działań Dealerów związanych z dostosowaniem ich punktów sprzedaży i punktów serwisowych do wymaganych standardów służy również zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów po stronie Spółki. Dostarczane przez Nią na rzecz Dealerów samochody, jak i części zamienne podlegają gwarancji, przy czym naprawy gwarancyjne, których koszty ponosi Spółka, są fizycznie realizowane przez punkty serwisowe Dealerów. Z tej perspektywy, Spółka jest zainteresowana jak najskuteczniejszymi i najbardziej efektywnymi metodami przeprowadzania napraw gwarancyjnych przez Dealerów - ich skuteczność oznacza bowiem bezpośrednio ograniczenie kosztów po stronie Spółki. Brak skuteczności w przeprowadzaniu napraw gwarancyjnych skutkował będzie bowiem powtarzalnością usterek i koniecznością przeprowadzenia kolejnych napraw gwarancyjnych (których koszty ponosi Spółka). Z kolei skuteczność napraw pojazdów oraz właściwe i efektywne wykorzystanie części zamiennych uzależnione są od kompetencji pracowników serwisowych zatrudnionych przez Dealera oraz jakości sprzętu, którym Dealer dysponuje. Również z tej perspektywy poniesienie przez Spółkę części kosztów związanych z dostosowaniem przez Dealera punktu serwisowego do określonych standardów (w zakresie kompetencji pracowników i osprzętu) jest w pełni uzasadnione ekonomicznie - wpływa bowiem na ograniczenie kosztów niepożądanych napraw gwarancyjnych, a tym samym służy zabezpieczeniu/zachowaniu źródła przychodów po stronie Spółki.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, nie budzi wątpliwości, iż wydatki na zakup od Dealerów usług polegających na dostosowywaniu przez nich punktów sprzedaży i punktów serwisowych do określonych standardów, które z jednej strony mają sprzyjać zwiększeniu sprzedaży poprzez lepszą identyfikację marki, a z drugiej służyć ograniczeniu niepożądanych kosztów (np. napraw gwarancyjnych), zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów po stronie Spółki. W przedstawionym powyżej stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy poniesieniem przedmiotowych wydatków a możliwością generowania przychodów podatkowych przez Spółkę z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, jak i zabezpieczeniem/ zachowaniem źródła tych przychodów. W świetle powyższych argumentów, zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy dokona ona zakupu opisanych usług, przysługiwać jej będzie prawo zaliczenia wydatków na ich nabycie do kosztów uzyskania przychodów.

Ad.2.

Wydatki na nabycie usług związanych z dostosowywaniem przez Dealerów ich punktów sprzedaży do standardów wymaganych dla Autoryzowanych Dealerów będą kosztami uzyskania przychodów potrącanymi w całości w dacie ich poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p.

Przepisy ustawy o p.d.o.p. wprowadzają podział wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów na dwie grupy, tj. kosztów bezpośrednio i kosztów pośrednio związanych z przychodem.

Co do zasady, jak wynika z art. 15 ust. 4b ustawy o p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Każdy więc koszt o charakterze bezpośrednim powinien zostać rozpoznany dla celów podatkowych w momencie osiągnięcia odpowiadających tym kosztom przychodów.

Z kolei, w świetle art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Oznacza to, że koszty podatkowe o charakterze pośrednim, które dotyczą okresu krótszego niż rok podatkowy, lub których nie można przypisać do konkretnego okresu, są potrącane w dacie poniesienia.

Zgodnie zaś z definicją określoną w art. 15 ust. 4e ustawy o p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W przedstawionym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) Spółka ponosi wydatki na zakup od Dealerów usług związanych z przeprowadzeniem przez nich procesów dostosowujących ich punkty sprzedaży i punkty serwisowe do wymaganych standardów. Wydatki te, co zostało wykazane wyżej, wykazują związek z przychodami Wnioskodawcy uzyskiwanymi z tytułu sprzedaży towarów. Jednocześnie jednak, wydatki, które zostaną poniesione na zakup przedmiotowych usług stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Wynika to z faktu, że wydatków na zakup przedmiotowych usług nie można powiązać ze ściśle określonym przychodem Spółki (z tytułu sprzedaży na rzecz Dealera konkretnego samochodu, czy też konkretnych części zamiennych). Brak jest w związku z tym również możliwości wskazania na konkretny rok podatkowy, o którym mowa w art. 15 ust. 4b ustawy o p.d.o.p., w którym osiągnięty zostanie przychód wygenerowany dzięki przedmiotowym wydatkom.

Ponadto, jako koszty pośrednio związane z przychodami, które generować będzie Spółka, wydatki na zakup usług dostosowawczych od Dealerów stanowić będą koszty podatkowe w dacie ich poniesienia, tj. jednorazowo na dzień ich ujęcia w księgach rachunkowych. Nie są to bowiem koszty, które dotyczyłyby okresu dłuższego niż rok podatkowy, tj. nie wiążą się z zakupem świadczeń od Dealerów wykonywanych w dłuższym okresie czasu, ani nie można wskazać okresu w jakim efekty wykonania przedmiotowych usług będą wykorzystywane przez Spółkę. W szczególności kosztów zakupu opisanych usług dostosowawczych nie można wiązać z Umową Dealerską w jej wymiarze czasowym, bowiem efekty wykonania przedmiotowych usług przez Dealerów mogą zaniknąć przed dniem jej rozwiązania.

W takiej sytuacji, kierując się orzecznictwem sądów administracyjnych (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2010 r., Sygn. II FSK 1731/08), należy uznać ten wydatek za wydatek o charakterze jednorazowym, związany z generowaniem przez Spółkę przychodów podatkowych w dłuższym okresie, który jednak jest trudny do sprecyzowania. Nie można więc uznać by wydatek ten dotyczył okresu przekraczającego rok podatkowy. Konsekwentnie oznacza to, iż wydatki związane z całokształtem usług dostosowawczych będą stanowiły koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.