IBPBI/2/423-32/09/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku opatrzonym datą 6 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych celem uzyskania dofinansowania (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych celem uzyskania dofinansowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka złożyła wniosek o dofinansowanie projektu inwestycyjnego (zakup środków trwałych) w ramach Programu Operacyjnego - Innowacyjna Gospodarka (Działanie 4.4).

Nr wniosku:. tytuł projektu: "Wysokowydajna technologia drukowania i zarządzania produkcją druków niskonakładowych i personalizowanych przeznaczonych dla marketingu bezpośredniego".

Spółka poniosła koszty związane ze złożeniem wniosku, w postaci prowizji bankowej od udzielonej promesy kredytowej oraz usług doradczych, polegających na przygotowaniu kompletnego wniosku, w tym biznesplanu projektu inwestycyjnego.

W chwili obecnej, po pozytywnym rozpatrzeniu, wniosek Spółki znajduje się na liście wniosków rekomendowanych do udzielenia przedmiotowego dofinansowania. Ostateczny termin wypłaty dofinansowania, uwarunkowany jest realizacją projektu inwestycyjnego oraz przedstawieniem odpowiedniej dokumentacji.

Koszty, o których mowa powyżej, zostały poniesione przez Spółkę z własnych środków finansowych i nie podlegają rozliczeniu w ciężar dofinansowania (nie są kosztem kwalifikowanym w ramach programu).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu usług doradczych (polegających na przygotowaniu kompletnego wniosku o przyznanie dofinansowania w ramach POIG) oraz prowizja bankowa z tytułu udzielonej promesy kredytowej, są kosztem uzyskania przychodu dla celów podatkowych w momencie ich poniesienia, w okolicznościach pozytywnie rozpatrzonego wniosku o dofinansowanie, ale przed faktycznym otrzymaniem dofinansowania... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem wnioskodawcy, w aspekcie poniesienia przedmiotowych kosztów z własnych środków finansowych oraz rozpatrując związek poniesienia tych kosztów ze wzrostem ogólnego potencjału gospodarczego Spółki, co przełoży się w przyszłości na wzrost dochodów opodatkowanych, stanowisko wnioskodawcy jest następujące:

Wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu usług doradczych (polegających na przygotowaniu kompletnego wniosku o przyznanie dofinansowania w ramach POIG) oraz prowizja bankowa z tytułu udzielonej promesy kredytowej, są kosztem uzyskania przychodu dla celów podatkowych w momencie ich poniesienia, w okolicznościach pozytywnie rozpatrzonego wniosku o dofinansowanie, ale przed faktycznym otrzymaniem dofinansowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej "ustawa o p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub zabezpieczeniem źródła tych przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty, a także w celu zabezpieczenia źródła przychodów.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien prawidłowo udokumentować jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub jest związane z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym, lub służy zachowaniu źródła przychodów.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują, podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. W ocenie organu podatkowego do takich kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć koszty poniesione celem uzyskania dofinansowania takie jak prowizja bankowa od udzielonej promesy kredytowej oraz usługi doradcze.

W tym miejscu należy zauważyć, iż moment potrącenia wydatków uznanych za koszty podatkowe o charakterze pośrednim wskazany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z regulacją tego artykułu, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wskazać należy również, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Uznanie kosztów poniesionych celem uzyskania dofinansowania wymienionych we wniosku (prowizja bankowa od udzielonej promesy kredytowej oraz usługi doradcze) za koszty pośrednie oznaczać będzie, iż podlegać będą potrąceniu w dacie poniesienia, a więc w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.

Biorąc powyższe pod uwagę koszty związane z prowizją bankową od udzielonej promesy kredytowej oraz usług doradczych poniesionych w celu uzyskania dofinansowania można pod wyżej wymienionymi warunkami zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.