IBPBI/2/423-1563/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 listopada 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 listopada 2013 r.), uzupełnionym 19 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w 2014 r. oraz w latach następnych, jeżeli Spółka będzie posiadać status małego podatnika, w myśl art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 28 listopada 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w 2014 r. oraz w latach następnych, jeżeli Spółka będzie posiadać status małego podatnika, w myśl art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 lutego 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-1562/13/AK, IBPBI/2/423-1563/13/AK wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano 19 lutego 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od października 2013 r. Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością powstałą w wyniku przekształcenia z działalności osoby fizycznej. Przedmiotem działalności jest działalność medyczna w postaci (docelowo) szpitala, w ramach której będzie także wydzielony Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej jako odrębna jednostka samobilansująca. W latach ubiegłych oraz w 2013 r. osoba fizyczna (której to działalność jednoosobowa została obecnie przekształcona w Spółkę) prowadząc działalność ponosiła wydatki na zakup środków trwałych. Część z tych wydatków, jako mały podatnik rozliczała metodą amortyzacyjną określoną w art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.f.") wykorzystując cały przysługujący na 2013 r. limit 50.000 Euro. Jednocześnie, po przekształceniu Wnioskodawca dokonał zakupu sprzętu medycznego o wartości przekraczającej jednostkowo kwotę 3.500 zł i miał zamiar dokonać amortyzacji tego sprzętu jednorazowo jako nowy podatnik (wg zasady określonej w art. 16k ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.")) Spółka informuje, że spełnia wszelkie przesłanki wynikające z przepisów o pomocy de minimis do korzystania z takiej pomocy. Niestety zaniepokoił Spółkę przepis art. 16k ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p., który w swoim brzmieniu może rodzić dla Spółki niekorzystne konsekwencje.

Z odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku z 13 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 lutego 2014 r.) Spółka wyjaśniła, że pierwszy rok podatkowy Sp. z o.o. trwał od 2 października 2013 r. do 31 grudnia 2013 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w 2014 r. i latach następnych pod warunkiem, że Spółka będzie spełniać warunki pozostawania "małym podatnikiem" ma prawo (zakładając, że spełnione są przesłanki zaliczenia środka trwałego do grupy 3-8 KŚT) do korzystania z odpisów amortyzacyjnych wg art. 16k ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.")... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Spółka uważa, że w następnych latach jeżeli spełniać będzie kryterium pozostawania "małym podatnikiem" podatku dochodowego od osób prawnych ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p.

Z przepisu art. 16k ust. 7 wynika, że podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Zakupiony sprzęt winien spełniać wymogi wartościowe (jego wartość przekracza 3.500 zł oraz być zaliczany do wspomnianej w tym przepisie grupy KŚT 3 do 8 i nie być samochodem osobowym w rozumieniu przepisów ustawy p.d.o.p.).

Jak Spółka wyjaśniała wyżej spełnia wszelkie przesłanki do korzystania z pomocy de minimis. Jak wynika z cytowanego wyżej przepisu art. 16k ust. 7 zastrzeżenie wymienione w ust. 11 dotyczy wyłącznie podatników którzy rozpoczęli działalność w danym roku podatkowym natomiast postawiony po tym zastrzeżeniu przecinek jednoznacznie wskazuje, że nie dotyczy ono małych podatników. Jako mały podatnik Spółka występować będzie od 2014 r. i dalszych latach co oznacza, że fakt przekształcenia się z osoby fizycznej korzystającej z tej formy amortyzacji na podstawie odpowiednich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał wpływu na możliwość stosowania wspomnianej w art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p., formy amortyzacji a co za tym idzie, że przy spełnieniu norm opisanych w ww. przepisie Spółka będzie mogła korzystać z takiej amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b u.p.d.o.p., że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na fakt, że składniki majątku trwałego wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Jak stanowi bowiem art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Wykluczając możliwość jednorazowego uznania wydatku na nabycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej za koszt uzyskania przychodu, ustawodawca kierował się zasadą współmierności kosztów i przychodów podatkowych.

Stosownie do postanowień art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika napotrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepisy u.p.d.o.p. przewidują kilka metod amortyzacji. Jako jeden ze sposobów wskazują dokonanie tzn. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Zgodnie z art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p., podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przy czym małym podatnikiem, zgodnie z art. 4a pkt 10 u.p.d.o.p., jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W myśl art. 16k ust. 8 u.p.d.o.p., podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 16k ust. 9 u.p.d.o.p. przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.

Zatem, jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów niektórzy podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, do wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od października 2013 r. Wnioskodawca jest spółką z o.o. powstałą w wyniku przekształcenia działalności osoby fizycznej. W latach ubiegłych oraz w 2013 r. osoba fizyczna (której to działalność jednoosobowa została obecnie przekształcona w Spółkę) prowadząc działalność ponosiła wydatki na zakup środków trwałych. Część z tych wydatków jako mały podatnik rozliczała metodą amortyzacyjną określoną w art. 22k ust. 7 u.p.d.o.f. wykorzystując cały przysługujący na 2013 r. limit 50.000 Euro. Jednocześnie, po przekształceniu Wnioskodawca dokonał zakupu sprzętu medycznego o wartości przekraczającej jednostkowo kwotę 3.500 zł i miał zamiar dokonać amortyzacji tego sprzętu jednorazowo jako nowy podatnik wg. zasady określonej w art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p. Spółka spełnia wszelkie przesłanki wynikające z przepisów o pomocy de minimis do korzystania z takiej pomocy. Pierwszy rok podatkowy Sp. z o.o. trwał od 2 października 2013 r. do 31 grudnia 2013 r.

Wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia, czy w 2014 r. i latach następnych pod warunkiem, że będzie spełniać warunki pozostawania "małym podatnikiem", ma prawo (zakładając, że spełnione są przesłanki zaliczenia środka trwałego do grupy 3-8 KŚT) do korzystania z odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16k ust. 11 u.p.d.o.p., przepisy ust. 7 nie mają zastosowania do podatników rozpoczynających działalność, którzy zostali utworzeni:

Jak wynika z wniosku Spółka powstała w październiku 2013 r. w wyniku przekształcenia działalności osoby fizycznej. Jej pierwszy rok podatkowy trwał od 2 października 2013 r. do 31 grudnia 2013 r.

Zatem w 2014 r. oraz w latach następnych, jeżeli Spółka będzie posiadać status małego podatnika, może dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych z wyłączeniem samochodów osobowych, zgodnie z art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.