IBPBI/2/423-261/14/SD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od poniesionych wydatków o charakterze inwestycyjnym i zaliczać te odpisy do kosztów podatkowych w związku z uzyskiwaniem przez Spółkę przychodów podatkowych z tytułu najmu nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od poniesionych wydatków o charakterze inwestycyjnym i zaliczać te odpisy do kosztów podatkowych w związku z uzyskiwaniem przez Spółkę przychodów podatkowych z tytułu najmu nieruchomości.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka do końca 2013 r. jako spółka osobowa nie była podatnikiem podatku dochodowego, gdyż podatnikami rozliczającymi podatek dochodowy od działalności gospodarczej Spółki byli jej wspólnicy, czyli odpowiednio komplementariusz oraz akcjonariusze. Z dniem 31 grudnia 2013 r. zakończył się poprzedni rok obrotowy, a obecny rozpoczął się 1 stycznia 2014 r. i kończy się 31 grudnia 2014 r.

Działalnością podstawową, z której Spółka uzyskuje przychody jest wynajem nieruchomości, które wcześniej nabywa, a następnie przebudowuje, remontuje, modernizuje. Najemcą nieruchomości, co do zasady jest w całości spółka będąca operatorem hotelu. Taki podział zadań typowy w branży hotelarskiej, narzucony jest głównie przez banki kredytujące inwestycje - jeden podmiot (w tym wypadku Spółka) ponosi ryzyko inwestycyjne w zakresie nieruchomości i zaciągania zobowiązań kredytowych natomiast odrębny podmiot jest operatorem hotelu, a z nieruchomości korzysta na podstawie umowy najmu.

Spółka jest właścicielem trzech sąsiadujących ze sobą budynków wybudowanych na przełomie XIX i XX wieku. W jednym z budynków (dalej: "Budynek I") od 2001 r. prowadzona jest przez najemcę-operatora hotelu działalność hotelarska, a Spółka od 2004 r. uzyskuje przychody z najmu Budynku 1 do podmiotu będącego operatorem hotelu.

W latach 2005-2007 Spółka kupiła dwa sąsiadujące budynki (dalej odpowiednio "Budynek 2" oraz "Budynek 3"), przy czym Budynek 1 sąsiaduje tylko z Budynkiem 2 i są one oddzielone ścianą przeciwpożarową. Natomiast Budynek 3 sąsiaduje tylko z Budynkiem 2. Budynki 2 i 3 przed zakupem były używane głównie na cele mieszkaniowe przez okres około 100 lat.

Od dnia zakupu przez Spółkę Budynków 2 i 3 były one jeszcze przez pewien okres używane zgodnie z przeznaczeniem, gdyż znajdowały się tam lokale mieszkalne oraz lokal handlowo-usługowy, przy czym Spółka częściowo uzyskiwała przychody z czynszu, a w niektórych przypadkach Spółka była zobowiązana udostępniać te lokale do czasu opuszczenia ich przez najemców, co było warunkiem nabycia tych nieruchomości.

Następnie w 2011 r. zgodnie z uzyskanym pozwoleniem na budowę Spółka rozpoczęła proces przebudowy i rozbudowy Budynków 2 i 3, tak aby nadawały się one na najem do spółki będącej operatorem hotelu. Proces inwestycyjny zostanie zakończony 28 lutego 2014 r.; prawomocne pozwolenie na użytkowanie nowej inwestycji Spółka posiada od dnia 4 lutego 2014 r.

Spółka przebudowała zgodnie z pozwoleniem na budowę Budynki 2 i 3 przystosowując je do najmu tak, aby operator hotelu mógł prowadzić tam usługi hotelarskie. W celu połączenia ze sobą Budynków w jedną funkcjonalną całość Wnioskodawca dobudował do nich oficyny boczne oraz tylną; Budynki 2 i 3 wraz z dobudowanymi oficynami zostały ze sobą połączone korytarzami, posiadają wspólne instalacje i tylko jako całość są kompletne i zdatne do użytku oraz spełniają przepisy pożarowe, bhp i sanepidu. Dodatkowo należy zaznaczyć, że dobudowane oficyny nie mają osobnego dostępu do drogi ani odrębnych głównych wejść.

W związku ze zdarzeniem przyszłym jakim jest rozpoczęcie od 1 marca 2014 r. najmu przez operatora hotelu powierzchni Budynków 2 i 3, Spółka chce się upewnić, co do skutków podatkowych rozpoczęcia najmu tej powierzchni. Umowa zostanie zawarta na okres dłuższy niż 1 rok, a odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych i bilansowych ma dokonywać Spółka.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od poniesionych wydatków o charakterze inwestycyjnym i zaliczać te odpisy do kosztów podatkowych w związku z uzyskiwaniem przez Spółkę przychodów podatkowych z tytułu najmu tych nieruchomości... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, jako podatnik podatku dochodowego jest uprawniona do zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych z uwagi na fakt, że jest podatnikiem podatku dochodowego i uzyskiwać będzie opodatkowane przychody z najmu nieruchomości.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 "ustawy zmieniającej", spółki komandytowo-akcyjne, których rok obrotowy zakończył się 31 grudnia 2013 r. od 1 stycznia 2014 stały się podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych w roku 2014 i latach następnych będzie uzyskiwać przychody z najmu, które będą stanowiły przychody podlegające opodatkowaniu bezpośrednio przez Spółkę. W związku z powyższym, Spółka będzie uprawniona do rozpoznawania kosztów amortyzacji jako własnych kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W przypadku gdy nieruchomość nie jest wykorzystywana do działalności własnej, ale do najmu, to sam fakt oddania Budynków 2 i 3 do najmu jest wystarczający do zaliczenia ich do własnych środków trwałych i rozpoczęcia amortyzacji podatkowej przez Spółkę. W przypadku bowiem najmu/dzierżawy przesłanki kompletności i zdatności do używania są spełnione przez sam fakt zawarcia umowy najmu, gdyż z perspektywy ich właściciela (Spółki) ich wykorzystanie polega właśnie na oddawaniu w najem i skoro najemca uznał, że mogą one stanowić przedmiot najmu to spełnione są te przesłanki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wynika z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1387, dalej: "ustawa zmieniająca"), w przypadku spółki komandytowo-akcyjnej posiadającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów z uczestnictwa w takiej spółce, z zastrzeżeniem art. 6, w tym z tytułu objęcia (nabycia) udziałów takiej spółki, przepisy ustaw wymienionych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od pierwszego dnia roku obrotowego tej spółki rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2013 r.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Co do zasady, wydatki na nabycie i wytworzenie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych środków i wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi.

Artykuł 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi bowiem, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do postanowień art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

* zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

* stanowią własność lub współwłasność podatnika - amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

* nie są wymienione w katalogu środków trwałych zawartym w art. 16c ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od 1 marca 2014 r. operator hotelu wynajmie od Spółki Budynki 2 i 3 w celu prowadzenia tam usług hotelarskich. Umowa zostanie zawarta na okres dłuższy niż 1 rok, a odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych i bilansowych ma dokonywać Spółka.

W świetle powyższego, za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym jako podatnik podatku dochodowego jest uprawniona do zaliczania odpisów amortyzacyjnych dot. ww. majątku trwałego do kosztów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.