IBPBI/2/423-197/13/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2013 r. (data wpływu 8 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości uzależnionej od zysku netto osiągniętego w poprzednim roku (zdarzenie przyszłe) - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości uzależnionej od zysku netto osiągniętego w poprzednim roku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2013 r. (data wpływu 8 maja 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 kwietnia 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-196/13/PH, IBPBI/2/423-197/13/PH.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W wyniku zmiany formy prawnej ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na spółkę akcyjną dokonanej na mocy uchwały nr 3 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 20 listopada 2012 r., Wnioskodawca - K. S.A. - wstąpił w całokształt wynikających z przepisów prawa podatkowego praw i obowiązków K. Sp. z o.o. w myśl art. 93a § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Spółka, przed zmianą formy prawnej była i wciąż jest zobowiązana, na podstawie wiążących ją aktów prawa pracy, wypłacać pracownikom dodatkowe wynagrodzenie (świadczenie na rzecz pracowników) po ziszczeniu się warunków określonych w tych przepisach. Obowiązek wypłaty (i sama wysokość) wynagrodzenia jest uzależniony od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku obrotowym. Szczegółowe regulacje w tym zakresie zamieszczone są w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy (dalej: "ZUZP"), który stosownie do przepisu art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, należy do źródeł prawa pracy.

Wspomniane powyżej dodatkowe wynagrodzenie (świadczenie na rzecz pracowników) wypłacane jest pracownikom na podstawie, na zasadach oraz w trybie przewidzianym w uchwale podjętej stosownie do ZUZP, tj. w uchwale Zgromadzenia Wspólników podjętej na wniosek Zarządu Spółki w porozumieniu z międzyzakładowymi organizacjami związkowymi. Wspomniana Uchwała Walnego Zgromadzenia Wspólników, stosownie do postanowień ZUZP, określa także szczegółowe kryteria kwalifikujące pracowników do otrzymania dodatkowego wynagrodzenia. Dodatkowo, uchwała taka może - w przypadku ziszczenia się wskaźników finansowych wskazanych w ZUZP - przewidywać także zasilenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, zgodnie z zapisem o odpisach i zwiększeniach w ZUZP oraz Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Spółka zarówno obecnie, jak i przed zmianą formy prawnej, nie zaliczała oraz nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów wyżej opisanych świadczeń na rzecz pracowników, w szczególności:

* postawionych do dyspozycji wypłat brutto,

* składek na ubezpieczenia społeczne w części obciążającej pracodawcę,

* wydatków na zasilenie funduszu socjalnego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 maja 2013 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że zasilenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, o którym mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ma miejsce na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy i Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, po ziszczeniu się warunków określonych w tych przepisach.

Źródłem finansowania zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych są środki pieniężne z działalności Spółki.

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych zasilany jest przez Spółkę z rachunku bankowego, z którego dokonywane są przez Spółkę inne wypłaty dotyczące bieżącej działalności Spółki jak np. wypłaty na rzecz pracowników.

Wspomniane źródło finansowania jest potwierdzone również przygotowanymi przez Spółkę sprawozdaniami z przepływów pieniężnych (cash flow). Wypływ z tytułu zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest uwzględniony w przepływach z tytułu działalności operacyjnej (podobnie jak wynagrodzenia pracowników). Wpływy, czyli źródło finansowania analizowanych wypłat, to wpływy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Spółki (w szczególności z działalności operacyjnej).

Odmienny jest sposób księgowania wydatków z tytułu zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz dywidendy. O ile w pierwszym przypadku wydatek księgowany jako koszt na kontach zespołu "4" nie prowadzi do pomniejszenia kapitałów własnych, o tyle w przypadku dywidendy dochodzi do zmniejszenia salda kont zespołu "8". Potwierdza to wskazany we wniosku charakter zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, którego nie można mylić z dywidendą (ani jakąkolwiek inną formą "wypłaty (podziału) zysku").

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jest kosztem uzyskania przychodów kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, której wysokość uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, której wysokość uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku jest kosztem uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS), której wysokość uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku jest kosztem uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, wydatki te spełniają wszelkie przesłanki umożliwiające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

W ocenie Spółki, niewątpliwym pozostaje fakt, iż art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wymaga istnienia związku pomiędzy wydatkiem a przychodem, a taki związek na płaszczyźnie przedstawionego stanu faktycznego zostały spełniony.

Brak wyłączenia wpłat na ZFŚS z kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zauważa, iż wskazane we wniosku o wydanie interpretacji kwoty zasilenia ZFŚS nie zostały w nim wymienione.

Zdaniem Spółki art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT umożliwia zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z powyższym przepisem, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów (...) odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

Intencją ustawodawcy było zatem wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaje fundusze. Jednakże ustawodawca uznał za dopuszczalny wyjątek od tej zasady, pozwalając pracodawcom na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, które zostały efektywnie wpłacone przez pracodawcę na rachunek ZFŚS. W kontekście powyższego nie może ulegać wątpliwości, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT nie kreuje dodatkowych wymagań dotyczących możliwości potrącenia od przychodu odpisów i zwiększeń przekazanych na ZFŚS, a w szczególności nie uzależnił zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spornych wydatków od źródeł finansowania, w tym od wypłaty z zysku netto.

Zatem, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, które w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek ZFŚS.

W tym kontekście Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

Zgodnie zaś z art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS, u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.

W świetle powyższego, dla celów podatkowych odpisy i zwiększenia na ZFŚS tworzone w układzie zbiorowym pracy stanowią koszty uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak odpisy podstawowe przekazywane przez pracodawców do ZFŚS (zgodnie z art. 5 ustawy o ZFŚS) o ile równowartość tych odpisów i zwiększeń przekazana została na wyodrębniony rachunek bankowy ZFŚS.

Powyższych wniosków nie zmienia w ocenie Spółki okoliczność, iż kwota zasilenia ZFŚS jest uzależniona od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku obrotowym.

Charakterowi kosztowemu kwot zasilenia ZFŚS nie stoi na przeszkodzie ich sfinansowanie z zysku netto Spółki, albowiem w ustawie o CIT, a w szczególności w art. 16 ust. 1 stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów brak jest warunku uzależnienia zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów od źródła finansowania. Wydatki mogą być finansowane zarówno z zysku, kredytu, pożyczek, jak i z kapitału własnego i to w świetle regulacji art. 15 i art. 16 ustawy o CIT nie ma jednak wpływu na możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Przesądzające jest spełnienie jedynie następujących warunków:

* koszt został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tym samym został poniesiony w określonym celu, tzn. w celu osiągnięcia przychodów, (a zgodnie z brzmieniem tej regulacji obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., alternatywnie również w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów),

* koszt nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Warto także podkreślić, iż żaden przepis ustawy o CIT, a zwłaszcza przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie stanowi, ażeby od źródła, z którego finansowany jest wydatek, uzależniona była możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. W szczególności żaden przepis ustawy podatkowej nie stanowi, że wydatki finansowane z zysku netto nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Zysk jest naturalnym rezultatem i celem każdej działalności gospodarczej oraz podstawowym źródłem finansowania działalności podmiotu. Wszelkie przedsięwzięcia prowadzone przez podmioty gospodarcze finansowane są przede wszystkim z zysku osiąganego przez te podmioty. Inne formy finansowania działalności podmiotu gospodarczego (jak np. pożyczki) są jedynie formami pomocniczymi.

Orzecznictwo sądowe w zbliżonych sprawach.

Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Spółki zostało zaprezentowane również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak zauważył bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lutego 2012 r. (sygn. akt m SA/Wa 1479/11)"zabieg interpretacyjny polegający na przyjęciu domniemania generalnego wyłączenia nagród (premii) z zysku netto z kosztów uzyskania przychodów byłby niedopuszczalny".

Co więcej, w powołanym orzeczeniu sąd doszedł do konkluzji, że "uprawnionymi do otrzymania omawianego świadczenia są bowiem pracownicy po spełnieniu warunków określonych w zakładowym regulaminie nagród (premiowania) czy umowach o pracę. Regulaminy i umowy o pracę - to przepisy prawa pracy, dlatego tę cześć wynagrodzeń pracowników należy uznać za świadczenia wynikające z przepisów prawa pracy". Spółka pragnie podkreślić, że i w jej przypadku wypłata świadczenia dokonywana jest na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków bez względu na ich źródło znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 1496/10). W uzasadnieniu tego wyroku sąd ten doszedł do wniosku, że "dla zakwalifikowania wypłat na rzecz pracowników do przychodów ze stosunku pracy bez znaczenia pozostaje czy są one dokonywane z zysku spółki po opodatkowaniu, czy też z innego źródła."

Co istotne powyższe stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 maja 2012 r. (sygn. akt n FSK 2275/10).

W uzasadnieniu powyższego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do wniosku, że " (...) źródło finansowania omawianych świadczeń nie dyskwalifikuje możliwości zaliczenia ich do kosztów podatkowych w razie spełnienia wszystkich wymienionych wyżej przesłanek (wyróżnienie Spółki). Organ nie wskazał przy tym na przepis, który wykluczałby możliwość finansowanie kosztów podatkowych z zysku spółki uzyskanego w latach poprzednich a więc z dochodu po opodatkowaniu".

W dalszej części tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że powyższe stanowisko w żadnym zaś razie nie narusza konstrukcji podatku dochodowego. W ocenie NSA: "Skoro należny podatek dochodowy od dochodu uzyskanego w roku poprzednim został uprzednio przez podatniczkę obliczony i odprowadzony, co zamyka kwestię wypełnienia obowiązku w tym zakresie jako końcowy element "konstrukcji podatku", to nietrafne jest twierdzenie o zaniżeniu dochodu."

A zatem, również z powyższego orzeczenia wynika, że źródło finansowania wydatku w żaden sposób nie determinuje możliwości jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zaś takie stanowisko nie stanowi naruszenia konstrukcji podatku dochodowego od osób prawnych.

Reasumując, kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, której wysokość uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku jest kosztem uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Spółka w przypadku ziszczenia się wskaźników finansowych wskazanych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy, dokonuje zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, zgodnie z zapisami o odpisach i zwiększeniach wynikającymi z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy oraz Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, której wysokość uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku.

W uzupełnieniu wniosku będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 kwietnia 2013 r. Znak IBPBI/2/423-196/13/PH, IBPBI/2/423-197/13/PH ujętym w piśmie z dnia 6 maja 2013 r., Wnioskodawca wskazał jednoznacznie, iż zasilenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, o którym mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej miało miejsce na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy i Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, po ziszczeniu się warunków określonych w tych przepisach. Źródłem finansowania zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych są środki pieniężne (wpływy) z działalności gospodarczej Spółki. Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych zasilany jest przez Spółkę z rachunku bankowego, z którego dokonywane są przez Spółkę inne wypłaty dotyczące bieżącej działalności Spółki jak np. wypłaty na rzecz pracowników.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 u.p.d.o.p., zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

Zgodnie z art. 16 ust. 9 lit. b u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu. Podstawowym warunkiem uznania kwoty odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych za koszt uzyskania przychodu jest jej faktyczna wpłata na odrębny rachunek bankowy funduszu. Jeżeli wpłata ta nie zostanie dokonana w roku podatkowym, w którym powinna być dokonana, natomiast zostanie dokonana w którymś z następnych lat podatkowych, wówczas kwota ta stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w tym roku podatkowym, w którym została faktycznie przekazana na odrębny rachunek bankowy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 592 z późn. zm.), u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 (pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty), układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. Zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

W oparciu o przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, której wysokość uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku, może stanowić koszt uzyskania przychodu.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, której wysokość uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania dotyczącego zdarzenia przyszłego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Na marginesie dodać należy, że we własnym stanowisku Spółka wskazała, m.in. iż "żaden przepis ustawy o CIT, a zwłaszcza przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie stanowi, ażeby od źródła, z którego finansowany jest wydatek, uzależniona była możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. W szczególności żaden przepis ustawy podatkowej nie stanowi, że wydatki finansowane z zysku netto nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów." Pogląd ten został poparty przez Spółkę wyrokami WSA i NSA. Tut. Organ nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, stwierdza, iż kwestia ta nie była przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż w sytuacji związania opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie sytuacji, w której kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych sfinansowana została ze źródeł innych niż zysk netto.

Dodać także należy, iż istnieje orzecznictwo potwierdzające, że wydatki pokryte z zysku netto nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, por. wyroki NSA:

* z dnia 29 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2208/10,

* z dnia 3 października 2012 r. sygn. akt II FSK 332/11,

* z dnia 5 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1375/11

* z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1692/11,

* z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1693/11,

* z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1694/11.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.