IBPBI/2/423-1634/09/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 28 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami procesowymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami procesowymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przeciwko Spółce prowadzona jest sprawa sądowa z powództwa zagranicznego dostawcy przed Sądem Gospodarczym. W pozwie powód zarzucił Spółce naruszenie zakazu działalności konkurencyjnej, przewidzianego w łączącej strony do dnia 20 marca 2005 r. umowie dystrybucyjnej, a także naruszenie zasad uczciwej konkurencji oraz praw ochronnych do swych znaków towarowych. Spółka kwestionuje powyższe roszczenie w całości, podnosząc zarówno zarzuty proceduralne, jak i merytoryczne, w tym zarzut braku naruszenia praw do znaków towarowych i braku naruszenia zobowiązań umownych, a w wypadku uwzględnienia roszczeń powoda - zarzut niewłaściwego oznaczenia wysokości odszkodowania. W związku z powyższym Spółka ponosi m.in. koszty usług prawnych świadczonych przez kancelarie prawne, koszty tłumaczeń pisemnych i ustnych, delegacji i noclegów, itp. i uznaje je za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane koszty podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, przedmiotowe koszty nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały poniesione przez podatnika,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie

* źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku

* dochodowym od osób prawnych,

* zostały właściwie udokumentowane.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka ponosi m.in. następujące wydatki związane z prowadzonym przeciwko niej postępowaniem sądowym:

* - koszty usług prawnych świadczonych przez kancelarie prawne,

* - koszty tłumaczeń pisemnych i ustnych,

* - koszty delegacji i noclegów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają szczególnych unormowań dotyczących zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów procesowych.

Wymienione wydatki są związane z funkcjonowaniem Spółki, mają na celu ochronę jej interesów gospodarczych i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dlatego w odniesieniu do nich stosować należy wskazane powyżej ogólne reguły zaliczania wydatków do kosztów. Nie można bowiem przyjąć, że ww. koszty zostały objęte dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 17 tej ustawy, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań. Skoro bowiem ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów, koszty egzekucyjne zasadne jest twierdzenie, że koszty poniesione w innej fazie postępowania (koszty procesu poniesione w postępowaniu rozpoznawczym) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Wskazać należy, iż Spółka ponosi m.in. wyżej wymienione koszty, aby zapobiec zasądzeniu całości lub części roszczeń kontrahenta. Poniesienie przedmiotowych kosztów służy zatem zmniejszeniu przyszłych kosztów działalności Spółki, a w konsekwencji zwiększeniu jej dochodu lub zmniejszeniu straty. Wydatki te mają również na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Podsumowując, zaliczenie podnoszonych wydatków związanych z procesem sądowym do kosztów uzyskania przychodów należy rozpatrywać pod kątem tego, czy były one poniesione w celu obrony przed bezprawnie skierowanymi roszczeniami oraz w związku z funkcjonowaniem podatnika a nie w związku z niewykonaniem zobowiązań.

Każdy przypadek ponoszonych kosztów sądowych należy rozpatrywać indywidualnie pod kątem możliwości zaliczenia wydatku z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów, biorąc pod uwagę szczegóły danej sprawy i przesłanki jakimi kierowała się Spółka, a także pozywający oraz poznać rozstrzygnięcie sądu wraz z jego uzasadnieniem. Z pewnością nie można uznać, że w każdej sytuacji koszty procesu obciążające dłużnika będą stanowiły koszty podatkowe bez względu na okoliczności sprawy.

Stanowisko zawarte we wniosku z dnia 18 grudnia 2009 r. jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.