IBPBI/2/423-2/09/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 stycznia 2009 r.) uzupełnionym w dniu 30 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podróży służbowych (w tym zagranicznych) - jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podróży służbowych (w tym zagranicznych).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 21 stycznia 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 30 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy Spółki odbywają podróże służbowe w kraju i poza granicami kraju. Spółka zazwyczaj wypłaca pracownikom udającym się w podróż służbową zaliczki na poczet zwrotu kosztów związanych z podróżą. Na podstawie przedłożonego przez pracownika "rozliczenia kosztów podróży służbowej" i dowodów poniesienia wydatków Spółka zwraca pracownikom pełne koszty podróży służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kosztem uzyskania przychodów w przypadku podróży służbowych (w tym zagranicznych) jest wydatek zaliczony w koszty podatkowe w dniu rozliczenia zaliczki lub w sytuacji, gdy pracownikowi nie została udzielona zaliczka - w dniu wypłacenia należności tytułem zwrotu kosztów związanych z podróżą.

Zdaniem wnioskodawcy stosownie do art. 16 ust. pkt 57 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - określana w dalszej części skrótem "Ustawy o p.d.o.p.") za koszty uzyskania przychodów nie uważa się niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Ustawa o p.d.o.p. określa w art. 15 ust. 4e, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Uwzględniając postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy, zdaniem Spółki w przypadku podróży służbowych (w tym zagranicznych) kosztem uzyskania przychodów jest wydatek zaliczony w koszty podatkowe w dniu rozliczenia zaliczki lub w sytuacji, gdy pracownikowi nie została udzielona zaliczka w dniu wypłacenia należności tytułem zwrotu kosztów związanych z podróżą.

Ponadto, zdaniem Spółki, jeżeli data przedłożenia przez pracownika dokumentu "rozliczenie kosztów podróży służbowej" jest tożsama z datą postawienia pracownikowi do dyspozycji środków pieniężnych lub wypłaty tych środków, to można ja również uznać za datę zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednak podkreślić, iż przytoczony przez Spółkę art. 16 ust. pkt 57 ustawy o p.d.o.p. z dniem 1 stycznia 2009 r. został rozwinięty przez ustawodawcę o zakończenie w brzmieniu: "z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g" zaś art. 15 ust. 4e został uzupełniony o frazę "z zastrzeżeniem ust. 4f-4h". Jednakże rezultat ww. zmian legislacyjnych nie ma wpływu na ocenę stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.