IBPBI/2/423-366/12/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2012 r. (wpływ do tut. Biura 20 lutego 2012 r.), uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 marca 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-174/12/JD, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 4 kwietnia 2012 r.

W uzupełnieniu wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (Wnioskodawca) nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntu z przeznaczeniem na cele działalności gospodarczej. Obecnie na tym gruncie powstaje budynek biurowy, w którym będzie mieścić się nowa siedziba Wnioskodawcy. Nieruchomość składa się z dwóch działek, dla których prowadzone są dwie odrębne księgi wieczyste ("Nieruchomość").

Nieruchomość ta nie ma bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. Zgodnie z zawartym pomiędzy użytkownikiem wieczystym sąsiednich nieruchomości (zwanym dalej "Użytkownikiem Wieczystym Sąsiednich Nieruchomości") a Wnioskodawcą porozumieniem, strony zgodnie oświadczyły i potwierdziły, że Spółka, dla zapewnienia sobie możliwości korzystania z dojazdu do nieruchomości szlakiem spełniającym odpowiednie parametry techniczne, odpowiadające zapotrzebowaniu inwestycji na terenie Nieruchomości, zobowiązała się do partycypacji w kosztach wybudowania drogi o parametrach technicznych odpowiadających zapotrzebowaniu inwestycji realizowanej przez Wnioskodawcę, a ponadto Użytkownik Wieczysty Sąsiednich Nieruchomości zobowiązał się umożliwić Wnioskodawcy swobodne korzystanie z drogi poprzez ustanowienie służebności gruntowej. Oznacza to, że Wnioskodawca zgodził się partycypować w kosztach wybudowania drogi o odpowiedniej jakości na nieruchomościach należących do Użytkownika Wieczystego Sąsiednich Nieruchomości, na których ten Użytkownik zgodził się i zobowiązał ustanowić służebność polegającą na prawie przechodu i przejazdu na zasadach określających korzystanie z drogi publicznej. W wykonaniu tego zobowiązania, aby możliwe było korzystanie z ww.Nieruchomości przez Wnioskodawcę oraz przez każdoczesnego właściciela (użytkownika wieczystego) tej Nieruchomości, Użytkownik Wieczysty Sąsiednich Nieruchomości faktycznie ustanowił na swoich nieruchomościach, na czas nieokreślony, na rzecz każdoczesnego właściciela (użytkownika wieczystego) Nieruchomości, "nieodpłatną służebność", polegającą na prawie przechodu, przejazdu na zasadach określających korzystanie z drogi publicznej, tzn. przez każdą osobę i pojazd, przy czym służebność przejazdu i przechodu ograniczona jest dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Niezależnie od powyższego, Użytkownik Wieczysty Sąsiednich Nieruchomości zbudował drogę na terenie swoich nieruchomości, obciążonych służebnością. Ta droga uległa następnie uszkodzeniu w związku z korzystaniem z niej przez Wnioskodawcę oraz przez osoby, którymi Wnioskodawca posługiwał się w celu wybudowania budynku biurowego na terenie Nieruchomości. Wnioskodawca, zgodnie z odrębnym pisemnym porozumieniem zawartym z Użytkownikiem Wieczystym Sąsiednich Nieruchomości zobowiązał się do niezwłocznej naprawy uszkodzeń na własny koszt, gdy tylko pozwolą na to warunki atmosferyczne. Na podstawie tego porozumienia Użytkownik Wieczysty Sąsiednich Nieruchomości wyraził zgodę na czasowe korzystanie przez Wnioskodawcę z innego fragmentu drogi (tekst jedn.: z wjazdu od innej ulicy, do drugiego wjazdu na teren budowy biurowca) do celów prowadzonej budowy, za określonym w umowie wynagrodzeniem. Na czas korzystania z tej części drogi Wnioskodawca zobowiązał się do tymczasowego podłączenia drogi do innej ulicy, wykonania oznakowań, utrzymania porządku, korzystania z drogi na zasadach ściśle określonych w pisemnym porozumieniu. Strony zastrzegły także, że po zakończeniu korzystania z drogi zostaną na koszt Wnioskodawcy dokonane stosowne pomiary i testy, a w przypadku ujawnienia uszkodzeń, zostaną one usunięte przez Wnioskodawcę, wyłącznie na jego koszt.

Następnie, w wykonaniu zawartego porozumienia Wnioskodawca zapłacił Użytkownikowi Wieczystemu Sąsiednich Nieruchomości umownie określone wynagrodzenie tytułem partycypowania w kosztach wybudowania nowej drogi. Ponadto Wnioskodawca zobowiązał się do ponoszenia części kosztów utrzymania oraz eksploatacji drogi w określonej w umowie proporcji. Jednocześnie Strony ustaliły, że nie została ani nie zostanie w przyszłości przekazana własność żadnych nakładów poniesionych na drogę. Dla potrzeb aktu notarialnego Użytkownik Wieczysty Sąsiednich Nieruchomości określił kwotowo wartość służebności ustanowionych na Nieruchomości, oraz strony w porozumieniu określiły kwotowo wartość partycypacji Wnioskodawcy w kosztach wybudowania drogi, a także wartość wydatków jakie Wnioskodawca miałby ponieść na naprawę uszkodzeń.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w zeznaniu rocznym za 2011 r. Wnioskodawca jest zobowiązany wykazać przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnych świadczeń w związku z ustanowieniem przez Użytkownika Wieczystego Sąsiednich Nieruchomości służebności gruntowej... (pytanie wymienione we wniosku jako 4)

Zdaniem Spółki, z uwagi na wzajemne zobowiązania stron, tj. zobowiązanie Wnioskodawcy do uczestnictwa w kosztach budowy drogi i związane z tym ustanowienie służebności przez Użytkownika Wieczystego Sąsiednich Nieruchomości, co oznacza, że służebność nie została ustanowiona nieodpłatnie, pomimo braku bezpośrednio ustalonej odpłatności, nie można uznać, że Wnioskodawca uzyskał nieodpłatne świadczenie. W konsekwencji Wnioskodawca nie musi rozpoznać w związku z taką sytuacją przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

Brak przychodu dla celów podatkowych

Zgodnie z art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnacej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa). Służebność gruntowa nie jest świadczeniem wynikającym ze zobowiązania cywilnoprawnego, lecz jest ograniczonym prawem rzeczowym. Należy również podkreślić, iż odpłatność nie stanowi essentialia negotii umowy służebności, więc ustanowienia jej bez wynagrodzenia nie można uznać za odstąpienie przez właściciela nieruchomości od żądania opłaty z tego tytułu (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 lutego 2008 r., sygn. IBPB3/423-296/07/PP, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu w interpretacji Nr PD-I-423/35/1/06 z dnia 27 listopada 2006 r., Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji Nr PD/423-63/04 z dnia 5 sierpnia 2004 r.). Umowa ustanowienia służebności powoduje powstanie określonych praw, które nie mają charakteru zobowiązaniowego, a jedynie rzeczowy. W związku z powyższym, jak wskazują organy, nie stanowi nieodpłatnych świadczeń objętych przepisami u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., przychodem podatkowym jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie praw. Wartość otrzymanych nieodpłatnie praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności czasu i miejsca ich uzyskania. Zdaniem Wnioskodawcy, tylko w przypadku uzyskania nieodpłatnego ograniczonego prawa rzeczowego Spółka uzyskałaby przychód podatkowy, który powstaje wówczas dniu uzyskania tego prawa, tj. co do zasady w dniu podpisania stosownej umowy tub w dniu złożenia stosownego oświadczenie przez podmiot będący właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, w którym właściciel/użytkownik wieczysty ustanawia takie prawo. Niezależnie od formy nieodpłatnej realizacji praw lub innych tego rodzaju świadczeń do wyceny przychodu podatkowego tego rodzaju świadczeń stosuje się wartości rynkowe, stąd przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego otrzymania prawa należałoby rozpoznać w wysokości wartości rynkowej tego prawa przyjmując, że przychód ten określa się na dzień uzyskania tego prawa w wysokości wartości rynkowej tego prawa określonej na dzień jego uzyskania. Późniejsze korzystanie z tego prawa nie rodzi już powstania dodatkowego przychodu podatkowego. Przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego nabycia służebności należałoby wykazać tylko i wyłączenie w roku, w którym takie prawo nabyto. Należy podkreślić, że właściciel nieruchomości, który ustanawia ograniczone prawo rzeczowe dokonuje tej czynności jednokrotnie, późniejsze wycofanie się właściciela nieruchomości obciążonej z obciążenia jego nieruchomości ograniczonym prawem rzeczowym możliwe jest za wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz podmiotu, któremu służebność przysługuje.

Ustawodawca nie sprecyzował w u.p.d.o.p., co należy rozumieć pod pojęciem "świadczenie nieodpłatne"; konieczne jest w tym celu odwołanie do przepisów prawa cywilnego, a także orzecznictwa i doktryny. W tej kwestii wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 18 listopada 2002 r. (sygn. akt FPS 9/02). W uchwale tej wyrażono pogląd, że obejmuje ono wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zatem, aby w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można było zaliczyć określone świadczenie do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, musi dojść do zdarzenia prawnego, w którego wyniku jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody objęte opodatkowaniem. Takie nieodpłatne świadczenie nie musi wynikać z zobowiązania cywilnoprawnego. Polega ono jedynie na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego. Musi więc nastąpić korzyść majątkowa po stronie otrzymującego świadczenie, która nie jest związana z jakimikolwiek kosztami lub inną formą ekwiwalentu na rzecz dającego świadczenie. Otrzymujący odnosi więc określoną korzyść pod tytułem darmowym. Ponadto zaznaczyć należy, iż korzystanie w oznaczonym zakresie z nieruchomości nie przysparza korzyści majątkowych Spółce, stwarzając jedynie warunki umożliwiające normalne i niezakłócone wykonywanie działalności opodatkowanej. Na rzecz Wnioskodawcy ustanawiana jest służebność, jednak nie korzysta On z nieruchomości innego podmiotu w prowadzonej działalności w taki sposób, że w następstwie tego uzyskiwane są korzyści majątkowe, tj. pojawiają się dodatkowe przysporzenia.

Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest taka sytuacja, że otrzymujący przysporzenie, w tym przypadku Wnioskodawca, nie byłby zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Jeżeli jednak, jak Wnioskodawca, podatnik nabywa prawo do służebności gruntowej bez pieniężnego, bezpośredniego wynagrodzenia, ale w zamian za jednoznaczne zobowiązanie do konkretnej finansowej partycypacji w kosztach budowy nowej drogi, to po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, gdyż towarzyszy mu finansowy ekwiwalent na rzecz drugiej strony. W przedmiotowej sprawie powstanie służebności gruntowej bez wynagrodzenia poprzez jej ustanowienie w drodze umownej nie stanowi przychodu Spółki, ponieważ nie następuje nieodpłatnie, a jedynie bez bezpośredniej, ustalonej odpłatności. Ustanowienie służebności jest w tym konkretnym wypadku, w świetle zawartego porozumienia, związane z inną formą gratyfikacji na rzecz Użytkownika Wieczystego Sąsiednich Nieruchomości, tj. kosztami lub inną formą ekwiwalentu mającym konkretny wymiar finansowy - uzgodnionymi kosztami partycypacji Wnioskodawcy w budowie nowej drogi.

W konsekwencji Wnioskodawca nie musi rozpoznać w związku z taką sytuacją przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego właśnie względu pojęcie "świadczenia" należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., zwanej dalej "k.c."), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2 k.c.).

Według słowników języka polskiego, "świadczenie" to rzeczownik od "świadczyć", który jest definiowany jako "udzielać komuś czegoś (pomocy, darów itp.), wyświadczać usługi" ("Mały słownik języka polskiego" pod red. S. Skorupki, H. Auderskiej i Z. Łempickiej, Warszawa 1969, s. 815) czy jako "czynić komuś coś dobrego, okazywać coś komuś; wykonywać coś na czyjąś rzecz" ("Słownik języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1981, t. II, s. 458); słownik ten podaje także, obok znaczenia zaczerpniętego z prawa cywilnego, że świadczenie to "obowiązek wykonania, wykonywania czegoś na czyjąś rzecz; to co jest z tego tytułu wykonywane"). Za sięganiem do języka powszechnego przy definiowaniu pojęcia "świadczenia" opowiada się również prof. Bogumił Brzeziński (Glosa do Uchwały NSA z dnia 18 listopada 2002 r., Przegląd orzecznictwa podatkowego, 2004/1, s.15). Należy podkreślić, że omawiany przepis za przychód nie uznaje wszelkich nieodpłatnych świadczeń, lecz tylko takie nieodpłatne świadczenia, które zostały otrzymane przez podatnika. "Świadczenie" jest to zatem określone zachowanie dłużnika (zobowiązanego), zgodnie z treścią łączącego strony zobowiązania, polegające na działaniu lub zaniechaniu. Z kolei świadczeniami nieodpłatnymi są tylko takie, w wyniku których spełniający świadczenie nie uzyska żadnych korzyści majątkowych pod jakąkolwiek postacią, np. zapłaty pewnej sumy w pieniądzu, wykonania za spełniającego świadczenie zobowiązania (np. podatkowego), przyznania spełniającemu świadczenie korzystniejszych niż dla innych kontrahentów warunków współpracy w zamian za to świadczenie, przeniesienie na spełniającego świadczenie określonego prawa, wykonanie na rzecz spełniającego świadczenie określonych usług itp. Z powyższego wynika, że świadczenie otrzymane przez podatnika, gdy spełniający świadczenie uzyska lub ma uzyskać w przyszłości wzajemnie pewną korzyść majątkową - nie jest "nieodpłatnym świadczeniem". Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do nawiązania stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód, co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., jest jego otrzymanie przez podatnika. Aby mówić o otrzymaniu świadczenia przez świadczeniobiorcę, świadczeniodawca musi wyrazić pozytywną wolę tego świadczenia poprzez zobowiązanie się do jego spełnienia. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie (ewentualnie gotowość do wykonania).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Użytkownik Wieczysty Sąsiednich Nieruchomości faktycznie ustanowił na swoich nieruchomościach, na czas nieokreślony, na rzecz każdoczesnego właściciela (użytkownika wieczystego) Nieruchomości, "nieodpłatną służebność", polegającą na prawie przechodu, przejazdu na zasadach określających korzystanie z drogi publicznej, tzn. przez każdą osobę i pojazd, przy czym służebność przejazdu i przechodu ograniczona jest dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Z kolei Wnioskodawca zobowiązał się do partycypacji w kosztach budowanej drogi o odpowiednich parametrach. Wnioskodawca zgodnie z odrębnym porozumieniem zobowiązał się również do niezwłocznej naprawy uszkodzeń powstałych w związku z eksploatacją drogi na potrzeby własnej działalności (wybudowanej przez Użytkownika Wieczystego Sąsiednich Nieruchomości) na własny koszt, gdy tylko pozwolą na to warunki atmosferyczne. Na mocy tego porozumienia Wnioskodawca został zobowiązany do wypłaty Użytkownikowi Wieczystemu Sąsiednich Nieruchomości wynagrodzenia za czasowe korzystanie z innego fragmentu drogi w czasie prowadzenia inwestycji, a także do usunięcia ujawnionych uszkodzeń na własny koszt. Wnioskodawca zapłacił Użytkownikowi Wieczystemu Sąsiednich Nieruchomości wynagrodzenie tytułem partycypowania w kosztach budowy drogi oraz zobowiązał się do ponoszenia części kosztów utrzymania oraz eksploatacji drogi w określonej proporcji.

W tak przedstawionym stanie faktycznym nie można zatem mówić o braku ekwiwalentności co jest konieczne dla uznania opisanego zdarzenia za nieodpłatne świadczenie.

Reasumując, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód z nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, a zatem stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań wymienionych we wniosku jako 1,2,3 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.