IBPBI/2/423-366/10/MO - Sprzedaż środków trwałych służących wykonywaniu działalności produkcyjnej jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy Spółka dokonuje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy Spółka dokonuje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się produkcją wyrobów metalowych dla przemysłu motoryzacyjnego i prowadzi również działalność polegającą na wynajmie i dzierżawie nieruchomości. W celu reorganizacji prowadzonej działalności Spółka planuje sprzedaż środków trwałych tj. maszyn, urządzeń, środków transportu służących działalności produkcyjnej (dalej: "środki trwałe") oraz część wierzytelności własnych Spółki, wynikających ze sprzedaży towarów i usług przez nią. Spółka przeniesie również na nabywcę odpłatnie prawa i obowiązki z tytułu zawartych przez nią umów leasingu.

Transakcją nie będą objęte nieruchomości gruntowe, prawo wieczystego użytkowania gruntów, budynki, budowle służące działalności produkcyjnej tj. nieruchomości gruntowe i prawo wieczystego użytkowania, na których zlokalizowane są budynki i budowle służące działalności produkcyjnej np. budynki, w których zlokalizowane są maszyny i urządzenia wykorzystywane w produkcji wyrobów metalowych ("Nieruchomości"). Nieruchomości będą używane przez nabywcę środków trwałych służących działalności produkcyjnej, na podstawie zawartej ze Spółką umowy (np. umowy dzierżawy). Przedmiotem transakcji nie będą również inne nieruchomości Spółki tj. te, które Spółka wynajmuje lub dzierżawi jako wynajmujący lub wydzierżawiający.

W związku ze sprzedażą środków trwałych służących działalności produkcyjnej (maszyny, urządzenia, środki transportu) pracownicy świadczący do tej pory pracę na rzecz Spółki z wykorzystaniem tych urządzeń, maszyn, środków transportu, staną się pracownikami nabywcy środków trwałych. Podobnie pracownikami nabywcy stanie się również większość dotychczasowych pracowników "umysłowych" zatrudnionych przez Spółkę (np. pracownicy działu sprzedaży, zakupów, księgowości, kadr, itd.). Pracownikami Spółki pozostaną jednak pracownicy zajmujący się wynajmem nieruchomości.

Zgodnie z zamierzeniami Spółki planowana transakcja nie będzie obejmowała:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka dokonuje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) Spółka nie dokonuje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: "Z"), w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej: ustawa o CIT).

Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, Z jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczanych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem, aby zbiór danych składników majątkowych mógł być uważany za Z, muszą być spełnione łącznie wszystkie elementy definicji przytoczonej powyżej, co oznacza, że:

Łącznie spełnienie wyżej wymienionych przesłanek jest niezbędne, aby można było stwierdzić, iż mamy do czynienia z Z. Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespól składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako Z, musi się on odznaczać pełną odrębnością która stanowi o możliwości samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Z tworzą więc składniki, które można uznać za stanowiące zespół, a nie zbiór przypadkowych elementów.

Oznacza to, że Z nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić działalność gospodarczą lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa już przed zbyciem (tj. na ile stanowią wyodrębnioną w nim organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Podstawowym warunkiem jest wyodrębnienie zespołu składników majątkowych i niemajątkowych już w istniejącym przedsiębiorstwie, nie zaś dopiero w momencie ich sprzedaży. Wyodrębnienie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że Z ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodowi kosztów oraz należności i zobowiązań do Z. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części.

Wyodrębnienie funkcjonalne oznacza, że Z posiada swoje zadania gospodarcze oraz jest w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku. Z powyższego wynika, że żeby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy, realizujący zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym (winno być zdarzeniem przyszłym) Spółka planuje sprzedaż oznaczonych środków trwałych, wraz z częścią praw i obowiązków wynikających z umów leasingu i wierzytelności.

Jak zostało to już przedstawione powyżej, planowana transakcja nie obejmie składników takich jak w szczególności Nieruchomości, nazwa przedsiębiorstwa Spółki, zapasy Spółki, część wierzytelności Spółki, zobowiązań Spółki, części praw i obowiązków wynikających z umów zawartych przez Spółkę, patentów i innych praw własności przemysłowej Spółki, majątkowych praw autorskich Spółki, tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki oraz ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę.

Zdaniem Spółki, sam fakt, że wraz ze sprzedażą środków trwałych, pracownikami nabywcy zostaną niektórzy pracownicy świadczący do tej pory pracę na rzecz Spółki nie wystarcza dla uznania, że przedmiotem planowanej transakcji będzie Z. Zgodnie bowiem z art. 23 (1) Kodeksu pracy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Pracownicy Spółki stają się zatem z mocy samego prawa pracownikami nabywcy, o ile nastąpiło przejście zakładu pracy w znaczeniu przedmiotowym na nabywcę.

Dodatkowo z uwagi na fakt, że z przedmiotu transakcji wyłączone zostaną Nieruchomości, to należy uznać, że sprzedawane składniki nie stanowią niezbędnego minimum, dzięki któremu Z mogłoby realizować swoje zadania gospodarcze. Nabywca bowiem nie będzie w stanie prowadzić działalności gospodarczej wyłącznie przy ich użyciu. Stanowisko takie potwierdza wyrok WSA w Kielcach z 13 sierpnia 2009 r. (sygn. I Sa/Ke 225/09), w którym sąd stwierdził, że "po wyłączeniu nie nabytych przez Spółkę (nie sprzedanych jej) składników majątkowych pozostałe składniki nie posiadają potencjalnej zdolności do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot. Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów zorganizowanej części przedsiębiorstwa, powoduje że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa". Sąd stwierdził, że dla zaistnienia sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę, a nie wyłącznie wynajęcie, nieruchomości służących do działalności gospodarczej zbywcy. Tym samym potwierdzono stanowisko zajęte przez Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 12 marca 2009 r., IPPP1-443-2204/08-57AK.

Mając na uwadze powyższe, ponieważ w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) z przedmiotu transakcji wyłączone są Nieruchomości jak i nieruchomości będące przedmiotem umów najmu lub dzierżawy zawieranych przez Spółkę to jej zdaniem nie dojdzie w tym przypadku do sprzedaży Z. Wniosek ten wynika z faktu, iż Nieruchomości pozostające we władaniu Spółki są niezbędne dla uznania sprzedawanych składników majątkowych za mogące stanowić niezależne przedsiębiorstwo, realizujące określone zadania gospodarcze.

Należy podkreślić również, iż dla zakwalifikowania sprzedawanego zespołu składników jako Z niezbędne jest, aby wraz ze sprzedawanymi aktywami na nabywcę przeszły wszystkie zobowiązania, dotyczące sprzedawanych składników majątku. Przesłanka ta wynika bowiem expressis verbis z definicji zawartej w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT.

Skoro zatem w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka nie przeniesie na nabywcę zobowiązań, mających związek ze sprzedawanymi składnikami majątku to zdaniem Spółki nie dojdzie do sprzedaży Z.

Takie stanowisko potwierdzają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych, m.in.:

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację należy stwierdzić, że Spółka nie dokonuje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów praw podatkowego, o których mowa na wstępie (art. 4a pkt 4 ustawy o CIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych i wyroków, należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonego we wniosku pytania 1 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.