IBPBI/2/423-395/10/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2010 r. (data wpływu do Organu 8 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów zaniechanych inwestycji - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 marca 2010 r. wpłynął do Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów zaniechanych inwestycji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w dniu 26 grudnia 2008 r. podpisała umowę konsorcjum z Zakładem Ceramicznym, który posiadał wszelkie uprawnienia i zezwolenia do prowadzenia działalności w zakresie odzysku odpadów innych niż niebezpieczne w procesie odzysku R 14. Zgodnie z umową konsorcjum Spółka miała organizować dostawę i transport odpadów, natomiast Zakład Ceramiczny zobowiązany został do przyjmowania odpadów oraz ich odzyskiwania w procesie R 14. Ponadto partnerzy konsorcjum w dniu 26 września 2008 r. podjęli Uchwałę nr 1 dotyczącą utwardzenia podłoża w miejscu dokonywania odzysku. Zgodnie z ww. Uchwałą obowiązek ten został nałożony na Spółkę. Spółka wywiązała się z nałożonego Uchwałą obowiązku i systematycznie utwardzała teren odzysku odpadów. Nakłady poniesione przez Spółkę w postaci kruszywa wyniosły w okresie od 2008 r. do 2009 r. 352.658,40 zł. Spółka powyższe nakłady traktowała jako inwestycję w obcym środku trwałym, ponieważ utwardzony plac jest własnością partnera konsorcjum. Inwestycja nie została jeszcze w pełni zakończona.

W dniu 1 grudnia 2009 r. partner konsorcjum Zakład Chemiczny poinformował Spółkę o likwidacji działalności w zakresie odzysku odpadów. W związku z powyższym w dniu 15 grudnia 2009 r. zwołano Radę Konsorcjum, która podjęła uchwałę o rozwiązaniu konsorcjum z dniem 31 grudnia 2009 r. Likwidacja działalności przez Zakład Ceramiczny uniemożliwia prowadzenie odzysku odpadów, który był przedmiotem i celem konsorcjum.

Koszty poniesione przez Spółkę w związku z utwardzeniem terenu nie zostaną w żaden sposób zwrócone, ani też odzyskane poprzez np. zebranie kruszywa, ponieważ stało się ono utwardzonym placem i koszt jego odzysku byłby większy od wartości inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym powyżej stanem faktycznym Spółka po podjęciu decyzji o likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym będzie mogła zaliczyć poniesione koszty do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka nadmienia, że nie będzie fizycznej likwidacji poprzez odzysk nawiezionego kruszywa. Czy mimo to Spółka będzie mogła potraktować inwestycję jako zlikwidowaną.

Zdaniem Spółki, nakłady poniesione na inwestycję w obcym środku trwałym będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, w art. 15 ust. 4f stwierdza, że koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji. Ustawodawca nie wymienia w jaki sposób ma nastąpić likwidacja. W przypadku Spółki fizyczna likwidacja poprzez zbieranie kruszywa, które zostało wymieszane z podłożem jest fizycznie i ekonomicznie nie opłacalne. Spółka uważa, że podjęcie decyzji o likwidacji inwestycji będzie terminem likwidacji inwestycji.

Do wniosku dołączono:

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 u.p.d.o.p., zostaną ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w dniu 26 września 2008 r. podpisała umowę konsorcjum. Partnerzy konsorcjum podjęli również uchwałę, na mocy której Spółka miała ponieść wydatki na utwardzenie podłoża w miejscu, gdzie miał być prowadzony odzysk odpadów. Wydatki te potraktowała jako inwestycję w obcym środku trwałym. Z dniem 31 grudnia 2009 r. konsorcjum zostało rozwiązane. Inwestycja nie została w pełni zakończona.

W świetle art. 4a pkt 1 u.p.d.o.p., pod pojęciem inwestycji rozumie się środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy o rachunkowości czyli zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy podejmują zadania inwestycyjne związane w szczególności z wytworzeniem lub ulepszeniem środków trwałych. W toku prowadzonej inwestycji może również dojść do jej zaniechania, z którym mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Powyższa sytuacja ma miejsce również w rozpatrywanym stanie faktycznym, gdzie Spółka zaniechała inwestycji.

Wydatki ponoszone w związku z inwestycją są kosztem uzyskania przychodu. Gdy powiększają wartość inwestycji, wpływają na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie po zakończeniu inwestycji. Wydatki poniesione na zakończone inwestycje, staną się, co do zasady, kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Ustawodawca pozwala także rozliczyć w kosztach podatkowych koszty inwestycji, która nie została przez podatnika dokończona, nie żądając spełnienia jakiś dodatkowych warunków np. zaniechania z określonych powodów. Niewątpliwie jednak podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Jest to podstawowy warunek aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 4f u.p.d.o.p., koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji. Zatem wydatki poniesione na niedokończoną inwestycję, mogą być kosztami uzyskania przychodów w dwóch sytuacjach:

Zatem aby uznać powyższe wydatki za koszty zaniechanych inwestycji na podstawie art. 15 ust. 4f u.p.d.o.p. musi dojść do zbycia inwestycji lub jej likwidacji. Przy czym zlikwidowanie inwestycji należy traktować dosłownie, tzn. tylko fizyczna likwidacja inwestycji (np. jej rozbiórka, zniszczenie) umożliwi uznanie poniesionych na nią wydatków za koszty uzyskania przychodów. Reasumując, w oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, iż Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości zaniechanej inwestycji.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Spółka dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.