IBPBI/2/423-373/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 28 marca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wartość transakcji, o której mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpowiada jedynie kwocie odsetek należnych od wierzytelności i nie obejmuje wartości wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wartość transakcji, o której mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpowiada jedynie kwocie odsetek należnych od wierzytelności i nie obejmuje wartości wierzytelności.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. będąca polskim rezydentem podatkowym (dalej "Spółka" lub "Wnioskodawca"), zamierza zawrzeć z bankiem mającym siedzibę na terytorium Polski (dalej "Bank"), Umowę Systemu Zarządzania Środkami Pieniężnymi w Grupie Rachunków (dalej "Umowa"), w celu korzystania ze świadczonej przez Bank usługi zarządzania środkami pieniężnymi (dalej "System"). Podobna umowa zostanie również zawarta z bankiem z siedzibą w Niemczech (dalej odpowiednio również jako "Umowa", "Bank" i "System"). System będzie miał charakter systemu zero-balance cash management, co oznacza, że będzie polegać na faktycznych dziennych przepływach środków pieniężnych. System zarządzania środkami pieniężnymi (znany również pod nazwą cash pooling) jest usługą polegającą na umożliwieniu przez Bank bardziej efektywnego, codziennego zarządzania środkami pieniężnymi i limitami zadłużenia oraz korzystania przez poszczególne podmioty ze wspólnej płynności finansowej.

Stroną Umowy będzie z jednej strony Spółka oraz podmiot należący do tej samej grupy kapitałowej (dalej łącznie "Uczestnicy", a osobno "Uczestnik"), zaś z drugiej Bank. Podmiotem, który razem z Wnioskodawcą będzie stroną Umowy z Bankiem, będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będąca rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii, która w ramach Systemu będzie pełnić dodatkowo funkcje podmiotu koordynującego (dalej "Koordynujący"). Spółka i Koordynujący są ze sobą powiązane kapitałowo za pośrednictwem innego podmiotu z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Podmiot ten jest bezpośrednim i jedynym udziałowcem Koordynującego oraz, za pośrednictwem innych podmiotów z tej samej grupy kapitałowej, posiada 100% udziałów Wnioskodawcy (pośredni udział kapitałowy). Koordynujący nie ma i nie będzie miał w Polsce tzw. zakładu w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym, Wnioskodawca oraz Koordynujący są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej "ustawa o p.d.o.p."). W przyszłości możliwe jest przystąpienie do Umowy po stronie Uczestników również innych podmiotów z tej samej grupy kapitałowej (zarówno polskich rezydentów, jak i podmiotów będących nierezydentami). Jednak ani obecni Uczestnicy Systemu, ani podmioty, które ewentualnie dołączą do Systemu w przyszłości nie będą podmiotami powiązanymi z Bankiem w rozumieniu ustawy o p.d.o.p.

Przed rozpoczęciem korzystania z Systemu każdy Uczestnik zawrze z Bankiem umowę prowadzenia rachunku bankowego (dalej osobno "Rachunek Główny" i łącznie "Rachunki Główne"). Koordynujący, oprócz Rachunku Głównego, będzie posiadać dodatkowy rachunek, na którym na koniec każdego dnia roboczego wykazywane będzie saldo wszystkich rachunków Grupy (dalej "Rachunek Pomocniczy Koordynującego"). Systemem zarządzania środkami pieniężnymi objęte zostaną rachunki prowadzone w tej samej walucie. Oznacza to, że jednym Systemem objęte zostaną rachunki Uczestników prowadzone w PLN, a osobnym Systemem rachunki Uczestników prowadzone w EUR.

Uczestnicy Systemu będą mogli dysponować środkami pieniężnymi zgromadzonymi na Rachunkach Głównych zgodnie z zasadami określonymi w Umowie oraz w umowach rachunków bankowych.

Na podstawie Umowy, Bank włączy Rachunki Główne Uczestników oraz Rachunek Pomocniczy Koordynującego do Systemu. Ponadto, na podstawie Umowy, Bank udostępni każdemu Uczestnikowi limit zadłużenia w Rachunku Głównym (dalej "Limit Zadłużenia"). Limit Zadłużenia będzie mógł być wykorzystywany przez Uczestnika na prowadzenie bieżącej działalności (tekst jedn.: realizację zleceń płatniczych składanych Bankowi), których wysokość przekracza saldo dostępne na jego Rachunku Głównym oraz w celu spłaty zadłużenia innego Uczestnika wobec Banku. Uczestnik Systemu wykorzystujący Limit Zadłużenia będzie obowiązany do spłaty całości wykorzystanego Limitu Zadłużenia, do końca dnia roboczego, w którym został on wykorzystany (w zależności od stopnia wykorzystania - w całości lub w części).

System będzie oparty o mechanizm prawny zdefiniowany w prawie cywilnym jako wstąpienie w prawa zaspokojonego wierzyciela poprzez spłacenie cudzego długu za zgodą wyrażoną przez spłacanego dłużnika (subrogacja, zgodnie z art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964 r. - tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm. - dalej "Kodeks Cywilny"). Umowa zakłada bowiem, że spłata wykorzystanego Limitu Zadłużenia może zostać dokonana przez innego Uczestnika Systemu.

W ramach Systemu, na koniec każdego dnia roboczego będzie dokonywane bilansowanie (tekst jedn.: zerowanie) sald na prowadzonych przez Bank Rachunkach Głównych, a wynikające z przeprowadzonego bilansowania saldo końcowe zostanie wykazane na Rachunku Pomocniczym Koordynującego. Przy wykorzystaniu wskazanego powyżej mechanizmu konwersji długu, Koordynujący będzie dokonywać spłaty wobec Banku zadłużenia Wnioskodawcy z tytułu wykorzystania przez niego Limitu Zadłużenia (jeśli Wnioskodawca będzie wykazywać saldo ujemne, a Koordynujący będzie dysponować środkami umożliwiającymi spłatę salda ujemnego Wnioskodawcy) lub Wnioskodawca będzie spłacać zadłużenie Koordynującego wobec Banku z tytułu wykorzystania Limitu Zadłużenia przyznanego Koordynującemu (jeśli Koordynujący będzie wykazywać saldo ujemne, a Wnioskodawca będzie dysponować środkami umożliwiającymi spłatę salda ujemnego Koordynującego).

Aby konwersja długu w drodze subrogacji była skuteczna, każdy Uczestnik Systemu w Umowie nieodwołalnie wyrazi zgodę na to, aby na koniec każdego dnia roboczego inny Uczestnik, w celu wstąpienia w prawa wierzyciela, spłacił jego zadłużenie wobec Banku z tytułu wykorzystanego i niespłaconego przez niego Limitu Zadłużenia. Ponadto, każdy Uczestnik Systemu nieodwołalnie upoważni Bank do obciążania jego Rachunku Głównego kwotami wykorzystanymi przez Uczestników Systemu w ramach Limitów Zadłużenia, które nie zostały spłacone Bankowi przez Uczestnika, który skorzystał z Limitu Zadłużenia. Jednocześnie, w Umowie strony ustalą, że Bank będzie drugą stroną czynności prawnej dokonanej na podstawie tego upoważnienia.

W wyniku spłaty Limitu Zadłużenia Uczestnika, który na koniec dnia ma saldo ujemne na Rachunku Głównym przez innego Uczestnika nastąpi zmiana wierzyciela. Oznacza to, że w miejsce Banku jako wierzyciela Uczestnika, który na zakończenie dnia roboczego nie spłacił wykorzystanego Limitu Zadłużenia wejdzie Uczestnik, który dokonał spłaty tego wykorzystanego Limitu Zadłużenia. Zatem z chwilą obciążenia któregokolwiek z Rachunków Głównych, Uczestnik wstępujący w prawa wierzyciela, którego środki pieniężne zostały wykorzystane na spłatę wykorzystanego Limitu Zadłużenia innego Uczestnika, nabędzie wierzytelność Banku wobec Uczestnika Systemu, którego wykorzystany Limit Zadłużenia został spłacony. Kwota tej wierzytelności będzie odpowiadać wysokości dokonanej spłaty. Z chwilą nabycia wierzytelności, Uczestnik Systemu którego środki pieniężne zostały wykorzystane do spłaty Limitu Zadłużenia innego Uczestnika, nabywa wobec spłaconego Uczestnika roszczenie do spłaty świadczenia wynikającego z nabycia wierzytelności wraz z należnymi odsetkami z tego tytułu (dalej "Roszczenie"). Kwota Roszczenia odpowiada kwocie nabytej wierzytelności i ulega zmianie o kwotę kolejnej nabytej wierzytelności. W wyniku tej zmiany powstaje bieżąca kwota Roszczenia, od której naliczane będą odsetki. Odsetki będą naliczane i płatne według oprocentowania i zgodnie z zasadami określonymi między Uczestnikami.

Spółka będzie spłacała odsetki należne Uczestnikowi z tytułu nabytych przez niego w drodze subrogacji wierzytelności bezpośrednio na rachunek Uczestnika.

Zgodnie z Umową, Bank będzie pobierać od każdego z Uczestników opłatę miesięczną za uczestnictwo w Systemie.

Na podstawie Umowy, Uczestnicy Systemu upoważniają Koordynującego do wykonywania w ich imieniu następujących czynności o charakterze koordynującym, w tym, między innymi:

Spółka będzie dysponowała ważnym certyfikatem rezydencji Uczestnika (Koordynującego) z siedzibą w Wielkiej Brytanii potwierdzającym rezydencję podatkową w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W razie uznania stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1 za nieprawidłowe (tekst jedn.: w razie uznania, że w ramach Systemu, między Uczestnikami są dokonywane transakcje w rozumieniu art. 9a ustawy o p.d.o.p.), Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że wartość transakcji o której mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o p.d.o.p. odpowiada kwocie odsetek należnych od wierzytelności i nie obejmuje wartości wierzytelności... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że w ramach Systemu, między Uczestnikami są dokonywane transakcje w rozumieniu art. 9a ustawy o p.d.o.p., wartość transakcji o której mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o p.d.o.p. odpowiada kwocie odsetek należnych od wierzytelności i nie obejmuje wartości wierzytelności.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o p.d.o.p., obowiązek sporządzenia dokumentacji obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

* 100.000 euro - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy o p.d.o.p., albo

* 30.000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo

* 50.000 euro - w pozostałych przypadkach.

Zdaniem Wnioskodawcy, za wartość transakcji o której mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o p.d.o.p. nie można uznać kwoty wierzytelności przenoszonej w drodze subrogacji z Banku na Uczestnika. Wartość transakcji powinna być rozpatrywana jako wynagrodzenie/cena z tytułu transakcji. Oznacza to, że wartość transakcji powinna nosić znamiona stałego przysporzenia po stronie Uczestnika.

W analizowanym przypadku, kwota wierzytelności subrogacyjnej nie stanowi trwałego przysporzenia po stronie Uczestnika, który wszedł w prawa wierzyciela (tekst jedn.: Banku) ani też przedmiotu transakcji między Uczestnikami (w tym Spółką). Wynika to z faktu, że zgodnie z Umową, Uczestnik z chwilą nabycia wierzytelności subrogacyjnej nabywa Roszczenie wobec dłużnika (tekst jedn.: innego Uczestnika Systemu). Przy czym, wartość tego Roszczenia odpowiada wartości nabytej wierzytelności subrogacyjnej, która zostanie mu spłacona przez Uczestnika, którego zadłużenie wobec Banku zostało spłacone. Należy podkreślić, że Roszczenie wynika z transakcji zawartej z Bankiem - podmiot niepowiązany, a następnie jest przenoszone z Banku na podmiot powiązany w drodze czynności zawartej między Bankiem i tym podmiotem (Spółka nie jest stroną tej czynności, a jedynie wyraża na nią zgodę). W następnej kolejności, od wysokości Roszczenia naliczane będą odsetki.

Biorąc pod uwagę powyższe, kwota wierzytelności będącej przedmiotem subrogacji nie stanowi trwałego przysporzenia po stronie żadnego z Uczestników Systemu. Wierzytelność ta stanowi Roszczenie, które podlega spłacie na rzecz Uczestnika, któremu ono przysługuje. Jedynym trwałym przysporzeniem w ramach Umowy są odsetki płatne przez Bank (od dodatnich sald na Rachunkach Głównych Uczestników) bądź przez Uczestników (z tytułu Roszczeń). Zatem w analizowanym przypadku, jako wynagrodzenie Uczestnika, który nabył wierzytelność subrogacyjną (a co za tym idzie, jako wartość transakcji) mogą być klasyfikowane wyłącznie odsetki należne od wierzytelności subrogacyjnej.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają także organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach przepisów podatkowych dotyczących transakcji pożyczek zawieranych między podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy o p.d.o.p. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 października 2011 r. (sygn. IPPB5/423-677/11-2/AS) stwierdził, że Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa w niniejszej sprawie stwierdzić zatem należy, że w zakresie sporządzania dokumentacji podatkowej na potrzeby art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w sytuacji udzielenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oprocentowanej pożyczki innej osobie prawnej będącej podmiotem powiązanym należy uwzględnić jako wartość transakcji jedynie kwotę odsetek od pożyczki jako zapłatę za jej udzielenie.

W związku z powyższym, w przypadku uznania, że w ramach Systemu, między Uczestnikami są dokonywane transakcje w rozumieniu art. 9a ustawy o p.d.o.p., wartość transakcji, o której mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o p.d.o.p. powinna być ustalana w wysokości odpowiadającej kwocie odsetek należnych z tytułu wierzytelności subrogacyjnych (tekst jedn.: bez uwzględniania wartości samych wierzytelności).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej jako: "ustawa o p.d.o.p."), podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

Powyższy obowiązek, na podstawie art. 9a ust. 2 ustawy o p.d.o.p., obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

Z uwagi na powyższe, konieczność sporządzenia dokumentacji cen transferowych zachodzi w przypadku, gdy spełnione są kumulatywnie następujące warunki:

Zgodnie z art. 11 ust. 5a ustawy o p.d.o.p., posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5%.

Pojęcie "transakcja" nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego ani cywilnego, zatem można uznać, że nie posiada ono definicji legalnej. W takim przypadku należy posłużyć się znaczeniem słownikowym, w myśl którego (według internetowego Słownika Języka Polskiego -...) transakcja to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług lub umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też zawarcie takiej umowy.

Przepis art. 9a ustawy o p.d.o.p. nie wyłącza obowiązku dokumentowania transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi, dokonywanych w ramach usługi cash poolingu.

Umowa cash poolingu jest formą efektywnego zarządzania środkami finansowymi, stosowaną przez podmioty należące do jednej grupy kapitałowej lub podmioty powiązane ekonomicznie w jakikolwiek inny sposób. Sprowadza się ona do koncentrowania środków pieniężnych z jednostkowych rachunków poszczególnych podmiotów grupy i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą, przy wykorzystaniu korzyści skali. Pozwala to na kompensowanie przejściowych nadwyżek, wykazywanych przez jedne z podmiotów z przejściowymi niedoborami zaistniałymi u innych podmiotów. Dzięki temu, dochodzi do minimalizowania kosztów kredytowania działalności podmiotów z grupy poprzez kredytowanie się przy wykorzystaniu środków własnych grupy. W ramach porozumienia cash poolingu uczestnicy wskazują podmiot organizujący cash pooling, którym może być wyspecjalizowany bank, jak również jednostka z grupy.

Umowa cash poolingu nie została uregulowana w polskim systemie prawnym, jest zatem tzw. umową nienazwaną w rozumieniu prawa cywilnego. Jednakże, biorąc pod uwagę charakter tej umowy i jej cele, stwierdzić należy, że ma ona cechy zbliżone do umowy pożyczki (udostępnienie określonej kwoty pieniędzy w zamian za odpowiednie wynagrodzenie - odsetki). Nawet zatem w przypadku, gdy umowa cash poolingu polega na konwersji długu pomiędzy podmiotami w niej uczestniczącymi (czy subrogacji), faktycznym jej celem jest udostępnianie środków pieniężnych (w formie transferów rzeczywistych, jak również tzw. wirtualnych) pomiędzy podmiotami z grupy oraz osiąganie przez te podmioty korzyści w postaci odsetek. Jest to zatem rodzaj pożyczek udzielanych pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w tym systemie. Zatem w ocenie tut. Organu, przepływy środków finansowych dokonywane w ramach umowy cash poolingu wypełniają przesłanki umowy pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy o p.d.o.p., a zatem stanowią transakcje w rozumieniu art. 9a ustawy o p.d.o.p.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 9a ustawy o p.d.o.p., w związku z czym Spółka będzie zobowiązana do sporządzania dokumentacji podatkowej, o ile nastąpi wypełnienie przesłanki dotyczącej przekroczenia rocznej wartości zawieranych między uczestnikami transakcji, o której mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o p.d.o.p.

Przy czym, w opinii tut. Organu pod uwagę - w kontekście zawartego w art. 9a ustawy o p.d.o.p. pojęcia transakcji - należy brać łączną wartość wszystkich przepływów pieniężnych pomiędzy rachunkami Wnioskodawcy i innych uczestników w ramach opisanej struktury, a nie wartość samych odsetek.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej potwierdzającej jego stanowisko i stanowiącej jego element stwierdzić należy, że jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować np. pod wpływem orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to czy stanowisko to byłoby słuszne, czy też nie.

Jednocześnie ze względów wskazanych w niniejszej interpretacji tut. Organ nie podziela zawartego w niej stanowiska.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 1 i Nr 3 - 5 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.