IBPBI/2/423-275/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z podziałem i przekazaniem wspólnikom majątku likwidowanej Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z podziałem i przekazaniem wspólnikom majątku likwidowanej Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. w likwidacji (dalej: "Spółka") rozpoczęła proces likwidacji. W toku procesu likwidacyjnego Spółka zaspokaja swoich wierzycieli oraz dokonuje czynności niezbędnych do zakończenia działalności Spółki.

Spółka spłacając swoich wierzycieli szacuje, iż po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wszystkich wierzycieli Spółki w Spółce pozostanie majątek do podziału pomiędzy wspólników. Jednym z aktywów pozostałych w Spółce są udziały w innej spółce kapitałowej. Po zaspokojeniu wszystkich wierzycieli Spółka przekaże pozostały majątek wspólnikom Spółki. Podział majątku Spółki nastąpi w stosunku do udziałów posiadanych przez udziałowców w Spółce. W efekcie każdy z udziałowców otrzyma część majątku pozostałego po zaspokojeniu wierzycieli w części odpowiadającej jego udziałom w Spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na skutek podziału pomiędzy wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, po stronie Spółki powstaje przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej: "k.s.h.") wspólnikom spółek kapitałowych przysługuje w toku procesu likwidacyjnego roszczenie wobec spółki kapitałowej co do tzw. kwoty likwidacyjnej, a więc majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli spółki. W praktyce, oznacza to podział majątku pozostałego w spółce pomiędzy wspólników w proporcji do posiadanych przez nich udziałów w spółce (jeśli umowa spółki nie stanowi inaczej). Roszczenie wspólników o wypłatę odpowiedniej części należnej z tytułu podziału majątku powstaje po upływie sześciu miesięcy od daty ostatniego ogłoszenia likwidatorów o rozpoczęciu likwidacji oraz po ustaleniu masy majątkowej przeznaczonej do podziału pomiędzy wspólników. Przekazanie wspólnikom spółki majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli jest obowiązkiem nakładanym na spółkę kapitałową bezpośrednio przepisami k.s.h. Po stronie spółki kapitałowej brak jest możliwości innego działania, a w konsekwencji, jeśli w spółce w likwidacji, po zaspokojeniu (lub zabezpieczeniu) wierzycieli pozostał jakikolwiek majątek, powinien on zostać podzielony pomiędzy wspólników.

Mając powyższe na uwadze, nie ulega wątpliwości, iż w wykonaniu czynności podziału majątku spółka kapitałowa rozporządza posiadanym przez siebie majątkiem i dochodzi do przeniesienia prawa własności tego majątku ze spółki kapitałowej na wspólników tej spółki. W związku z takim przeniesieniem po stronie wspólników spółki powstaje przychód do opodatkowania w wysokości wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej. W przypadku wspólnika będącego osobą fizyczną zastosowanie znajdzie przepis art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.f."), natomiast w przypadku wspólnika będącego osobą prawną - przepis art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p.").

Spółka stoi na stanowisku, że czynność podziału majątku Spółki pomiędzy wspólników nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego po stronie Spółki.

Przepis art. 12 ustawy o p.d.o.p. zawiera przykładowy, otwarty katalog przychodów na gruncie ustawy o p.d.o.p. Katalog ten nie obejmuje sytuacji podziału majątku likwidowanej spółki pomiędzy wspólników. Charakteryzując zbiór zawarty w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka stwierdza, iż przychodem są różnego rodzaju przysporzenia majątkowe. Zdaniem Spółki, podział majątku likwidacyjnego nie powoduje powstania po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia - Spółka dokonując przekazania odpowiedniej części majątku w toku likwidacji nie otrzymuje w zamian żadnego świadczenia.

Podział majątku Spółki jest przeniesieniem prawa własności, jak również jest czynnością rozporządzającą, to jednak zdaniem Spółki nie powinien być on utożsamiany z czynnością podlegającą opodatkowaniu na gruncie ustawy o p.d.o.p. jako odpłatne zbycie.

Jak wskazano powyżej, w związku z likwidacją, Spółka nie uzyskuje żadnego świadczenia. W konsekwencji, pomimo faktu, iż w ocenie Spółki przekazanie majątku Spółki na rzecz wspólników jest przeniesieniem prawa własności oraz zbyciem w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, to jednak z uwagi na brak odpłatności, nie może być ono utożsamiane z odpłatnym zbyciem kreującym przychód do opodatkowania.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o p.d.o.p. wydatki na objęcie lub nabycie udziałów nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów. Zdaniem Spółki przez powyższe rozumieć należy, że przychód w Spółce powstaje wyłącznie w przypadku odpłatnego zbycia przedmiotowych udziałów. Oznacza to, iż aby zbycie skutkowało powstaniem przychodu, powinno mieć ono charakter odpłatny. Brak odpłatności skutkuje, iż przychód ze zbycia udziałów poprzez przekazanie ich w ramach podziału majątku likwidacyjnego Spółki nie powstaje.

Przekazanie majątku pozostałego po zaspokojeniu wierzycieli Spółki można, zdaniem Spółki, przyrównać w jakimś sensie do umowy darowizny. Jakkolwiek umowa darowizny skutkuje przeniesieniem własności przedmiotu darowizny, to z uwagi na jej nieodpłatny charakter nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie darczyńcy.

Zdaniem Spółki dla jej sytuacji podatkowej bez znaczenia pozostaje fakt, czy na skutek podziału majątku pomiędzy wspólników otrzymują oni środki pieniężne, udziały bądź akcje, czy też środki trwałe. Spółka rozporządza swoim majątkiem, bez względu na jego postać, zgodnie z przepisami k.s.h., a więc dzieli posiadany przez siebie majątek zgodnie z proporcją udziałów przysługujących wspólnikom a następnie tak ustaloną część majątku przekazuje każdemu ze wspólników. Bez względu na to, czy w efekcie podziału wspólnik otrzymuje środki trwałe, udziały innych spółek kapitałowych czy też środki pieniężne, po stronie Spółki nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów u.p.d.o.p. Przekazanie takie ma bowiem charakter nieodpłatny i nie rodzi po stronie Spółki żadnego przysporzenia majątkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.