IBPBI/2/423-1420/10/PC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na odtworzenie nawierzchni drogi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, w momencie poniesienia, wydatków na odtworzenie nawierzchni drogi - jest prawidłowe.

W dniu 14 października 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, w momencie poniesienia, wydatków na odtworzenie nawierzchni drogi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Inwestycje, które Spółka realizuje polegają na budowie sieci wod. - kan. zlokalizowanych w znaczącej części w pasach drogowych i wymagają naruszenia istniejących nawierzchni dróg. Zezwolenie na umieszczenie urządzeń w pasie drogi już na etapie uzgadniania dokumentacji projektowej uwarunkowane było wykonaniem nowej nawierzchni na całej szerokości jezdni. W momencie kiedy urządzenia są kompletne i zdatne do użytku przyjmowane są na stan środków trwałych i zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych zaczyna się ich "umorzenie". Remont drogi, która nie jest ani własnością Spółki ani nie służy generowaniu przychodów przez Wnioskodawcę, jest przeprowadzany już po wycenie i przejęciu na stan środków trwałych w postaci sieci wodnej i kanalizacyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt remontu drogi może być uznany za koszt uzyskania przychodu Spółki w momencie jego poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zezwolenie na umieszczenie urządzeń w pasie dróg uwarunkowane jest wykonaniem nowej nawierzchni na całej szerokości jezdni. Jest to warunek konieczny, narzucony przez Zarządcę dróg na etapie uzgadniania lokalizacji projektowanych sieci, bez którego nie ma możliwości przeprowadzenia inwestycji.

Ponieważ umieszczone w pasie drogi media będą służyły Spółce w celu uzyskania przychodu Spółka uważa, że remont nawierzchni należy potraktować jako koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia.

Koszt przywrócenia poprzedniego stanu nawierzchni drogi poniesiony do momentu zakończenia inwestycji będzie stanowił nakład inwestycyjny. Jednakże większość wymienionych robót będzie miała miejsce po przekazaniu zadania inwestycyjnego na stan środków trwałych ponieważ wiąże się z koniecznością zgromadzenia odpowiednich funduszy na ich realizację. Środki trwałe zdatne do użytku i kompletne, jakimi są sieci w momencie ich wykonania i służące już generowaniu przychodów, nie mogą czekać (często kilku lat) na moment ich przyjęcia do użytkowania i rozpoczęcia amortyzacji.

W związku z tym Spółka uważa, że należy wydatki na opisane działania traktować jako koszt poniesiony w celu uzyskania przychodu Firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, za środki trwałe podlegające amortyzacji, z zastrzeżeniem art. 16c, uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Ponadto, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Stosownie natomiast do treści art. 16i ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcych środkach trwałych". Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka realizuje inwestycję która polega na budowie sieci wodno - kanalizacyjnej, zlokalizowanej w znaczącej części w pasach drogowych, która wymaga naruszenia istniejących nawierzchni dróg. Zezwolenie na umieszczenie urządzeń w pasie drogi już na etapie uzgadniania dokumentacji projektowej uwarunkowane było wykonaniem nowej nawierzchni na całej szerokości jezdni. W momencie kiedy urządzenia są kompletne i zdatne do użytku przyjmowane są na stan środków trwałych i zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych zaczyna się ich amortyzowanie. Remont drogi, która nie jest ani własnością Spółki (ani też Spółka nie posiada innego tytułu prawnego uprawniającego do wyłącznego z niej korzystania), w istocie nie służy generowaniu przychodów przez Wnioskodawcę jest przeprowadzany już po wycenie i przejęciu na stan środków trwałych w postaci sieci wodnej i kanalizacyjnej. Jednak, co istotne, był on warunkiem uzyskania zgody na budowę (rozbudowę) sieci wodno-kanalizacyjnej stanowiącej składnik majątku trwałego w związku z wykorzystywaniem którego są generowane przychody Spółki.

Z uwagi na powyższe, przedmiotowe wydatki nie stanowią wydatków poniesionych na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i "inwestycji w obcym środku trwałym", a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Z uwagi na powyższe, należy rozstrzygnąć, czy poniesione wydatki mogą stanowić koszt podatkowy, w świetle ogólnych przesłanek o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wskazano we wniosku, Spółka chcąc osiągnąć cel w postaci inwestycji polegającej na budowie sieci wodno - kanalizacyjnej, zobowiązana jest do przeprowadzenia prac polegających na odtworzeniu nawierzchni drogi.

Wobec powyższego, wydatki poniesione odtworzenie nawierzchni drogi, należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, bowiem nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, lecz ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Moment potrącania kosztów podatkowych, uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, wskazany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, iż kwoty wydatkowane przez Spółkę na realizację opisanego przedsięwzięcia, stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z uzyskiwanym przez Nią przychodem i są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż remont nawierzchni należy potraktować jako koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.