IBPBI/2/423-1500/13/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 14 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 27 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym 7 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku:

* pobrania przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz szwedzkich rezydentów podatkowych (podmiotów A, B i C oraz podmiotu X) z tytułu nabytych usług dostosowania oprogramowania do potrzeb Spółki oraz jego wdrożenia i integracji systemowej, a także bieżących usług wsparcia informatycznego świadczonych przez te podmioty już po oddaniu programu do użytkowania,

* sporządzenia przez Spółkę informacji IFT-2R

- jest prawidłowe,

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2 - zdarzenie przyszłe)

W dniu 27 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku:

* pobrania przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz szwedzkich rezydentów podatkowych (podmiotów A, B i C oraz podmiotu X) z tytułu nabytych usług dostosowania oprogramowania do potrzeb Spółki oraz jego wdrożenia i integracji systemowej, a także bieżących usług wsparcia informatycznego świadczonych przez te podmioty już po oddaniu programu do użytkowania,

* sporządzenia przez Spółkę informacji IFT-2R.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 października 2013 r. Znak IBPBI/2/423-1104/13/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 7 listopada 2013 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (Wnioskodawca) zajmuje się produkcją wyrobów z tworzyw sztucznych; jest polskim rezydentem podatkowym i należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Jedynym udziałowcem Spółki jest podmiot X z siedzibą w Szwecji, będący szwedzkim rezydentem podatkowym. Podmiot X nie posiada na terytorium Polski oddziału ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji podmiotu X.

Podmiot X zakupił od podmiotu trzeciego (firmy B z siedzibą w Szwecji) licencję na oprogramowanie komputerowe, które pozwala na integrację systemową pomiędzy podmiotami należącymi do grupy kapitałowej i obejmuje zintegrowany system informatyczny z modułami gospodarki magazynowej, sprzedaży, produkcji oraz finansowo-księgowym. Zgodnie z umową zawartą pomiędzy dostawcą oprogramowania oraz podmiotem X, prawo do użytkowania oprogramowania przysługuje podmiotowi X oraz innym podmiotom z grupy kapitałowej. W związku z tym, oprogramowanie zostało także faktycznie wdrożone dla potrzeb Spółki i jest przez nią wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. W kwietniu 2011 r. Spółka została przez podmiot X obciążona fakturą tytułem opłaty za licencję, której koszt został uprzednio poniesiony przez podmiot X. Obciążenie to obejmowało opłatę za korzystanie z programu przez okres 12 miesięcy od kwietnia 2011 r. do marca 2012 r. Założenie było jednak takie, że program będzie wykorzystywany przez okres dłuższy niż rok, co znajduje potwierdzenie w fakcie obciążania Spółki dalszymi opłatami za korzystanie z programu po upływie pierwszego roku użytkowania (umowa zawarta pomiędzy podmiotem X, a dostawcą oprogramowania została zawarta na okres dłuższy niż rok). Zakupiona przez Wnioskodawcę licencja na program umożliwia korzystanie z oprogramowania wyłącznie na jej własne potrzeby zgodnie z jego przeznaczeniem, bez możliwości powielania go, czy też dalszego sublicencjonowania (jest to zatem tzw. licencja końcowego użytkownika). Program nie może być także przez Wnioskodawcę modyfikowany bez zgody podmiotu dostarczającego. Za zgodą twórcy oprogramowania może natomiast przed faktycznym wdrożeniem, nastąpić jego dostosowanie i konfiguracja do potrzeb i wymagań Spółki.

Aby nabyte oprogramowanie było dla Spółki użyteczne, konieczne było jego odpowiednie skonfigurowanie i dostosowanie do potrzeb i wymogów Spółki (tzw. integracja systemowa i programowa). Aby mogło ono faktycznie funkcjonować, konieczna była także instalacja na serwerach użytkowanych przez Wnioskodawcę. Poszczególne usługi dostosowawcze i wdrożeniowe w tym zakresie były świadczone przez kilka podmiotów z branży usług informatycznych: Podmiot A, B lub C. Podmioty te są szwedzkimi rezydentami podatkowymi nieposiadającymi na terytorium Polski oddziału ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Usługi świadczone przez te podmioty na rzecz Wnioskodawcy wykonywane były zdalnie (tekst jedn.: bez konieczności przyjazdu do Polski). Za wykonane usługi podmioty te obciążyły Spółkę fakturami (faktury były wystawiane w okresie styczeń-kwiecień 2011 r.).

Z dniem 30 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca ujął nabyty system jako wartość niematerialną i prawną w prowadzonej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Na moment wprowadzenia do ewidencji przewidywany okres wykorzystywania programu w działalności Wnioskodawcy przekraczał 1 rok. Co prawda pierwsza faktura za prawo do korzystania z programu obejmowała okres 12 miesięcy, niemniej Spółka z góry zakładała, że program będzie użytkowany w horyzoncie dłuższym niż rok, co skutkować będzie po upływie pierwszego roku obciążeniem okresowymi fakturami za jego użytkowanie. Wartość początkowa przedmiotowej wartości niematerialnej i prawnej została ustalona zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."). W tym przypadku na cenę nabycia składała się opłata licencyjna za pierwszy rok użytkowania (na podstawie faktury wystawionej przez podmiot X), powiększona o koszty dostosowania programu, jego wdrożenia i uruchomienia naliczone do dnia oddania wartości niematerialnej i prawnej do używania (tekst jedn.: koszty usług wyświadczonych w tym zakresie przez podmiot A, B, C). Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej z wykorzystaniem stawki 30% rocznie.

Już po oddaniu przedmiotowej wartości niematerialnej i prawnej do używania, Wnioskodawca korzystał także z różnych usług wsparcia technicznego związanych z korzystaniem z opisanego we wniosku oprogramowania. Usługi te Wnioskodawca zakupywał u wskazanych wyżej podmiotów z siedzibą w Szwecji (podmiotów A, B i C) część z nich była nabywana przez podmiot X, a następnie w zakresie dotyczącym Spółki, refakturowana przez podmiot X. Dotyczyły one w szczególności aktualizacji oprogramowania, rozwiązywania bieżących problemów systemowych, integracji systemowej i programowej, itp. Ponadto, po upływie pierwszego roku korzystania z licencji, za który opłata została zafakturowana przez podmiot X, za kolejne okresy użytkowania programu Wnioskodawca jest obciążany miesięcznymi opłatami na podstawie faktur wystawianych przez podmiot X.

Koszty opłat miesięcznych za licencję, jak i opłat za wyświadczone usługi IT, poniesione już po oddaniu opisanej we wniosku wartości niematerialnej i prawnej do używania, są ujmowane przez Wnioskodawcę w bieżących kosztach uzyskania przychodów jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem.

W przyszłości, Wnioskodawca przewiduje możliwość zakupywania dalszych licencji na korzystanie z programów komputerowych na analogicznych zasadach, tzn. na potrzeby własne, bez prawa do odsprzedaży czy dalszego udostępniania oprogramowania. Na podstawie tych licencji, uzyskanych od podmiotów zagranicznych, w tym od podmiotu X, Wnioskodawca będzie korzystał z uprawnień tzw. końcowego użytkownika. W związku z tym w przyszłości Wnioskodawca przewiduje także korzystanie z usług wdrożeniowych świadczonych przez szwedzkie podmioty z branży informatycznej, w tym podmioty A, B i C, w celu instalacji, wdrożenia i dostosowania oprogramowania w celu umożliwienia rozpoczęcia wykorzystywania go w działalności. Wnioskodawca będzie także w przyszłości nabywał od tych podmiotów usługi bieżącego wsparcia technicznego w zakresie IT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na Spółce ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz szwedzkich rezydentów podatkowych podmiotów A, B i C oraz podmiotu X z tytułu nabytych usług dostosowania oprogramowania do potrzeb Spółki oraz jego wdrożenia i integracji systemowej, a także bieżących usług wsparcia informatycznego świadczonych przez te podmioty już po oddaniu programu do użytkowania, a w konsekwencji, czy Spółka była zobowiązana sporządzić w powyższym zakresie deklarację IFT-2R. Czy Spółka będzie płatnikiem tego podatku oraz będzie zobowiązana do sporządzenia deklaracji IFT-2R w przypadku dokonywania podobnych płatności w przyszłości.

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2 - zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane przez niego płatności na rzecz szwedzkich rezydentów podatkowych: podmiotów A, B, C i podmiotu X z tytułu usług dostosowania oprogramowania do potrzeb Spółki oraz jego wdrożenia i integracji systemowej niezbędnych do uzyskania przez Spółkę w pełni sprawnego i funkcjonalnego systemu informatycznego, a także z tytułu bieżących usług wsparcia informatycznego już po oddaniu programu do użytkowania, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce, gdyż nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. Tym samym, w tym zakresie Wnioskodawca nie działa jako płatnik i nie ciążą na nim obowiązki sporządzania informacji IFT-2R.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., uzyskane na terytorium Polski przez podmioty nieposiadające w Polsce siedziby ani zarządu przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w wysokości 20% tych przychodów. Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. płatnikiem tego podatku, zobowiązanym do jego potrącenia, pobrania oraz odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego jest podmiot wypłacający z tego tytułu należności nierezydentowi, w tym przypadku Wnioskodawca.

Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie te należności, które dla nierezydenta stanowią przychód z wymienionych we wskazanym przepisie tytułów, tzn. w związku ze świadczeniem określonego rodzaju usług. Zawarcie w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. słów "oraz świadczeń o podobnym charakterze" wskazuje na fakt, że wskazany w tym przepisie katalog usług jest otwarty, jednakże obejmuje on tylko i wyłącznie usługi, których natura czy też charakter jest zbliżony do charakteru usług wprost wymienionych w tej regulacji. Wspólną cechą wymienionych w tym przepisie usług jest ich niematerialny charakter, jednakże nie można uznać za prawidłowe stanowiska, że art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. ma na celu objęcie opodatkowaniem wszystkich usług niematerialnych, bowiem jego brzmienie na to nie wskazuje.

Zatem w celu stwierdzenia, czy wypłata wynagrodzenia na rzecz podmiotów będących nierezydentami z tytułu świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług związanych z dostosowaniem, wdrożeniem i instalacją systemu informatycznego oraz późniejszym wsparciem technicznym (informatycznym) stanowi tytuł do opodatkowania podatkiem u źródła, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy charakter tych usług odpowiada któremuś z rodzajów usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p.

W ocenie Wnioskodawcy usługi świadczone na jego rzecz definitywnie nie mieszczą się w kategorii "usług księgowych", "usług badania rynku", "usług prawnych", "usług reklamowych, zarządzania i kontroli", "usług rekrutacji i pozyskiwania personelu" czy "usług gwarancji i poręczeń" - usługi świadczone dla Spółki w żaden sposób nie odpowiada bowiem zacytowanym z przepisu typom usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone na jego rzecz usługi nie są także usługami doradczymi. Usługi o charakterze doradczym mają na celu proponowanie nowych koncepcji lub różnorodnych rozwiązań danego problemu, przewidywanie konsekwencji określonych działań oraz udzielanie porad w tym zakresie dla odbiorcy usług, które to porady są następnie podstawą do podejmowania decyzji.

Natomiast usługi nabyte przez Spółkę miały charakter czysto techniczny i służyły wdrożeniu uprzednio wybranych przez Spółkę rozwiązań systemowych w życie oraz ich bieżącemu utrzymaniu w sprawności. Nie mogą one zatem zostać uznane za usługi doradcze, czy też usługi do nich podobne. Należy także stwierdzić, że przedmiotowe usługi nie mogą zostać uznane za usługi "przetwarzania danych". Usługi przetwarzania danych mają charakter odtwórczy w tym znaczeniu, że ich sensem jest dokonywanie operacji na istniejących bazach (systemach) danych. W szczególności usługi te obejmują porządkowanie, archiwizację, zabezpieczenie, ochronę, udostępnianie zbiorów danych. Natomiast dostosowanie, wdrożenie i instalacja oprogramowania jest w istocie tworzeniem od nowa sposobu, w jaki będzie funkcjonował określony system komputerowy. Nie jest to zatem przetwarzanie istniejących zbiorów danych. Tym samym nie można twierdzić, że usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy są usługami o charakterze zbliżonym do usług przetwarzania danych, bowiem ich cel oraz charakter są całkowicie inne.

Na marginesie Spółka zwraca uwagę, że przedmiotowe usługi nie mogą być także potraktowane jako należności z praw autorskich lub za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Przedmiotem usług dostosowania, wdrożenia i instalacji oprogramowania nabywanych przez Spółkę nie jest bowiem wytworzenie osobnego programu komputerowego. Licencja na użytkowanie tego programu jest bowiem udzielana w odrębnej transakcji przez podmiot X, która jest przedmiotem pytania nr 1. Natomiast przedmiotowe usługi dotyczą wyłącznie dostosowania i integracji systemowej tego programu do potrzeb Spółki oraz wdrożenia tego oprogramowania oraz jego bieżących napraw. W związku z wyświadczeniem usług nie powstają w związku z tym odrębne prawa autorskie, za które byłoby wypłacane jakiekolwiek wynagrodzenie. Usług tych nie można także traktować jak transfer know-how. Za transfer know-how nie można bowiem uważać sytuacji, w której nabywana jest specjalistyczna usługa wymagająca od osób zaangażowanych w jej świadczenie użycia posiadanej specjalistycznej wiedzy. O transferze know-how można mówić wyłącznie w sytuacji, w której wiedza o charakterze innym niż ogólnodostępny jest przekazywana w sposób utrwalony w fizycznej formie w celu jej wykorzystania w celu gospodarczym przez nabywcę. Taka sytuacja w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) nie występuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie oraz zastosowane przez niego kryteria kwalifikacji znajdują potwierdzenie również w interpretacjach indywidualnych wydawanych w podobnych sprawach; przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 kwietnia 2012 r. o sygn. IPPB5/423-56/12-2/PS, a także w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 sierpnia 2012 r. o sygn. IBPBI/2/423-535/12/BG.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez podmiot A, B lub C oraz podmiot X w zakresie dostosowania oprogramowania do potrzeb Spółki oraz jego wdrożenia i integracji systemowej (niezbędnych do uzyskania przez Spółkę w pełni sprawnego i funkcjonalnego systemu informatycznego), a także w zakresie bieżącego wsparcia informatycznego już po oddaniu programu do użytkowania, nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce (niezależnie od zapisów UPO). Wniosek będzie dotyczył również analogicznych usług (instalacji, wdrożenia i integracji systemowej, a także bieżącego wsparcia technicznego) świadczonych na rzecz Wnioskodawcy w przyszłości przez podmioty niemające w Polsce siedziby ani zarządu, w tym podmiotu A, B lub C oraz podmiotowi X.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 u.p.d.o.p., płatnicy podatku u źródła z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., są obowiązani przesłać podatnikom (nierezydentom osiągającym przychody podlegające opodatkowaniu) oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku sporządzoną według ustalonego wzoru. Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 3d u.p.d.o.p., informację tą sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Powyższe oznacza, że jeśli należności wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów szwedzkich z tytułu świadczonych usług nie są objęte zakresem art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek sporządzenia stosownej informacji. Tym samym Wnioskodawca, wypłacając tym podmiotom należności z ww. tytułów nie jest zobowiązany do sporządzenia deklaracji IFT-2R, ani do poboru podatku, gdyż nie pełni w tym zakresie funkcji płatnika. Również w przyszłości Wnioskodawca wypłacając ww. pomiotom oraz innym podmiotom niemającym w Polsce siedziby ani zarządu należności z ww. tytułów nie będzie zobowiązany do sporządzenia deklaracji IFT-2R, ani do poboru podatku.

Niezależnie od powyższego, Spółka wskazuje, że przedmiotowe należności na gruncie UPO stanowią zyski przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 UPO. Dochody takie nie są bowiem wymienione w innych kategoriach przychodów, o których mowa w UPO (w szczególności nie są objęte zakresem należności licencyjnych, o których mowa w art. 12 UPO). Dochody te na gruncie UPO mogą zatem podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Szwecji. Kwestia ta ma jednak dla przedmiotowego rozstrzygnięcia drugorzędne znaczenie, gdyż skoro zdaniem Spółki nabywane usługi nie wchodzą w zakres usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., nie są one opodatkowane w Polsce już w oparciu o polskie regulacje, a zatem analiza UPO ze Szwecją nie jest w istocie konieczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. określanej dalej "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Artykuł 21 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2a.z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- podatek dochodowy ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p., przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Mając na uwadze brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. należy wskazać, że przychody z tytułu nabytych usług dostosowania oprogramowania do potrzeb Spółki oraz jego wdrożenia i integracji systemowej, a także bieżących usług wsparcia informatycznego świadczonych przez podmioty szwedzkie już po oddaniu programu do użytkowania nie można utożsamiać z przeniesieniem jakichkolwiek praw autorskich bądź też praw majątkowych.

W myśl art. 7 ust. 1 konwencji zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi. Jednocześnie, ust. 6 tego artykułu stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

W odniesieniu do treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie "oraz świadczeń o podobnym charakterze". W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Z treści wyżej przytoczonych przepisów art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. wynika, że przychody z tytułu nabytych usług dostosowania oprogramowania do potrzeb Spółki oraz jego wdrożenia i integracji systemowej, a także bieżących usług wsparcia informatycznego świadczonych przez podmioty szweckie już po oddaniu programu do użytkowania, nie zostały w nim literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu "u źródła", jak również nie sposób uznać ich za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Tym samym przychody uzyskane przez podmioty zagraniczne z tytułu tych usług nie są objęte zakresem przedmiotowym ww. przepisu.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 26 ust. 3 u.p.d.o.p., płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

Na podstawie art. 26 ust. 3d u.p.d.o.p. informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że podmiot X zakupił od podmiotu trzeciego (z siedzibą w Szwecji) licencję na oprogramowanie komputerowe, które pozwala na integrację systemową pomiędzy podmiotami należącymi do grupy kapitałowej i obejmuje zintegrowany system informatyczny z modułami gospodarki magazynowej, sprzedaży, produkcji oraz finansowo-księgowym. Oprogramowanie zostało wdrożone dla potrzeb Spółki i jest przez nią wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Zakupiona przez Wnioskodawcę licencja na program umożliwia korzystanie z oprogramowania wyłącznie na jego własne potrzeby zgodnie z jego przeznaczeniem, bez możliwości powielania go czy też dalszego sublicencjonowania (jest to zatem tzw. licencja końcowego użytkownika). Program nie może być także przez Wnioskodawcę modyfikowany bez zgody podmiotu dostarczającego. Za zgodą twórcy oprogramowania może natomiast przed faktycznym wdrożeniem nastąpić jego dostosowanie i konfiguracja do potrzeb i wymagań Spółki. Aby nabyte oprogramowanie było dla Spółki użyteczne, konieczne było jego odpowiednie skonfigurowanie i dostosowanie do potrzeb i wymogów Spółki (tzw. integracja systemowa i programowa). Aby mogło ono faktycznie funkcjonować, konieczna była także instalacja na serwerach użytkowanych przez Wnioskodawcę. Poszczególne usługi dostosowawcze i wdrożeniowe w tym zakresie były świadczone przez kilka podmiotów z branży usług informatycznych: Podmiot A, B lub C. Podmioty te są szwedzkimi rezydentami podatkowymi nieposiadającymi na terytorium Polski oddziału ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Usługi świadczone przez te podmioty na rzecz Wnioskodawcy wykonywane były zdalnie (tekst jedn.: bez konieczności przyjazdu do Polski). Za wykonane usługi podmioty te obciążyły Spółkę fakturami.

Wnioskodawca korzystał także z różnych usług wsparcia technicznego związanych z korzystaniem oprogramowania. Usługi te Wnioskodawca zakupywał u wskazanych wyżej podmiotów z siedzibą w Szwecji. Dotyczyły one w szczególności aktualizacji oprogramowania, rozwiązywania bieżących problemów systemowych, integracji systemowej i programowej, itp. Wnioskodawca w przyszłości przewiduje także korzystanie z usług wdrożeniowych świadczonych przez szwedzkie podmioty z branży informatycznej, w tym podmioty A, B i C, w celu instalacji, wdrożenia i dostosowania oprogramowania w celu umożliwienia rozpoczęcia wykorzystywania go w działalności. Wnioskodawca będzie także w przyszłości nabywał od tych podmiotów usługi bieżącego wsparcia technicznego w zakresie IT.

Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie obejmował on swoją dyspozycją Wnioskodawcy, gdyż wypłacone przez niego należności z tytułu nabytych usług dostosowania oprogramowania do potrzeb Spółki oraz jego wdrożenia i integracji systemowej, a także bieżących usług wsparcia informatycznego świadczonych przez podmioty szwedzkie już po oddaniu programu do użytkowania nie zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie ww. art. 21 u.p.d.o.p. Dokonując wypłaty należności na rzecz podmiotów zagranicznych Spółka nie będzie zatem zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności na rzecz zagranicznego kontrahenta na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. w związku z art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.

W związku z tym na Spółce nie będzie również ciążył obowiązek wynikający z art. 26 ust. 3 u.p.d.o.p. do sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie obowiązku:

* pobrania przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz szwedzkich rezydentów podatkowych (podmiotów A, B i C oraz podmiotu X) z tytułu nabytych usług dostosowania oprogramowania do potrzeb Spółki oraz jego wdrożenia i integracji systemowej, a także bieżących usług wsparcia informatycznego świadczonych przez te podmioty już po oddaniu programu do użytkowania,

* sporządzenia przez Spółkę informacji IFT-2R

- jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszącymi, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 (stan faktyczny) oraz pytań 1 i 3 (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.