IBPBI/2/423-1350/13/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 15 października 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 października 2013 r.), uzupełnionym 20 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont budynku (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont budynku. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 stycznia 2014 r. Znak: IBPP4/443-975/13/IK, IBPBI/2/423-1350/13/MS wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano 20 stycznia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi księgi handlowe i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka uzyskuje przychody z tytułu:

* sprzedaży usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży samochodów nowych,

* sprzedaży usług pośrednictwa w zakresie zakupu samochodów używanych,

* usług blacharsko-lakierniczych,

* usług serwisowych (naprawy gwarancyjne, przeglądy gwarancyjne, diagnostyka, naprawy samochodów itp.),

* sprzedaży samochodów nowych i używanych,

* sprzedaży części.

W sierpniu 2013 r. została w Spółce przeprowadzona kontrola skarbowa w zakresie podatku dochodowego (CIT) oraz podatku od towarów i usług (VAT) za rok 2008. Celem kontroli była weryfikacja kosztów z faktur wystawionych przez Pana X, dotyczących remontów w Spółce w roku 2008. Urząd Skarbowy A został poinformowany przez Urząd Skarbowy B, że w toku kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego wobec Pana X stwierdzono:

dokumentacja finansowo - księgowa za rok 2008 jak również deklaracje VAT nie zostały przedłożone gdyż pan X zaprzestał prowadzenia jakichkolwiek ewidencji księgowych, a faktury wystawione na Spółkę zostały uznane jako fikcyjne gdyż (zdaniem Urzędu) nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych:

* faktura nr 5/2008 z 5 marca 2008 r. na kwotę 15.000,00 zł, VAT 22% w kwocie 3.300,00 zł za malowanie hali napraw i magazynów części zamiennych, zapłacona 11 marca 2008 r. gotówką,

* faktura nr 8/2008 z 29 kwietnia 2008 r. na kwotę 12000,00 zł, VAT 22% w kwocie 2640,00 zł za wykonanie malowania salonu samochodowego, zapłacona 5 maja 2008 r. przelewem

* faktura nr 18/2008 z 1 sierpnia 2008 r. na kwotę 10.000,00 zł, VAT 22% w kwocie 2.200,00 zł za wykonanie robót remontowo-budowlanych chodników, zapłacona 14 sierpnia 2008 r. gotówką,

* faktura nr 19/2008 z 11 sierpnia 2008 r. na kwotę 13.000,00 zł, VAT 22% w kwocie 2.860,00 zł za wykonanie robót remontowo-budowlanych placu parkingowego, zapłacona 14 sierpnia 2008 r. gotówką,

* faktura nr 27/2008 z 30 września 2008 r. na kwotę 22.000,00 zł, VAT 22% w kwocie 4.840,00 zł za wykonanie remontu pokrycia dachu, zapłacona 8 października 2008 r. gotówką.

Łączna kwota wg powyższych faktur wyniosła 72.000,00 zł, VAT 15.840,00 zł.

Od ww. faktur Pan X nie odprowadził w roku 2008 podatku od wartości dodanej, jak również nie zapłacił podatku dochodowego. Zaznaczyć należy natomiast, że według oceny Spółki podatek VAT został naliczony, świadczy o tym fakt, że Spółka za wykonane prace zapłaciła zleceniobiorcy kwotę brutto jaka wynikała z wyliczenia zleceniobiorcy, które potwierdza wystawienie faktur VAT.

Spółka ze swojej strony dokonała wszystkich niezbędnych czynności, które umożliwiły zakwalifikowanie zleceniobiorcy jako rzetelnego kontrahenta. Zleceniobiorca widniał w ewidencji działalności gospodarczej oraz był czynnym podatnikiem podatku VAT. Po potwierdzeniu tych danych Spółka podjęła decyzję o współpracy z Panem X.

Obecnie Pan X dokonał brakujących księgowań, uzupełnił księgi dla celów podatku dochodowego oraz dokonał korekty i zapłaty podatku dochodowego i podatku od wartości dodanej o wymienione wyżej usługi.

Pan X dokonał również korekty podatku VAT za rok 2008 (złożył deklaracje w 2011 r.) i uwzględnił ww. faktury w rozliczeniu deklaracji podatku VAT. Informacje o zapłacie podatków Spółka uzyskała od Pana X.

Po przeprowadzonej kontroli Spółka musiała skorygować podatek VAT, jak i CIT wynikający z faktur wystawionych przez Pana X. Faktury niepotwierdzone u sprzedawcy nie pozbawiają Spółki prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający. Z powyższego wynika, że urząd pobrał podwójnie podatek od Pana X z faktur sprzedażowych i od Spółki, gdyż ten podatek Spółka skorygowała i wpłaciła do urzędu wraz z należnymi odsetkami.

Z uzupełnienia wniosku z 14 stycznia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 stycznia 2014 r.) wynika, że otrzymane faktury zawierały wszystkie informacje zgodne z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatków niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.). Zawierały niezbędne informacje do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz co do rodzaju wykonanych usług. Wszystkie usługi udokumentowane przedmiotowymi fakturami zostały wykonane. Zobowiązania za wykonane usługi były w całości zapłacone (tak jak zostało to wyszczególnione we wniosku ORD-IN na stronie nr 3). Faktury nr: 5/2008, 18/2008, 19/2008, 27/2008 - gotówką 8/2008 - przelewem. Nabyte usługi miały związek ze sprzedażą opodatkowaną w ramach wykonywanej działalności.

Wydatki zostały poniesione w celu uzyskania i zachowania źródła przychodów.

Spółka dokonała remontu budynku tj.:

* malowanie hali napraw i magazynu,

* malowanie salonu samochodowego,

* remont chodników,

* remont placu parkingowego,

* remont pokrycia dachowego.

Budynek jest ściśle powiązany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, gdyż w całym budynku odbywa się sprzedaż; znajdują się w nim biura, salon samochodowy, warsztat, jak i wszelkie magazyny. Pan X w roku 2008 prowadził działalność gospodarczą oraz był czynnym podatnikiem VAT. Działania podjęte przez Spółkę, jak i kontrahenta, nie miały na celu obejścia przepisów prawa; jedynym celem był remont budynku służącego do działalności gospodarczej. W zakresie, którym objęty jest wniosek o wydanie interpretacji, organ kontroli skarbowej po przeprowadzonej kontroli w dniach 7-12 sierpnia 2013 r. wskazał w protokole kontroli na skorygowanie podatku VAT, jak i CIT wynikającego z faktur wystawionych przez Pana X pomimo, że Pan X (po przeprowadzonej kontroli jego firmy) w roku 2011 dokonał brakujących księgowań, uzupełnił księgi do celów podatku dochodowego oraz dokonał korekty podatku dochodowego o wyżej wymienione usługi, a podczas kontroli zakresu wykonywanych prac przez Pana X nie stwierdzono żadnych zastrzeżeń.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu faktury za ww. usługi... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo zaliczyć ww. roboty budowlane do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Spółka uważa, że ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty poniesione z faktur za usługi w odniesieniu do zaistniałych nowych okoliczności, gdyż urząd skarbowy na dzień kontroli nie miał informacji o odprowadzonym podatku i złożonych deklaracjach przez Pana X, co skutkowało tym, że podatek do urzędu został odprowadzony podwójnie - raz z deklaracji złożonych przez Pana X, a drugi raz przez Spółkę, która skorygowała deklaracje w sierpniu 2013 r. i odprowadziła podatek wraz z odsetkami. Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się nienależnie zapłacony podatek. Po kontroli rachunków Pana X pracownicy UKS dokonali sprawdzenia wiarygodności i zakresu prac wykonanych przez firmę Y. Sprawdzono i nie wniesiono żadnych zastrzeżeń do wykonanych prac.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., t.j.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* są definitywne, a więc bezzwrotne,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

* zostały właściwie udokumentowane.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą, należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. należy stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in. że Spółka dokonała remontu budynku, w którym prowadzi działalność gospodarczą. Ww. wydatki polegały na:

* malowaniu hali napraw i magazynu,

* malowaniu salonu samochodowego,

* remoncie chodników,

* remoncie placu parkingowego,

* remoncie pokrycia dachowego.

Remontowany budynek jest ściśle powiązany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, gdyż odbywa się w nim sprzedaż, znajdują się tam biura, salon samochodowy, warsztat oraz magazyny.

Rozważając kwestię kwalifikacji podatkowej ww. wydatków, należy wskazać, że niewątpliwie wydatki na remont budynku, w którym Spółka prowadzi działalność gospodarczą wykazują związek z przychodem. Tym samym podstawowa przesłanka przesądzająca o kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostaje spełniona (art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.). Ponadto wydatki te nie zostały wymienione w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), mają charakter definitywny a Spółka jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających ich poniesienie.

Tym samym stanowisko Spółki, że ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opisane we wniosku wydatki dotyczące remontu budynku należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.