IBPBI/2/423-1450/13/SD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 października 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia w którym momencie Spółka powinna dokonać korekty wysokości odpisów amortyzacyjnych w związku z otrzymaniem dofinansowania kosztów wytworzenia środków trwałych - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia w którym momencie Spółka powinna dokonać korekty wysokości odpisów amortyzacyjnych w związku z otrzymaniem dofinansowania kosztów wytworzenia środków trwałych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W styczniu 2013 r. Wnioskodawca podpisał umowę z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o dofinansowanie w ramach projektu Funduszu Spójności zadania pn. "...". Dofinansowaniem objęte są nakłady inwestycyjne poniesione w ramach przedmiotowego zadania. Część dofinansowania została przekazana w miesiącach sierpniu i w październiku 2013 r. w formie refundacji nakładów poniesionych na wytworzenie środków trwałych, które zostały przyjęte na stan w latach 2008-2012.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie Spółka powinna dokonać korekty wysokości odpisów amortyzacyjnych w związku z otrzymaniem dofinansowania kosztów wytworzenia środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconych podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Poniesione przez Spółkę wydatki związane z wytworzeniem środków trwałych zostały jej częściowo zwrócone ze środków Funduszu Spójności w formie refundacji. W związku z powyższym odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środków trwałych, która została Spółce zwrócona, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek wyłączenia odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów powstał z chwilą faktycznego zwrotu poniesionych wydatków na zakup środków trwałych, w dniu otrzymania dofinansowania na rachunek bankowy. Spółka nie musi dokonywać korekty podstawy opodatkowania i podatku dochodowego za okresy rozliczeniowe, w których ujęto dotychczas dokonane odpisy amortyzacyjne od środków trwałych sfinansowanych dotacją. Na moment wprowadzenia środków trwałych do ewidencji i rozpoczęcia odpisów amortyzacyjnych, czyli w latach 2008-2012, Spółka dokonała prawidłowego naliczenia kosztów amortyzacji, zgodnie z posiadaną wówczas wiedzą. W tym okresie Wnioskodawca nie miał bowiem podpisanej umowy o dofinansowanie i nie miał wiedzy co do zwróconych w przyszłości środków. Nakazanie podatnikowi korekty kosztów amortyzacji w miesiącach ich dotychczasowego ujęcia skutkowałoby nieuzasadnionym obciążeniem go odsetkami z tytułu powstałych zaległości w podatku dochodowym, miałoby zatem charakter sankcyjny, a przecież nie wynikałoby z popełnionego przez niego błędu w dokonanym rozliczeniu podatkowym.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 listopada 2010 r. (Znak: IBPBI/2/423-1514/10/CzP) oraz WSA w Białymstoku w wyroku z 21 sierpnia 2013 r. (Sygn. akt I SA/Bk 91/13).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w styczniu 2013 r. Wnioskodawca podpisał umowę z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o dofinansowanie w ramach projektu Funduszu Spójności. Część dofinansowania została przekazana w miesiącach sierpniu i w październiku 2013 r. w formie refundacji nakładów poniesionych na wytworzenie środków trwałych, które zostały przyjęte na stan w latach 2008-2012.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem, wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych objęte są zakresem przedmiotowym cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o p.d.o.p.

Przepisy ustawy o p.d.o.p. nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Należy zauważyć, iż otrzymanie refundacji nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie wpływa na wysokość kosztu, bądź też całkowite wykluczenie wydatku z kosztów podatkowych. Zatem, korekty kosztów powinny odnosić się do tych okresów rozliczeniowych, w których koszty te były pierwotnie ujęte w rachunku podatkowym. Zasada ta odnosi się zarówno do wydatków bezpośrednio zaliczonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów, jak i do wydatków ujmowanych w tych kosztach w sposób pośredni tj. w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji gdy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków na wytworzenie środków trwałych została zrefundowana (zwrócona), to stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o p.d.o.p., dotyczące ich odpisy amortyzacyjne (których podstawę stanowi ustalona zgodnie z przepisami wartość początkowa która nie ulega korekcie w związku z otrzymaniem dotacji) podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w okresach rozliczeniowych, w których były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, co będzie skutkowało również koniecznością dokonania korekty zeznań podatkowych CIT-8 za lata 2008 - 2012 oraz korektą należnego podatku dochodowego za ten okres.

W konsekwencji, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie musi dokonywać korekty podstawy opodatkowania i podatku dochodowego za okresy rozliczeniowe, w których ujęto dotychczas dokonane odpisy amortyzacyjne od środków trwałych sfinansowanych dotacją.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że interpretacja ta wydana została w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Nadmienić również należy, że zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeśli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Odnosząc się natomiast do powołanego wyroku Sądu Administracyjnego, który zdaniem Spółki przemawia za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.