IBPBI/2/423-1718/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2010 r. (data wpływu do Organu 23 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 14 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione na zakup pomocy naukowych, książek i sprzętu sportowego, oznaczonych logiem akcji dla placówek kulturalno-oświatowych, są kosztem uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2010 r. wpłynął do organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione na zakup pomocy naukowych, książek i sprzętu sportowego, oznaczonych logiem akcji dla placówek kulturalno-oświatowych, są kosztem uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 1 lutego 2011 r. Znak IBPBI/2/423-1718/10/AK wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniu 14 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (sformułowany ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. - data wpływu do tut. Biura 14 lutego 2011 r.):

Bank opracował i wdrożył Regulamin akcji promocyjnej "...", której celem jest rozszerzenie działalności Banku, szczególnie przy użyciu kart płatniczych. Promocja prowadzona jest przy udziale placówek oświatowych i kulturalnych z terenu powiatu, które zobowiązane są do:

* wywieszenia w widocznym miejscu logotypu i plakatów akcji "...",

* oznaczenia zakupionych pomocy naukowych, książek oraz sprzętu sportowego informacją, iż zostały one zakupione ze środków akcji "..." przekazanych przez Bank.

Bank z zakupów dokonywanych przez klientów których płatność realizowana jest poprzez karty płatnicze, otrzymuje 1% od wartości tych transakcji (przychód Banku). Z uzyskanych w ten sposób przychodów (środków) Bank przeznacza na opisaną akcję "..." część funduszy w ramach promocyjnej reklamy prowadzonej działalności.

Reklama działalności banku, na którą przeznaczana jest część środków w ramach akcji "..." polega na:

* promowaniu na lokalnym rynku rachunków bankowych z kartami płatniczymi,

* zachęcaniu do płatności tymi kartami w punktach handlowych,

* promocji nowoczesnych produktów bankowych.

Celem tej reklamy jest zwiększenie ilości prowadzonych rachunków bankowych z kartami płatniczymi a w konsekwencji wzrost przychodów Banku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Bank na zakup pomocy naukowych, książek i sprzętu sportowego, oznaczonych logiem akcji i informacją, że zostały zakupione ze środków uzyskanych w ramach akcji "...", dla placówek kulturalno-oświatowych są kosztem uzyskania dla Banku.

Zdaniem Banku, wydatki na zakup pomocy naukowych, książek i sprzętu sportowego oznaczonych logiem akcji "..." oraz informacją, że zostały zakupione ze środków uzyskanych w ramach akcji "..." dla placówek oświatowych i kulturalnych stanowią koszty uzyskania przychodu dla Banku. Poniesienie tych wydatków przez Bank powoduje rozwój działalności poprzez zwiększenie liczby rachunków oszczędnościowo rozliczeniowych, liczby wydawanych kart płatniczych, zwiększonej ilości transakcji kartami płatniczymi w placówkach handlowych a tym samym zwiększenie przychodów.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki tego rodzaju, w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych, są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Treść przywołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, jak i kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawodawca w omawianym przepisie nie zdefiniował pojęcia "koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami". Jednak treść tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Jednak nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki rzutować na podstawę opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to cel ten musi być widoczny. Ponoszone koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

Ponadto obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku przyczynowo-skutkowego z osiąganymi przychodami lub zachowaniem bądź zabezpieczeniem ich źródła, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W obowiązującym stanie prawnym ponoszone przez podatnika wydatki o charakterze reklamowym, jako niewymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile spełniają przesłanki wskazane w ww. art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia "reprezentacji" ani "reklamy" należy, zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa, odnieść się do definicji słownikowych tych pojęć. W Słowniku Języka Polskiego PWN pojęcia te zostały zdefiniowane następująco:

* Reklama:

* działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług,

* plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.

* Reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądów administracyjnych, na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem reklamy rozumieć należy ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Reklama może mieć charakter publiczny lub niepubliczny.

Od reklamy należy przy tym odróżnić informację handlową o towarach i firmie (np. zawiadomienie o istnieniu firmy, oferowanych produktach i ich cenach). Różni się ona od reklamy tym, iż nie zawiera w sobie elementów wartościujących przedmiot sprzedaży, ani zachęcających do jego nabycia. Wydatki te, podobnie jak wydatki na reklamę, stosownie do treści art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z przyjętym poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się natomiast "występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy". Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159)".

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie istotne jest rozstrzygnięcie czy wymienione wydatki ukierunkowane są budowanie prestiżu Banku (reprezentacja), czy też mają na celu zachęcanie klientów do nabywania oferowanych przez Niego usług. Przy czym reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót, jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Zatem wydatek na tego rodzaju reklamę stanowi koszt uzyskania przychodów.

Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób do których działania są skierowane, okoliczności itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Należy zauważyć, że w przypadku przekazywania gadżetów o wyższej wartości wyselekcjonowanym kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom, mimo iż będą one oznakowane logo firmy lub akcji, gdy celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami, wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie będą mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w przypadku upominków o niewielkiej wartości należy stwierdzić, iż co do zasady drobne gadżety nie mają charakteru reprezentacyjnego - ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy, i to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania.

Z przedstawionych we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Bank opracował i wdrożył Regulamin akcji promocyjnej "...", której celem jest rozszerzenie działalności Banku, szczególnie przy użyciu kart płatniczych. Promocja prowadzona jest przy udziale placówek oświatowych i kulturalnych z terenu powiatu. Bank z zakupów dokonywanych przez klientów, których płatność realizowana jest poprzez karty płatnicze otrzymuje 1% od wartości tych transakcji (przychód Banku). Z uzyskanych w ten sposób przychodów (środków) Bank ponosi wydatki na zakup pomocy naukowych, książek i sprzętu sportowego dla placówek oświatowych i kulturalnych, oznaczonych logo akcji "..." oraz informacją, że zostały zakupione ze środków uzyskanych w ramach akcji "...".

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki na zakup pomocy naukowych, książek i sprzętu sportowego oznaczonych logo akcji - jeżeli ich wartość jednostkowa jest stosunkowo niska - jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.