IBPBI/2/423-1866/10/PC - Koszt wytworzenia środka trwałego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 17 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń osób związanych z procesem inwestycyjnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń osób związanych z procesem inwestycyjnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką świadczącą usługi informatyczne. W związku z rozwojem firmy, Wnioskodawca zamierza wybudować biurowiec z przeznaczeniem na siedzibę Spółki. Biurowiec będzie stanowił środek trwały Spółki. W związku z podjęciem przez Wnioskodawcę wspomnianej inwestycji, wybranym osobom, zatrudnionym w Spółce powierzono określone zadania, związane z realizacją budowy biurowca.

Zgodnie z porozumieniem zmieniającym umowę o pracę oraz ogólnym zakresem obowiązków, osoby te wykonywać będą prace związane z organizacją i koordynacją procesu budowy biurowca (tzw. logistyka). Osoby przypisane do tego projektu będą poświęcać cały czas pracy na wykonywanie powierzonych im obowiązków. Osoby te były zatrudnione w Spółce przed rozpoczęciem inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty wynagrodzeń osób zajmujących się nadzorem i koordynacją procesu inwestycyjnego po stronie Spółki powinny być agregowane do wartości początkowej środka trwałego, jakim stanie się budynek biurowy Spółki po przekazaniu go do używania (po zakończeniu inwestycji), czy też koszty tych wynagrodzeń nie powinny być agregowane do wartości początkowej i traktowane jako stanowiące koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, rozliczane na bieżąco.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w organizacje i koordynację procesu budowy biurowca nie powinny być agregowane do wartości początkowej budynku z uwagi na charakter zadań wykonywanych przez tych pracowników (zarządzanie, nadzór, koordynacja) i brak bezpośredniego zaangażowania w proces budowy. W analizowanym przypadku istotne znacznie ma również fakt, że wydatki na wynagrodzenia tych osób były ponoszone przed rozpoczęciem inwestycji i byłyby ponoszone nadal, nawet gdyby Spółka nie wytwarzała we własnym zakresie środka trwałego.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wyłączonych ustawowo (zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej "u.p.d.o.p.").

W świetle tych ograniczeń zawartych w u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności ze stosunku pracy oraz umów cywilnoprawnych (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 u.p.d.o.p. w związku z art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej "u.p.d.o.f."), takich jak zlecenie, oraz nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Oznacza to, że jeżeli wynagrodzenia oraz narzuty zostały wypłacone/postawione do dyspozycji podatnika, brak jakichkolwiek innych ograniczeń, które powodowałyby, że takich wydatków nie można zaliczyć do kosztów podatkowych. Wypłata/postawienie do dyspozycji jest jedynym warunkiem, który decyduje o możliwości rozliczenia kosztu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów stają się one z chwilą, wypłaty. Zastosowano tu klasyczną, metodę kasową, odchodząc tym samym od zasady memoriału.

Z kolei wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części nie stanowią jednorazowo kosztów uzyskania przychodów, lecz mogą podlegać amortyzacji podatkowej i odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych.

Wartością początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest (co do zasady) cena nabycia lub - w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Należy przede wszystkim podkreślić, że z literalnego brzmienia przepisu taka technika ustalania wartości początkowej dotyczy wyłącznie środków trwałych, a nie wartości niematerialnych i prawnych, czy innych aktywów, które nie stanowią lub nie będą stanowić środków trwałych.

W komentarzach do przepisów ustaw o podatkach dochodowych podkreśla się, że do wartości początkowej środka trwałego można zaliczyć wynagrodzenia pracowników wraz z pochodnymi, ale przysługujące jedynie za czas ich pracy przy budowie środka trwałego. Nie mieści się tutaj zatem wynagrodzenie za czas pracy poświęcony przy innych czynnościach, czy też wypłacone wynagrodzenie chorobowe, czy za okres przebywania na urlopie. Nie jest to bowiem wynagrodzenie za czas pracy. Katalog opisany wyżej jest otwarty i może obejmować, jak wskazuje praktyka, np. "wydatki faktycznie poniesione przez spółkę, koszty delegacji służbowych pracowników, związane z wyjazdami do kontrahenta, u którego zakupiono maszynę (por. pismo Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 18 czerwca 2007 r., L.IS. I/1/4231-1/2007, Serwis Podatkowy 2007, nr 11, s. 46)". Podkreśla się przy tym, że dotyczy to tylko i wyłącznie kosztów osobowych bezpośrednich, tj. kosztów wynagrodzeń, narzutów na wynagrodzenia, delegacji związanych z inwestycjami i innych kosztów pracowników zaangażowanych w proces wytwarzania środka trwałego, dotyczących pracowników umysłowych i fizycznych zaangażowanych bezpośrednio i wyłącznie w proces wytworzenia środka trwałego (por. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 27 stycznia 2010 r. IBPBI/2/423-1315/09/BG oraz IBPBI/2/423-152/10/BG).

Organy podatkowe podkreślają, przy tym w wydawanych interpretacjach, że do wartości początkowej środka trwałego powinny być wliczane "koszty osobowe bezpośrednie tj. koszty wynagrodzeń, narzutów na wynagrodzenia, delegacji związanych z inwestycjami i inne koszty pracowników zaangażowanych w proces wytwarzania środka trwałego, chodzi tutaj o koszty dotyczące pracowników umysłowych i fizycznych zaangażowanych bezpośrednio i wyłącznie w proces wytworzenia środka trwałego" (por. interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach w dniu 27 stycznia 2010 r. IBPBI/2/423-1315/09/BG oraz IBPBI/2/423-152/10/BG).

Organy stwierdzają jednoznacznie, że bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczane koszty zarządzania projektem, w których skład wchodzą "koszty wynagrodzeń osób zatrudnionych w projekcie", które "dotyczą osób zatrudnionych wyłącznie do projektu, a są nimi: osoba odpowiedzialna za wdrażanie i koordynację projektu, osoba odpowiedzialna za proces zarządzania związany z pracami remontowo-budowlanymi, osoba odpowiedzialna za finansowe rozliczenie projektu (księgowa)" (interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2009 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygnatura: IBPBI/2/423-936/09/MO).

Oznacza to w ocenie Wnioskodawcy, że wydatki związane z wynagrodzeniami osób zaangażowanych np. w nadzór czy koordynację, lub podobnego rodzaju czynności, a nie bezpośrednio w proces budowlany, nie mieszczą się w kategorii wydatków podlegających agregacji do wartości początkowej środka trwałego.

Jednocześnie organy podatkowe wskazują i podkreślają, że "fakt możliwości powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym ma decydujące znaczenie dla jego właściwej kwalifikacji" (por. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 28 listopada 2008 r. sygn. IPPB3/423-1362/O8-2/JG IBPB3/423-649/O8/NG, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrok z dnia 10 sierpnia 2006 r. sygn. akt II FSK 1084/05).

Wydatkami takimi są tylko te, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Oznacza to, że wydatki muszą być po pierwsze poniesione w następstwie podjęcia procesu inwestycyjnego, a po drugie, nie istnieje możliwość ich wystąpienia u podatnika w innych okolicznościach, niż właśnie wytwarzanie przez niego środka trwałego (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 października 2007 r. sygn. III SA/Wa 1187/07).

Jak wskazuje się w interpretacjach, koszty zarządzania procesem realizacji projektu inwestycyjnego, marketing, nadzór, itp., dotyczą całokształtu działalności podatnika, oraz są związane z jego funkcjonowaniem (pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2008 r. sygn. IP-PB3-423-355/08-2/DG). Wydatki te stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. W związku z powyższym należy uznać, że są one ponoszone w związku z prawidłowym funkcjonowaniem i prowadzeniem przedsiębiorstwa (pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 maja 2009 r. sygn. ILPB3-423-167/09-4/MC).

Koszty wynagrodzeń i narzuty na płace są kosztami innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, stanowią wiec koszty pośrednie (wynika to z brzmienia art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.). Kosztami o charakterze pośrednim są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, których jednakże nie można jednoznacznie przyporządkować do konkretnego strumienia przychodów. Do tego rodzaju kosztów, co do zasady, zalicza się wydatki związane z ogólnym funkcjonowaniem podatnika, takie jak np. koszty ogólnego zarządu, reklamy i marketingu, czy koszty administracyjne. "Są to koszty ogólne (...) powstające niezależnie od tego, czy podejmie się on realizacji konkretnego projektu deweloperskiego, czy nie. Ich ponoszenie jest konieczne dla wypełnienia obowiązków wynikających z prowadzenia działalności gospodarczej (...). Nie wiążą się one natomiast bezpośrednio z realizacją konkretnego projektu (...)" (M. Stypułowska-Molga, W. K. Lachowski, Działalność deweloperska w świetle ustawy o rachunkowości oraz MSSP - krytyczne spojrzenie, Rachunkowość 12/2008, s. 8)

Należy też nadmienić, że także na gruncie uregulowań dot. osób fizycznych organy wskazywały także, że "fakt możliwości powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem ma decydujące znaczenie dla jego właściwej kwalifikacji" (por. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 28 listopada 2008 r., sygn. IPPB3/423-1362/08-2/JG i IBPB3/423-649/08/NG, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrok z dnia 10 sierpnia 2006 r. sygn. akt II FSK 1084/05). Wydatkami takimi są tylko te, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie realizował produkcji (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 października 2007 r. sygn. III SA/Wa 1187/07).

W przedmiotowej sprawie, przed rozpoczęciem inwestycji Spółka ponosiła koszty zatrudnienia tych pracowników, którym obecnie powierzono zadania związane z realizacją tej inwestycji. Gdyby inwestycja nie została rozpoczęta, Spółka nadal ponosiłaby te koszty, wykorzystując pracę danej osoby, lecz w innym zakresie. Powyższe wskazuje wyraźnie, że podejście zakładające agregację wydatków do wartości początkowej środka trwałego może zostać uznane za nieprawidłowe. W konsekwencji wydatki te, przy założeniu spełnienia warunku, o którym mowa w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. (wypłacone/postawione do dyspozycji), powinny być na bieżąco zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, podobnie jak inne koszty pośrednie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z definicji kosztu podatkowego wynika więc, że aby wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione równocześnie dwa warunki:

* poniesienie kosztu musi nastąpić w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* wydatek ten nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z rozwojem firmy, Wnioskodawca zamierza wybudować biurowiec z przeznaczeniem na siedzibę Spółki. Biurowiec będzie stanowił środek trwały Spółki. W związku z podjęciem przez Wnioskodawcę wspomnianej inwestycji, wybranym osobom, zatrudnionym w Spółce powierzono określone zadania, związane z realizacją budowy biurowca. Zgodnie z porozumieniem zmieniającym umowę o pracę oraz ogólnym zakresem obowiązków, osoby te wykonywać będą prace związane z organizacją i koordynacją procesu budowy biurowca (tzw. logistyka). Osoby przypisane do tego projektu będą poświęcać cały czas pracy na wykonywanie powierzonych im obowiązków. Osoby te były zatrudnione w Spółce przed rozpoczęciem inwestycji.

Generalnie wydatki na inwestycje, jako że ponoszone są w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, i nie zostały wymienione w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych, stanowią koszty uzyskania przychodów. Jednakże nie mogą one być odnoszone w koszty bezpośrednio. Mogą jedynie zmniejszać podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym przez zaliczenie w koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych - tzw. odpisy amortyzacyjne (wyjątek stanowią tu grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które zgodnie z art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji nie podlegają). Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 omawianej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych definiuje wprost, co należy rozumieć przez pojęcie "inwestycji". Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Z kolei, środki trwałe w budowie to - w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Zgodnie art. 16a ust. 1 ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z definicji środka trwałego zawartej w cytowanym powyżej art. 16a ust. 1 ustawy podatkowej wynika zatem, że aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi łącznie spełniać następujące warunki:

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych, będącej podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych zostały określone w art. 16g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wartość początkową środka trwałego w razie jego wytworzenia we własnym zakresie - zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy podatkowej - ustala się według kosztu wytworzenia. Zgodnie z treścią art. 16g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego w myśl art. 16g ust. 4 omawianej ustawy zalicza się zatem ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się "inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych" oznacza, iż katalog wydatków związanych z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty. Mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost w treści omawianego przepisu koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje wobec tego związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.

Wydatki bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego zmniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym przez zaliczenie w koszty podatkowe odpisów z tytułu zużycia środków trwałych - tzw. odpisy amortyzacyjne (wyjątek stanowią tu grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które zgodnie z art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji nie podlegają).

Na mocy art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zarówno przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i przepisy ustawy o rachunkowości nie definiują pojęcia "kosztów ogólnych zarządu". W doktrynie przyjmuje się jednak, że przez koszty ogólne zarządu rozumie się koszty działania jednostki jako całości oraz zarządzania nią.

W kosztach zarządu wyróżnia się:

* koszty administracyjno-gospodarcze, na które składają się: wynagrodzenia wraz z pochodnymi pracowników zarządu, koszty delegacji, koszty eksploatacji samochodów służbowych, koszty zużycia materiałów biurowych, podatki o charakterze kosztowym, opłaty pocztowe, telekomunikacyjne i inne, koszty utrzymania budynków i pomieszczeń zarządu,

* koszty ogólnoprodukcyjne obejmujące koszty prowadzenia i utrzymania komórek oraz obiektów ogólnego przeznaczenia, takich jak: magazyny, biura, laboratoria, bocznice kolejowe, a także koszty ochrony mienia jednostki, bezpieczeństwa i ochrony pracy, szkolenia załogi, racjonalizacji i wynalazczości,

* koszty nieprodukcyjne, tj. nie przynoszące efektu gospodarczego, do których zalicza się koszty przestojów, ubytki naturalne i niedobory w magazynach.

Do kosztów wytworzenia środka trwałego zalicza się koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku, jeżeli dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że koszty wynagrodzeń osób zajmujących się nadzorem i koordynacją procesu inwestycyjnego po stronie Spółki są wydatkami, dającymi się przyporządkować do wytwarzanego środka trwałego tym bardziej, iż jak sama Spółka wskazała, osoby te będą poświęcały cały czas pracy na wykonywanie powierzonych im w tym zakresie obowiązków. Zatem wydatki z tego tytułu winny stanowić element wartości początkowej wytwarzanych środków trwałych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wydatki ponoszone przez Spółkę stanowią wydatki inwestycyjne, które są bezpośrednio związane z prowadzoną inwestycją. Konsekwencją tego jest to, że wydatki te, powinny zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego i podlegają odniesieniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądu administracyjnego nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Powołany przez skarżącą wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 2006 r. sygn. akt II FSK 1084/05 zapadł na gruncie innego stanu faktycznego, gdzie zagadnieniem spornym były wydatki na analizy ofert na budowę i rozbudowę pawilonu handlowego oraz wydatki na dokumentację przetargową, również wyrok WSA z dnia 23 października 2007 r. sygn. III SA/Wa 1187/07 dotyczył możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oraz podatku od nieruchomości w trakcie prowadzonej inwestycji, a więc nie dotyczyły one kosztów wynagrodzeń osób zajmujących się procesem inwestycyjnym.

Ponadto, w odniesieniu do powołanych przez Spółkę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej rozstrzygnięć organów podatkowych stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach, przy odmiennych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Interpretacje indywidualne organów podatkowych nie stanowią źródła prawa i co do zasady wiążą strony w konkretnej sprawie. Nie można ich wprost przenosić na grunt innej sprawy, często o odmiennym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.