IBPBI/2/423-1356/09/PC - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na szczepienia ochronne pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na szczepienia ochronne pracowników - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na szczepienia ochronne pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dotyczy szczepień na: szczepienie p/wirusowe zapalenie wątroby, szczepienie p/błonnicy i tężcowi, szczepienie p/durowi brzusznemu, szczepienie p/żółtej gorączce, szczepienie p/wściekliźnie, szczepienie p/palio.

Firma bierze udział w wielu imprezach międzynarodowych i ma kontakty w różnych egzotycznych miejscach w celach handlowych bądź szkoleniowych.

Decyzją Zarządu jest - skierowanie pracowników najczęściej delegowanych na szczepienia zalecane dla osób udających się w tamte rejony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. szczepienia będą kosztem uzyskania przychodu dla Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty szczepień nie będą kosztem uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą, zawarty został w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 u.p.d.o.p., zostaną ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu.

Powyższe rozważania dotyczące kosztów uzyskania przychodów dają podatnikowi możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych również tzw. kosztów pracowniczych. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. Przepisy prawa pracy, w tym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) nakładają na pracodawcę wymóg przeprowadzania na własny koszt badań określonych w art. 229 Kodeksu. Pracodawca poza świadczeniami z zakresu badań profilaktycznych obowiązany jest także sfinansować koszt profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, ze względu na warunki pracy.

Od dnia 1 stycznia 2007 r., w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., brak jest wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków poniesionych na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 u.p.d.o.p. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. - stanowił, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw. Niniejszy przepis został uchylony przez art. 1 pkt 11 lit. a) tiret 3 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589).

Oznacza to, że w obecnym stanie prawnym, wydatki związane z finansowaniem ww. świadczeń, ponoszone przez pracodawcę, mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów. Jednak w przypadku wydatków ponoszonych na rzecz pracowników, nie oznacza to ich automatycznej kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów. Nie powinno się bowiem zapominać o przesłankach wynikających z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. warunkujących zaliczenie poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów.

W przestawionym zdarzeniu przyszłym Spółka zamierza ponieść wydatki na szczepienia ochronne. Ponosi więc koszty szczepień przeciwko chorobom, którymi są zagrożeni pracownicy w związku z wykonywanymi czynnościami służbowymi. Szczepienia te stanowią skuteczny środek profilaktyki w walce z chorobami (np. wirusowe zapalenie wątroby, błonnica i tężec, dur brzuszny, żółta gorączka, wścieklizna, palio) mogącymi dotknąć pracowników.

Obiektywnie oceniając, zapewnienie pracownikom odpowiedniej opieki zdrowotnej, obejmującej szczepienia ochronne, powinno przełożyć się na poprawę stanu zdrowia pracowników, ograniczając jednocześnie ich absencję w pracy z powodu zachorowań. To z kolei pozytywnie wpływa na efektywność wykonywanej przez nich pracy, a co za tym idzie na poziom przychodów osiąganych przez Spółkę. Oznacza to, że poniesienie przedmiotowych wydatków jest racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do osiągania przychodów lub powiększania poziomu przychodów osiąganych przez Spółkę.

Zatem, ponoszone przez Spółkę wydatki, są związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Mogą więc stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych został rozpatrzony postanowieniem IBPB II/1/415-858/09/BD z dnia 21 stycznia 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.