IBPBI/2/423-1416/12/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 17 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 stycznia 2013 r. znak: IBPBI/2/423-1416/12/PP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 11 stycznia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka posiada zobowiązania wobec zagranicznego kontrahenta zarejestrowanego dla celów podatku VAT w Polsce. Kwoty do zapłaty zostały wyrażone na fakturze w walucie obcej (EUR), natomiast spółka ureguluje zobowiązania w złotówkach na rachunek kontrahenta w PLN. Spółka przyjęła metodę rozliczania różnic kursowych opartą na art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku spłaty zobowiązania wyrażonego na fakturze w walucie obcej walutą krajową powstaną różnice kursowe na mocy art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Art. 15a ust. 1 ww. ustawy wprowadza zasadę, iż różnice kursowe odpowiednio zwiększają przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe.

W myśl art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy o p.d.o.p., dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu walut z tego dnia.

Celem ustalenia różnic kursowych niezbędne jest porównanie dwóch kursów, kursu średniego NBP z dnia poniesienia kosztu i kursu waluty z dnia zapłaty, przy czym powinien to być kurs faktycznie zastosowany. Jeżeli do dokonanych zapłat zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu walut w danym dniu, to w myśl art. 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p. stosuje się kurs średni ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W ocenie Spółki możliwe jest ustalenie obu kursów, pozwalających na ustalenie różnic kursowych, przy czym za kurs faktycznie zastosowany należy przyjąć kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień zapłaty, gdyż dłużnik otrzymaną zapłatę w PLN przeliczył na walutę obcą. Podsumowując, zdaniem Spółki, zapłata zobowiązania w walucie obcej walutą krajową (PLN) spowoduje skutki podatkowe, bowiem wartość zapłaconych środków wyznacza poziom taktycznych kosztów, jako wartość z dnia poniesienia kosztu skorygowana o różnicę pomiędzy dniem poniesienia kosztu a dniem zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Jak wynika z powyższego, ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów podatkowych, należy uznać za podstawowy sposób wykazywania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych, nie wymagający zawiadomienia urzędu skarbowego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka przyjęła metodę rozliczania różnic kursowych opartą na ustawie podatkowej - wskazaną w art. 15a u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 u.p.d.o.p., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

W myśl art. 15a ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.p., ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Natomiast na mocy art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p., jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W świetle ww. przepisów, aby powstały różnice kursowe muszą wystąpić łącznie dwa elementy:

W przedmiotowej sprawie Spółka posiada zobowiązania wobec zagranicznego kontrahenta zarejestrowanego dla celów podatku VAT w Polsce. Kwoty do zapłaty zostały wyrażone na fakturze w walucie obcej (EUR), natomiast spółka reguluje zobowiązania w złotówkach na rachunek kontrahenta w PLN.

W związku z powyższym, w opisanym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym nie powstaną podatkowe różnice kursowe. Operacja zapłaty w PLN zobowiązań wyrażonych w walucie obcej, jest neutralna podatkowo, tj. nie wywołuje skutków ani po stronie kosztów uzyskania przychodu, ani po stronie przychodów.

Reasumując, przy spłacie w złotych zobowiązań wyrażonych w walucie obcej nie dojdzie do powstania "dodatnich" różnic kursowych zwiększających przychody podatkowe, ani "ujemnych" różnic kursowych powiększających koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie stanu faktycznego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.