IBPBI/2/423-43/12/SD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Spółkę wydatków z tytułu:

* należności głównej i odsetek ustawowych - jest prawidłowe,

* kosztów sądowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Spółkę wydatków z tytułu:

* należności głównej i odsetek ustawowych,

* kosztów sądowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Prowadzi ośrodek narciarski, w tym kolej gondolową. W 2007 r. rozpoczęła realizację inwestycji dotyczącej budowy kolei gondolowej. Poniżej dolnej stacji kolei planowała wybudować parking tymczasowy. Spółka otrzymała ofertę wykonania robót ziemnych na terenie parkingu przez przedsiębiorstwo budowlane - Wykonawcę, który niejednokrotnie współpracował ze Spółką przy budowie kolei, wykonując na jej rzecz, na postawie kilku umów roboty ziemne. Wykonawca rozpoczął prace ziemne opisane w ofercie, pomimo iż Spółka nie zlecała ich wykonania oraz nie zawarła z wykonawcą pisemnej umowy na wykonanie tych prac.

Na przełomie roku 2007/2008 prace zostały wykonane, a parking zaczął być wykorzystywany przez turystów i narciarzy. Za wykonane prace ziemne na obszarze parkingu, w oparciu o złożoną ofertę, Wykonawca wystawił Spółce fakturę Vat. Spółka odmówiła zapłaty, twierdząc że nie zlecała wykonania prac wykonawcy. Wykonawca wniósł sprawę do sądu celem wyegzekwowania swoich należności wynikających z wystawionej faktury.

W 2011 r. zapadł wyrok zasądzający zapłatę przez Spółkę na rzecz kontrahenta kwoty głównej wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami postępowania sądowego.

Od wydanego orzeczenia Spółka wniosła sprzeciw, zaskarżając je w całości. Sąd oddalił apelację i zasądził zapłatę przez Spółkę kosztów postępowania apelacyjnego. Realizując powyższe wyroki, w 2011 r. Spółka zapłaciła wykonawcy całość zasądzonych kwot.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należność główna, odsetki ustawowe oraz koszty sądowe w wysokości zasądzonej przez sąd i poniesione przez Spółkę stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacona należność główna, odsetki ustawowe oraz koszty sądowe zasadzone przez sąd stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W ocenie Spółki, opisane w stanie faktycznym koszty nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., więc wyłączenie to nie będzie miało zastosowania w niniejszej sprawie.

Jak wynika ze wspomnianego powyżej przepisu ustawy o p.d.o.p., wszystkie poniesione wydatki (z wyjątkiem tych bezpośrednio wymienionych w ustawie) są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z przychodami, w tym jeżeli służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W myśl przepisów, podatnik ma więc możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związanych z uzyskanym przez niego przychodem, pod warunkiem, że istnieje związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W opinii Spółki, zapłata należności głównej bez wątpienia przyczynia się i warunkuje uzyskiwanie przez Spółkę przychodów, ponieważ dotyczy parkingu, na którym sporne prace ziemne wykonał wykonawca i który jest od 2008 r. wykorzystywany przez turystów i narciarzy korzystających z kolei gondolowej i uprawiających narciarstwo. Spółka, co prawda nie pobiera opłat parkingowych, jednak na swojej stronie internetowej reklamuje kolej gondolową, poprzez podanie informacji o miejscach parkingowych w pobliżu dolnej stacji kolei. Niewątpliwie, informacja taka zwiększa atrakcyjność wyciągu narciarskiego, a co za tym idzie, zwiększa możliwość zaparkowania przez narciarzy samochodu niemal bezpośrednio przy stacji kolejki, z uwagi na specyfikację tego sportu (ciężki sprzęt narciarski). Nawet jeśli przyjąć, że treść strony internetowej nie jest reklamą, lecz tylko informacją o miejscach parkingowych, to niewątpliwie dzięki tej informacji ilość gości korzystających z wyciągu jest znaczna. Nie ulega zatem wątpliwości, że parking przynosi Spółce korzyści, przyczyniając się do osiągania przez Spółkę większych przychodów. W ocenie Wnioskodawcy, zarówno odsetki ustawowe od należności głównej jak i koszty sądowe Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Poniesione przez Spółkę koszty sądowe oraz zapłacone odsetki ustawowe nie są objęte wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, iż spełnione są przesłanki przewidziane w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Przesłanką uznania poniesionych przez Spółkę kosztów sądowych i zapłaconych odsetek ustawowych za koszty uzyskania przychodów, jest wykazanie, iż powyższe koszty zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 17 ustawy o p.d.o.p., wyłączone zostały z kosztów uzyskania przychodów jedynie koszty egzekucyjne. Gdyby ustawodawca chciał wyłączyć wydatki związane z kosztami postępowania sądowego z możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów uczyniłby to wprost, tak jak to ma miejsce z kosztami egzekucyjnymi, dlatego, zdaniem Spółki, koszty poniesione w innej fazie postępowania procesowego mogą mieścić się w zakresie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Ponadto w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o p.d.o.p., do kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Należy zatem uznać, iż odsetki w momencie ich zapłaty stanowią koszty uzyskania przychodu.

W odniesieniu do definicji kosztów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., zdaniem Spółki, zapłacenie odsetek ustawowych oraz kosztów sądowych było związane z uzyskiwanymi przez spółkę przychodami w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż należność główna, odsetki ustawowe oraz koszty sądowe w opisanym stanie faktycznym stanowią koszty uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Należy zauważyć, iż kryterium zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest uzależnione od celu poniesienia wydatku, a nie od wystąpienia efektu w postaci osiągnięcia przychodu. Określony wydatek może bowiem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów również wówczas, gdy nie przyniósł spodziewanego przychodu, ale został poniesiony w takim celu.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały poniesione przez podatnika,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.,

* zostały właściwie udokumentowane.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Oznacza to, że odsetki uznane za koszty związane z przychodami będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że odsetki zostały zapłacone.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika iż, Spółka prowadzi ośrodek narciarski, w tym kolej gondolową. Poniżej dolnej stacji kolei planowała wybudować parking tymczasowy. Spółka otrzymała ofertę wykonania robót ziemnych na terenie parkingu przez przedsiębiorstwo budowlane - Wykonawcę. Wykonawca rozpoczął prace ziemne opisane w ofercie, pomimo iż Spółka nie zlecała ich wykonania oraz nie zawarła z wykonawcą pisemnej umowy na wykonanie tych prac. Na przełomie roku 2007/2008 prace zostały wykonane, a parking zaczął być wykorzystywany przez turystów i narciarzy. Za wykonane prace ziemne na obszarze parkingu, w oparciu o złożoną ofertę, Wykonawca wystawił Spółce fakturę Vat. Spółka odmówiła zapłaty, twierdząc że nie zlecała wykonania prac wykonawcy. Wykonawca wniósł sprawę do sądu celem wyegzekwowania swoich należności wynikających z wystawionej faktury. W 2011 r. zapadł wyrok zasądzający zapłatę przez Spółkę na rzecz kontrahenta kwoty głównej wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami postępowania sądowego. Od wydanego orzeczenia Spółka wniosła sprzeciw, zaskarżając je w całości. Sąd oddalił apelację i zasądził zapłatę przez Spółkę kosztów postępowania apelacyjnego. Realizując powyższe wyroki, w 2011 r. Spółka zapłaciła wykonawcy całość zasądzonych kwot. Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż parking na którym zostały wykonane sporne prace jest od 2008 r. wykorzystywany przez turystów i narciarzy korzystających z kolei gondolowej i uprawiających narciarstwo. Spółka, co prawda nie pobiera opłat parkingowych, jednak na swojej stronie internetowej reklamuje kolej gondolową, poprzez podanie informacji o miejscach parkingowych w pobliżu dolnej stacji kolei. Niewątpliwie, informacja taka zwiększa atrakcyjność wyciągu narciarskiego, a co za tym idzie, zwiększa możliwość zaparkowania przez narciarzy samochodu niemal bezpośrednio przy stacji kolejki, z uwagi na specyfikację tego sportu (ciężki sprzęt narciarski).

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż zapłacona przez Spółkę należność główna oraz odsetki ustawowe, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów sądowych w wysokości zasądzonej przez sąd należy uznać, iż przepisy ustawy o p.d.o.p., nie zawierają szczególnych rozwiązań dotyczących zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów sądowych. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 17 ustawy o p.d.o.p., za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań. Przepis ten wyłącza z kosztów uzyskania przychodu wydatki związane wyłącznie z egzekucją. Jednakże z faktu niezaliczenia danej kategorii wydatku do wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie wyłączenia zawartego w art. 16 ustawy o p.d.o.p., nie wynika automatyczny wniosek, że wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodów. Wydatek ten musi bowiem spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 15 ust. 1 tej ustawy, tj. zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszty sądowe poniesione przez dłużnika, generalnie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, bowiem stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie są kosztami związanymi z osiągnięciem przychodu. Możliwość zaliczenia ponoszonych wydatków związanych z procesem sądowym w ciężar kosztów uzyskania przychodów należy rozpatrywać pod kątem, czy były one poniesione w celu obrony przed bezpodstawnie kierowanymi roszczeniami oraz w związku z funkcjonowaniem podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

W analizowanej sytuacji Spółka nie wywiązała się ze swoich zobowiązań wobec kontrahenta, co zostało potwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu a koszty sądowe zasądzone były w związku z niewykonaniem przez Nią zobowiązań. Zatem, uznać należy, iż koszty sądowe poniesione przez Spółkę nie pozostawały w związku z uzyskiwanymi przychodami i nie miały na celu zachowania źródła przychodów. Poniesione wydatki jakimi są koszty sądowe nie przyczyniły się w żaden sposób do uzyskanego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Nie były to również normalne koszty funkcjonowania Spółki. Wydatki te nie spełniają zatem warunku kosztów poniesionych w celu zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., albowiem były one następstwem niewykonania przez Spółkę ciążących na nią zobowiązań.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu:

* należności głównej i odsetek ustawowych - jest prawidłowe,

* kosztów sądowych - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.