IBPBI/2/423-197/14/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 11 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 17 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zorganizowanie szkolenia dla projektantów i architektów - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zorganizowanie szkolenia dla projektantów i architektów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Społka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W chwili obecnej firma prowadzi szereg działań mających na celu zmianę profilu działalności. Z firmy usługowej przekształca się w produkcyjną. Inwestuje w maszyny do produkcji, budowę nowej hali produkcyjnej. Produkty firmy będą na rynku nowoczesne i innowacyjne. Są to panele fotowoltaiczne. Produkt ten nie jest w powszechnym użytkowaniu, dopiero wkracza na rynek Polski. W styczniu 2014 r. Spółka razem z inną firmą zorganizowała krajowy, trzydniowy wyjazd szkoleniowy przeznaczony dla projektantów, architektów w celu zapoznania ich z produktami spółek. W trakcie wyjazdu obie firmy prowadziły zajęcia szkoleniowe dotyczące własnych produktów. Wszelkie koszty związane ze szkoleniem, tj. noclegi, wyżywienie, bufet w trakcie zajęć szkoleniowych poniosła Spółka. Spółka otrzymała jedną fakturę za organizację szkolenia od firmy specjalizującej się w organizowaniu tego typu spotkań. Szkolenie miało na celu zapoznanie z produktami firmy, przedstawienie ich parametrów oraz wszelkich możliwości zastosowania. Częścią kosztów obciążono drugą spółkę poprzez wystawienie faktury za część kosztów organizacji szkolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z organizacją szkolenia stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W przedstawionym stanie faktycznym zachodzi taka okoliczność, bowiem istnieje ścisły związek o charakterze przyczynowo-skutkowym pomiędzy wartością spodziewanej sprzedaży nowo wprowadzanych produktów na rynek, zwłaszcza w kontekście faktu, że są to rozwiązania na tyle innowacyjne, że aktualnie nie mają swoich odpowiedników na rynku, a poziomem świadomości wśród projektantów co do samego istnienia tego typu produktów oraz poziomem ich wiedzy w zakresie szczegółowych parametrów technicznych. Przedmiotowe produkty wchodzą w zakres branży instalacji fotowoltaicznych zintegrowanych z budynkiem (ang. BIPV -Building Integrated Photovoltaics), czyli pełnią jednocześnie dwie funkcje, tj. odnawialnego źródła energii (OZE) oraz elementu architektury obiektu (fasady, dachu, żaluzji). W tym kontekście świadomość istnienia tego typu produktów i znajomości ich parametrów przez projektantów stanowi najbardziej istotny warunek wprowadzenia ich z sukcesem na rynek. Projektanci bowiem są osobami, które decydują w pierwszym rzędzie i to już na najwcześniejszym etapie koncepcyjnym o funkcjach, kształcie, estetyce, poziomie energooszczędności i innych cechach lub parametrach obiektu. Ta pierwsza koncepcja jest istotna, bo stanowi podstawowy materiał, który inwestor przyjmuje lub odrzuca. Jeśli następuje zatwierdzenie, a tak jest w zdecydowanej większości przypadków, to w dalszych etapach następuje tylko uszczegółowianie zaakceptowanych koncepcyjnie rozwiązań. Wprowadzanie zatem nowych produktów w branży związanej z budownictwem wymaga przede wszystkim gruntownego przeszkolenia projektantów, by nie tylko mogli zaproponować inwestorowi określone, innowacyjne na rynku rozwiązania, ale co ważniejsze również szczegółowo tę propozycję uzasadnić we wszystkich istotnych dla wymagań inwestora aspektach (m.in. architektonicznych, technicznych i estetycznych). Z tego powodu przedmiotem szkolenia było przede wszystkim szczegółowe omówienie możliwych zastosowań, zalet w porównaniu do aktualnie stosowanych rozwiązań, wyspecyfikowanie poszczególnych istotnych parametrów technicznych i możliwych systemów mocowania.

Bez takiego szkolenia projektantów, zważywszy na wysoce innowacyjny charakter produktów oraz brak, jak dotychczas, odpowiedników na rynku, skuteczne ich wprowadzenie na rynek nie będzie możliwe. Innymi słowy, przedmiotowe szkolenie ma kluczowy wpływ na kreowanie wielkości popytu na nowo wprowadzane przez podatnika na rynek produkty, a wiec uzyskiwanie przychodu z tytułu ich sprzedaży. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, szkolenie zorganizowane dla projektantów w zakresie nowo wprowadzanych produktów przeznaczonych do zastosowania w budownictwie, stanowi koszt uzyskania przychodów z ww. względów. Zatem wydatki poniesione na szkolenie z racji jego konkretnego, szczegółowego ukierunkowania na precyzyjnie określone nowo wprowadzane na rynek produkty, nie stanowią kosztów reprezentacji, która zgodnie z orzecznictwem (postanowienie NSA z dnia 8 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FPS 7/12) rozumiana jest w kontekście art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o p.d.o.f. jako przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub wypracowania korzystnych warunków jej zawarcia, a także uwypuklenie jego zasobności i profesjonalizmu.

Wnioskodawca zwraca również uwagę, że część kosztów powiązana jest z przychodem wynikającym z obciążenia współorganizatora za część poniesionych wydatków.

Stanowisko potwierdzające, że wyjazdy szkoleniowe stanowią koszt uzyskania przychodów prezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 11 marca 2010 r. Nr IPPB5/423-33/10-4/JC oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 27 maja 2011 r., Nr IPTPB1/415-18/11-3/KSU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

* "celowość" oznacza: "przydatność do jakichś potrzeb", "świadome zmierzanie do celu", "taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu",

* "zabezpieczyć" oznacza: "zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym", "uczynienie bezpiecznym", "zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie", "zapewnienie komuś środków do życia", "zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary", natomiast

* "zachować" oznacza: "pozostać w posiadaniu czegoś", "dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności".

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Jednocześnie zauważyć należy, że w złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że w chwili obecnej firma prowadzi szereg działań mających na celu zmianę profilu działalności. Inwestuje w maszyny do produkcji, budowę nowej hali produkcyjnej. Produkty firmy będą na rynku nowoczesne i innowacyjne. Są to panele fotowoltaiczne. Produkt ten nie jest w powszechnym użytkowaniu, dopiero wkracza na rynek Polski. W styczniu 2014 r. Spółka razem z inną firmą zorganizowała krajowy, trzydniowy wyjazd szkoleniowy przeznaczony dla projektantów, architektów w celu zapoznania ich z produktami spółek. W trakcie wyjazdu obie firmy prowadziły zajęcia szkoleniowe dotyczące własnych produktów. Wszelkie koszty związane ze szkoleniem, tj. noclegi, wyżywienie, bufet w trakcie zajęć szkoleniowych poniosła Spółka. Spółka otrzymała jedną fakturę za organizację szkolenia od firmy specjalizującej się w organizowaniu tego typu spotkań. Szkolenie miało na celu zapoznanie z produktami firmy, przedstawienie ich parametrów oraz wszelkich możliwości zastosowania. Częścią kosztów obciążono drugą spółkę poprzez wystawienie faktury za część kosztów organizacji szkolenia.

Na gruncie opisanej we wniosku sytuacji, wątpliwość Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych - na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wydatków poniesionych przez Spółkę na zorganizowanie szkolenia dla projektantów i architektów.

Jak wskazał Wnioskodawca, świadomość istnienia tego typu produktów i znajomości ich parametrów przez projektantów stanowi najbardziej istotny warunek wprowadzenia ich z sukcesem na rynek. Projektanci bowiem są osobami, które decydują w pierwszym rzędzie i to już na najwcześniejszym etapie koncepcyjnym o funkcjach, kształcie, estetyce, poziomie energooszczędności i innych cechach lub parametrach obiektu. Wprowadzanie zatem nowych produktów w branży związanej z budownictwem wymaga przede wszystkim gruntownego przeszkolenia projektantów, by nie tylko mogli zaproponować inwestorowi określone, innowacyjne na rynku rozwiązania, ale co ważniejsze również szczegółowo tę propozycję uzasadnić we wszystkich istotnych dla wymagań inwestora aspektach (m.in. architektonicznych, technicznych i estetycznych). Z tego powodu przedmiotem szkolenia było przede wszystkim szczegółowe omówienie możliwych zastosowań, zalet w porównaniu do aktualnie stosowanych rozwiązań, wyspecyfikowanie poszczególnych istotnych parametrów technicznych i możliwych systemów mocowania. Bez takiego szkolenia projektantów, zważywszy na wysoce innowacyjny charakter produktów oraz brak, jak dotychczas, odpowiedników na rynku, skuteczne ich wprowadzenie na rynek nie będzie możliwe. Innymi słowy, przedmiotowe szkolenie ma kluczowy wpływ na kreowanie wielkości popytu na nowo wprowadzane przez podatnika na rynek produkty, a wiec uzyskiwanie przychodu z tytułu ich sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, koszty przedmiotowego szkolenia stanowią koszty uzyskania przychodu dla Spółki, gdyż szkolenie przeprowadzone zostało w celu osiągnięcia przychodów stosownie do omawianego art. 15 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ww. wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę jest racjonalny i wykazuje związek przyczynowo - skutkowy z przychodami).

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.