IBPBI/2/423-1406/11/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Oddziału, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 1 września 2011 r.), uzupełnionym w dniach 28 listopada 2011 r. i 2 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy środki pieniężne otrzymywane przez Oddział od austriackiego zakładu głównego stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym - jest prawidłowe. (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3)

W dniu 1 września 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy środki pieniężne otrzymywane przez Oddział od austriackiego zakładu głównego stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 listopada 2011 r. Znak IBPBI/2/423-1103/11/BG IBPP3/443-993/11/PK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniach 28 listopada 2011 r. i 2 grudnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prawa austriackiego założyła w Polsce swój Oddział, który został wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, w celu prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej (dalej Oddział). Oddział został zgłoszony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego i uzyskał rejestrację zagranicznego przedsiębiorcy dla celów podatku od towarów i usług w postaci nadania numeru identyfikacji podatkowej. Oddział prowadzić będzie działalność gospodarczą w zakresie przetwarzania danych, zarządzania stronami internetowymi i inną podobną działalność. Odbiorcami wskazanych usług mają być podmioty mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Polski. Oddział otrzymywać będzie periodycznie wpłaty od austriackiego zakładu głównego na koszty bieżącej działalności i rozwoju. Oddział nabywać będzie również towary i usługi, które wykorzystywać będzie do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym środki pieniężne otrzymywane przez Oddział od austriackiego zakładu głównego stanowić będą przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "u.p.d.o.p.") podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powołany przepis art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. nie kreuje odrębnej podmiotowości prawno - podatkowej oddziału zagranicznej osoby prawnej. Konstrukcja Oddziału zagranicznej spółki macierzystej powinna być raczej rozumiana jako abstrakcyjna instytucja międzynarodowego prawa podatkowego mająca jedynie umożliwić prawidłowe opodatkowywanie przez jedno państwo dochodów uzyskiwanych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim państwie, ze źródeł przychodów położonych na terytorium pierwszego z państw. Zarejestrowanie oddziału za granicą nie oznacza, że powstaje tam nowy podmiot podatkowy, bowiem opodatkowaniu podlegać będzie wciąż spółka macierzysta, tyle że od dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej poprzez Oddział na terytorium drugiego państwa. Instytucja oddziału (z punktu widzenia prawa podatkowego oddział jest rozpoznawany tak w świetle Konwencji Modelowej, jak też umów o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, jako tzw. zakład) jest więc jedynie formą działania przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce, a nie odrębnym od niego podmiotem podatkowym. Jest to fikcja prawna stworzona specjalnie dla potrzeb podatkowych, podatnikiem był i pozostaje podmiot zagraniczny. W związku z faktem, że Oddział spółki zagranicznej nie jest odrębnym od tej spółki podmiotem, wzajemne rozliczenia pomiędzy spółką a jej Oddziałem dokonują się w ramach jednego podmiotu, dlatego też (w przeciwieństwie od środków otrzymanych od jakiegokolwiek odrębnego podmiotu) środki finansowe otrzymane przez Oddział od macierzystej spółki zagranicznej na dofinansowanie działalności polskiego Oddziału, będą dla tego Oddziału obojętne podatkowo. Rozliczenia dokonane pomiędzy firmą zagraniczną a jej Oddziałem uznać należy za przepływy wewnętrzne, które nie będą stanowiły elementów przychodowych i kosztowych w Oddziale w Polsce. Stanowisko powyższe potwierdza m.in. indywidualna interpretacja podatkowa wydana w dniu 30 października 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/423-445/09/DK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady prowadzenia w Polsce działalności przez przedsiębiorców zagranicznych określa ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.). Jedną z form, w jakiej zagraniczny podmiot może bezpośrednio (bez zakładania polskiej spółki) podjąć działalność w Polsce jest oddział. Status cywilno-prawny oddziału zagranicznej osoby prawnej w Polsce normuje przepis art. 85 powołanej ustawy. Zgodnie z ww. przepisem dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z definicji oddziału wynika, że jest to wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności (art. 5 pkt 4 tej ustawy). Zgodnie z art. 86 ww. ustawy oddział może prowadzić działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.") podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku podmiotu zagranicznego prowadzącego działalność w Polsce i mającego siedzibę w państwie, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie znajdują postanowienia umowy, które stanowią integralną część polskiego systemu podatkowego. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. W przedmiotowej sprawie będą to przepisy umowy z dnia 13 stycznia 2004 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921ze zm., dalej "umowa polsko-austriacka").

Jak stanowi art. 7 ust. 1 umowy polsko-austriackiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Utworzenie na terytorium danego państwa oddziału (zakładu), nie powoduje powstania nowego (odrębnego) podmiotu podatkowego w tym państwie, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny (Spółki macierzysta). Oddział stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część Spółki. Dochody wykazywane przez Oddział pozostają więc w istocie dochodami tej Spółki. Oznacza to, iż pomimo swojej odrębności w stosunku do jednostki macierzystej, Oddział nie jest z punktu widzenia prawa podatkowego samodzielnym podmiotem. Zatem wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką a jej Oddziałem dokonywane są w ramach jednego podmiotu. Brak jest zatem podstaw do uznania, iż środki pieniężne otrzymane przez Oddział w ramach rozliczeń wewnętrznych ze Spółką macierzystą stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Finansowe rozliczenia wewnętrzne, dokonywane pomiędzy jednostką macierzystą a jej zakładem (Oddziałem), nie wywołują skutków podatkowych na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prawa austriackiego założyła w Polsce swój Oddział, w celu prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej. Oddział otrzymywać będzie periodycznie wpłaty od austriackiego zakładu głównego na koszty bieżącej działalności i rozwoju. W świetle powyższego, skoro Oddział spółki zagranicznej nie jest odrębnym od tej Spółki podmiotem, to środki pieniężne otrzymywane przez Oddział od austriackiego zakładu głównego, stanowią jedynie wewnętrzne przepływy środków finansowych i jako takie nie stanowią przychodów podatkowych Oddziału w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych nr 1-2 oraz pytań 4-6 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.