IBPBI/2/423-405/10/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 12 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją konferencji dla dystrybutorów towarów Spółki (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1 - stan faktyczny) - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją konferencji dla dystrybutorów towarów Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest wiodącym producentem piwa w Polsce. Odbiorcami produktów Spółki są podmioty z terenu całej Polski, a także podmioty zagraniczne.

Mając na względzie rozbudowaną sieć odbiorców oraz rozbudowaną strukturę wewnętrzną, Spółka ponosi szereg kosztów, mających na celu usprawnienie procesów dystrybucji swoich wyrobów oraz usprawnienie warunków pracy w Spółce. Poniżej Spółka pragnie wskazać pewne koszty, które ponoszone są w celu osiągnięcia opisanych powyżej celów.

Konferencje dla dystrybutorów

Spółka prowadzi sprzedaż produktów poprzez efektywny system dystrybucji i rozbudowaną sieć dystrybutorów (w szczególności hurtowni). W celu zintensyfikowania sprzedaży, Spółka organizuje dla tych podmiotów konferencje dotyczące poszerzania wiedzy na temat produktów oferowanych przez Spółkę oraz metod i technik sprzedażowych w zakresie produktów Spółki. Ponadto, podczas konferencji przedstawiciele Spółki przekazują uczestnikom wytyczne dotyczące prowadzonej polityki handlowej i cenowej, długoterminowych strategii sprzedaży, etc. W sali konferencyjnej są uwidocznione materiały informacyjne z logo Spółki, bądź jej produktów. W ramach konferencji mogą odbywać się również wykłady w innych dziedzinach, związanych z dystrybucją produktów Spółki.

Powyższe konferencje z jednej strony mają służyć rozwijaniu i umacnianiu współpracy pomiędzy Spółką, a dystrybutorami, a z drugiej strony zintensyfikowaniu sprzedaży produktów Spółki (poprzez zaznajomienie dystrybutorów z wyrobami Spółki i jej działalnością).

Dystrybutorzy pełnią z punktu widzenia Spółki kluczową rolę w procesie sprzedaży produktów. Stanowią oni bowiem ogniwo pośrednie pomiędzy producentem, a konsumentami. Tym samym, kontakty handlowe z dystrybutorami są elementem koniecznym dla procesu sprzedaży produktów Spółki i uzyskiwania przez nią przychodów. Tym samym, to od działalności dystrybutorów zależy poziom przychodów Spółki.

W związku ze zorganizowaniem konferencji, nie jest wystarczające zapewnienie samej sali oraz wykładowców. Konieczne jest poniesienie również innych wydatków, takich jak zapewnienie uczestnikom: wyżywienia w trakcie całego pobytu na konferencji, noclegu, jak i przejazdu. W związku z powyższym, Spółka ponosi przedmiotowe koszty, dzięki czemu jest w stanie zapewnić swoim dystrybutorom udział w profesjonalnej konferencji.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją konferencji (opisanych szczegółowo w stanie faktycznym) adresowanych do dystrybutorów towarów Spółki, typu: wynajem sali, noclegi, transport uczestników, wyżywienie dla uczestników podczas konferencji stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu Ustawy CIT... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, na wstępie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej "Ustawa CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Na podstawie brzmienia ww. przepisów, należy uznać, iż aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Natomiast drugi z elementów stanowiących definicję kosztu uzyskania przychodów na gruncie Ustawy CIT można określić mianem przesłanki negatywnej, zgodnie z którą aby ponoszony wydatek został uznany za koszt podatkowy nie może zostać ujęty w zamkniętym katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stanowisko odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 1

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone w związku z organizacją konferencji adresowanych do dystrybutorów produktów Spółki, typu: wynajem sali, noclegi, transport uczestników, wyżywienie dla uczestników podczas konferencji, stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu Ustawy CIT.

Spółka ponosi wydatki na organizację konferencji biznesowych dla swoich dystrybutorów, za pośrednictwem których prowadzi sprzedaż swoich produktów. W opinii Spółki, mając na uwadze przedstawione w początkowej części uzasadnienia przepisy Ustawy CIT, wydatki poniesione na organizację takich konferencji dla obecnych jak i przyszłych dystrybutorów należy uznać za wydatki o charakterze reklamowo-informacyjnym stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Spółka zaznacza, iż Ustawa CIT nie definiuje pojęcia "reklamy". Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN z 1981 r., tom III, "reklamą jest rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję (...)". Nowy słownik języka polskiego PWN z 2003 r. dodatkowo wskazuje, iż za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcania do zakupu.

Ponadto warto w tym miejscu przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2003 r. (sygn. akt I SA/Łd 591/03), w którym NSA stwierdził, iż w świetle słownikowych definicji pojęcia "reklama", jak też rozumienia posługiwania się nim w obrocie handlowym można sformułować następujące wnioski:

* najistotniejszą cechą i treścią każdej reklamy jest zawarta w niej informacja o reklamowanych produktach,

* sposób przedstawiania tej informacji ma na celu zachęcenie potencjalnego klienta do nabycia reklamowanego produktu, oraz

* wzbudzenie chęci nabycia produktu może odbywać się w bardzo różny sposób, w zależności od zastosowanych technik i środków.

Za szeroką definicją reklamy opowiada się również Europejski Trybunał Sprawiedliwości. W sprawach C-69/92 ETS argumentował, że pojęcie reklamy obejmuje transakcję taką, jak sprzedaż przez dostawcę na rzecz odbiorcy - w ramach kampanii reklamowej - ruchomego mająku rzeczowego przekazywanego bezpłatnie klientom lub sprzedawanego po niższych cenach bądź organizację przyjęcia, konferencji prasowej, seminarium, jeśli w zakres takiej imprezy wchodzi informowanie odbiorców o istnieniu i jakości oferowanych produktów lub usług będących przedmiotem tej działalności w celu zwiększenia sprzedaży produktu lub usługi.

Z powyższego wynika, że reklama powinna być interpretowana szeroko, bez ograniczeń co do rodzaju wykonywanych działań reklamowych. Tym samym, w opinii Spółki przedmiotowe konferencje wypełniają znamiona działań o charakterze reklamowym.

Celem konferencji jest bowiem przekazanie wiedzy na temat produktów Spółki. W trakcie konferencji ogólnodostępne są wszelkiego rodzaju materiały reklamowe Spółki, foldery, ulotki z zawartymi informacjami na temat produktów Spółki. Przez cały czas trwania konferencji podkreślane są zalety sprzedawanych przez Spółkę produktów oraz przekazywane są informacje o ich właściwościach. Dodatkowo omawiane są korzyści wynikające ze współpracy ze Spółką.

Spółka zaznacza, iż organizacja przedmiotowych konferencji została wybrana przez Spółkę jako jedna z najlepszych i najbardziej efektywnych metod promocji wyrobów Spółki. Zdaniem Spółki, organizacja powyższych konferencji przynosi duże i wymierne efekty sprzedażowe, bowiem podczas ich trwania Spółka ma bezpośredni kontakt z kontrahentami i tym samym Spółka może dostosować swoją ofertę do ich indywidualnych potrzeb.

Ponadto, w ramach konferencji prezentowana jest przez Spółkę polityka sprzedażowa, która przyczynia się do wzrostu umiejętności współpracujących ze Spółką dystrybutorów, co w konsekwencji bezspornie wpływa na zwiększenie osiąganych przychodów Spółki. Powyższa konferencja obejmuje także zagadnienia, bez znajomości których, sprzedaż produktów byłaby mniej efektywna. W konsekwencji konferencje mają również charakter informacyjny. Dystrybutorzy po zapoznaniu się z polityką handlową Spółki, będą w stanie zaplanować oraz utrzymać produkty Spółki w ciągłej ofercie. Ponadto, Spółka zaznacza, iż Spółka prowadzi sprzedaż głównie poprzez sieć dystrybutorów. Tym samym, bez organizacji przedmiotowych konferencji obejmującej powyższe zagadnienia, Spółka niemal nie byłaby w stanie zwiększyć swoich przychodów. Powyższe konferencje z jednej strony mają więc służyć rozwijaniu i umacnianiu współpracy pomiędzy Spółką, a dystrybutorami, a z drugiej strony zintensyfikowaniu sprzedaży towarów Spółki (poprzez zaznajomienie dystrybutorów z towarami Spółki, jak i prezentację właściwości oferowanych towarów). Również bowiem w tym wypadku, to na adresatach konferencji spoczywa w dużej mierze odpowiedzialność za przekonanie ostatecznych nabywców do nabycia towarów Spółki, jak i za utrzymanie produktów Spółki w ciągłej ofercie. W związku z tym, konferencje przyczyniają się bezpośrednio do zapewnienia sprzedaży produktów (utrzymanie źródła przychodów), albo jej zwiększenia (pozytywny wpływ na wartość przychodów).

Poza tym Spółka zaznacza, iż nie ma podstaw, aby uznać ponoszone wydatki na organizację konferencji za koszty reprezentacji, uznawane na gruncie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, zapewnienie w ramach konferencji wyżywienia oraz noclegu nie jest przejawem okazałości i wytworności. Są to nieodzowne wydatki związane z organizacją takiego rodzaju spotkań, bowiem niemożliwym byłoby uczestniczenie przez jeden/dwa dni w intensywnej konferencji bez możliwości spożycia posiłku. W opinii Spółki, w przeciwnym razie, grono uczestników byłoby nieliczne. Ponadto, Spółka wykazałaby się brakiem znajomości norm i obyczajów kulturowych, gdyby podczas całodniowych konferencji nie zapewniła jej uczestnikom wyżywienia.

Analogicznie Spółka pragnie wskazać, iż podobną funkcję pełnią koszty transportu, który ma na celu jedynie dostarczenie uczestników na konferencję, nie ma zaś służyć celom okazałości czy wystawności. Dodatkowo, nie bez znaczenia jest fakt, iż wśród dystrybutorów towarów Spółki znajdują się podmioty mające siedzibę na całym terytorium Polski oraz za granicą. Zgromadzenie tychże kontrahentów w jednym określonym miejscu wymaga od ich znakomitej większości odbycia (nieraz długotrwałej) podroży. Stąd koszt podróży jest immanentnym elementem kosztu organizacji danej konferencji.

Należy także podkreślić, iż celem Spółki nie jest zapewnienie uczestnikom wyżywienia i noclegu, z samej chęci zapewnienia kontrahentom dodatkowych świadczeń. Nie leży bowiem w interesie Spółki ponoszenie wydatków, które w sposób bezpośredni lub pośredni nie pozwalałyby oczekiwać efektów pozytywnych z punktu widzenia samej Spółki. Tym samym, zapewnienie posiłków nie ma zatem na celu reprezentacji Spółki, tylko są one częścią składową organizowanej konferencji.

Ponadto, jak to zostało podkreślone, analizowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT nie może być interpretowany jako zabraniający zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na zakup usług gastronomicznych, czy żywności. Z brzmienia przepisu wynika, iż wydatki na usługi gastronomiczne, napoje nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów tylko wtedy, jeżeli będą elementem działań podatnika kwalifikowanych jako reprezentacja. W przeciwnym razie należy zastosować zasady ogólne i określić, czy wydatki niebędące reprezentacją są związane z działalnością gospodarczą Spółki.

Nadto, zasadne jest w opinii Spółki stwierdzenie, iż nie można przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT interpretować rozszerzająco. Mianowicie, jeśli nawet wydatek reprezentacyjny stanowi jeden z elementów organizowanej imprezy, ale jej głównym celem jest intensyfikacja sprzedaży, wydatki na jej organizację można uznać za koszty uzyskania przychodów. Takie rozumienie przepisów przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1597/08), który za słuszne uznał stanowisko podatnika, iż nie wszystkie działania podejmowane na zewnątrz w kierunku potencjalnych klientów mogą być potraktowane jako reprezentacja, gdyż w tak określonych działaniach mieszczą się również inne przedsięwzięcia z zakresu marketingu, reklamy, promocji, itd. Konieczne jest tu, aby głównym celem takiego działania było zaprezentowanie podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu. Tym samym, z uwagi na fakt iż celem organizacji konferencji przez Spółkę jest promocja produktów (a nie wystawne podejmowanie kontrahentów), jak i informowanie o produktach, wydatki związane z organizacją mogą zostać uznane za stanowiące koszty uzyskania przychodów.

W opinii Spółki, nie ulega wątpliwości, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na organizowanie ww. konferencji, pozostają w związku z działalnością Spółki. Spółka ze względu bowiem na specyfikę dystrybucji produktów, wybiera właśnie taki sposób promocji własnych produktów (niewątpliwie dobra współpraca z dystrybutorem wprost przekłada się na podejmowanie przez niego dodatkowych wysiłków w celu zwiększenia sprzedaży produktów Spółki). W świetle powyższego działania Spółki, opisane w stanie faktycznym, nie można uznać za okazałe czy wystawne, lecz jako podejmowane w celu zwiększenia możliwości sprzedaży produktów. Prezentacja towarów Spółki oraz możliwych technik sprzedaży podczas przedmiotowej konferencji ma na celu intensyfikację sprzedaży. W konsekwencji przedmiotowe wydatki nie spełniają definicji reprezentacji i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - warunki, które Spółka zapewnia podczas konferencji stanowią bowiem wynikający z ogólnych kanonów standard, nie wyróżniający się bardziej wystawnym charakterem niż ogólnie przyjęta norma w takich kontaktach biznesowych.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lutego 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-471/07-2/DG), mianowicie organ uznał, iż wydatki na usługi cateringowe nie wykraczające poza główny cel spotkania i nie mające charakteru reprezentacji są związane z głównym celem spotkania i tym samym są kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 27 maja 2009 r. (sygn. ILPB3/423-96/09-5/MC) zauważa z kolei, iż wydatki, które Spółka ponosi na poczęstunek podczas konferencji (szkolenia) (...) podawanych gościom podczas spotkań w Jej siedzibie, stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydanych przez organy podatkowe, przykładowo przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 15 listopada 2007 r. (Znak 1401/BP-I/4210-71/07/SP/PP-I),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 26 listopada 2008 r. (Znak ITPB3/423-468a/08/MT),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 12 marca 2008 r. (Znak ILPB3/423-18/08-2/MM),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 26 lutego 2008 r. (Znak ILPB3/423-222/07-4/MC).

Reasumując, Spółka uważa, iż przedstawione powyżej koszty stanowią w myśl Ustawy CIT koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań Nr 1 (zdarzenie przyszłe), 2, 3, 4, 5, 6 i 7 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.