IBPBI/2/423-27/14/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 12 grudnia 2013 r. (wpływ do tut. Biura 3 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wynikających z otrzymania przez spółkę komandytową, której komplementariuszem jest Wnioskodawca na mocy umowy cesji środków pieniężnych wydatkowanych wcześniej tytułem darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2014 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wynikających z otrzymania przez spółkę komandytową, której komplementariuszem jest Wnioskodawca na mocy umowy cesji środków pieniężnych wydatkowanych wcześniej tytułem darowizny.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka komandytowa, której głównym celem jest przygotowywanie terenów pod budowę elektrowni wiatrowych przekazała darowizny pieniężne na rzecz kilku klubów sportowych. Darowizny przekazano w formie przelewu bankowego ze wskazaniem, że jest to darowizna. Do przekazanych darowizn zostały uprzednio sporządzone umowy, w których wskazane zostało, że obdarowani są klubami sportowymi, działającymi zgodnie z ustawą z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.) oraz ustawą z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855). Działają one w formie stowarzyszeń, nie prowadzących działalności gospodarczej, których celami statutowymi jest krzewienie kultury fizycznej wśród dzieci, młodzieży i dorosłych oraz wychowywanie dzieci i młodzieży poprzez kulturę fizyczną.

Zadania statutowe realizowane są poprzez:

* organizowanie zawodów sportowych,

* imprez sportowo - kulturalnych i rekreacyjnych,

* prowadzenie działalności szkoleniowej,

* sprawowanie opieki wychowawczej i szkoleniowej nad członkami klubu,

* uczestniczenie w rozgrywkach i zawodach sportowych.

W umowie darowizny obdarowany zobowiązuje się spożytkować środki otrzymane od darczyńcy na rzecz realizowanych celów statutowych.

Do przekazanych przez Spółkę komandytową darowizn zostały sporządzone cesje należności, praw i obowiązków, na mocy których Spółka komandytowa przenosi prawa i obowiązki wynikające z ww. umów na rzecz Spółki z o.o. W związku z cesją darowizn, Spółka z o.o. zobowiązała się do zwrotu przekazanych kwot na rachunek Spółki Komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wpływ na rachunek bankowy spółki komandytowej kwot, wynikających z podpisanej cesji pomiędzy Spółką z o.o., a Spółką komandytową będzie u komplementariusza Spółki komandytowej, tj. u Wnioskodawcy przychodem podlegającym opodatkowaniu w zależności od posiadanych udziałów.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane zdarzenie wpływ na rachunek bankowy spółki komandytowej od Spółki z o.o. kwoty wynikającej z cesji zawartej pomiędzy Spółką z o.o., a spółką komandytową nie będzie podlegać u Wnioskodawcy, który jest komplementariuszem spółki komandytowej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, ponieważ ma on bowiem jednie charakter rozliczeniowy pomiędzy Spółą z o.o., a Spółką Komandytową w związku z podpisaną cesją umowy darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości zakwalifikowania opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego jako darowizny. Instytucja darowizny jest unormowana przez prawo cywilne do interpretowania, którego tut. Organ nie jest upoważniony. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego, a nie prawa cywilnego. Z tego względu kwalifikacja opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego jako darowizny, została przyjęta jako element stanu faktycznego będącego osnową dla mogącej wystąpić w przyszłości sytuacji prawnopodatkowej.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa podatkowego należy stwierdzić, że zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu. Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia wymaga fakt, że prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym spółka komandytowa, której komplementariuszem jest Wnioskodawca przekazała darowizny na rzecz klubów sportowych. Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka nie mogła potraktować przedmiotowych darowizn jako kosztu uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje jego powstanie. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ww. ustawy).

Przychody neutralne podatkowo, a więc niestanowiące podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu, wymienia przepis art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonując ich wyczerpującego wyliczenia. W wyniku tej regulacji przepis ten tworzy zamknięty katalog, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu poprzez stosowanie analogii, czy wykładni rozszerzającej. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi przychód (proporcjonalnie do posiadanego udziału w spółce osobowej - art. 5 ww. ustawy), gdyż zwrot wydatków spółki komandytowej dokonany przez Spółkę z o.o. zostanie objęty dyspozycją powołanego wcześniej art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.