IBPBI/2/423-1402/12/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na zapłatę wynagrodzenia z tytułu rezygnacji z lokalu przez inny podmiot - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2012 r. złożono do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na zapłatę wynagrodzenia z tytułu rezygnacji z lokalu przez inny podmiot.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Rozpoczynająca działalność Spółka z o.o. zapłaciła innej spółce wynagrodzenie z tytułu rezygnacji z prowadzenia działalności (apteki) we wskazanym lokalu. Jednocześnie ustępująca spółka zobowiązała się do:

* uzyskania przez przejmującą Spółkę tytułu prawnego do lokalu apteki,

* rezygnacji z zezwolenia na prowadzenie apteki pod wskazanych adresem, co stanowiło warunek konieczny dla przejmującej Spółki do wystąpienia do Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego o zezwolenie na prowadzenie apteki na swoją firmę.

Za powyższe czynności przejmująca Spółka zapłaciła na podstawie faktury VAT "Wynagrodzenie z tytułu rezygnacji z prowadzenia działalności-apteka w lokalu... kwotę 350.000,00 zł netto."

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatkowana na podstawie faktury kwota 350.000,00 zł netto stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia.

Zdaniem Spółki tak, ponieważ poniesiony wydatek pozwolił Spółce otworzyć punkt handlowy, co umożliwiło osiąganie przychodów. Nie jest ten wydatek związany bezpośrednio z konkretnym przychodem i powinien być uznany za koszt w momencie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w ww. regulacji prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, różnych wydatków, pod warunkiem że:

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami są to takie koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki zmniejszać podstawę opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi być on widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny. Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu. Drugi z elementów zawarty w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż w ocenie tut. Organu, wydatek który Spółka poniosła w związku z zapłatą wynagrodzenia za rezygnację z lokalu przez inny podmiot można uznać za koszt uzyskania przychodów. W przedmiotowej sprawie poniesienie wydatku z tytułu opisanego wynagrodzenia miało na celu umożliwienie Spółce prowadzenia działalności gospodarczej w postaci punktu handlowego. Zapłata ww. wynagrodzenia w formie przedstawionej przez Spółkę podyktowana jest zatem interesem gospodarczym firmy, a więc spełnione zostają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. - przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z możliwością osiągania przychodów w przyszłości. Zgodzić również należy się ze Spółką, iż przedmiotowy wydatek nie jest związany bezpośrednio z konkretnym przychodem, a zatem powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów w momencie jego poniesienia, w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W świetle powyższych przepisów stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.