IBPBI/2/423-160/12/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (wpływ do tut. Biura 15 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy po 31 grudnia 2011 r., Spółka może w dalszym ciągu korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych według przepisów odnoszących się do małych przedsiębiorców i obowiązujących po dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, w przypadku gdy wartość uzyskanej pomocy publicznej z jakiej skorzystała Spółka według stanu na dzień 31 grudnia 2011 r. nie przekroczyła 65% poniesionych wydatków inwestycyjnych i w związku z tym, czy dochód Spółki uzyskany po dniu 31 grudnia 2011 r. podlega zwolnieniu przedmiotowemu - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy po 31 grudnia 2011 r., Spółka może w dalszym ciągu korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych według przepisów odnoszących się do małych przedsiębiorców i obowiązujących po dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, w przypadku gdy wartość uzyskanej pomocy publicznej z jakiej skorzystała Spółka według stanu na dzień 31 grudnia 2011 r. nie przekroczyła 65% poniesionych wydatków inwestycyjnych i w związku z tym, czy dochód Spółki uzyskany po dniu 31 grudnia 2011 r. podlega zwolnieniu przedmiotowemu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) na podstawie zezwolenia z dnia 30 grudnia 2000 r. Spółka należy zatem do tzw. "starych inwestorów", którym początkowo przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nielimitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych w całym okresie ważności zezwolenia. W dniu 1 maja 2004 r., a zatem w momencie wprowadzenia - w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej - zmian dotyczących zasad udzielania i korzystania z pomocy publicznej. Spółka posiadała status małego przedsiębiorcy. Jednocześnie Spółka nie dokonała zmiany posiadanego zezwolenia w trybie art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188 po z. 1840 z późn. zm.), czyli tzw. konwersji zezwolenia. Warunki prowadzenia działalności na terenie KSSE określone w zezwoleniu obejmują w szczególności:

* rozpoczęcie działalności na terenie strefy w terminie do dnia 1 czerwca 2003 r.

* poniesienie wydatków inwestycyjnych o wartości 8.000.000,00 zł w terminie do 31 grudnia 2004 r.

* zatrudnienie co najmniej 45 pracowników na terenie strefy w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r. i w latach następnych. W okresie od dnia 31 grudnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. zatrudnienie powinno wynosić 50 pracowników.

Wskazane powyżej warunki zostały przez Spółkę spełnione, co oznacza że Spółka wywiązuje się z warunków uzyskanego zezwolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po 31 grudnia 2011 r. Spółka może w dalszym ciągu korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych według przepisów odnoszących się do małych przedsiębiorców i obowiązujących po dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, w przypadku gdy wartość uzyskanej pomocy publicznej z jakiej skorzystała Spółka według stanu na dzień 31 grudnia 2011 r. nie przekroczyła 65% poniesionych wydatków inwestycyjnych.

Zatem, czy dochód spółki uzyskany po dniu 31 grudnia 2011 r. podlega zwolnieniu przedmiotowemu na zasadach określonych w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, po dniu 31 grudnia 2011 r. Spółka będzie miała prawo do dalszego korzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych (pomocy publicznej) w okresie ważności zezwolenia (8 sierpnia 2016 r.) na zasadach obowiązujących małych przedsiębiorców od dnia 1 maja 2004 r. (dzień akcesji do Unii Europejskiej). Kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego po dniu 31 grudnia 2011 r. (limitu zwolnienia przedmiotowego) Spółka uwzględniać będzie pomoc publiczną uzyskaną do dnia 31 grudnia 2011 r. w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Podatnika:

Powyższe stanowisko uzasadnione jest następującymi argumentami:

Przedstawiając argumentację na poparcie wyżej przedstawionej tezy w pierwszej kolejności należy odnieść się do ewolucji reguł udzielania wsparcia publicznego podmiotom, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych (dalej: zezwolenie strefowe). Przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie strefowe przed dniem 1 stycznia 2001 r., a takim przedsiębiorcą jest Spółka, korzystali zgodnie z ówcześnie obowiązującymi przepisami z nielimitowanego zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: p.d.o.p.), a podstawą do takiego zwolnienia były przepisy o specjalnych strefach ekonomicznych, które obowiązywały w dniu wydawania zezwoleń. Dotyczyło to zatem również zezwolenia wydanego Spółce dnia 30 grudnia 2000 r. Co do zasady, w okresie pierwszych 10 lat całość dochodu tych przedsiębiorców z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE na podstawie zezwolenia była zwolniona z opodatkowania p.d.o.p., natomiast po tym okresie dochód taki mógł podlegać zwolnieniu z p.d.o.p. w części nie przekraczającej 50% jego wysokości (bez ograniczeń wynikających z kwot poniesionych wydatków inwestycyjnych). W wyniku zmian przepisów o pomocy publicznej, które weszły w życie 1 stycznia 2001 r., przedsiębiorcy, którzy otrzymali zezwolenia strefowe po tej dacie, korzystają z pomocy publicznej limitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych (kosztów kwalifikowanych inwestycji lub kosztów zatrudnienia) i dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu, w której dany inwestor realizuje projekt inwestycyjny korzystający ze wsparcia (z pomocy publicznej). W związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej zaistniała konieczność wprowadzenia dalszych zmian w celu dostosowania przepisów o pomocy publicznej w ramach specjalnych stref ekonomicznych obowiązujących przed dniem akcesji do wymogów prawa unijnego. W ramach wynegocjowanych w traktacie o przystąpieniu do UE tzw. okresów przejściowych, przedsiębiorcom małym i średnim, posiadającym zezwolenia strefowe wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r., przyznano możliwość korzystania z nielimitowanej pomocy publicznej. Zasady te zostały zawarte w ustawie z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.; dalej: ustawa zmieniająca). Na mocy postanowień ustawy zmieniającej, która weszła w życie 1 maja 2004 r., w odniesieniu do tych inwestorów wprowadzono szczególne zasady korzystania z pomocy publicznej, przy czym poszczególne rozwiązania były zróżnicowane w zależności od statusu (wielkości) danego inwestora strefowego według stanu na dzień wejścia w życie ustawy zmieniającej.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę nie posiadającego w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej statusu średniego bądź małego przedsiębiorcy (przedsiębiorca duży) z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia strefowego wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego do określonego poziomu maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej, w zależności od daty wydania zezwolenia czy też branży w jakiej inwestor prowadzi działalność (szczególne rozwiązania dla sektora motoryzacji).

Wyjątkowo potraktowano natomiast tych inwestorów, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy w rozumieniu rozporządzeń unijnych. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej przedsiębiorca, który posiada zezwolenia uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.; dalej: ustawa o SSE):

Powyższe oznacza zdaniem Spółki, że mali i średni przedsiębiorcy przez wskazany w ustawie zmieniającej okres mieli możliwość korzystania z pomocy publicznej nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków ani dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu. W ramach okresu przejściowego, ustalonego w trakcie negocjacji akcesyjnych, zachowali prawo do korzystania z pomocy publicznej na zasadach dotychczasowych, pomimo - jak podnosiła Unia Europejska - że zasady te nie były zgodne z art. 87 i nast. traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

W dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej, tj. 1 maja 2004 r. Spółka posiadała status małego przedsiębiorcy (w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L10 z 13 stycznia 2001 r.) i na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy, zachowała prawo do korzystania z pomocy publicznej na zasadach dotychczasowych do 31 grudnia 2011 r., według przepisów z dnia wydania zezwolenia (tj. do pomocy nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych).

W konsekwencji, Spółka w okresie pierwszych 10 lat prowadzenia działalności na terenie SSE posiadała prawo do korzystania ze zwolnienia podatkowego obejmującego 100% dochodu uzyskanego w tym okresie, a następnie - 50% uzyskanego dochodu. W związku z tym, że od początku 2012 r. nie będzie już możliwe korzystanie ze zwolnienia na preferencyjnych warunkach wprowadzonych ustawą zmieniającą, w ramach okresu przejściowego, w ocenie Spółki jest ona uprawniona do korzystania z przysługującego jej zwolnienia na zasadach ogólnych, tj. tych obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej. Przyjmując takie stanowisko, Spółka pragnie podkreślić przede wszystkim, że do dnia 31 grudnia 2011 r. wykorzystała pomoc publiczną w wysokości nieprzekraczającej limitu pomocy publicznej, jaki wynika ze znowelizowanych przepisów. Czyli wartość pomocy publicznej w postaci zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE nie przekroczyła 65% poniesionych wydatków inwestycyjnych ogółem. W związku z powyższym, skoro przepisy ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.) oraz postanowienia traktatu o przystąpieniu nie regulują w żadnym zakresie sprawy korzystania z pomocy publicznej po dniu 31 grudnia 2011 r., należy uznać że Spółka w zakresie niewykorzystanej wielkości pomocy publicznej będzie mogła w dalszym ciągu korzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym na podstawie ważnego zezwolenia do dnia 8 sierpnia 2016 r. stosując przepisy odnoszące się do małych przedsiębiorców, obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. (dzień akcesji do Unii Europejskiej), także w zakresie limitu dopuszczalnej pomocy publicznej. W przeciwnym bowiem przypadku sytuacja przedsiębiorcy zostałaby niewspółmiernie pogorszona w stosunku do innych firm korzystających z pomocy publicznej po dniu akcesji, ponieważ w drodze zastosowania okresów przejściowych (faktycznie powodujących odebranie praw nabytych) nie mogłaby skorzystać z pomocy w ramach limitów wynikających z mapy pomocy regionalnej. Gdyby wolą ustawodawcy oraz negocjatorów traktatu akcesyjnego było zakazanie korzystania z pomocy publicznej po zakończeniu okresów przejściowych (w przypadku Spółki, od dnia 1 stycznia 2012 r.) to wprost określono by, że po tej dacie zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy wygasa. Jedyny przypadek utraty prawa do zwolnienia został określony w art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.) i należy go traktować jako rozwiązanie wyjątkowe, wprowadzone przeciwko obchodzeniu wprowadzonych rozwiązań. W myśl ogólnych zasad wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej "u.p.d.o.p"), wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy. Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej, w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. w dniu 1 maja 2004 r. (Dz. U. Nr 88, poz. 397 z późn. zm.) z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej, maksymalna intensywność pomocy regionalnej, wynosi:

* 30% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm.),

* 40% - w przypadku Inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4,17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),

* 50% - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.

Ust. 2 powyższego paragrafu stanowi natomiast że w przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu przedsiębiorcy, z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. W związku z powyższym maksymalna intensywność pomocy regionalnej w przypadku Spółki wynosi 65%, skoro Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w sektorze transportu.

Wielkość pomocy publicznej przysługującej Spółce na zasadach ogólnych stanowi zatem iloczyn maksymalnej intensywności pomocy (65%) i wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych. Przepisy nie precyzują jednak, czy po dniu 31 grudnia 2011 r. Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić wartość pomocy uzyskanej już do dnia 31 grudnia 2011 r. W ocenie Spółki, pomoc publiczna uzyskana w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. powinna być, biorąc przedstawione w niniejszym wniosku stanowisko, uwzględniana w kalkulacji pomocy publicznej z jakiej będzie mogła skorzystać w okresie ważności zezwolenia. W opinii Spółki, odmienna interpretacja nie byłaby zgodna z celem ustawy zmieniającej. Jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej głównym jej celem było wprowadzenie dla wszystkich przedsiębiorców posiadających zezwolenia wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r. szczególnych zasad korzystania z zezwoleń z podatku dochodowego od dochodu uzyskanego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, zgodnie z warunkami wynegocjowanymi z Unią Europejską. Wprowadzono okresy przejściowe, które miały w pewnym stopniu zrekompensować utracone korzyści związane z wejściem w życie wspólnotowych reguł korzystania ze zwolnień, a korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach obowiązujących małych przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, Spółka, kalkulując wysokość dostępnej pomocy publicznej w kolejnych latach, powinna obniżyć przysługującą jej pulę pomocy o kwotę pomocy otrzymaną w okresie do 31 grudnia 2011 r., a zatem w okresie, kiedy jej wysokość nie podlegała ograniczeniom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.