IBPBI/2/423-152/12/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (wpływ do tut. Biura 13 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Spółka powinna w pierwszej kolejności dokonywać dyskontowania całej przyznanej pomocy publicznej na dzień uzyskania Zezwolenia nr 1, a gdy w danym roku podatkowym limit przyznany na podstawie tego zezwolenia nie jest wystarczający, dyskontowanie uzyskanej pomocy powinno odbywać się również na dzień uzyskania Zezwolenia nr 2 (w części w jakiej wykorzystany został limit z Zezwolenia nr 2 - pytanie oznaczone we wniosku nr 2 -stan faktyczny) - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Spółka powinna w pierwszej kolejności dokonywać dyskontowania całej przyznanej pomocy publicznej na dzień uzyskania Zezwolenia nr 1, a gdy w danym roku podatkowym limit przyznany na podstawie tego zezwolenia nie jest wystarczający, dyskontowanie uzyskanej pomocy powinno odbywać się również na dzień uzyskania Zezwolenia nr 2 (w części w jakiej wykorzystany został limit z Zezwolenia nr 2).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie dwóch Specjalnych Stref Ekonomicznych ("Strefa", "SSE") na podstawia następujących zezwoleń:

* z dnia 28 września 2010 r. (Zezwolenie nr 1) oraz

* z dnia 3 stycznia 2012 r. (Zezwolenie nr 2).

Zgodnie z treścią Zezwolenia nr 1 warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej jest "Poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 października 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm., zwanego dalej: " Rozporządzeniem") w wysokości:

W treści Zezwolenia nr 1 warunek dotyczący minimalnych nakładów inwestycyjnych został określony we wskazany powyżej sposób, z uwagi na fakt, iż kosztem kwalifikowanym w ramach Zezwolenia nr 1 są także koszty najmu, ponoszone przez cały okres czasu do daty zakończenia inwestycji (30 czerwca 2020 r.) - czyli co roku limit podlega dodatkowemu zwiększeniu o poniesione na bieżąco koszty najmu.

Zgodnie z treścią Zezwolenia nr 2 warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej jest "Poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 października 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm., zwanego dalej: "Rozporządzeniem") w wysokości do najmniej 25.000.000 zł (słownie: dwadzieścia pięć milionów złotych) w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r.". Zarówno Zezwolenie nr 1 jak i Zezwolenie nr 2 obowiązują bezterminowo, do czasu zakończenia funkcjonowania SSE.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przy założeniu, że Spółka nie jest zobowiązana do prowadzenia oddzielnej ewidencji, prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym powinna ona dokonywać dyskontowania całej przyznanej pomocy publicznej (tj. uzyskanej na podstawie obydwu zezwoleń), w pierwszej kolejności na dzień uzyskania Zezwolenia nr 1, a gdy w danym roku podatkowym limit przyznany na podstawie Zezwolenia nr 1 nie jest wystarczający, dyskontowanie uzyskanej pomocy powinno odbywać się również na dzień uzyskania Zezwolenia nr 2 (w części w jakiej wykorzystany został limit z Zezwolenia nr 2).

Zdaniem Spółki, pomocą publiczną z tytułu prowadzenia działalności na terenie Strefy jest zwolnienie od opodatkowania dochodów uzyskanych na terenie SSE w oparciu o otrzymane zezwolenia strefowe. Rozporządzenie Rady Ministrów z 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 z późn. zm.) w § 4 pkt 2a stanowi, że dla ulgi podatkowej, polegającej na obniżeniu wysokości podatku, a w szczególności na zwolnieniu z podatku, pomoc publiczną stanowi różnica między kwotą podatku należnego bez uwzględniania ulgi a kwotą podatku po jej uwzględnieniu. Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 11b ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 z późn. zm.), pod pojęciem dnia udzielenia pomocy rozumie się dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia zeznania rocznego - w przypadku udzielenia pomocy w formie ulgi w p.d.o.p. W konsekwencji powyższego, a także z uwagi na fakt, iż rok podatkowy Spółki zgodny jest z rokiem kalendarzowym, dniem uzyskania pomocy publicznej, i dniem faktycznego skorzystania ze zwolnienia w p.d.o.p., jest 31 marca roku następującego po danym roku podatkowym. W celu określenia limitu dostępnej pomocy publicznej oraz pomocy publicznej faktycznie wykorzystanej, Spółka obowiązana jest do stosowania mechanizmu określonego wzorem zdefiniowanym w § 7 ust. 6 rozporządzenia w sprawie pomocy. Zgodnie z § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia. Zgodnie z ugruntowaną praktyką organów podatkowych, w przypadku posiadania więcej niż jednego zezwolenia, przedsiębiorca winien w pierwszym rzędzie dyskontować całość uzyskanej pomocy publicznej na dzień wydania zezwolenia strefowego wydanego najwcześniej, a po wyczerpaniu limitu zwolnienia dostępnego w ramach tego zezwolenia, całość uzyskiwanej pomocy publicznej powinna być dyskontowana na dzień wydania kolejnego zezwolenia (ewentualnie kolejnych zezwoleń). Takie stanowisko zostało zaprezentowane m.in. przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 8 listopada 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-996/11/SD;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 2 sierpnia 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-508/11/AP;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 29 kwietnia 2011 r., sygn. ILPB3/423-46/11-3/MM;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 marca 2011 r., sygn. IBPBI/27423-1888/107JD.

W przypadku Spółki nie można jednak wykluczyć sytuacji, iż nie będzie możliwe wykorzystanie najpierw w całości limitu zwolnienia dostępnego w ramach Zwolnienia nr 1, a następnie w ramach Zwolnienia nr 2. Powyższe wynika z faktu, iż wydatki inwestycyjne w ramach Zezwolenia nr 1 wydanego w 2010 r. mogą być ponoszone znacznie dłużej (do 30 czerwca 2020 r.) niż wydatki inwestycyjne w ramach Zezwolenia nr 2 wydanego w 2012 r. (do 31 grudnia 2015 r.). W konsekwencji limit zwolnienia dostępnego w ramach Zezwolenia nr 1 będzie przyrastał aż do 30 czerwca 2020 r. podczas gdy limit zwolnienia dostępnego w ramach Zwolnienia nr 2 nie dłużej niż do 31 grudnia 2015 r. Mając na uwadze, że Spółka posiada dwa zezwolenia strefowe, uzyskane w różnym czasie, t.j. Zezwolenie nr 1 wydane w 2010 r. oraz Zezwolenie nr 2 wydane w 2012 r., a także z uwagi na wskazany mechanizm kalkulacji dostępnej i uzyskanej pomocy publicznej, Spółka uznaje, że gdy dostępny jest limit zwolnienia w ramach Zezwolenia nr 1 całą pomoc publiczną uzyskaną na dzień 31 marca kolejnego roku podatkowego, Spółka powinna dyskontować wyłącznie na dzień uzyskania Zezwolenia nr 1, przy czym niezapłacony podatek od sumy dochodów strefowych stanowi pomoc publiczną.

Analogicznie, w sytuacji gdy ramach Zezwolenia nr 1, Spółka będzie posiadała limit zwolnienia podatkowego wystarczający jedynie do objęcia części dochodu podlegającego zwolnieniu za dany rok, w pierwszej kolejności wykorzystane zostanie w całości zwolnienie dostępne w ramach Zezwolenia nr 1 (wartość pomocy dyskontowana na dzień uzyskania Zezwolenia nr 1), a następnie, w odniesieniu do dochodu który nie mógł zostać objęty limitem dostępnym w ramach Zezwolenia nr 1, Spółka wykorzysta limit dostępny w ramach Zezwolenia nr 2 (wartość pomocy dyskontowana na dzień uzyskania Zezwolenia nr 2). Z uwagi na fakt, iż limit pomocy w ramach pierwszego zezwolenia będzie przyrastał co roku, taka sytuacja może wystąpić przez kilka kolejnych lat. Ewentualnie, w sytuacji gdy w ramach Zezwolenia nr 1, Spółka nie będzie posiadała limitu zwolnienia podatkowego całą pomoc publiczną uzyskaną na dzień 31 marca kolejnego roku podatkowego. Spółka powinna dyskontować wyłącznie na dzień uzyskania Zezwolenia nr 2 w ramach dostępnego na podstawie Zezwolenia nr 2 limitu zwolnienia, przy czym niezapłacony podatek od sumy dochodów strefowych stanowi pomoc publiczną. W roku podatkowym, w którym suma pomocy publicznej otrzymanej na podstawie Zezwolenia nr 1, zdyskontowanej na dzień uzyskania Zezwolenia nr 1, przekroczy całkowitą wartość kosztów kwalifikowanych dotyczących Zezwolenia nr 1, zdyskontowanych na dzień uzyskania tego Zezwolenia (z uwzględnieniem maksymalnej intensywności pomocy publicznej), oraz w którym suma pomocy publicznej otrzymanej na podstawie Zezwolenia nr 2, zdyskontowanej na dzień uzyskania Zezwolenia nr 2, przekroczy całkowitą wartość kosztów kwalifikowanych dotyczących Zezwolenia nr 2, zdyskontowanych na dzień uzyskania tego Zezwolenia (z uwzględnieniem maksymalnej intensywności pomocy publicznej) Spółka będzie obowiązana opodatkować wszystkie dochody uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością na terenie Strefy, na zasadach ogólnych. Przywołana metodologia pozwoli Spółce na precyzyjne obliczenie wartości dostępnej oraz faktycznie wykorzystanej pomocy publicznej. Wyeliminuje także ryzyko skorzystania ze zwolnienia w p.d.o.p. w kwocie nienależnej, tj. przekraczającej wartość dostępnej pomocy publicznej. Podkreślić należy, że wskazany przez Spółkę sposób korzystania z posiadanych zezwoleń strefowych jest tym bardziej zasadny, iż Spółka jako pierwsze uzyskała Zezwolenie nr 1 (wskazany w nim projekt, też jako pierwszy zaczął generować dochody objęte zwolnieniem podatkowym), dlatego też powinno być ono wykorzystywane w pierwszej kolejności, w ramach dostępnego na dany moment limitu zwolnienia. Zdaniem Spółki, zaproponowana metodologa zgodna jest z przepisami prawa dotyczącymi obliczania pomocy publicznej należnej podmiotom prowadzącym działalność na terenie SSE. Przedstawiony mechanizm obliczania dostępnej i wykorzystanej pomocy publicznej w czytelny i oczywisty sposób pozwoli określić w oparciu, o które zezwolenie strefowe Spółka korzysta ze zwolnienia od opodatkowania p.d.o.p. oraz czy i kiedy zostanie przekroczony próg wartości pomocy publicznej, do wykorzystania której Spółka jest uprawniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o p.d.o.p., stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie dwóch zezwoleń. Przedmiotowe zezwolenia Spółka uzyskała w roku 2010 i 2012. Oba zezwolenia obowiązują bezterminowo przy czym, na podstawie pierwszego Zezwolenia Spółka jest obowiązana do poniesienia wydatków inwestycyjnych w wysokości w Zezwoleniu określonym do 2020 r., zaś na podstawie zezwolenia drugiego Spółka wydatki w wysokości w nim wymienionej ponieść powinna do roku 2015. Ze względu na charakter wydatków kwalifikowanych jakie ponosi Spółka (najem), wysokość wydatków kwalifikowanych będzie ulegać corocznemu podwyższeniu. W zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku możliwa jest zatem taka sytuacja, w której na określony rok podatkowy limit pomocy wynikający z Zezwolenia nr 1 zostanie wyczerpany, podczas gdy w następnym roku podatkowym, ze względu na poniesienie następnych wydatków kwalifikowanych, zostanie on zwiększony i będzie miał status do wykorzystania. Zatem, w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, rozpoczęcie korzystania przez Spółkę ze zwolnienia wynikającego z Zezwolenia nr 2, nie pozbawia Jej możliwości równoczesnego korzystania ze zwolnienia na podstawie Zezwolenia nr 1 w sytuacji w której, limit z tego zwolnienia ulegnie corocznemu podwyższeniu o poniesione wydatki kwalifikowane. W konsekwencji, zdaniem tut. Organu, brak jest przeszkód, aby limit wielkości pomocy publicznej określony dla drugiego zezwolenia, został zsumowany z limitem pomocy publicznej określonym dla pierwszej inwestycji, a zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych obliczone w ten sposób objęło cały dochód Spółki uzyskany z działalności strefowej prowadzonej na podstawie dwóch zezwoleń.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego nr 1, a także pytania oznaczonego nr 2 (zdarzenie przyszłe) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.