IBPBI/2/423-1360/13/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatku na nabycie know-how za koszt kwalifikowany - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatku na nabycie know-how za koszt kwalifikowany.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest producentem wyrobów piekarskich i ciastkarskich. Obecnie prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE), na podstawie zezwolenia z 28 lutego 2013 r. (dalej: Zezwolenie).

Zgodnie z Zezwoleniem Wnioskodawca prowadzi na terenie SSE działalność gospodarczą rozumianą jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach PKWiU z 2008 r.:

* 10.61.24 - Mieszaniny i ciasta do wytwarzania wyrobów piekarskich;

* 10.61.99 - Usługi podwykonawców związane z produkcją wyrobów otrzymywanych w wyniku przemiału zbóż;

* 10.71 - Pieczywo, świeże wyroby ciastkarskie i ciastka;

* 10.72 - Suchary i herbatniki, konserwowane wyroby ciastkarskie i ciastka;

* 71.2 - Usługi w zakresie badań i analiz technicznych;

* 72 - Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych.

Zgodnie z Zezwoleniem, działalnością gospodarczą Wnioskodawcy prowadzoną na terenie SSE jest również działalność w zakresie sprzedaży odpadów i surowców wtórnych powstałych w wyniku prowadzenia powyżej opisanej działalności gospodarczej. Zezwolenie określa warunki prowadzenia działalności w SSE; jednym z warunków (obok zwiększenia zatrudnienia) jest poniesienie na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 55.000.000 zł w terminie do 31 grudnia 2014 r.

Wykonując warunki określone w Zezwoleniu Wnioskodawca prowadzi obecnie inwestycję polegającą na rozbudowie istniejącego zakładu produkcyjnego, znajdującego się na terenie SSE oraz na budowie na terenie SSE nowej hali produkcyjnej i nabyciu nowych linii produkcyjnych służących do produkcji wyrobów piekarskich i ciastkarskich. Realizując inwestycję Wnioskodawca będzie również nabywać know-how niezbędny do prowadzenia działalności określonej w zezwoleniu strefowym. Wnioskodawca zamierza nabyć know-how od niemieckiej spółki (dalej: KM). KM jest tak zwaną spółką babką Wnioskodawcy, czyli posiada 100% udziałów w spółce matce Wnioskodawcy. Spółką matką Wnioskodawcy jest D z siedzibą w Danii, która posiada 100% udziałów we Wnioskodawcy. Know-how mogą stanowić przede wszystkim receptury produkcji konkretnych wyrobów ciastkarskich lub piekarskich, które Wnioskodawca będzie wykorzystywać przy produkcji tych wyrobów na terenie SSE, za pomocą nowej linii produkcyjnej. Nabywany know-how będzie więc w całości wykorzystywany na terenie SSE. KM nie opatentował tych receptur.

Nabywany know-how będzie zaliczany do aktywów Wnioskodawcy, jako wartości niematerialne i prawne Wnioskodawcy. Wnioskodawca odpowiednio ujmie nabycie know-how w swoich księgach rachunkowych i podatkowych oraz będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tego aktywa, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca zakłada, że nabyty know-how będzie aktywem Wnioskodawcy przez co najmniej 5 lat; w trakcie tego okresu Wnioskodawca nie będzie udostępniać w żadnej formie nabytego know-how innym podmiotom. Umowa ze sprzedawcą know-how będzie wykluczała możliwość odsprzedania nabytego know-how.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek na nabycie know-how od spółki babki stanowić będzie koszt kwalifikowany w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na nabycie know-how od spółki babki będą stanowiły koszt kwalifikowany, w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm., dalej: rozporządzenie strefowe).

Ogólne warunki uznania wydatku za koszt kwalifikowany.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia strefowego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji (...) poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej.

Przepis ten zakłada dwa ogólne warunki uznania wydatku za koszt kwalifikowany (warunki te dotyczą wszystkich wydatków, nie tylko wydatków na nabycie know-how):

* wydatek ma zostać poniesiony na terenie strefy, oraz

* wydatek ma zostać poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia.

W przypadku nabycia przez Wnioskodawcę know-how od KM, na zasadach opisanych w stanie faktycznym, oba powyższe warunki będą spełnione. Po pierwsze, wydatek na nabycie know-how zostanie poniesiony przez Wnioskodawcę w trakcie obowiązywania zezwolenia. Po drugie, know-how, czyli w szczególności receptury wypieku wyrobów ciastkarskich lub piekarskich, będą służyły produkcji tych wyrobów w zakładzie Wnioskodawcy znajdującym się na terenie strefy. Tak rozumiejąc poniesienie wydatku na nabycie know-how "na terenie strefy", warunek ten będzie spełniony. Wnioskodawca nie posiada zresztą żadnych innych zakładów poza strefą, całość działalności Wnioskodawcy odbywa się w granicach strefy; nie sposób więc uznać, żeby Wnioskodawca poniósł wydatek na nabycie know-how poza terenem strefy.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia strefowego, do uznania wydatku na zakup know-how za koszt kwalifikowany spełnione również powinny być warunki, o których mowa w § 6 ust. 3 rozporządzenia strefowego.

W myśl § 6 ust. 3 rozporządzenia strefowego, żeby wydatek na nabycie wartości niematerialnych i prawnych (w tym know-how) był uznany za koszt kwalifikowany, te wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:

* będą wykorzystane przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną wyłącznie w przedsiębiorstwie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, oraz będą ujęte w aktywach tego przedsiębiorstwa i pozostaną w nim przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku przedsiębiorcy małego lub średniego - przez okres co najmniej 3 lat;

* będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych;

* będą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

W ocenie Wnioskodawcy wszystkie powyższe warunki szczególne będą spełnione.

Trwałe wykorzystywanie przez Wnioskodawcę.

Pierwszym warunkiem szczególnym dla wydatków na zakup know-how jest trwałe wykorzystywanie nabytego know-how wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, czyli w niniejszym przypadku wyłącznie przez Wnioskodawcę. Intencją pomocy regionalnej w postaci zwolnienia z podatku dochodowego dochodu strefowego, jest intensyfikacja działalności gospodarczej w obrębie danej strefy i trwały rozwój gospodarczy regionu, w którym znajduje się dana strefa. Wydatki kwalifikowane powinny więc z założenia w sposób trwały służyć danej jednostce zlokalizowanej w strefie, żeby w ten sposób realizowały cele powołania stref.

Oznacza to, że Wnioskodawca nie będzie mógł udostępnić, wynająć, czy zbyć w żadnej formie nabytego know-how innym podmiotom. W związku z tym umowa nabycia know-how, która zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą i KM będzie wykluczała możliwość dalszego udostępnienia know-how przez Wnioskodawcę innym podmiotom w jakiejkolwiek formie. Niezależnie od zapisu w umowie, Wnioskodawca nie będzie udostępniał w żadnej formie nabytego know-how podmiotom trzecim, nie będzie go również zbywał przez okres co najmniej 5 lat od daty nabycia. Wnioskodawca ujmie wydatek na zakup know-how w swoich aktywach. Nabyte know-how będzie podlegało amortyzacji, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nabycie od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk.

Kolejnym warunkiem jest nabycie know-how od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych. W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na fakt, że przepisy pozwalają uznać za koszt kwalifikowany tylko wydatek na nabycie know-how. Z przepisów wynika więc, że nie będą stanowić kosztu kwalifikowanego wydatki na wytworzenie know-how we własnym zakresie. Po drugie, know-how musi wejść do aktywów jednostki korzystającej ze zwolnienia strefowego, musi być więc nabyte od osoby trzeciej i musi stanowić wartość niematerialną i prawną amortyzowaną przez nabywcę zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co wiąże się z warunkiem trwałego wykorzystywania opisanym powyżej.

Po trzecie, co jest najbardziej istotne w tym warunku, nabycie od osoby trzeciej powinno nastąpić na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych. Brzmienie tego trzeciego warunku nie jest precyzyjne; rozporządzenie strefowe ani inne przepisy dotyczące pomocy regionalnej dla podmiotów działających w strefach nie definiują znaczenia sformułowania "nieodbiegające od normalnych praktyk inwestycyjnych". Warto również zwrócić uwagę na fakt, że przepisy rozporządzenia strefowego nie odwołują się do przepisów ustawy o podatku dochodowym. Oznacza to, zdaniem Spółki, że przepisy rozporządzenia strefowego należy rozumieć szeroko.

W ocenie Wnioskodawcy, spełnienie tego warunku nastąpi, jeżeli warunki transakcji nabycia know-how będą takie, jakie zastosowałby każdy racjonalnie działający przedsiębiorca w podobnej sytuacji. Co do zasady więc cena nabycia powinna być ceną rynkową, podobnie jak i inne warunki nabycia know¬ how, które powinny być takie, jakie stosowaliby między sobą dwaj racjonalnie działający przedsiębiorcy. Przy czym, jeżeli uzasadnione przesłanki biznesowe, czy ekonomiczne, w danej sytuacji powodowałyby, że cena nabycia know-how byłaby np. niższa niż cena rynkowa, wówczas ustalenie ceny nabycia know-how w wartości niższej od wartości rynkowej nadal spełniałoby warunek "nieodbiegania od normalnych praktyk inwestycyjnych". Normalną praktyką inwestycyjną jest bowiem dążenie do nabycia know-how po jak najniższej cenie; jeżeli więc uzasadnione przesłanki biznesowe, ekonomiczne lub inne umożliwiałyby zastosowanie tej niższej wartości, wówczas nie powinno to stać w sprzeczności z przepisami rozporządzenia strefowego. Należy mieć na uwadze cel wprowadzenia tego warunku. W ocenie Wnioskodawcy, celem tym jest zapobieżenie sztucznego zawyżania kosztów kwalifikowanych, poprzez nieuzasadnione zwiększanie ceny nabycia know-how. Powyższy warunek również będzie spełniony w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i KM.

Definicja know-how.

W tym miejscu należy jeszcze odnieść się do samej definicji know-how; rozporządzenie strefowe zawiera bowiem zamkniętą listę wartości niematerialnych i prawnych, których nabycie może być uznane za koszt kwalifikowany. Jedną z tych wartości niematerialnych i prawnych jest know-how. W ocenie Wnioskodawcy takie informacje, jak receptury produkcji wyrobów piekarskich lub ciastkarskich stanowią know-how. Nie jest przy tym istotne, czy receptury te są zarejestrowane, czy też zastrzeżone w odpowiednich urzędach patentowych.

Zgodnie z definicją know-how, wypracowaną przez Stowarzyszenie... (...) i przytoczoną w komentarzu do Modelowej Konwencji OECD (Modelowa Konwencja w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, wersja skrócona, 15 lipca 2005 r., Komitet Spraw Podatkowych OECD, Dom Wydawniczy ABC, 2005 r.), know-how obejmuje całokształt nieujawnionych informacji technicznych, niezależnie od tego, czy podlegają one opatentowaniu czy nie, niezbędnych do przemysłowego wytwarzania produktu lub stworzenia technologii produkcji; ponieważ informacja taka osiągana jest na podstawie doświadczenia, know-how stanowi to, czego producent nie może poznać na podstawie samego zbadania produktu i samej znajomości postępu technicznego. Receptury produkcji wyrobów ciastkarskich i piekarskich, które opracował KM, stanowią więc typowy przykład know-how, w świetle powyższej definicji. Nabycie tych receptur stanowić będzie zatem nabycie wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia strefowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.