IBPBI/2/423-260/13/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 4 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ustanowienie hipoteki na nieruchomościach stanowiących własność Gminy w celu "współzabezpieczenia" pożyczki zaciągniętej przez Spółkę na modernizację i rozbudowę sieci służącej realizacji zadań własnych Gminy, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ustanowienie hipoteki na nieruchomościach stanowiących własność Gminy w celu "współzabezpieczenia" pożyczki zaciągniętej przez Spółkę na modernizację i rozbudowę sieci służącej realizacji zadań własnych Gminy, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, w ramach wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługi związane z wodociągami oraz oczyszczaniem ścieków w Gminie polegające m.in. na tym, że zaopatruje mieszkańców Gminy w wodę oraz odprowadza ścieki. Zarówno usługi w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę, jak i odprowadzania ścieków zaliczane są do zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm., dalej "ustawa o samorządzie"). Właśnie w celu realizacji zadań własnych gminy, jako jednostki samorządu terytorialnego, Spółka została utworzona przez Gminę; Gmina jest właścicielem 100% udziałów w Spółce. Należy zaznaczyć, że Gmina powołując jednostkę zajmującą się jej zadaniami własnymi polegającymi na zbiorowym zaopatrzeniu w wodę oraz odprowadzaniu ścieków, nie została całkowicie zwolniona z realizacji obowiązków w takim zakresie. Przeciwnie, Gmina jako właściciel Spółki realizującej zadania publiczne oraz jako odpowiedzialna na podstawie przepisów prawa za wykonywanie takich zadań, jest w rzeczywistości zobligowana do umożliwiania i ułatwiania Spółce realizacji wyżej wymienionych obowiązków. W ramach realizacji zadań własnych. 31 maja 2012 r. Rada Miejska podjęła Uchwałę w sprawie przyjęcia Planu rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych w latach 2013-2017. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie oraz art. 21 ust. 1-5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.). Zaznaczyć trzeba, że realizacja działań modernizacyjnych jest niezbędna i w interesie Gminy (jako ogółu mieszkańców) ze względów faktycznych i formalno-finansowych. Owe względy faktyczne to ochrona środowiska i poprawa jakości usług; formalno-finansowe mają swoje źródło w przepisach prawa wspólnotowego i wydanych na potrzeby ich implementacji regulacji krajowych. Zaznaczyć bowiem trzeba, że podpisany dnia 16 kwietnia 2003 r. Traktat Akcesyjny Polski do Unii Europejskiej zdefiniował 31 grudnia 2015 r. jako ostateczny termin wdrażania Dyrektywy Unijnej 91/271/EWG. W przypadku niespełnienia wymogów przewidzianych w przedmiotowych przepisach, zostaną nałożone sankcje mogące spowodować drastyczny wzrost cen świadczeń, jakimi byliby obciążeni mieszkańcy Gminy.

Dla realizacji obowiązków wynikających z przepisów prawa, Spółka pozyskała dofinansowanie w ramach działania 1.1. Gospodarka wodno-ściekowa w aglomeracjach powyżej 15 tys. RLM priorytetu I Gospodarka wodno-ściekowa, Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007 - 2013 na podstawie umowy o dofinansowanie Projektu "...", podpisanej z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Z uwagi na wymogi zapewnienia udziału własnego w realizacji przedsięwzięcia Spółka pozyskała od Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej pożyczkę w kwocie 17.771.051,00 zł. Jako zabezpieczenie spłaty pożyczki, odsetek, kar umownych i innych kosztów zostały ustanowione w formie aktu notarialnego: poddanie się przez Spółkę egzekucji, hipoteka łączna na nieruchomościach Spółki, hipoteka łączna na nieruchomościach Gminy (z ograniczeniem do kwoty nie przewyższającej kwoty, do której Spółka poddała się egzekucji w formie aktu notarialnego) oraz cesja z polis nieruchomości, na których zostały ustanowione hipoteki. Gmina nie udzieliła Spółce poręczenia ani nie dała żadnego innego zabezpieczenia niż wyżej wymienione. Gmina nie świadczy usług polegających na udzielaniu poręczeń, gwarancji, czy innych zabezpieczeń a hipoteka stanowiąca jedno z zabezpieczeń pożyczki zaciągniętej w celu dostosowania infrastruktury do przepisów prawa została ustanowiona po wydaniu w tej sprawie zarządzenia Prezydenta Miasta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ustanowienie hipoteki na nieruchomościach stanowiących własność Gminy w celu "współzabezpieczenia" pożyczki zaciągniętej przez Spółkę na modernizację i rozbudowę sieci służącej realizacji zadań własnych Gminy, wyznacza po stronie Spółki przychód, który winien być uwzględniony przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zdaniem Spółki, ustanowienie hipoteki na nieruchomościach stanowiących własność Gminy w celu "współzabezpieczenia" pożyczki zaciągniętej przez Spółkę na modernizację i rozbudowę sieci służącej realizacji zadań własnych Gminy nie wyznacza po stronie Spółki przychodu, który winien być uwzględniony przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Stosownie do treści regulacji art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.") do przychodów podatkowych zalicza się m.in. wartość części otrzymanych nieodpłatnie świadczeń. Pomimo braku ustawowej definicji nieodpłatnego świadczenia generującego przychód podatkowy, dla celów podatkowych przyjmuje się, że przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego świadczenia występuje jedynie wówczas gdy następuje uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 stycznia 2000 r. sygn. akt I SA/Gd 2285/98, " (...) te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy."

Zaznaczyć należy, że o przychodzie z nieodpłatnego świadczenia należy mówić jedynie wówczas gdy nie występuje żadna forma świadczenia wzajemnego, ekwiwalentu dla podmiotu przekazującego, służą one jedynie otrzymującemu a w żaden sposób wykonującemu świadczenie.

"Zgadzając się z dotychczasową linią orzecznictwa sądowego dotyczącego nieodpłatnych świadczeń należało jedynie przypomnieć, że w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 (ONSA 2003, Nr 2, poz. 47), wyrażono pogląd, iż pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zapatrywanie to zostało podtrzymane po reformie sądownictwa administracyjnego w uchwale z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 (ONSA i WSA 2006, Nr 12, poz. 153)." (wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2012 r. II FSK 1724/10).

"Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne konieczne jest by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał" (wyrok NSA z dnia 15 czerwca 2011 r., II FSK 788/10).

Oczywiście powołane powyżej wyroki, stanowiące jedynie mały wycinek bogatego orzecznictwa, nie tworzą prawa ale niewątpliwie muszą mieć wpływ na interpretację i stosowanie regulacji art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

W opisanym stanie faktycznym Spółka podjęła się realizacji inwestycji polegającej na modernizacji infrastruktury w celu ochrony mieszkańców (stosownie do regulacji art. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gminę - wspólnotę samorządową - tworzą mieszkańcy gminy) oraz samej Gminy przed wzrostem cen usług wodociągowo-kanalizacyjnych, który miałby miejsce w przypadku niewypełnienia do końca 2015 r. nakazów prawa krajowego i wspólnotowego w zakresie ochrony środowiska. Na potrzeby takiego działania, Spółka musiała zaciągnąć pożyczkę i aby ją uzyskać ustanowiła zabezpieczenia własne oraz uzyskała zabezpieczenie w postaci hipoteki na nieruchomościach gminnych. Jednak to, iż została ustanowiona owa hipoteka na nieruchomościach gminnych nie może stanowić przesłanki do postawienia tezy, że Spółka uzyskała od Gminy nieodpłatne świadczenie, które skutkowałoby powstaniem po Jej stronie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Chociaż bowiem Spółka nie dokonuje zapłaty za owe zabezpieczenie to wraz z takim nie uzyskuje pod tytułem darmym żadnego przysporzenia, korzyści kosztem Gminy, które - jak zostało wykazane - muszą wystąpić aby podatnik uzyskał przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. Jest to konsekwencją tego, że owa hipoteka jest tylko jednym z kilku (wcale nie pierwszym) zabezpieczeniem oraz że Gmina ustanawiając hipotekę umożliwia Spółce realizację zadań, do których wcześniej ją powołała, a które stanowią zadania własne Gminy. W efekcie relacja między obiema jednostkami sprowadza się do współpracy podmiotów zainteresowanych osiągnięciem wspólnego celu oraz konkretnego efektu a nie do świadczenia jednego na rzecz drugiego własnym kosztem.

Zabezpieczenie w postaci hipoteki mogłoby - ze względu na swoją funkcję - w pewnym sensie być porównywane z poręczeniem. Teza, iż nieodpłatne świadczenie w postaci poręczenia wyznacza przychód z nieodpłatnego świadczenia została zaprezentowana w ogólnej interpretacji Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2012 r., DD5/033/2/DZO/20121 DD-134, w której zostało stwierdzone, że "Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, co do zasady, jest przychodem podatkowym."

Nawet w przypadku poręczenia użyte określenie "co do zasady" wskazuje wyraźnie na to, że dopuszczalne są wyjątki, w których nieodpłatne poręczenie nie wyznaczy przychodu podatkowego. Owszem, prawdą jest, że w warunkach rynkowych poręczenie za kogoś lub w inny sposób zabezpieczenie spłaty, umożliwiające uzyskanie zewnętrznego finansowania, ma swoją wartość finansową i generuje przychód, ale należy wskazać, iż w interpretowanym stanie faktycznym nie występują wystarczające przesłanki aby wyznaczyć przychód podatkowy a z uwagi na to, że prawo podatkowe nie uznaje analogii; niedopuszczalnym jest jej zastosowanie dla objęcia Spółki obowiązkiem wykazania przychodu z tytułu współzabezpieczenia przez Gminę pożyczki zaciągniętej na realizację, de facto, wspólnego zadania. Raz jeszcze bowiem należy zaznaczyć, że inwestycja, której dotyczy pożyczka prowadzona jest w interesie i dla ochrony świadczeniodawcy, czyli Gminy (jako ogółu mieszkańców) i przez co w rzeczywistości stanowi swego rodzaju wspólne przedsięwzięcie, którego celem jest nie spowodowanie wzbogacanie po stronie Spółki a wyżej wymieniona ochrona tejże Gminy.

Powyższa teza znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 lutego 2013 r. IBPBI/2/4240-51/12/PC wydanej w wyniku uwzględnienia skargi do WSA, w której zostało stwierdzone m.in. " (...) udzielenie poręczenia przez Gminę miało bezpośredni związek z realizacją jej - określonych ustawowo - zadań własnych. Udzielenie poręczenia kredytu służyło realizacji tych zadań. Było to zatem działanie de facto podejmowane w interesie samej Gminy. Interes ten, w świetle przytoczonych regulacji ustawowych, jest niewątpliwy (...) poręczenie kredytu dla Spółki realizującej zadania własne Gminy przez jej właściciela (Gminę) nie stanowi dla niej przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu."

Przy badaniu, czy w związku z ustanowioną hipoteką występuje przychód istotne znaczenie ma również to, że w obecnych warunkach brak jest możliwości wyznaczenia wartości przychodu z zabezpieczenia w postaci hipoteki (gdyby on wystąpił - co tutaj nie ma miejsca).

Problem polega na tym, że według art. 12 ust. 6 pkt 4 u.p.d.o.p. kwota przychodu z nieodpłatnego świadczenia jak opisane we wniosku winna być wyznaczana na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Jeżeli nie jest możliwe wyznaczenie kwoty przychodu z uwagi na jego specyfikę, to nie można od podatnika oczekiwać by definiował go w inny sposób niż przewidziany w ustawie (wszak art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi "Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy"). Zaprezentowana powyżej teza (mająca swoje uzasadnienie w Ustawie Zasadniczej) potwierdzana jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. Znaczenie zasady wyłączności ustawy w prawie podatkowym podkreślał wielokrotnie Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z dnia 6 marca 2002 r., sygn. akt P 7/00 (publik, w OTK-A z 2002 r. Nr 2, poz. 13), wskazał, że "Celem przyjętej w art. 217 Konstytucji zasady wyłączności ustawy w sferze prawa daninowego jest nie tylko stworzenie gwarancji praw podatnika wobec organów władzy publicznej (por. wyroki TK z 1 września 1998 r., sygn. akt U 1/98, OTK ZU Nr 5/1998, poz. 65, 16 czerwca 1998 r. sygn. akt U 9/97,OTKZU Nr 4/1998, poz. 51), lecz przede wszystkim wzmocnienie pozycji demokratycznych struktur przedstawicielskich i ich odpowiedzialności politycznej". Nie jest zatem rzeczą ani sądów, ani organów podatkowych zastępowanie ustawodawcy w tworzeniu przepisów prawa. Skoro ustawodawca nakazuje określenie wartości nieodpłatnego świadczenia dla celu ustalenia przychodu według ceny jego zakupu (czyli zgodnie z tą ceną), to niedopuszczalne jest ustalanie tej wartości w inny sposób (wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2012 r. II FSK 1724/10). Podobnie w ocenie sądu orzekającego w sprawie sygn. akt II FSK 1989/09 (wyrok z dnia 16 września 2010 r., powołany m.in. w zdaniu odrębnym do uchwały NSA z dnia 24 października 2011 r., II FPS 7/10) brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego.

Skoro więc w analizowanym stanie faktycznym nie występuje przysporzenie pod tytułem darmym a konsekwencją tego oraz specyfiki okoliczności jest to, że nie istnieje możliwość wyznaczenia przychodu z nieodpłatnego świadczenia, to Spółka nie uzyskuje przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), nie zawiera definicji przychodu wskazując poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 kategorie przychodów podlegających opodatkowaniu, oraz przysporzenia majątkowe wyłączone z opodatkowania, których zamknięty katalog zawiera art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Dla prawidłowej interpretacji powyższego przepisu istotne znaczenie ma wykładnia pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy nie zawierają legalnej definicji tego pojęcia, zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do jego rozumienia, jakie ukształtowało się w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. W orzecznictwie tym powszechnie prezentowany jest pogląd, że na gruncie podatkowym pojęcie to posiada szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje "wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy."

W konsekwencji należy uznać, iż udzielenie spółce kapitałowej nieodpłatnego poręczenia przez jej udziałowca bądź akcjonariusza (podmiot powiązany), co do zasady, stanowi dla tej spółki nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. oraz skutkuje powstaniem przychodu z tego tytułu.

Jednakże, w przedstawionym stanie faktycznym istotne znaczenie ma fakt, iż nieodpłatne poręczenie zostało udzielone Spółce przez Gminę (100% udziałowca) w formie ustanowienia hipoteki na nieruchomościach stanowiących własność Gminy w związku z wypełnianiem jej ustawowych obowiązków.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Z kolei z art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wynika, iż dopuszcza się dwa sposoby realizacji zadań gminy, tj. poprzez tworzenie jednostek organizacyjnych oraz zawieranie umów z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (powierzenie realizacji zadań innym podmiotom). Gmina może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach i formach przewidzianych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym). W niniejszej sprawie zastosowanie ma ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jedn.: z 2011 r. Nr 45, poz. 236), która w art. 1 ust. 1 i 2 określa zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Ponadto, stosownie do treści art. 2 ww. ustawy, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. W myśl art. 9 ust. 1 tejże ustawy, jednostki samorządu terytorialnego mogą tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, a także mogą przystępować do takich spółek.

Istotna dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii jest również treść art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), w myśl którego jednostki samorządu terytorialnego mogą udzielać poręczeń i gwarancji, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Łączna kwota poręczeń i gwarancji określana jest w uchwale budżetowej.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do konkluzji, że w opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanie faktycznym należy przyjąć, iż nie dojdzie do powstania po stronie Spółki przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Z opisu sprawy wynika bowiem, iż udzielenie poręczenia przez Gminę miało bezpośredni związek z realizacją jej - określonych ustawowo - zadań własnych. Udzielenie poręczenia pożyczki poprzez ustanowienie hipoteki na nieruchomościach stanowiących własność Gminy celem współzabezpieczenia pożyczki zaciągniętej przez Spółkę na modernizację i rozbudowę sieci służyło realizacji tych zadań własnych Gminy. Było to zatem działalnie de facto podejmowane w interesie samej Gminy. Interes ten, w świetle przytoczonych regulacji ustawowych, jest niewątpliwy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zawarte we wniosku stanowisko Spółki, zgodnie z którym nieodpłatne poręczenie pożyczki w formie ustanowienia hipoteki na nieruchomościach stanowiących własność Gminy dla Spółki realizującej zadania własne Gminy nie spowoduje powstania po stronie Spółki przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.