IBPBI/2/423-245/13/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu postania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu postania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa (dalej: "Wnioskodawca") prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 855, dalej: "Ustawa SKOK"). Na podstawie przepisu art. 2 tej ustawy można stwierdzić, że Wnioskodawca jest spółdzielnią, do której w zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami Ustawy SKOK stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 z późn. zm., zdanej dalej "Prawo spółdzielcze"). Celem statutowym działalności Wnioskodawcy jest w szczególności: gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.). Wnioskodawca, realizując cele statutowe, świadczy na rzecz osób fizycznych i prawnych będących członkami Wnioskodawcy odpłatne usługi finansowe, polegające w szczególności na udzielaniu im pożyczek i kredytów oraz pośredniczeniu w rozliczeniach finansowych. Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług Wnioskodawca osiąga przychody, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Dochody Wnioskodawcy nie korzystają ze zwolnień podmiotowych ani przedmiotowych od podatku dochodowego od osób prawnych.

W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca wysyła wezwania do zapłaty do klientów, którzy zalegają ze spłatą pożyczki. Momentem powstania przychodu w przypadku opłat za wezwania do zapłaty jest dzień spłaty przez klienta opłaty za wezwanie.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne. W myśl przepisów art. 12 ust. 3 za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Kolejny art. 12 ust. 3a wskazuje datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3, jako dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. W przypadku opłat zarachowanych z tytułu wezwań do zapłaty nie występuje ani wydanie rzeczy, ani zbycie prawa majątkowego ani też wykonanie usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla opłat za wezwania może mieć zastosowanie art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych traktujący, iż w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, celem statutowym działalności Wnioskodawcy jest w szczególności: gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia. Wezwania do zapłaty nie są usługą oferowaną przez Wnioskodawcę, są jedynie elementem pośrednim służącym zabezpieczeniu przychodów z tytułu otrzymania zwrotu pożyczki.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, a więc momentem powstania przychodu w przypadku opłat za wezwania do zapłaty jest dzień spłaty przez klienta opłaty za wezwanie.

W myśl przepisów art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Kolejny art. 12 ust. 3a tej ustawy wskazuje datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3, jako dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. W przypadku opłat zarachowanych z tytułu wezwań do zapłaty nie występuje ani wydanie rzeczy, ani zbycie prawa majątkowego ani też wykonanie usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady określające moment uzyskania przychodu dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych regulują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z treści art. 12 ust. 3a cytowanej ustawy wynika z kolei, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Artykuł 12 ust. 3e ww. ustawy natomiast stanowi, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w toku prowadzonej działalności Wnioskodawca wysyła wezwania do zapłaty do klientów, którzy zalegają ze spłatą pożyczki. Wnioskodawca wskazał jednocześnie, że wezwania do zapłaty nie są oferowaną przez niego usługą, lecz są jedynie elementem pośrednim, służącym zabezpieczeniu przychodów z tytułu otrzymania zwrotu pożyczki.

Zaistnienie w kontekście prowadzonej przez Spółdzielnię działalności gospodarczej, przedstawionego w opisie stanu faktycznego zdarzenia (tekst jedn.: uzyskanie opłaty z tytułu wysłania wezwania do zapłaty klientom, którzy zalegają ze spłatą pożyczki), zdaniem tut. Organu, ma bezpośredni związek z tą działalnością.

Nie mniej jednak, co należy podkreślić, w przypadku przedmiotowych opłat, nie występuje ani wydanie rzeczy, ani zbycie prawa majątkowego ani też wykonanie usługi. Wnioskodawca nie wskazał również, iż w związku z opłatą za wezwanie zobowiązany jest do wystawienia faktury.

Biorąc powyższe pod uwagę, przepisy art. 12 ust. 3a, art. 12 ust. 3c oraz art. 12 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie znajdą zastosowania w odniesieniu do wskazanych we wniosku przychodów z tytułu opłat od wezwania do zapłaty, wysłanych klientom zalegającym ze spłatą pożyczek. Moment rozpoznania przychodu z tego tytułu powinien zatem zostać określony stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem datą powstania przychodu podatkowego będzie dzień otrzymania zapłaty.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.