IBPBI/2/423-1453/09/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansówz dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 25 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 10 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia dochodu do opodatkowania nie pochodzącego z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia dochodu do opodatkowania nie pochodzącego z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 28 stycznia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1453/09/MS IBPBII/1/415-913/09/MK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 10 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Powierzchnia mieszkalna wynosi 1.226.90 m^2. Właściciele lokali mieszkalnych wnoszą miesięczne zaliczki na pokrycie kosztów nieruchomości wspólnej oraz kosztów mediów w lokalach. Na koniec roku podatkowego, tj. 31 grudnia xx zaliczki są korygowane do poziomu kosztów. Powstałe z tego tytułu nadpłaty właścicieli zaliczane są na poczet opłat za kolejne miesiące. Zdarza się, że właściciel sprzedał lokal, a nadpłatę z tytułu rozliczenia mediów chce odzyskać w postaci wypłaty z rachunku bankowego Wspólnoty. Należy zaznaczyć, że w sytuacji sprzedaży lokalu właściciel nie ma możliwości zaliczenia nadpłaty na poczet przyszłych opłat.

Wspólnota zamierza wyodrębnić z części wspólnej lokal użytkowy. Właściciel lokalu użytkowego będzie wnosił zaliczki na pokrycie opłat za media dostarczone do lokalu oraz uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na przyszłe remonty właściciel lokalu użytkowego będzie wpłacał zaliczki na fundusz remontowy. Po wyodrębnieniu lokalu użytkowego powierzchnia mieszkalna budynku wyniesie 1.326,90 m². Dla centralnego ogrzewania firma rozliczeniowa stosuje okres rozliczeniowy od 1 sierpnia xx do 31 lipca następnego roku kalendarzowego. Odczyt podzielników w okresie letnim minimalizuje błąd odczytu. W związku z tym na koniec roku podatkowego może powstać nadwyżka zaliczek nad kosztami centralnego ogrzewania dla lokalu użytkowego. Nadwyżka ta zostanie rozliczona dopiero na dzień 31 lipca następnego roku. Wspólnota może ustalić koszty centralnego ogrzewania na 31 grudnia dla całego budynku na podstawie faktur z Energetyki Cieplnej. Koszty przypadające na poszczególne lokale znane są dopiero na dzień ich rozliczenia, tzn. 31 lipca xx.

Podobnie sprawa przedstawia się z funduszem remontowym. Zaliczki na ten fundusz stanowiące przychody wspólnoty gromadzone są na przyszłe remonty. W danym roku podatkowym może powstać nadwyżka zaliczek nad kosztami remontów, co w odniesieniu do lokalu użytkowego daje dochód. Jednak w przyszłości nadwyżka ta zostanie w całości przeznaczona na remont budynku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jak ustalić dochód do opodatkowania nie pochodzący z gospodarki zasobami mieszkaniowymi wynikający z nadwyżki (w lokalu użytkowym) zaliczek nad kosztami po rozliczeniu centralnego ogrzewania oraz nadwyżki zaliczek na fundusz remontowy wniesionymi przez właściciela lokalu użytkowego nad kosztami remontów... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota zamierza ustalić dochód lokalu użytkowego z centralnego ogrzewania w następujący sposób:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Artykuł 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków. Oznacza to, że środki jakie wpływają na rachunek Wspólnoty stanowią w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jej przychód.

Wspólnoty z założenia nie zajmują się świadczeniem usług na rzecz swoich członków. Podstawę ich działań stanowi jedynie gromadzenie środków i odpowiednie dysponowanie nimi, tj. dokonywanie stosownych opłat, niezbędnych dla utrzymania lokali w należytym stanie. Opłaty te nie mają charakteru zaliczkowego i wnoszone są przez właścicieli lokali mieszkalnych lub użytkowych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, o których mowa w art. 14 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Opłaty te służą więc pokryciu kosztów opłat za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłat za antenę zbiorczą i windę, a także pokryciu ubezpieczeń, podatków i innych opłat publicznoprawnych, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali. Opłaty te służą również pokryciu wydatków na remonty, bieżącą konserwację, utrzymanie porządku i czystości, a także pokryciu wynagrodzenia członków zarządu lub zarządcy. Stanowią tym samym zapłatę za usługi wykonane przez odrębne podmioty dostarczające media, wykonujące remonty i konserwację, bądź stanowią wynagrodzenie zarządu.

W świetle powyższego, zaliczki naliczone na poczet centralnego ogrzewania oraz fundusz remontowy uiszczane przez właściciela lokalu użytkowego stanowią dla Wspólnoty przychód podatkowy. Przedmiotowe kwoty winny więc zwiększać ogólną kwotę przychodów podatkowych. W związku z tym, iż Wspólnota uzyskuje przychody z działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi (wolne od podatku przy spełnieniu warunku określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i przychody z innej działalności gospodarczej (podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych), ogólna kwota jej przychodów podatkowych (w tym z tytułu zaliczek na pokrycie kosztów centralnego ogrzewania oraz fundusz remontowy) podlega przyporządkowaniu do właściwych rodzajów działalności.

Następnie w celu określenia dochodu z gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz z pozostałej działalności niezbędne jest przyporządkowanie do ww. przychodów kosztów ich uzyskania. Koszty, które są ściśle związane z przychodami z gospodarki zasobami mieszkaniowymi winny zostać przyporządkowane do tych przychodów, a koszty ściśle związane z innymi przychodami winny zostać przyporządkowane do tych przychodów. Natomiast koszty odnoszące się zarówno do przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi jak i do przychodów pozostałych winny zostać podzielone wg odpowiedniego klucza na przypadające na każdy rodzaj działalności, przy czym wybór klucza ich alokacji należy do podatnika. Ww. zasady podziału kosztów winny w sposób możliwie najbardziej precyzyjny (najbardziej zbliżony do rzeczywistości) prowadzić do ich przypisania do poszczególnych rodzajów działalności (przychodów).

Jeżeli zatem Wspólnota będzie w stanie ustalić koszty uzyskania przypadające na przychody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz przypadające na pozostałe przychody przepis art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajduje zastosowania.

Zgodnie bowiem z ich treścią, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie należy wskazać, iż organ podatkowy działając w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej wydaje na wniosek zainteresowanego pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Wskazując przepisy mające zastosowanie do przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) dokonuje ich wykładni w celu wskazania konstrukcji podatkowych zaistniałych (lub mających zaistnieć) okoliczności faktycznych i dokonania oceny stanowiska Wnioskodawcy. Organ nie dokonuje natomiast oceny prawidłowości przedstawionych przez Wnioskodawcę wyliczeń.

Mając na względzie powyższe uwagi stanowisko Wspólnoty jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Sandomierska 105, 25-324 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.