IBPBI/2/423-165/13/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2012 r. (data wpływu 9 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 30 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez przedstawicieli handlowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 - zdarzenie przyszłe) - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez przedstawicieli handlowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 23 stycznia 2013 r., znak: IBPB II/1/415-978/12/BJ, IBPBI/2/423-1399/12/PH wezwano do jego uzupełnienia. Ww. wniosek został uzupełniony w dniu 30 stycznia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umów o pracę przedstawicieli handlowych. Jako miejsce pracy w ich umowach o pracę wskazany jest teren całego kraju. Zakres obowiązków obejmuje obsługę klientów Spółki, pomoc przy wyborze produktów Spółki, utrzymywanie relacji z dotychczasowymi klientami oraz pozyskiwanie nowych. Wykonywanie obowiązków wiąże się ze stałymi wyjazdami w celu spotkań z obecnymi, jak i potencjalnymi klientami. Wyjazdy przedstawicieli handlowych do pracy na terenie wskazanym w umowie o pracę nie stanowią podróży służbowych w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Z tego względu Spółka nie wypłaca pracownikom diet przysługujących pracownikom w przypadku podróży służbowych zgodnie z Kodeksem pracy oraz innymi przepisami.

W związku z wykonywaniem swoich obowiązków przedstawiciele ponoszą m.in. następujące wydatki:

* opłaty parkingowe

* opłaty za przejazd autostradą,

* wydatki za noclegi,

* wydatki dotyczące samochodu służbowego (paliwo, naprawy, serwis, myjnia).

Za ww. wydatki przedstawiciele handlowi będą płacić własną gotówką bądź własną kartą płatniczą. Spółka będzie zwracać pracownikom równowartość poniesionych wydatków na podstawie przedłożonych do rozliczenia dokumentów księgowych (faktur, rachunków, paragonów, biletów). Po przedłożeniu rachunków Spółka będzie wykonywać przelew na konto pracownika lub zwracać gotówkę z kasy firmowej. Faktury, rachunki wystawiane będą bezpośrednio na Spółkę jako nabywcę towarów i usług.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki takie jak:

* opłaty parkingowe,

* opłaty za przejazd autostradą,

* wydatki za noclegi,

* wydatki dotyczące samochodu służbowego (paliwo, naprawy, serwis, myjnia)

ponoszone przez przedstawicieli handlowych, które będą zwracane przez Spółkę, będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 - zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot wydatków ponoszonych przez przedstawicieli handlowych w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych będzie stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ są to wydatki pracodawców na rzecz pracowników w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę i pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 uCIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty ponoszone przez przedstawicieli handlowych służą niewątpliwie zabezpieczeniu już istniejących lub pozyskaniu dla Spółki nowych źródeł przychodów, a więc wszelkie koszty z tym związane stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Nie ma również ograniczenia w tym zakresie w przepisie art. 16 ust. 1 uCIT.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, wszystkie powyższe warunki zostały spełnione. Wydatki obciążają finalnie oraz bezzwrotnie Spółkę (nie przedstawicieli handlowych), wszystkie faktury/rachunki dokumentujące poniesienie przedmiotowych wydatków przez przedstawicieli handlowych są wystawiane na Spółkę jako nabywcę; nie budzi również wątpliwości związek tych wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz z osiąganymi przychodami (przepis dopuszcza związek pośredni w tym zakresie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla ich osiągnięcia.

Przepisy u.p.d.o.p. różnicują przy tym zasady ujmowania kosztów dla celów podatkowych. W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), odrębnie regulując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, ust. 4b-4d u.p.d.o.p.). Pierwsze dają się powiązać z konkretnie określonym przychodem, jaki osiągnął podatnik, natomiast te drugie wiążą się z całokształtem działalności prowadzonej przez podatnika i ogólnie określonymi przychodami osiąganymi z tytułu prowadzenia tej działalności.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości wynikającą z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem wynikającym z treści z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Podkreślenia wymaga, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym uznając, iż zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Warunkiem niezbędnym ich kwalifikacji jest oczywiście wykazanie, że między tymi wydatkami a zamierzonym przychodem istnieje związek przyczynowy w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Wnioskodawca oczekuje zwiększenia swoich przychodów, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Skutkiem tego konieczne jest udokumentowanie (także w razie nie uzyskania przychodu w następstwie poniesienia tych wydatków), że były one - obiektywnie rzecz ujmując - racjonalne co do zasady i co do wysokości.

Ponadto zwrócić należy uwagę, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku koszty związane z pracą przedstawicieli handlowych ponoszone są przez Wnioskodawcę jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, ponieważ w ostatecznym rozrachunku koszty te są pokrywane z zasobów majątkowych Wnioskodawcy. Potwierdzeniem powyższego są faktury, rachunki, paragony i bilety wystawiane na Wnioskodawcę jako nabywcę towarów i usług.

Stosownie do art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych zasady prowadzenia tej ewidencji zostały określone w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Jeżeli zatem na gruncie przepisów o rachunkowości faktury, rachunki, paragony i bilety potwierdzające przedmiotowe wydatki stanowią dowody księgowe będące podstawą wprowadzenia tych wydatków do ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy, to należy stwierdzić, że taki sposób udokumentowania faktu ich poniesienia jest wystarczający również dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Dokonując zatem oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku wydatków, tj.:

* opłat parkingowych,

* opłat za przejazd autostradą,

* wydatków za noclegi,

* wydatków dotyczących samochodów służbowych (paliwo, naprawy, serwis, myjnia),

należy stwierdzić, że koszty te pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, stąd też, jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. (przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych), podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.