IBPBI/2/423-1741/10/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 2 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia wydatków związanych z (poniesionych do momentu otwarcia sklepu):

* poszukiwaniem i wyborem nowych powierzchni handlowych oraz kosztów najmu i mediów - jest prawidłowe,

* przystosowaniem nowych powierzchni handlowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia wydatków związanych z (poniesionych do momentu otwarcia sklepu):

* poszukiwaniem i wyborem nowych powierzchni handlowych oraz kosztów najmu i mediów,

* przystosowaniem nowych powierzchni handlowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży sztucznej biżuterii i modnych dodatków konfekcyjnych. W celu intensyfikacji poziomu sprzedaży, Wnioskodawca ponosi koszty związane z poszukiwaniem, wyborem i przystosowaniem nowych powierzchni handlowych, najczęściej zlokalizowanych w centrach handlowych.

Do wyżej wymienionych kosztów należą w szczególności koszty doradztwa prawnego, koszty doradztwa podatkowego, koszty pośrednictwa, koszty doradztwa konsultingowego, koszty komercjalizacji powierzchni handlowej (tj. koszty dostosowania powierzchni handlowych do standardów opracowanych przez grupę kapitałową X w zakresie wizualizacji powierzchni handlowych).

Wnioskodawca ujmuje dla celów bilansowych wszystkie wymienione wyżej koszty w rachunku wyników w dacie poniesienia. Ponadto, usługodawca ponosi koszty najmu powierzchni handlowych, koszty mediów (w tym zużycia energii elektrycznej, energii cieplnej, koszty odprowadzania nieczystości itp.), począwszy od daty przekazania lokalu Spółce przez wynajmującego do momentu otwarcia sklepu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym, koszty związane z poszukiwaniem, wyborem i przystosowaniem nowych powierzchni handlowych oraz koszty najmu i mediów, poniesione do momentu otwarcia sklepu, stanowią koszty uzyskania przychodów wymienione w art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., potrącalne w dacie poniesienia tj. koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. "pośrednie" koszty uzyskania przychodu).

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone koszty usług obcych w zakresie poszukiwania, wyboru i przystosowania nowych powierzchni handlowych oraz koszty najmu i mediów, poniesione do momentu otwarcia sklepu, stanowią koszty uzyskania przychodów wymienione w art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., potrącalne w dacie poniesienia, tj. koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. "pośrednie" koszty uzyskania przychodu). Za słusznością powyższego stanowiska zdaniem Wnioskodawcy przemawia następująca argumentacja:

Intensyfikacja sprzedaży poprzez otwieranie przez Wnioskodawcę nowych powierzchni handlowych wymusza na nim podejmowanie szeregu działań, przed podjęciem decyzji o wyborze konkretnej lokalizacji takiej powierzchni. W tym celu Wnioskodawca angażuje zewnętrznych doradców, których zadaniem jest profesjonalne wspieranie starań Wnioskodawcy w zakresie wyboru lokalizacji, obsługi prawno-podatkowej transakcji oraz przystosowania wybranej lokalizacji do potrzeb prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności handlowej. W tej sytuacji Wnioskodawca przed podjęciem decyzji o wyborze danej powierzchni handlowej ponosi koszty związane z zaangażowaniem zewnętrznych doradców, tj. koszty usług doradczych, doradztwa podatkowego, doradztwa prawnego, w tym wsparcia negocjacyjnego, koszty pośrednictwa, koszty doradztwa konsultingowego, koszty komercjalizacji powierzchni handlowej. W wyniku tych działań, Wnioskodawca poznaje status powierzchni handlowej, co do której rozważał prowadzenie sprzedaży swoich towarów, pod względem ewentualnych ryzyk prawnych, podatkowych, opłacalności ekonomicznej. Efektem zakupionych usług zewnętrznych są informacje umożliwiające Wnioskodawcy podjęcie decyzji co do racjonalności i sensowności najmu powierzchni handlowych i tym samym możliwości generowania w przyszłości przez Wnioskodawcę przychodów ze sprzedaży, podlegających opodatkowaniu p.d.o.p.

Koszty najmu oraz mediów, które Wnioskodawca ponosi w związku z przygotowaniem powierzchni handlowej, ponoszone są analogicznie przez Wnioskodawcę na potrzeby generowania na niej sprzedaży towarów, która podlegać będzie w przyszłości opodatkowaniu p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Aby dany koszt mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, powinny zostać spełnione następujące warunki:

* koszt powinien zostać poniesiony przez podatnika,

* koszt powinien zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* koszt nie powinien być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca uznał za zasadne zaliczyć koszty usług zewnętrznych do kosztów uzyskania przychodów, poniesionych w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów ze sprzedaży towarów. W opinii Wnioskodawcy, przedmiotowe koszty przygotowania transakcji najmu oraz koszty najmu i mediów, poniesione zostały przez Wnioskodawcę w celu przewidzianym w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. i nie są wymienione w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Przedmiotowe koszty nie mieszczą się w dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o p.d.o.p., z uwagi na to, iż koszty związane z poszukiwaniem, wyborem i przystosowaniem nowych powierzchni handlowych pod najem oraz koszty utrzymania najmu (czynsz najmu oraz koszty mediów), nie są wydatkami na nabycie bądź wytworzenie środków trwałych bądź tzw. inwestycji w obcych środkach trwałych.

Za wartość początkową środków trwałych, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., uważa się:

* w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia,

* w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Natomiast za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o p.d.o.p., uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych wykorzystanych usług obcych, koszty wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Na potrzeby określenia wartości początkowej tzw. inwestycji w obcym środku trwałym ustawa o p.d.o.p. odsyła w art. 16g ust. 7 do przepisów określających cenę nabycia i koszt wytworzenia dla ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: "WNiP") tj. do art. 16g ust. 3 i 5 ustawy o p.d.o.p.

Co prawda katalog kosztów powiększających cenę nabycia / koszt wytworzenia poprzez użycie słowa "w szczególności" jest katalogiem otwartym, zdaniem Wnioskodawcy, nie można jednak do kosztów związanych z nabyciem w rozumieniu art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p. (odpowiednio kosztów wytworzenia w rozumieniu art. 16g ust. 4 ustawy o p.d.o.p.) zaliczać wszystkich kosztów pozostających w jakimkolwiek związku przyczynowo-skutkowym z transakcją.

O tym, czy koszty stanowić powinny odpisy amortyzacyjne decyduje związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym. W przedmiotowym stanie faktycznym, koszty związane z poszukiwaniem, wyborem i przystosowaniem nowych powierzchni handlowych nie stanowią kosztów związanych z nabyciem poszczególnych środków trwałych, przeznaczonych do wykorzystania w danej powierzchni handlowej czy ogólnie nakładów na tzw. inwestycję w obcym środku trwałym (rozumianym tu jako najęta powierzchnia handlowa), gdyż poniesienie tychże kosztów nie jest niezbędnym warunkiem nabycia wskazanych środków trwałych czy zrealizowania inwestycji w obcym środku trwałym. Zakup usług zewnętrznych, skutkujących powstaniem tych kosztów spowodował możliwość podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji co do racjonalności i zasadności rozważanego przedsięwzięcia, tj. zamiaru najmu określonej powierzchni handlowej, nie warunkował jednak zawarcia samego najmu (tj. najem mógłby zostać zawarty nawet w sytuacji, w której Wnioskodawca nie skorzystał z przedmiotowych usług zewnętrznych). W tej sytuacji, poniesienie przedmiotowych kosztów z tytułu usług zewnętrznych, nie wpływa na wartość początkową nabywanych bądź wytworzonych środków trwałych, użytkowanych w najmowanych lokalach jak również na wartość początkową inwestycji w najmowanym lokalu jako tzw. obcym środku trwałym.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, koszty usług obcych w zakresie poszukiwania, wyboru i przystosowania nowych powierzchni handlowych nie powinny być uwzględniane w wartości początkowej środków trwałych, względnie inwestycji w obcym środku trwałym. Wnioskodawca ma tym samym prawo rozpoznać koszty usług obcych w zakresie poszukiwania, wyboru i przystosowania nowych powierzchni handlowych jako koszty uzyskania przychodów wymienione w art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., potrącalne podatkowo w całości w dacie poniesienia (tzw. "pośrednie" koszty uzyskania przychodu).

Za takim stanowiskiem, w analogicznym stanie faktycznym, opowiedział się między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, wydanej w dniu 7 czerwca 2010 r. (sygn. IPPB3/423-319/10-2/JG).

Odnosząc się zaś do kosztów utrzymania najmu, tj. czynszu najmu i kosztów mediów, które Wnioskodawca ponosi jeszcze przed otwarciem danej powierzchni handlowej, to w opinii Wnioskodawcy, koszty te również nie powinny być uwzględniane w wartości początkowej środków trwałych, względnie inwestycji w obcym środku trwałym. Wnioskodawca ma natomiast prawo potrącać je podatkowo jako koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. Koszty te stanowią koszty bieżącej działalności Wnioskodawcy (nie mają charakteru inwestycyjnego). Uzasadnieniem dla takiego stanowiska, jest okoliczność, że kategoria tych kosztów nie została wymieniona wprost w art. 16g ust. 3 i 5 ustawy o p.d.o.p. Ponoszenie tego rodzaju kosztów przez Wnioskodawcę nie jest bowiem obiektywnie bezpośrednio związane z faktem realizowania inwestycji w obcym środku trwałym czy zakupem bądź wytworzeniem środków trwałych, jest natomiast bezpośrednią konsekwencją faktu zawarcia umowy najmu (teoretycznie jest bowiem możliwa sytuacja, w której w wyniku zawarcia umowy najmu, Wnioskodawca jako najemca, jest zmuszony uiszczać czynsz na rzecz wynajmującego oraz regulować koszty mediów, mimo że nie podjąłby się w określonym czasie bądź w ogóle zrezygnowałby z prowadzenia sprzedaży towarów na takiej najmowanej powierzchni handlowej).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

* konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,

* poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Wskazać w tym miejscu należy, iż powołane powyżej koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" (art. 16a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.). Powołany przepis art. 16a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. na równi ze środkami trwałymi traktuje inwestycje w obcym środku trwałym. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia "inwestycja w obcym środku trwałym". W literaturze przyjmuje się, że "inwestycją w obcych środkach trwałych są działania odnoszące się do niestanowiącego własności podatnika środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji" (Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz. Wydawnictwo Unimex 2009 r., str. 719, Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, Wydawnictwo Unimex 2007, str. 37).

Podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa składników majątku trwałego, przy czym zasady jej ustalania są zróżnicowane m.in. w zależności od sposobu nabycia (wytworzenia) ww. składników.

I tak, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.). Natomiast za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia (art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Przy czym za cenę nabycia, zgodnie z art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p., uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 4 ww. ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w celu intensyfikacji poziomu sprzedaży ponosi koszty związane z poszukiwaniem, wyborem i przystosowaniem nowych powierzchni handlowych, najczęściej zlokalizowanych w centrach handlowych na potrzeby prowadzonej działalności handlowej. Do wyżej wymienionych kosztów należą w szczególności koszty doradztwa prawnego, koszty doradztwa podatkowego, koszty pośrednictwa, koszty doradztwa konsultingowego, koszty komercjalizacji powierzchni handlowej (tj. koszty dostosowania powierzchni handlowych do standardów opracowanych przez grupę kapitałową X w zakresie wizualizacji powierzchni handlowych). Ponadto, począwszy od daty przekazania lokalu Spółce przez wynajmującego, Wnioskodawca ponosi koszty najmu powierzchni handlowych, koszty mediów (w tym zużycia energii elektrycznej, energii cieplnej, koszty odprowadzania nieczystości itp.).

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego należy stwierdzić, iż koszty związane z poszukiwaniem i wyborem nowych powierzchni handlowych, koszty najmu oraz mediów, poniesione do momentu otwarcia sklepu, warunkują uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z działalności gospodarczej, dlatego też mogą być rozpoznane jako koszty podatkowe w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy przy tym zaznaczyć, że muszą one być racjonalne co do zasady i co do wielkości, a także odpowiednio udokumentowane.

Wydatków tych nie można przy tym powiązać z konkretnym przychodem osiągniętym w konkretnym roku podatkowym, dlatego też stanowią one koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, potrącalne na zasadach określonych w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.).

Natomiast koszty dostosowania (adaptacji) powierzchni handlowych na potrzeby prowadzonej działalności handlowej (do standardów opracowanych przez grupę kapitałową X w zakresie wizualizacji powierzchni handlowych) będą powiększały wartość początkową środka trwałego (w przypadku jego nabycia) lub koszt wytworzenia lub będą elementem wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym powinny być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia:

* wydatków związanych z poszukiwaniem i wyborem nowych powierzchni handlowych oraz kosztów najmu i mediów, poniesionych do momentu otwarcia sklepu - jest prawidłowe,

* wydatków związanych z przystosowaniem (zaadoptowaniem) nowych powierzchni handlowych, na potrzeby prowadzonej działalności, poniesionych do momentu otwarcia sklepu - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.