IBPBI/2/423-247/12/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 29 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 12 marca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii, które nie zostały uiszczone poprzez świadczenie pieniężne, lecz potrącone (skompensowane) z należnościami (wierzytelnościami) względem sprzedawcy wartości niematerialnych i prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2 - stan faktyczny) - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii, które nie zostały uiszczone poprzez świadczenie pieniężne, lecz potrącone (skompensowane) z należnościami (wierzytelnościami) względem sprzedawcy wartości niematerialnych i prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 1 marca 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-1530/11/MS wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 12 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką działającą w sektorze motoryzacyjnym. Zajmuje się w szczególności produkcją podzespołów samochodowych, przy czym możliwe jest również świadczenie przez nią usług jak np. usług malowania kataforetycznego i proszkowego czy usług przygotowania wykrojów dla potrzeb tłoczni.

Kontrahenci Spółki wymagają, aby dostarczane przez nią produkty spełniały szczegółowe normy jakościowe. Produkcja podzespołów samochodowych cechuje się bowiem wysokim stopniem wyspecjalizowania oraz niezbędnością użycia zaawansowanych technologii, w szczególności technologii o charakterze produkcyjnym. W związku z powyższym Spółka zakupywała na mocy umów zawieranych od 2006 r. oraz w latach kolejnych (i może zakupywać w przyszłości) wartości niematerialne i prawne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej również "WNiP"). Wartości te ściśle związane są z konkretnym procesem produkcyjnym, tj. do rozpoczęcia produkcji określonego rodzaju podzespołów samochodowych niezbędne jest uprzednie zakupienie WNiP koniecznego do wdrożenia, przystosowania i kolejno uruchomienia procesu produkcyjnego.

Spółka zamierza skorzystać z określonej w art. 18b ustawy z dnia 1 lutego (winno być 15 lutego) 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "ustawa o CIT"), tzw. "ulgi na nabycie nowych technologii", w przypadku gdy opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej, o której mowa w art. 18b ust. 2 ustawy o CIT potwierdzi, iż nabyte wartości niematerialne i prawne reprezentują wiedzę technologiczną, która umożliwia (umożliwiała) wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest (nie była) stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat. Spółka nie prowadzi oraz nie prowadziła działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odliczeniu od podstawy opodatkowania podlegają również te kwoty wydatków (do wysokości 50%) na nabycie nowych technologii, które nie zostały uiszczone poprzez świadczenie pieniężne, lecz potrącone (skompensowane) z należnościami (wierzytelnościami) względem sprzedawcy wartości niematerialnych i prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2 - stan faktyczny)

Zdaniem Wnioskodawcy, odliczeniu od podstawy opodatkowania mogą podlegać zarówno te wydatki na nabycie nowych technologii (do wysokości 50%), które zostały uiszczone poprzez świadczenie o charakterze pieniężnym jak i te, które zostały zapłacone w formie potrącenia (kompensaty) z należnościami (wierzytelnościami) Spółki względem sprzedawcy wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o CIT, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle tej regulacji niezbędnym warunkiem powstania uprawnienia do odliczenia wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii jest m.in. ich zapłata. Jednocześnie w przypadku Spółki część zobowiązań z tytułu nabycia wartości niematerialnych i prawnych, które mogą spełniać definicję nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o CIT, nie była uiszczana w formie świadczenia pieniężnego, ale kompensowana z przysługującymi Spółce należnościami (wierzytelnościami) względem dostawcy wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

W opinii Spółki fakt, iż nie doszło do fizycznego transferu środków finansowych, lecz zapłata nastąpiła poprzez potrącenie (kompensatę) wzajemnych wierzytelności nie powinno mieć wpływu na możliwość uznania tego rodzaju za zapłaconych w świetle art. 18b ustawy o CIT.

Stanowisko takie potwierdza zwłaszcza wykładnia systemowa przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W regulacjach o charakterze szczególnym ustawodawca zawarł szereg przepisów precyzujących, iż w każdym przypadku potrącenie wierzytelności jest zdarzeniem równoznacznym z jej uregulowaniem (zapłatą).

Zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o CIT, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Dodatkowo, zgodnie z art. 26 ust. 7 wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

W świetle powyższego poza wątpliwością powinien pozostawać fakt, iż zapłata zobowiązań Spółki z tytułu nabycia wartości niematerialnych i prawnych w formie potrącenia (kompensaty) z należnościami (wierzytelnościami) względem dostawcy stanowi zapłatę w rozumieniu art. 18b ustawy o CIT oraz uprawnia do odliczenia tych wydatków od podstawy opodatkowania pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek określonych w art. 18b ust. 1-11 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ww. ustawy, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a u.p.d.o.p., przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Zgodnie z art. 18b ust. 4 u.p.d.o.p., podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Spółka na mocy umów zawieranych od 2006 r. oraz w latach kolejnych kupowała wartości niematerialne i prawne w rozumieniu u.p.d.o.p. Spółka zamierza skorzystać z ulgi na nabycie nowych technologii, w przypadku gdy opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej, potwierdzi, iż nabyte wartości niematerialne i prawne reprezentują wiedzę technologiczną, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie była stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat. Wątpliwości Spółki budzi możliwość odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii, które nie zostały uiszczone poprzez świadczenie pieniężne, lecz potrącone (skompensowane) z należnościami (wierzytelnościami) względem sprzedawcy wartości niematerialnych i prawnych.

Wzajemna kompensata wierzytelności, polegająca na zaliczeniu jednej wierzytelności na poczet drugiej - zwana również potrąceniem jednej z drugiej, w obrocie prawnym występuje w dwóch postaciach.

Pierwsza - to kompensata, u której podstaw leży umowa pomiędzy zainteresowanymi stronami (tzw. kompensata umowna), natomiast druga - to kompensata ustawowa (potrącenie), oparta na przepisach art. 498-505 z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dokonywana w drodze jednostronnej czynności prawnej przez jednego z wierzycieli i skuteczna o tyle, o ile zachowane zostaną przesłanki określone w tych przepisach.

Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem tej drugiej strony. Na skutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Nie dochodzi do efektywnej zapłaty w pieniądzu. Pomimo, iż potrącenie dotyczy zobowiązania do świadczeń tego samego rodzaju, nie prowadzi do ich realizacji, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, co w rezultacie skutkuje zaspokojeniem wierzyciela i osiągnięciem przez to celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Potrącenie (konwersja) wierzytelności jest więc jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy, iż zapłata zobowiązań Spółki z tytułu nabycia wartości niematerialnych i prawnych w formie potrącenia (kompensaty) z należnościami (wierzytelnościami) względem dostawcy stanowi zapłatę w rozumieniu art. 18b u.p.d.o.p. oraz uprawnia do odliczenia poniesionych wydatków od podstawy opodatkowania pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 18b ust. 1-11 u.p.d.o.p. - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania Nr 1, 3 i 4 dotyczącego stanu faktycznego oraz Nr 1, 2, 3 i 4 dotyczącego zdarzenie przyszłego wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.