IBPBI/2/423-270/10

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 27 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty umorzonej należności-jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty umorzonej należności.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 13 kwietnia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-270/10/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 27 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Inwentaryzacja ujawniła niedobór składników majątku obrotowego - towarów handlowych. Niedoborami tymi będą obciążone osoby materialnie odpowiedzialne. Ze względu na trudną sytuację pracowników, dobrą dotychczasową pracę lub nie uznanie przez pracowników niedoborów za zawinione, Spółka będzie rozważała możliwość umorzenia części lub całości należności. Ponadto Spółka oświadcza, że zarówno pracownicy jak i spółka dołożyła wszelkich starań, aby braki nie wystąpiły. Jednakże w wyniku czysto ludzkich pomyłek przy wydawaniu i przyjmowaniu masowej ilości towarów wystąpiły braki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 23 kwietnia 2010 r. - data wpływu 27 kwietnia 2010 r.):

Zdaniem Spółki, niedobory nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Są one związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i z ogólnym ryzykiem jej prowadzenia. W związku z tym umorzenie wierzytelności z tytułu niedoborów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do przepisów art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o p.o.d.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne.

Powołany przepis zakazuje, co do zasady, zaliczania umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy umarzana wierzytelność została uprzednio wykazana jako przychód należny podatnika, stosownie do art. 12 ust. 3 omawianej ustawy. Norma zawarta w art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, które nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń.

Wierzytelność stanowi uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika. Jest ona zbywalnym prawem majątkowym. "Umorzyć" natomiast to - zgodnie ze znaczeniem funkcjonującym w języku powszechnym - zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie umorzenia wierzytelności ma węższe znaczenie niż na gruncie prawa cywilnego. Umorzeniem wierzytelności w rozumieniu przepisów omawianej ustawy podatkowej jest zwolnienie dłużnika z obowiązku wykonania zobowiązania, tj. zwolnienie go z długu. Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Wobec powyższego, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o p.d.o.p., podatnik może uznać za koszty uzyskania przychodów wierzytelności uprzednio zarachowane - zgodnie z art. 12 ust. 3 tej ustawy - jako przychody należne, jeżeli zwolnił dłużnika z obowiązku wykonania zobowiązania, a dłużnik przyjął to zwolnienie.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż ze względu na trudną sytuację pracowników, dobrą dotychczasową pracę lub nie uznanie przez pracowników niedoborów za zawinione, Spółka będzie rozważała możliwość umorzenia części lub całości należności.

Należności z powyższych tytułów nie stanowiły jednakże dla Spółki przychodów należnych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie wystąpiły przesłanki wskazane w cytowanym art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o p.d.o.p., a zatem, umorzoną kwotę należności Spółka nie będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań w zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, wydano odrębną interpretację indywidualną.

Jednocześnie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji zgodnie z zadanym pytaniem była wyłącznie ocena, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym kwotę umorzonych należności można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, nie oceniano natomiast, czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość niedoborów składników majątkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.