IBPBI/2/423-26/12/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poprawności przyjętych przez Spółkę zasad rozliczenia przysługującego zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie trzech specjalnych stref ekonomicznych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poprawności przyjętych przez Spółkę zasad rozliczenia przysługującego zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie trzech specjalnych stref ekonomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w 2010 r. prowadziła działalność gospodarczą w 5-ciu samobilansujących oddziałach zlokalizowanych na terenach:

Do końca 2010 r. Spółka ustalała wielkość podstawy opodatkowania oraz wielkość zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE (w tym również wielkość pomocy publicznej) w następujący sposób.

W pierwszej kolejności dla każdego oddziału ustalana jest quasi podstawa opodatkowania. W tym celu do poszczególnych oddziałów przyporządkowywane są odpowiednio przychody oraz koszty uzyskania tych przychodów (uwzględniając miejsce powstawania przychodu), co pozwala ustalić dochód wypracowany przez dany oddział. Należy dodać, że przedmiotowe rozliczenie jest również konieczne z punktu widzenia przepisów ustawy o rachunkowości, ponieważ każdy oddział jest jednostką samobilansującą. Następnie w oddziałach prowadzących działalność na terenie specjalnych stref ekonomicznych, dochód dzielony jest na zwolniony i opodatkowany (w przypadku oddziałów prowadzących działalność poza terenem strefy cały dochód podlega opodatkowaniu).

Pomimo wielooddziałowej struktury, Spółka rozlicza się jako jeden podatnik. W celu ustalenia podatku należnego od dochodów wypracowanych przez całą Spółkę (we wszystkich pięciu oddziałach), zsumowane są wartości:

Tak wyliczone wartości wpisywano do deklaracji CIT-8 oraz załącznika do niniejszej deklaracji CIT-8/0.

Z uwagi na to, że każdy z oddziałów strefowych jest usytuowany w innej specjalnej strefie ekonomicznej oraz prowadzi działalność na podstawie innego zezwolenia strefowego, Podatnik nie dokonuje łącznego rozliczenia pomocy publicznej. Odrębnie dla każdego oddziału ustalana jest kwota uzyskanej pomocy publicznej (niezapłaconego podatku od dochodów strefowych). Ustalone wielkości następnie dyskontowane są, odpowiednio na dzień uzyskania danego zezwolenia strefowego.

Na analogicznych zasadach grupuje się (i dyskontuje na dzień uzyskania zezwolenia) koszty kwalifikowane stanowiące podstawę do określenia wielkości limitu pomocy publicznej. Ogólna wielkość limitu pomocy publicznej dla oddziału zlokalizowanego na terenie SSE ustalana jest poprzez zsumowanie 75% zdyskontowanych kosztów kwalifikowanych, poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. przez ten oddział (zezwolenie wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r.). Dla oddziału na terenie SSE jest to 50% zdyskontowanych wydatków kwalifikowanych, poniesionych przez ten oddział. Podobne rozliczenie dokonywane jest dla oddziału zlokalizowanego na terenie SSE tj. limit pomocy stanowi 50% zdyskontowanych kosztów kwalifikowanych poniesionych na podstawie Zezwolenia SSE. Następnie w celu określenia wielkości wykorzystanej oraz pozostałej do wykorzystania pomocy publicznej, Podatnik dokonuje weryfikacji w obrębie danej strefy i zezwolenia. W związku z tym pomoc publiczna osiągnięta na podstawie Zezwolenia SSE rozliczana jest z limitem pomocy publicznej przysługującej na podstawie tego zezwolenia. Wielkość pozostałej do wykorzystania pomocy publicznej stanowi różnica maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej przysługującej na podstawie tego zezwolenia oraz sumy otrzymanej pomocy publicznej z tytułu prowadzenia działalności zwolnionej na terenie SSE (na podstawie Zezwolenia SSE). Na identycznych zasadach rozliczana jest pomoc publiczna przysługująca z tytułu prowadzenia działalności w oddziałach zlokalizowanych w SSE oraz SSE (w ramach danego zezwolenia).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przyjęte przez Spółkę zasady rozliczenia przysługującego zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie trzech specjalnych stref ekonomicznych są prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy działalność gospodarcza prowadzona jest w kilku samobilansujących oddziałach (strefowych oraz pozastrefowych), rozliczenie działalności prowadzonej na terenie specjalnych stref ekonomicznych powinno nastąpić z uwzględnieniem specyfiki prowadzonej przez każdy oddział działalności.

W związku z tym, jeśli możliwe jest wyodrębnienie dochodu zwolnionego spod opodatkowania dla oddziału zlokalizowanego na terenie SSE (na podstawie Zezwolenia SSE) oraz SSE (na podstawie Zezwolenia SSE) oraz SSE (na podstawie Zezwolenia SSE), zasadne jest odpowiednio otrzymywaną pomoc publiczną (w uproszczeniu podatek niezapłacony od dochodów zwolnionych spod opodatkowania) rozliczać z limitem maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej przyznawanej w ramach danego zezwolenia.

Literalna wykładnia przepisów nie pozwala uznać za prawidłowe stanowiska łącznego rozliczenia pomocy publicznej przyznanej na podstawie kilku zezwoleń, na prowadzenie działalności na terenie różnych specjalnych stref ekonomicznych. Zgodnie z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600 z późn. zm., zwana "ustawą o sse"), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne (...) prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych (...). Podobnie również w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o p.d.o.p.") posłużono się terminem "zezwolenie" w liczbie pojedynczej. Przepis stanowi, że wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Ustawodawca nie odniósł się do sytuacji, gdy przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie kilku zezwoleń. Niemniej mając na uwadze wykładnię literalną, należy uwzględnić fakt, że o konieczności weryfikacji wielkości wykorzystanej pomocy publicznej mowa w danej (jednej) specjalnej strefie ekonomicznej. Przepis stanowi, że na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zwolnienie podatkowe przyznane na podstawie zezwolenia, nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dopuszczalnej dla obszaru kwalifikującego się do objęcia pomocą publiczną.

Należy mieć na uwadze, że przytoczona regulacja odsyła również do odrębnych przepisów. Odrębnymi przepisami są w szczególności rozporządzenia strefowe, które uszczegóławiają warunki korzystania ze zwolnienia podatkowego, ale także prowadzenia działalności na terenie danej strefy.

W analizowanym stanie faktycznym każde zwolnienie zostało udzielone na prowadzenie działalności gospodarczej w innej specjalnej strefie ekonomicznej, na podstawie odrębnego zezwolenia, które zostało wydane w związku z innymi przepisami wykonawczymi.

Zezwolenie SSE na prowadzenie działalności w T. - w zezwoleniu warunki ustalono odwołując się do rozporządzenia w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie z dnia 18 czerwca 1997 r., na podstawie art. 6 ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw z dnia 2 października 2003 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm., zwana: "ustawą sse 2003 r."). Podatnik wystąpił z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę zezwolenia. Regulacje ustawy z 2003 r. istotnie zmieniły zasady rozliczania zwolnienia strefowego.

Zezwolenie SSE na prowadzenie działalności w T. - zasady rozliczeń reguluje rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 5 grudnia 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 228, poz. 1667, zwane: "rozporządzeniem sse 2006").

Zezwolenie SSE na prowadzenie działalności w R. - reguluje rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 27 października 2006 r., z uwzględnieniem zmian z 2007 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 200, poz. 1473 z późn. zm., zwane: "rozporządzeniem sse 2007").

Należy dodać, że każdy oddział jest odrębną komórką produkcyjną, w której odbywa się cały proces produkcyjny. Każdy ma swoje magazyny, dział transportu oraz plan produkcji.

Zgodnie z powyższym, dla każdego oddziału strefowego, w celu rozliczenia działalności strefowej zastosowanie znajdują inne regulacje. Precyzują one zasady rozliczeń, określają współczynnik maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej oraz metodologię obliczania wielkości maksymalnej pomocy publicznej a także metodologię dyskontowania pomocy publicznej i wydatków kwalifikowanych. Przykładowo dla Zezwolenia SSE zastosowanie ma rozporządzenie sse 2006 r., które w § 5 ust. 3 stanowi: zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. Z uwagi na to, że rozporządzenie sse 2006 dotyczy Pomorskiej SSE, należy przyjąć, że formułuje ono zasady rozliczeń w tej strefie. Uzasadnione jest zatem stanowisko Podatnika, że należy wyodrębnić działalność prowadzoną na terenie tej strefy, od pozostałych działalności (działalności opodatkowanej a także działalności prowadzonych w innych oddziałach). Należy zaznaczyć, że analogiczne regulacje odnajdziemy również w pozostałych rozporządzeniach strefowych. Przykładowo w rozporządzeniu sse 2006 wskazano, że zwolnienia przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W ocenie Podatnika z przepisów wprost wynika obowiązek wyodrębnienia działalności zwolnionej spod opodatkowania odpowiednio w każdej strefie, w której jest ona prowadzona na podstawie udzielonego zezwolenia.

Celem wyodrębnienia poszczególnych działalności strefowych (prowadzonych w różnych strefach) jest ustalenie wielkości dochodu zwolnionego spod opodatkowania. Niemniej przepisy nie precyzują na czym powinno ono polegać. W praktyce mówi się o dwóch metodach wyodrębnienia tj. poprzez utworzenie odrębnych oddziałów albo poprzez prowadzenie odpowiedniej ewidencji księgowej.

Podatnik zastosował się do pierwszego modelu rozliczeń. Prowadzona jest zatem działalność za pośrednictwem 5-ciu wyodrębnionych, samobilansujących się oddziałów. W ramach każdego oddziału odrębnie ustalany jest również przychód z działalności strefowej oraz koszty poniesione w celu osiągnięcia tego przychodu. Podatnik pragnie zaznaczyć, że również w orzecznictwie organów podatkowych wskazuje się na poprawność przedmiotowej metody wyodrębnienia działalności. Przykładem jest stanowisko Izby Skarbowej w Gdańsku, znak: BI/4218-0011/05, która wskazała "Organ podatkowy zauważa, iż zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o rachunkowości jednostki posiadające oddziały (zakłady) mogą prowadzić księgi rachunkowe oddziałów (zakładów) w siedzibie jednostki albo oddziałów (zakładów). W świetle powołanego przepisu wyodrębniony organizacyjnie oddział może działać w formie oddziału, który samodzielnie prowadzi księgi i sporządza sprawozdanie finansowe lub oddziału, który mimo wyodrębnienia organizacyjnego nie prowadzi samodzielnie ksiąg rachunkowych, a więc i nie sporządza sprawozdania finansowego".

W ocenie Podatnika, z przytoczonych regulacji wprost wypływa zakaz łącznego rozliczenia zwolnień podatkowych, przyznanych na prowadzenie działalności w różnych specjalnych strefach ekonomicznych. Potwierdzają to również zapisy poszczególnych zezwoleń strefowych. Przykładowo w Zezwoleniu SSE wskazano, że zostało udzielone "na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej". Odpowiednie zapisy odnajdziemy również w pozostałych zezwoleniach tj. Zezwolenie SSE zostało udzielone na prowadzenie działalności na obszarze SSE a Zezwolenie SSE na prowadzenie działalności na obszarze SSE. W związku z tym Podatnik uważa, że dochód osiągnięty z tytułu działalności zwolnionej spod opodatkowania, osiągnięty na terenie danej strefy (w danym oddziale zlokalizowanym na terenie konkretnej sse), powinien być rozliczony z limitem pomocy publicznej udzielonej na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności w tej strefie.

Podatnik pragnie podnieść, że odmienny jest również zakres przedmiotowy poszczególnych zezwoleń strefowych. Przykładowo Zezwolenie SSE, na podstawie którego ze zwolnienia podatkowego korzysta oddział w T., obejmuje w szczególności meble. Ponadto w oddziałach w R. oraz w T., zezwolenia obejmują pewne typy odpadów powstałych w związku z prowadzeniem działalności strefowej. Zezwolenie określa zakres przysługującego przedsiębiorcy zwolnienia podatkowego tj. zezwolenie określa wyroby i usługi (przy użyciu klasyfikacji PKWiU), które wytworzone na terenie danej strefy, korzystają ze zwolnienia.

Jednocześnie zezwolenie wydawane jest na prowadzenie działalności na terenie konkretnej strefy. Zezwolenie strefowe swoim zakresem nie obejmuje całej działalności przedsiębiorcy strefowego (w tym działalności prowadzonych na terenie innych stref), ale wyłącznie działalności na terenie strefy, której zezwolenie dotyczy. Oznacza to, że ze zwolnienia podatkowego przykładowo na podstawie Zezwolenia SSE powinny korzystać wyłącznie wyroby oraz usługi wytworzone na terenie SSE, w zakresie wskazanym w Zezwoleniu SSE. Zatem wyłącznie wyroby wytworzone na terenie zakładu w T., Spółka będzie mogła zakwalifikować jako wyroby wytworzone na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Dochód uzyskany z ich sprzedaży należy w całości uznać za dochód strefowy, a niezapłacony od tego dochodu podatek, odpowiednio za pomoc publiczną uzyskaną na podstawie Zezwolenia SSE. Jednocześnie dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży wyrobu wytworzonego na terenie oddziału w T., nie można kwalifikować jako dochodu zwolnionego na podstawie innego zezwolenia. Pozostałe zezwolenia zostały wydane na prowadzenie działalności na terenie SSE oraz SSE.

Analogicznie do wyodrębnienia dochodu zwolnionego spod opodatkowania, dla danej specjalnej strefy ekonomicznej, Podatnik musi postąpić ustalając maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy publicznej. Zgodnie z powołanym art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. zwolnienie podatkowe nie może przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej. W opisanym stanie faktycznym Podatnik uważa, że odpowiednio wielkość zwolnienia podatkowego osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności w danej specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej przewidzianej dla Podatnika w związku z prowadzeniem działalności w danej strefie, na podstawie udzielonego zezwolenia strefowego.

Należy mieć również na uwadze, że dla każdej działalności prowadzonej w poszczególnych specjalnych strefach ekonomicznych, znajdą zastosowanie inne regulacje (rozporządzenie wydane dla danej strefy), a w konsekwencji inne zasady ustalania maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej tj. wielkość poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, współczynnik wielkości pomocy publicznej.

Poszczególne rozporządzenia strefowe nakładają na podatnika obowiązek dyskontowania poniesionych wydatków kwalifikowanych oraz otrzymanej pomocy publicznej. W związku z tym korzystając przykładowo z pomocy publicznej przyznanej na podstawie Zezwolenia SSE, Podatnik zobowiązany jest zdyskontować poniesione wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu prowadzenia działalności na terenie Pomorskiej SSE oraz pomoc publiczną otrzymaną przez oddział w T. (w uproszczeniu niezapłacony podatek od dochodów zwolnionych spod opodatkowania, osiągniętych przez oddział w T.) odpowiednio na dzień otrzymania tego zezwolenia. Regulacja § 9 ust. 1 stanowi, że koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia. Aby dopełnić obowiązku wynikającego wprost z powołanego rozporządzenia (weryfikacji wielkości wykorzystanej pomocy publicznej), Podatnik zobowiązany jest wyodrębnić działalność prowadzoną w ramach danej specjalnej strefy ekonomicznej (ustalić wielkość dochodu zwolnionego spod opodatkowania w związku z prowadzeniem działalności w SSE).

W przypadku Podatnika należy mieć również na uwadze, że dla poszczególnych zezwoleń, odmiennie ustalana jest również intensywność pomocy publicznej. Wielkość limitu maksymalnej, dopuszczalnej pomocy publicznej jest uzależniona od daty uzyskania zezwolenia na prowadzenia działalności na terenie sse oraz miejsca prowadzenia działalności strefowej:

Podatnik pragnie dodać, że przyjęta konstrukcja rozliczeń, pozwoli mu również wywiązać się z obowiązku wyodrębnienia wielkości podatku przekazywanego na Fundusz Strefowy. W 2007 r. Podatnik wystąpił o zmianę Zezwolenia SSE, w oparciu o regulacje art. 6 ust. 1 ustawy o sse z 2003 r. Decyzją z dnia 18 czerwca 2007 r. ministra właściwego do spraw gospodarki, zmieniono zezwolenie Spółki. W konsekwencji zmiany zezwolenia, Podatnik będzie część podatku przekazywać na Fundusz Strefowy.

Zgodnie z regulacją art. 7 ust. 2 ustawy o sse 2003 r., wpływy z podatku dochodowego od dochodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia (na podstawie Zezwolenia SSE), podlegające przekazaniu na rachunek Funduszu, stanowią różnicę między kwotą podatku należnego i zapłaconego przez podatnika w terminie złożenia deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu a kwotą podatku, która podlegałaby zapłacie przy uwzględnieniu zwolnień wynikających z art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Obowiązek ustalenia wysokości kwoty przekazywanej na Fundusz spoczywa na Podatniku. Zgodnie z regulacją art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 i 5 ustawy o sse 2003 r., wpływy na Fundusz przekazuje naczelnik urzędu skarbowego, na podstawie złożonej przez Podatnika informacji, stanowiącej załącznik do deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), składanej w terminie złożenia tej deklaracji. W sytuacji gdy nie zostanie wyodrębniona działalność w ramach każdego oddziału, niemożliwe będzie ustalenie kwoty podatku, jaka powinna być przekazana na Fundusz.

W ocenie Podatnika wskazana konstrukcja rozliczeń tj. rozliczenie pomocy publicznej w ramach danej strefy, zgodna jest również z celem regionalnej pomocy publicznej. Pomoc regionalna, jak sama nazwa wskazuje, służy wspieraniu rozwoju poszczególnych regionów Polski. Uwzględniając między innymi rozwój techniczny, poziom bezrobocia danego regionu, ustala się intensywność pomocy publicznej dla województw. Zezwolenie wydane na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, stanowi podstawę dla skorzystania z pomocy publicznej, z tytułu działalności prowadzonej w danej strefie (na danym obszarze). Przyjęta przez Podatnika konstrukcja rozliczeń zgodna jest z ideą pomocy regionalnej, ponieważ dla danej sse nie tylko wyodrębnia się maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy publicznej, ale również określa się faktyczną wielkość osiągniętego dochodu. W celu rozliczenia maksymalnej pomocy przysługującej przykładowo w SSE Podatnik nie uwzględnia dochodu osiągniętego na terenie innej strefy. Aby doprowadzić do faktycznego wykorzystania zwolnienia podatkowego w danej strefie, zmusza to Podatnika do faktycznego rozwoju oraz wzrostu produkcji w danej strefie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.