IBPBI/2/423-1337/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 10 października 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne oraz wydatków na napoje alkoholowe poniesione przez Spółkę na spotkaniach biznesowych z obecnymi lub potencjalnymi kontrahentami - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne oraz wydatków na napoje alkoholowe poniesione przez Spółkę na spotkaniach biznesowych z obecnymi lub potencjalnymi kontrahentami.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji pozostałych wyrobów z gumy (działalność przeważająca). W związku z prowadzoną działalnością, Spółka inicjuje szereg kontaktów gospodarczych z potencjalnymi klientami w celu nawiązania z nimi regularnej współpracy, jak również prowadzi rozmowy i negocjacje z obecnymi kontrahentami, bądź to w celu rozszerzenia bieżącej współpracy, bądź aby omówić i wyjaśnić naturalnie pojawiające się w trakcie współpracy zagadnienia i problemy. Spółka organizuje powyższe spotkania w lokalach Spółki bądź poza nimi, w zależności od możliwości lokalowych, a przede wszystkim woli kontrahentów. W czasie spotkań w lokalu Spółki, Spółka zamawia u zewnętrznego podmiotu posiłki (śniadanie, lunch, obiad, kolacja) i napoje, w tym sporadycznie napoje alkoholowe, jedynie w postaci symbolicznej i w celach zwyczajowych (pojedynczy toast symbolizujący zamknięcie negocjacji, zawarcie kontraktu, nawiązanie współpracy lub rozwiązanie bieżącego problemu) przeznaczone dla przedstawicieli swoich i kontrahenta. Kontrahenci Spółki często chcą spotkać się w celu prowadzenia powyższych rozmów w mniej oficjalnej atmosferze i proponują jako miejsce spotkania biznesowego, ze względów praktycznych, restaurację lub inne punkty gastronomiczne. Spotkania odbywają się w porach zwyczajowo przyjętych jako pory posiłków (śniadanie, lunch, obiad, kolacja), w zależności od woli kontrahenta. Posiłek, który finansuje Spółka składa się z usług gastronomicznych, dań na wynos i obejmuje standardowe pozycje z menu, zamyka się w kwocie 30-60 zł na osobę, włączając napoje, nie nosi znamion wystawności a jego organizacja jest szeroko przyjętym standardem w obecnych realiach gospodarczych i nie wykracza poza zwyczajowe ramy przyjęte przy okazji zapraszania partnerów biznesowych w celu prowadzenia rozmów handlowych; naruszenie tego powszechnie przyjętego kanonu kultury w biznesie mogłoby narazić spółkę na niekorzystną opinię pośród potencjalnych kontrahentów. Posiłki towarzyszą czynnościom związanym z prowadzonymi negocjacjami i pozostają w ścisłym związku z prowadzonymi rozmowami handlowymi; tworzą oprawę sprzyjającą tworzeniu klimatu biznesowego.

Spółka ponosi koszty posiłków oraz napojów serwowanych w trakcie spotkań biznesowych. Nie noszą one znamion ponadprzeciętnej okazałości, są to zawsze standardowe pozycje z menu, ponoszenie ich kosztów przez spółkę, jako stronę której zależy na korzystnej współpracy i która inicjuje spotkanie, należy do kanonu kultury biznesowej i nie jest przyjęte, aby to zaproszony kontrahent ponosił takie koszty, a wręcz byłoby to w złym tonie i mogłoby zaowocować negatywnym nastawieniem kontrahenta i pozbawieniem spotkania odpowiedniego klimatu biznesowego. Powyższe usługi gastronomiczne jedynie towarzyszą czynnościom związanym z prowadzonymi rozmowami biznesowymi, omawianiem wykonywanych kontraktów, bądź zawarciem nowych umów i pozostają z nimi w ścisłym związku, nie będąc w najmniejszym stopniu celem spotkania. Ponoszenie wydatków na spożycie posiłku w trakcie spotkania jest, jak wspomniano, uwarunkowane długotrwałością spotkania i konsekwencją wyboru przez kontrahenta spółki miejsca i pory prowadzenia takich rozmów, które odbywają się w zwyczajowych godzinach posiłków i jednocześnie trwają przez wiele godzin.

Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT (rachunkami, w przypadku gdy lokal nie ma statusu podatnika VAT). Do tej pory Spółka z ostrożności nie klasyfikowała poniesionych w ten sposób wydatków jako koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki na usługi gastronomiczne, obejmujące posiłki w postaci śniadania, obiadu, kolacji wraz z napojami bezalkoholowymi, w postaci jak wskazana w opisie stanu faktycznego, poniesione przez Spółkę na spotkaniach biznesowych z obecnymi lub potencjalnymi kontrahentami Spółki stanowią koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.).

2. Czy wydatki na napoje alkoholowe, w postaci jak wskazana w opisie stanu faktycznego, poniesione przez Spółkę na spotkaniach biznesowych z obecnymi lub potencjalnymi kontrahentami Spółki stanowią koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone w związku z finansowaniem standardowych posiłków i napojów w lokalu Spółki (catering), jak również w lokalach gastronomicznym, są ponoszone w celu uzyskania przychodu, nie stanowią przy tym kosztów reprezentacji, a co za tym idzie Spółka może zaliczyć je do podatkowych kosztów uzyskania, pomniejszając o ich wartość przychód. Koszt ponoszony przez Spółkę na wyżej opisane posiłki i napoje nie powinien być uznany za koszt reprezentacji; przemawia za tym fakt, że służy on zaspokajaniu zwykłych potrzeb ludzkich, jego koszt zamyka się w kwocie kilkudziesięciu złotych na osobę i obejmuje podstawowy koszt zwyczajowego posiłku i napoju - sporadycznie wspomnianą symboliczną lampkę wina. Wszystkie powyższe wydatki nie oznaczają jednak, że powodem ich poniesienia jest cel w postaci wspólnej konsumpcji posiłku; wydatki te są jedynie ubocznym efektem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i inicjowania przez niego spotkań biznesowych z kontrahentami i z tą działalnością ściśle sprzężone. Spółka podkreśla, że przybycie kontrahenta do siedziby Spółki lub w inne miejsce wedle wyboru kontrahenta, ale z inicjatywny Spółki, obliguje stronę inicjującą spotkanie do zapewnienia potencjalnemu lub obecnemu kontrahentowi przynajmniej standardowego posiłku i napojów, a w obecnej rzeczywistości gospodarczej nie wykracza to w żaden sposób ponad przyjęte normy, tworząc tym samym odpowiedni klimat do prowadzenia interesów i stanowi część kanonu biznesowego savoir vivreu. Celem inicjowania spotkań biznesowych z kontrahentami, podczas których ponoszone są wydatki na wspomniane wyżej posiłki i napoje, jest nawiązanie z nimi regularnej współpracy, jak również prowadzenie rozmów i negocjacji z obecnymi partnerami biznesowymi, bądź to w celu rozszerzenia bieżącej współpracy, bądź aby omówić i wyjaśnić naturalnie pojawiające się w trakcie współpracy zagadnienia i problemy. Brak pokrycia takich standardowych wydatków przez Spółkę stanowiłoby naruszenie dobrych obyczajów w biznesie i nie sprzyjałby prowadzeniu rozmów handlowych i wytworzeniu odpowiedniej atmosfery (klimatu biznesowego).

Związek przyczynowy pomiędzy ponoszeniem przez Wnioskodawcę wydatków na usługi gastronomiczne w postaci posiłków i napojów dla swoich kontrahentów, czy to w lokalu gastronomicznym, czy też w postaci cateringu, polega przede wszystkim na stworzeniu odpowiedniej oprawy spotkania (klimatu biznesowego) sprzyjającej prowadzeniu rozmów; nie jest przy tym wydatkiem skierowanym na zewnątrz, zmierzającym do wykreowania lepszego niż przeciętny wizerunku Spółki, bowiem zapewnienie kontrahentowi zwyczajowego posiłku i napojów, jeśli negocjacje prowadzone z inicjatywy Spółki przedłużają się, stanowi już powszechnie obowiązujący zwyczaj w biznesie.

Podobnie symboliczne wzniesienie toastu w momencie ukoronowania ważnego dla Spółki i jej kontrahenta wydarzenia stanowi zwyczaj w stosunkach gospodarczych. Posiłek serwowany u strony goszczącej lub w lokalu nie wykracza przy tym poza główny cel organizowanych spotkań, którym jest nawiązanie lub ugruntowanie współpracy handlowej. Wnioskodawcy trudno wyobrazić sobie sytuację w której Spółka inicjująca nawiązanie współpracy, jej ugruntowanie lub rozszerzenie, zaprasza do rozmów kontrahenta i inicjuje wielogodzinne negocjacje, wymagając od niego poniesienia kosztów zwyczajowego posiłku lub napojów. Taka praktyka, zgodnie z doświadczeniem Spółki, nie jest stosowana w obecnej rzeczywistości gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.) podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Wydatki ponoszone przez inicjującą spotkanie Spółkę, na usługi gastronomiczne są ściśle związane z prowadzonymi negocjacjami; zapewnienie podstawowego zaplecza gastronomicznego przez stronę, której zależy na współpracy, można zaliczyć do zwykłych kosztów prowadzenia biznesu. Wątpliwości w orzecznictwie organów podatkowych budziła treść art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Organy podatkowe reprezentowały rozbieżne stanowiska na gruncie niniejszego przepisu, jednak zgodnie z literalnym brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. koszty reprezentacji są co prawda wyłączone z możliwości klasyfikowania ich jako koszty uzyskania przychodu, jednakże koszty poniesione na usługi gastronomiczne, tylko w momencie łącznego zaklasyfikowania ich jako kosztów reprezentacji podlegają wyłączeniu z możliwości odliczenia ich od przychodu; co za tym idzie, wydatki na usługi gastronomiczne, jeśli nie są jednocześnie kosztami reprezentacji, a zgodnie z art. 15 ust. 1 można zaklasyfikować je jako koszty uzyskania przychodów mogą zostać odliczone od przychodu na ogólnych warunkach. Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego, reprezentacja określona została jako okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod red. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007). Zaś termin okazały definiowany jest jako wspaniały, imponujący wygląd, obfitość, wystawność, przepych wspaniałość, a termin wystawny jako świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty (Słownik Języka Polskiego PWN pod red. prof. Mieczysława Szymczaka). Pojęcia te odnoszą się do realiów życia społecznego, powszechnego odbioru zachowań - czy stanowią one rozpowszechniony standard, czy też wykraczają poza ten standard, uznawane są za wyszukane i zwracają uwagę. Spółka stoi na stanowisku, iż opisane wyżej koszty posiłków i napojów, nie stanowią wydatków na reprezentację. Wydatki te bowiem nie noszą w najmniejszym stopniu znamion wystawności i nie wykraczają poza zwykłe ramy gościnności. Spółka nie inicjuje spotkań w celu wspólnego zamawiania i spożywania posiłków, lecz w celu stricte handlowym, zaś koniecznością w trakcie spotkania biznesowego jest zapewnienie przez wnioskodawcę posiłku i napojów. Pogląd powyższy wyrażony został również w wyroku NSA w składzie 7 sędziów z dnia 17 czerwca 2013 r. (II FSK 702/11), a wcześniej analogiczne stanowisko zostało zajęte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 151/08), gdzie składy orzekające wyraziły pogląd, iż: Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Nie dzieje się to w przypadku zdarzeń opisanych przez podatnika, gdzie usługi gastronomiczne stanowią element towarzyszący i zwyczajowy rozmów handlowych, nie jest ich celem poprawa wizerunku spółki w trakcie rozmów biznesowych, są zwykłym wydatkiem podmiotu gospodarczego ponoszonym w trakcie prowadzenia działalności, traktowanym jako standard i jego niespodziewany brak (w przypadku konieczności samodzielnego ponoszenia kosztów przez kontrahenta) mógłby wzbudzić towarzyski niesmak, spowodować negatywny wydźwięk i zaburzenie pozytywnej atmosfery spotkania.

W wyroku NSA w składzie 7 sędziów z dnia 17 czerwca 2013 r. (II FSK 702/11) sformułowano przekonywujący i zarazem aktualny w obecnej rzeczywistości gospodarczej pogląd, że (...) pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem zachodzi związek przyczynowy. Jednocześnie wydatki te jak podano to "drobny poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata)" oraz "obiad lub inny posiłek na koszt zapraszającego", to nic innego jak wydatek mieszczący się w kategorii wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Spółki, reprezentują również liczne interpretacje wydawane przez organy podatkowe. W szczególności w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 27 sierpnia 2009 r. (IPPB5/4240-24/09-2/AM) stwierdzono, że niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym, lecz jako "zwykłe" koszty związane prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zaprosiła kontrahenta do restauracji mając na celu przede wszystkim przeprowadzenie rozmów biznesowych, a nie okazywanie przepychu. Nie ma podstaw dla różnicowania usług gastronomicznych świadczonych w restauracji od tych samych usług świadczonych w lokalu Spółki bądź w innym miejscu, jeśli inne okoliczności spotkania są zbieżne.

Podobne stanowisko odnośnie zaliczenia wydatków na usługi gastronomiczne do kosztów uzyskania przychodów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zajmował w interpretacjach:

* z 19 maja 2009 r. (IPPB3/423-167/09-4/k.k.),

* z 9 marca 2009 r. (IPPB5/423-278/08-2/AS) oraz

* z 19 lutego 2009 r. (IPPB3/423-1683/08-2/EŻ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w związku z prowadzoną działalnością inicjuje szereg kontaktów gospodarczych z potencjalnymi klientami w celu nawiązania z nimi regularnej współpracy, jak również prowadzi rozmowy i negocjacje z obecnymi kontrahentami, bądź to w celu rozszerzenia bieżącej współpracy, bądź aby omówić i wyjaśnić naturalnie pojawiające się w trakcie współpracy zagadnienia i problemy. Spółka organizuje powyższe spotkania w lokalach Spółki bądź poza nimi, w zależności od możliwości lokalowych, a przede wszystkim woli kontrahentów. W czasie spotkań w lokalu Spółki, Spółka zamawia u zewnętrznego podmiotu posiłki (śniadanie, lunch, obiad, kolacja) i napoje, w tym sporadycznie napoje alkoholowe, jedynie w postaci symbolicznej i w celach zwyczajowych (pojedynczy toast symbolizujący zamknięcie negocjacji, zawarcie kontraktu, nawiązanie współpracy lub rozwiązanie bieżącego problemu) przeznaczone dla przedstawicieli swoich i kontrahenta. Kontrahenci Spółki często chcą spotkać się w celu prowadzenia powyższych rozmów w mniej oficjalnej atmosferze i proponują jako miejsce spotkania biznesowego, ze względów praktycznych, restaurację lub inne punkty gastronomiczne. Spotkania odbywają się w porach zwyczajowo przyjętych jako pory posiłków (śniadanie, lunch, obiad, kolacja), w zależności od woli kontrahenta. Posiłek, który finansuje Spółka składa się z usług gastronomicznych, dań na wynos i obejmuje standardowe pozycje z menu, zamyka się w kwocie 30-60 zł na osobę, włączając napoje, nie nosi znamion wystawności a jego organizacja jest szeroko przyjętym standardem w obecnych realiach gospodarczych i nie wykracza poza zwyczajowe ramy przyjęte przy okazji zapraszania partnerów biznesowych w celu prowadzenia rozmów handlowych; naruszenie tego powszechnie przyjętego kanonu kultury w biznesie mogłoby narazić Spółkę na niekorzystną opinię pośród potencjalnych kontrahentów. Posiłki towarzyszą czynnościom związanym z prowadzonymi negocjacjami i pozostają w ścisłym związku z prowadzonymi rozmowami handlowymi; tworzą oprawę sprzyjającą tworzeniu klimatu biznesowego. Spółka ponosi koszty posiłków oraz napojów serwowanych w trakcie spotkań biznesowych. Nie noszą one znamion ponadprzeciętnej okazałości, są to zawsze standardowe pozycje z menu, ponoszenie ich kosztów przez spółkę, jako stronę której zależy na korzystnej współpracy i która inicjuje spotkanie, należy do kanonu kultury biznesowej i nie jest przyjęte, aby to zaproszony kontrahent ponosił takie koszty, a wręcz byłoby to w złym tonie i mogłoby zaowocować negatywnym nastawieniem kontrahenta i pozbawieniem spotkania odpowiedniego klimatu biznesowego. Powyższe usługi gastronomiczne jedynie towarzyszą czynnościom związanym z prowadzonymi rozmowami biznesowymi, omawianiem wykonywanych kontraktów, bądź zawarciem nowych umów i pozostają z nimi w ścisłym związku, nie będąc w najmniejszym stopniu celem spotkania. Ponoszenie wydatków na spożycie posiłku w trakcie spotkania jest, jak wspomniano, uwarunkowane długotrwałością spotkania i konsekwencją wyboru przez kontrahenta Spółki miejsca i pory prowadzenia takich rozmów, które odbywają się w zwyczajowych godzinach posiłków i jednocześnie trwają przez wiele godzin.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę na usługi gastronomiczne, obejmujące posiłki w postaci śniadania, obiadu, kolacji wraz z napojami bezalkoholowymi oraz wydatki na napoje alkoholowe (symboliczny toast) nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Wydatki te ponoszone są bowiem w celu nawiązania regularnej współpracy z potencjalnymi klientami, jak również w celu prowadzenia rozmów i negocjacji z obecnymi kontrahentami, bądź w celu rozszerzenia bieżącej współpracy, albo w celu omówienia lub wyjaśnienia pojawiających się w trakcie współpracy zagadnienia i problemy. Zatem celem tych spotkań nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Poniesione wydatki spełniają zatem przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. - są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na marginesie zaznaczyć należy, że dla oceny wskazanych we wniosku wydatków nie są istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.