IBPBI/2/423-1759/13/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 31 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznawania przychodu z związku z wystawieniem faktur korygujących (pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego) - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznawania przychodu z związku z wystawieniem faktur korygujących.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca podpisał w 2003 r. umowę na dostawę pojazdów w latach 2003-2013. Wartość kontraktu na poszczególne lata została określona w momencie podpisywania umowy. Każda zmiana postanowień umowy wymaga formy pisemnej uzgodnionej przez strony pod rygorem nieważności.

W 2010 r. został podpisany aneks nr 8 do umowy wprowadzający następujący zapis:

"Do wstępnych wyliczeń cen jednostkowych pojazdów w kolejnych latach realizacji dostaw przyjęto prognozowane średnioroczne wskaźniki wzrostu cen od towarów i usług konsumpcyjnych w wysokości:

* w roku 2010-101,0,

* w roku 2011-101,8,

* w roku 2012-102,3,

* w roku 2013-102,5.

Ceny jednostkowe pojazdów za lata 2010-2013 będą korygowane w oparciu o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poszczególnych latach niezwłocznie po ogłoszeniu w Komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego".

W 2011 podpisany został aneks nr 12, który wprowadził zmiany do prognozowanych średniorocznych wskaźników wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych:

* w roku 2011 -102,3,

* w roku 2012-102,5,

* w roku 2013-102,5.

Ten sam aneks jednocześnie wprowadził zmianę do 2010 r. poprzez uwzględnienie ogłoszonego (nie prognozowanego) średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych. Na podstawie przedmiotowego aneksu Spółka dokonała w 2011 r. korekt do faktur wystawionych w 2010 r., rozliczając przychód w 2011 r., czyli w roku wystawienia faktur korygujących.

Kolejne aneksy wprowadzały zapisy odnoszące się do ogłoszonego w Komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego średniorocznego wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych za dany rok.

Na podstawie kolejnych aneksów Spółka dokonywała korekt do faktur pierwotnych w roku podpisania kolejnych aneksów, korygując cenę wyrobu "in plus", rozliczając tym samym przychód w roku dokonania korekt (a nie w roku przychodu pierwotnego):

* korekty dokonane w 2011 r. do przychodów 2010 r. (przychód rozpoznany w 2011 r.)

* korekty dokonane w 2012 r. do przychodów 2011 r. (przychód rozpoznany w 2012 r.)

* korekty dokonane w 2013 r. do przychodów 2012 r. (przychód rozpoznany w 2013 r.)

I tak we wrześniu 2013 r. na podstawie podpisanego (we wrześniu) aneksu nr 19 do umowy Spółka wystawiła faktury korygujące do faktur wystawionych w 2012 r. korygując cenę wyrobu "in plus" o różnicę pomiędzy prognozowanym 2,5% a ogłoszonym w 2013 r. 3,7% wskaźnikiem wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych. Powyższe spowodowało wzrost przychodu w 2013 r.

W przyszłości Spółka może wystawić faktury korygujące przychody wynikające z podpisania kolejnych aneksów do umowy w związku ze zmianą wysokości wskaźnika w kolejnych latach. Te korekty będą mogą prowadzić do zwiększenia albo zmniejszenia przychodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy jeżeli w przyszłości Spółka wystawi faktury korygujące, wynikające z podpisania kolejnych aneksów do umowy, Spółka powinna skorygować przychody w okresie, w którym wystawiła faktury korygujące... (pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna dokonywać korekt przychodów wynikających z podpisania aneksów związanych z ogłoszeniem ostatecznej wysokości średniorocznych wskaźników wzrostu cen od towarów i usług konsumpcyjnych (dalej: "Wskaźnik") na bieżąco, tj. w okresie w którym Spółka wystawi faktury korygujące.

1.

Przepisy ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej określana: "ustawa o CIT"), nie regulują, w którym okresie należy skorygować przychody należne w związku z wystawieniem faktur korygujących. W związku z powyższym, należy odnieść się do ogólnych przepisów dotyczących zasad rozpoznawania przychodów podatkowych. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Prawo podatkowe nie zawiera definicji legalnej "przychodu należnego", o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Dokonanie odpowiedniej wykładni tego terminu jest istotne z tego względu, że z chwilą uznania przychodu za należny staje się on przychodem, który podatnik obowiązany jest rozpoznać i na jego podstawie obliczyć dochód podlegający opodatkowaniu. Zdaniem Spółki, za przychód należny powinna być uznana kwota, którą dłużnik obowiązany jest zapłacić wierzycielowi, a wierzyciel może wymagać jej uregulowania. Nie sposób natomiast uznać za przychód należny przychodu, który jest nieskonkretyzowany i niewymagalny, a dodatkowo jego powstanie w ogóle nie jest przesądzone. Taki wniosek potwierdził WSA w Gdańsku w wyroku z 26 października 2010 r. sygn. akt: I SA/Gd 563/10: "(...) do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe".

W przedmiotowej sprawie, w dacie wystawienia faktury uwzględniającej prognozę Wskaźnika Spółka mogła od swojego klienta zażądać zapłaty tylko takiej kwoty, jaka wynika z tej faktury. Ponadto ani Spółka, ani klient nie byli w stanie przewidzieć w momencie dokonywania transakcji sprzedaży, czy i w jakiej wysokości kwota ostatecznie ulegnie zmianie. W związku z powyższym, przychodem należnym na moment wystawienia faktury była kwota wynikająca z tego dokumentu (bez uwzględnienia korekty ceny towaru, która miała miejsce w późniejszym okresie).

Nie można uznać, że przychód w wysokości wynikającej ze skorygowania ceny towaru o odmienną wartość Wskaźnika niż prognozowano był należny wcześniej niż wynika to aneksu zawartego w związku z ogłoszeniem ostatecznej wartości Wskaźnika. Przychód ten jest zatem nieodłącznie związany z dwoma zdarzeniami: ogłoszeniem wartości Wskaźnika oraz podpisaniem aneksu. Zdarzeniem gospodarczym, uzasadniającym dokonanie korekty przychodu jest podpisanie aneksu wynikającego z ogłoszenia ostatecznej wartości Wskaźnika i dopiero na tej podstawie ustalana jest wartość należnego przychodu.

W konsekwencji, mając na względzie fakt, że powodem korekty jest zaistnienie zdarzenia gospodarczego (niezależnego od Spółki) po wystawieniu faktury (w opisanym zdarzeniu przyszłym podpisanie aneksu z powodu zmiany Wskaźnika), Spółka powinna dokonywać korekty przychodów na bieżąco (w momencie wystawienia korekty faktury).

Powyższego wniosku nie zmienia fakt, że faktura korygująca odnosi się do transakcji, która już miała miejsce. Wystawienie faktury korygującej dokumentuje bowiem inne zdarzenie gospodarcze, które powinno zostać rozpoznane oddzielnie na potrzeby podatkowe. Takie stanowisko potwierdził WSA w Opolu w wyroku z 28 kwietnia 2010 r. sygn. akt: I SA/Op 46/10, wskazując, że: "Prawidłowo wskazał organ odwoławczy, że późniejsze wynegocjowanie zastosowanej ceny i udzielenie upustu w następnym roku podatkowym stanowi odrębne zdarzenie gospodarcze".

2.

Niezgodne z zasadą racjonalnego prawodawcy byłoby natomiast twierdzenie, że kwotą przychodu należnego w momencie dokonania transakcji skutkującej powstaniem obowiązku podatkowego jest kwota nie tylko niewymagana na moment dokonania transakcji, lecz również o nieznanej wysokości i uwarunkowana czynnikami niezależnymi od Spółki i klienta. Takie twierdzenie prowadziłoby do wniosku, że przychodem należnym jest też przychód nienależny, o ile kiedyś stanie się należnym. Przyjęcie takiej konstatacji byłoby sprzeczne z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Jak stwierdzono w komentarzu do ustawy o CIT (Małecki P., Mazurkiewicz M. CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, LEX 2013): "Przychodami należnymi są wierzytelności powstałe wskutek prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej lub działalności stanowiącej działy specjalne produkcji rolnej. (...) O powstawaniu przychodów należnych decydują często umowy informujące, kiedy świadczący usługę w sposób długoterminowy lub ciągły może domagać się zapłaty". Podobna do powyższej sytuacja ma miejsce również w analizowanym przypadku. Mianowicie, w aneksie nr 8 do umowy zawartej przez Spółkę wskazano, że podstawą do zmiany ceny będzie opublikowanie ostatecznej wartości Wskaźnika. Przed wystawieniem faktury ustalającej ostateczną cenę w oparciu o opublikowaną wartość Wskaźnika nie można mówić o powstaniu przychodu należnego w wysokości uwzględniającej zmianę Wskaźnika.

Ponadto, w deklaracjach CIT przygotowanych w roku, w którym dokonano sprzedaży produktu, Spółka nie mogła rozpoznać przychodu w odmiennej wysokości niż wynikająca z wystawionych ówcześnie faktur. Działanie Spółki było prawidłowe i zgodne z przepisami. W analizowanej sytuacji nie można powiedzieć, że przychód nie został przez Spółkę prawidłowo określony z przyczyn leżących po jej stronie (np. błędu lub zaniedbania). Dopiero w przypadku zawarcia kolejnego aneksu do umowy (będącego konsekwencją ogłoszenia ostatecznej wysokości Wskaźnika), dochodzi do zmiany ceny, co zostaje udokumentowane przez podatnika fakturą korygującą. Przyjęcie poglądu o konieczności skorygowania przychodu wstecz, oznaczałoby konieczność przyjęcia, że od samego początku przychód ustalony był w złej wysokości. Taki wniosek musiałby być uznany za nieprawidłowy, ponieważ Spółka zarówno faktury, jak i korekty faktur wystawiała w prawidłowych kwotach wynikających z przepisów prawa podatkowego oraz z postanowień zawartych umów.

3.

Przyjęcie odmiennego stanowiska od prezentowanego przez Spółkę jest niedopuszczalne także z tego względu, że mogłoby prowadzić do powstania zaległości podatkowej po stronie Spółki (w przypadku zwiększenia przychodu związanego w wyższym niż prognozowany Wskaźnikiem), co wiązałoby się z koniecznością uiszczenia odsetek od zaległości podatkowych. Odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych mają natomiast pełnić funkcję sankcyjną i stanowić swego rodzaju karę dla podatnika za nieterminowe i nierzetelne wywiązywanie się z obowiązków podatkowych, związane z określeniem zobowiązania w CIT w nieprawidłowej wysokości. W konsekwencji, w analizowanej sytuacji Spółka, z przyczyn od siebie niezależnych, musiałaby ponieść konsekwencje równoznaczne z konsekwencjami błędu w określeniu wysokości zobowiązania w podatku CIT, pomimo że Spółka na moment dokonania transakcji prawidłowo ustaliła wysokość należnego CIT, a korekta wysokości zobowiązania podatkowego wynika z wystąpienia okoliczności, które są od Spółki niezależne (w postaci obowiązku korekty faktur w związku ze zmianą Wskaźnika). Nakładanie na podatnika obowiązku zapłaty odsetek karnych od zaległości podatkowych byłoby zatem sprzeczne z ich sankcyjnym charakterem.

Jak już Spółka zauważyła, przepisy ustawy o CIT nie definiują, czy korekty przychodu należy dokonywać wstecz, czy też na bieżąco w momencie wystawienia faktury korygującej, jednak nie oznacza to, że można i należy je interpretować na niekorzyść podatnika. W doktrynie oraz orzecznictwie dominuje bowiem ugruntowany już pogląd o zakazie przerzucania na podatnika błędów lub uchybień popełnianych przez samego prawodawcę, polegających na niejasności przepisów (wyrok NSA z 2 grudnia 1999 r. sygn. akt: III SA 8092/98).

4.

Spółka wskazuje ponadto, że przyjęcie za prawidłowe konieczności korygowania przychodu wstecz stwarzałoby w praktyce możliwość wystąpienia nadużyć. Nie trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której sprzedawca i nabywca przewidują możliwość zwiększenia ceny sprzedaży po jej dokonaniu (nawet po kilku latach). Nabywca stosując przepisy art. 8 ustawy o CIT, tak odpowiednio dobiera (wydłuża) lata podatkowe, że w momencie korekty w odniesieniu do sprzedawcy rok podatkowy, w którym powstał pierwotny przychód, się przedawnił, a w odniesieniu do nabywcy rok podatkowy, w którym ujęte zostały koszty uzyskania przychodów, jeszcze się nie przedawnił, co powoduje, że sprzedawca i nabywca działając w ramach swobody umów mogą doprowadzić do sytuacji, w której korekta zwiększająca przychód nie będzie musiała być dokonana (przedawnienie), a korekta zwiększająca koszty zostanie dokonana (brak przedawnienia).

Powyższa sytuacja ewidentnie wskazuje, że wykładnia nakazująca odnosić przychód z faktury korygującej do wcześniejszego przychodu, może doprowadzić do nadużyć podatników. Taka sytuacja nie będzie miała miejsca, jeżeli korekta przychodów będzie rozliczana na bieżąco, czyli w momencie wystawiania korekty faktury.

Podsumowując, powyższe argumenty wskazują, że w sytuacji, gdy korekta faktury jest wynikiem wystąpienia niezależnych od podatnika oraz niemożliwych z góry do przewidzenia zdarzeń (ostateczna wartość Wskaźnika), korekta przychodu powinna być rozpoznawana na bieżąco.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych Ministra Finansów:

* z dnia 4 stycznia 2013 r. sygn. IPTPB3/423-357/12-3/PM wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, w której stwierdzono: "Mając na uwadze powyższe zdarzenie przyszłe oraz przedstawione regulacje prawne wskazać należy, iż nie ma podstaw, aby dokonywać jej korekty wstecz, ponieważ korekta jest wynikiem późniejszych zdarzeń, tj. otrzymania dofinansowania w formie dotacji. Skutki tych zdarzeń powinny być, zatem uwzględniane w rozliczeniach podatkowych na bieżąco, tzn. w dacie wystawienia faktury korygującej";

* z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. ILPB3/423-1004/09-2/KS wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której stwierdzono: "Z powyższego wynika, iż okoliczność mająca wpływ na zmianę przychodów Spółki zaistniała już po wystawieniu faktury pierwotnej. W chwili wystawienia faktury pierwotnej, Spółka nie ma podstaw, aby jako przychód wykazywać inną kwotę niż wynikająca z owej faktury. Na dzień wystawienia faktury pierwotnej jest to jedyna prawidłowa kwota przychodu. Tym samym, nie ma podstaw, aby dokonywać korekty przychodu pierwotnie wykazanego (wstecz). Skutki zdarzeń zaistniałych po wystawieniu faktury pierwotnej, w przedmiocie sprawy powinny być uwzględniane w rozliczeniach podatkowych na bieżąco";

* z dnia 27 października 2009 r. sygn. IBPBI/2/423-888/09/MO wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której stwierdzono: "(...) kiedy pierwotna faktura została wystawiona prawidłowo, podatnik ma prawo do bieżącego tzn. w okresie rozliczeniowym, w którym wystawił skorygowaną fakturę, uwzględnienia skutków tej korekty w rozliczeniach podatkowych (poprzez odpowiednie zwiększenie lub zmniejszenie przychodów)";

* z dnia 14 maja 2008 r. sygn. IPPB3-423-296/08-2/ECH wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której stwierdzono: "Natomiast sytuacja druga dotyczy stanu, gdy faktura pierwotna została wystawiona poprawnie, natomiast po dokonaniu sprzedaży strony ustaliły/przyznały np. rabat, bonifikatę, skonto. Wtedy to, w momencie ustalenia przez kontrahentów wielkości upustu należy rozpoznać przychód (a właściwie jego pomniejszenie)".

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Sądów Administracyjnych. Dla przykładu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 25 października 2013 r. (sygn. III SA/Wa 1348/13) stwierdził, że: "(...) w przypadku korygowania przez Spółkę faktur (przychodowych) z przyczyn, które zaistniały dopiero po wystawieniu faktury pierwotnej, korekta ta powinna być uwzględniona na bieżąco, tj. w roku podatkowym, w którym wystawiono fakturę korygującą z powodu - przykładowo - rabatu potransakcyjnego udzielonego w kolejnym roku podatkowym (...). (...) prawdą jest, że faktura korygująca odnosi się do faktury pierwotnej, ale to "odniesienie" nie oznacza, iż faktura korygująca zawsze jedynie potwierdza i odwołuje się do zdarzenia, jakie zaistniało w dacie wystawienia faktury pierwotnej. Taka bowiem sytuacja jest następstwem stanu, gdy faktura pierwotna była od początku wadliwa, np. wskutek błędnego wpisania w niej - wbrew umowie pomiędzy stronami - niewłaściwej ceny, nieodpowiedniej stawki podatku od towarów i usług, ilości towaru albo waluty zapłaty. (...). Inaczej (...) przedstawia się sytuacja, kiedy pierwotna faktura była prawidłowa od samego początku, a dopiero później - w innym roku podatkowym - wystąpiło zdarzenie skutkujące koniecznością korekty. W takiej sytuacji faktura pierwotna oraz korekta także pozostają ze sobą w związku, ale związek ten nie jest już tak ścisły, jak w poprzednim przypadku".

5.

Mając na względzie powyższe, przedstawione argumenty jednoznacznie przemawiają za ujmowaniem korekty przychodu wynikającego z faktur korygujących w przypadku zmiany ostatecznej wartości Wskaźnika w rozliczeniu za okres, w którym zostały wystawione faktury korygujące.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast art. 12 ust. 3 ww. ustawy wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przychodem należnym, jest zatem przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością) ustaloną pomiędzy stronami. Z kolei w art. 12 ust. 3a-3e cytowanej ustawy ustawodawca określił datę powstania obowiązku podatkowego poprzez szczegółowe określenie daty powstania przychodu. W unormowaniach tych wskazano, jakie zdarzenia umiejscowione w czasie należy uznać za datę powstania przychodu.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia (powiększenia) przychodów, t.j. czy przychód pomniejsza się (powiększa) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze skorygowanie tego przychodu nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Dokonana korekta powinna zatem mieć wpływ na przychody należne, które wystąpiły, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Celem wystawienia faktury korygującej, jest wykazanie prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu, należnego za dany okres rozliczeniowy. Faktura korygująca nie zmienia daty zdarzenia gospodarczego związanego z powstaniem tego przychodu, nie zmienia też daty powstania obowiązku podatkowego. Należy przy tym podkreślić, że faktura stanowi dowód księgowy będący podstawą ujmowania w księgach rachunkowych przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Powinna więc potwierdzić jednoznacznie wartość transakcji. Natomiast faktury korygujące tę wartość korygują.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Spółka zobowiązane będzie dokonać korekty przychodów, wynikających z faktur korygujących, w okresie rozliczeniowym, którego będą dotyczyły pierwotne faktury.

Reasumując, stanowisko Spółki, w świetle którego wystawiając faktury korygujące cenę, wynikające z podpisywania kolejnych aneksów do umowy, Spółka powinna skorygować przychody w roku wystawienia faktur korygujących - jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Sądów Administracyjnych stwierdzić należy, że wydane zostały w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnych stanów faktycznych i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego. Powołane orzeczenia nie są źródłem prawa i nie mogą stanowić podstawy prawnej działań organów administracji. Organy administracji są związane oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi w orzeczeniu sądu administracyjnego, jednakże to związanie istnieje tylko w ramach tej sprawy, która była rozpoznawana przez sąd administracyjny - zgodnie z art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jednocześnie ze względów wskazanych w uzasadnieniu niniejszej interpretacji tut. Organ nie zgadza się z zaprezentowanym w nich poglądem czemu dał wyraz w interpretacji.

Dodatkowo, należy zauważyć, że prawidłowość stanowiska Organu prezentowanego w niniejszej interpretacji potwierdzają m.in. wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 28 sierpnia 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 191/13 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 listopada 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1476/13.

Na marginesie należy również zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stany faktyczne i stanowisko Wnioskodawcy. Wskazać należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...). Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania dotyczącego stanu faktycznego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.