IBPBI/2/423-1322/13/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 4 października 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania rabatu - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 października 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania rabatu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach współpracy odpłatnie nabywa:

Nabycia są dokonywane bezpośrednio od producentów albo od ich autoryzowanych dystrybutorów. Nabyte towary lub usługi są sprzedawane przez Wnioskodawcę ostatecznym odbiorcom (klientom Wnioskodawcy) albo wykorzystywane na potrzeby działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę (jako środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, w tym podlegające amortyzacji). Nabywając towary i usługi Wnioskodawca uczestniczy w programach partnerskich producentów i dystrybutorów, w wyniku czego otrzymuje premie pieniężne (rabaty) uzależnione od wielkości zakupów (obrotów), które na gruncie podatku od towarów i usług są traktowane jako rabat i dokumentowane fakturą korygującą.

Rabaty są udzielane bezpośrednio przez producentów w stosunku do zakupów dokonanych przez Wnioskodawcę u tego producenta, z tym że kwoty rabatów są naliczane z uwzględnieniem wartości zakupów dokonywanych przez Wnioskodawcę zarówno od producenta, jak od jego dystrybutorów. Innymi słowy, do określenia wskaźnika w postaci wysokości obrotów brane są pod uwagę zakupy dokonywane zarówno u producenta, jak i autoryzowanych dystrybutorów, natomiast kwota rabatu wyliczana jest na podstawie wartości zakupów dokonywanych bezpośrednio od producenta. Wysokość procentowa rabatu związana jest z dodatkowym uwarunkowaniem w postaci minimalnej wielkości wzajemnych obrotów będących podstawą naliczenia rabatu.

Standardowo większość programów partnerskich przyjmuje kwartał jako okres rozliczeniowy do udzielenia rabatu, co oznacza że rabaty są naliczane i wypłacane Wnioskodawcy po sprzedaży towarów i usług. Co więcej, kwota rabatu staje się znana i jest należna dopiero po dokonaniu przez Wnioskodawcę sprzedaży do ostatecznych odbiorców. Uniemożliwia to wkalkulowanie kwoty tego rabatu w cenę oferowanego ostatecznym odbiorcom sprzętu lub oprogramowania (nikt nie jest w stanie zagwarantować, że wzajemne obroty w danym okresie będą na poziomie gwarantującym otrzymanie rabatu).

Wnioskodawca płaci miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych na zasadach określonych w art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p.

Wniosek dotyczy sytuacji, gdy wydatki z tytułu zakupionego przez Wnioskodawcę sprzętu komputerowego, oprogramowania i licencji na programy komputerowe oraz usług programowania i wsparcia, handlowych usług konsultingowych oraz serwisowych, zostały faktycznie poniesione i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym (albo sprzęt został przyjęty do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji), a rabat odnoszący się do tych wydatków został udzielony Wnioskodawcy (wypłacony albo potrącony ze zobowiązaniami Wnioskodawcy z innych tytułów) w innym roku, tj. w kolejnym roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w dniu otrzymania zapłaty z tytułu uzyskanego rabatu (w tym w wyniku potrącenia ze zobowiązaniami Wnioskodawcy wobec udzielającego rabatu) Wnioskodawca powinien wykazać kwotę tego rabatu jako przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu otrzymania zapłaty z tytułu uzyskanego rabatu (w tym w wyniku potrącenia ze zobowiązaniami Wnioskodawcy wobec udzielającego rabatu) Wnioskodawca powinien wykazać kwotę tego rabatu jako przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze oraz wartości pieniężne. Natomiast art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. stanowi dodatkowo, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów, wszystkie otrzymane lub należne kwoty pieniężne są przychodem z działalności gospodarczej podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że przepisy u.p.d.o.p. nie zawierają definicji przychodu precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12, rodzaje przychodów, a także wyliczając jakiego rodzaju wpływy pieniężne nie są zaliczane do przychodów. W art. 12 ust. 1 i ust. 3 u.p.d.o.p. ustawodawca nie sformułował wymogu, aby przychodem były tylko przysporzenia wymienione w art. 12, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie zatem wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 tej ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p., za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Z przytoczonego powyżej przepisu wynika generalna zasada, że przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych powstaje w dniu wykonania usługi lub wydania rzeczy. Wyjątek od tej zasady stanowi wystawienie faktury dokumentującej dostawę towarów lub usługi przed datą wydania towaru, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury oraz uregulowanie należności przed dniem wydania towaru, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.

Ponadto wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadzają zapisy art. 12 ust. 3c-3e u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p., jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze nie rzadziej niż raz w roku. Zapis art. 12 ust. 3d u.p.d.o.p. wskazuje z kolei, ze przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego. Natomiast zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p., w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu, do którego nie stosuje się ust. 3a 3c i 3d za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zgodnie zatem z przepisem art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p., w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d u.p.d.o.p. (tzn. innego niż z tytułu sprzedaży towarów, usług lub praw majątkowych), za datę powstania przychodu uznaje się dzień faktycznego otrzymania zapłaty.

Z omawianych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że również kwoty otrzymane z tytułu rabatu dotyczącego wcześniej nabytych towarów lub usług powinny być zaliczane do przychodów podatkowych.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku przychód powstanie kasowo w momencie faktycznego otrzymania kwoty rabatu bądź w formie przelewu, bądź też w wyniku potrącenia. Otrzymany rabat jest przychodem szczególnego rodzaju, który nie mieści się w kategoriach ujętych w art. 12 ust. 3a, 3c i 3d u.p.d.o.p.; nie dotyczy on sprzedaży towarów usług lub praw majątkowych, dlatego też nie będą tu miały zastosowania regulacje dotyczące momentu powstania przychodu określone ww. przepisach u.p.d.o.p. W konsekwencji datą powstania przychodu będzie dzień otrzymania zapłaty przez Wnioskodawcę, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p.

Prawidłowość powyższej wykładni znajduje bezpośrednie potwierdzenie w treści art. 12 ust. 4 pkt 4d u.p.d.o.p. Przepisy art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p. zawierają listę przysporzeń, które nie mogą być zaliczone do przychodów (z uzasadnienia wyroku NSA z 13 lipca 2010 r. sygn. akt II FSK 455/09). Do przychodów tzw. neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu należą m.in. zwrócone inne wydatki niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów - art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii "innych wydatków", o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p., konieczne jest by "wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów" w rozumieniu art. 16 tej ustawy, oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony a następnie zwrócony podatnikowi przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego (z uzasadnienia wyroku NSA z 13 lipca 2010 r. sygn. akt II FSK 455/09).

A contrario, przychodem są zwrócone wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Uregulowanie to ma na celu zrównoważenie w końcowym rozliczeniu podatnika wydatków ujętych uprzednio w kosztach uzyskania przychodów, a następnie zwróconych podatnikowi, poprzez zaliczenie zwrotu tych wydatków do przychodów. Brak jest podstaw w ustawie do korygowania kosztów uzyskania przychodów (z uzasadnienia prawomocnego wyroku WSA we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 233/08).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w wielu interpretacjach organów podatkowych. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 20 maja 2010 r. sygn. ITPB3/423-128/10/PS uznał, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest partnerem firmy informatycznej i bierze udział w światowym programie C. Wybierając trzymiesięczny lub sześciomiesięczny cykl uczestnictwa w programie Wnioskodawca otrzymuje świadczenia pieniężne (zwane przez kontrahenta rabatem) pod warunkiem spełnienia konkretnych warunków. Niewątpliwie otrzymywane przez Spółkę świadczenie pieniężne (rabat) związane jest jednak z prowadzoną działalnością gospodarczą. W rozpatrywanej sprawie do ustalenia daty powstania przychodu z tego tytułu będzie miał zatem zastosowanie przepis art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosownie do którego za datę powstania przychodu o którym mowa w ust. 3 tegoż artykułu do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d uznać należy dzień otrzymania zapłaty. W konsekwencji stanowisko wnioskodawcy w świetle którego datą powstania przychodu będzie dzień otrzymania zapłaty przez Spółkę, uznać należy za prawidłowe.

Również Minister Finansów w interpretacji z 18 listopada 2009 r. sygn. DD6/033-98/MZG/09/PK-1079, zmieniając z urzędu - jako nieprawidłową - interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 czerwca 2009 r. sygn. ILPB3/423-265/09-3/KS, stwierdził, że na bazie ww. zapisów umownych, w okresie rozliczeniowym objętym programem, tj. listopad 2007 - październik 2008, Spółka osiągnęła wymagany poziom zakupów (dot. ilości chipów). W związku z powyższym, kontrahent zagraniczny - na podstawie ww. umowy - przyznał Spółce dodatkowy rabat zwany też przez kontrahenta "kredytem", obliczony w wysokości 5% wartości zakupów w okresie objętym programem. (...). W przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z sytuacją, do której mogłyby mieć zastosowanie rozwiązania zawarte w art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności nie mamy do czynienia ze świadczeniem przez Spółkę na rzecz podmiotu organizującego program usługi. (...) Niewątpliwie otrzymana przez Spółkę premia pieniężna związana jest jednak z prowadzoną działalnością gospodarczą. W rozpatrywanej sprawie do ustalenia daty powstania przychodu z tego tytułu będzie miał zatem zastosowanie przepis art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do tego przepisu w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 (przychodu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą), do którego nie stosuje się art. 12 ust. 3a, 3c i 3d za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Tym samym przychód po stronie Spółki z tytułu otrzymania przez nią premii pieniężnej powstanie w dniu otrzymania tej premii np. w dniu wpływu środków na rachunek bankowy Spółki.

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2010 r. sygn. ILPB3/423-136/10-2/GC oraz w interpretacji indywidualnej z 16 lipca 2010 r. sygn. ILPB3/423-353/10-2/MC, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 22 kwietnia 2011 r. sygn. ITPB3/423/388/08/11-S/MK i Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 13 lutego 2012 sygn. akt IPPB3/423-960/11-2/MC oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 3 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 679/10 i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 6 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/ Bd 744/08.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka uczestniczy w programach partnerskich producentów i dystrybutorów, w wyniku czego Wnioskodawca otrzymuje premie pieniężne (rabaty) uzależnione od wielkości zakupów (obrotów), które na gruncie podatku od towarów i usług są traktowane jako rabat i dokumentowane fakturą korygującą.

Jak podano we wniosku rabaty są udzielane bezpośrednio przez producentów w stosunku do zakupów dokonanych przez Wnioskodawcę u tego producenta, z tym że kwoty rabatów są naliczane z uwzględnieniem wartości zakupów dokonywanych przez Wnioskodawcę zarówno od producenta, jak od jego dystrybutorów. Innymi słowy, do określenia wskaźnika w postaci wysokości obrotów brane są pod uwagę zakupy dokonywane zarówno u producenta, jak i autoryzowanych dystrybutorów, natomiast kwota rabatu wyliczana jest na podstawie wartości zakupów dokonywanych bezpośrednio od producenta. Wysokość procentowa rabatu związana jest z dodatkowym uwarunkowaniem w postaci minimalnej wielkości wzajemnych obrotów będących podstawą naliczenia rabatu.

Mając powyższe na względzie, w przedstawionym stanie faktycznym nie występuje sytuacja, do której w ogóle mogłyby mieć zastosowanie rozwiązania zawarte w art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej: u.p.d.o.p.).

u. p.d.o.p. nie definiuje pojęcia rabatu, zatem w celu ustalenia charakteru tego pojęcia należy się odwołać do jego znaczenia językowego. Rabat jest to zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towarów, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996 r.). Konsekwencją udzielenia rabatu jest konieczność wystawienia stosownej faktury korygującej przez kontrahenta Spółki oraz skorygowanie kosztów uzyskania przychodów przez kupującego (Spółkę).

W myśl art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu - z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 4b u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Artykuł 15 ust. 4c u.p.d.o.p. stanowi z kolei, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Wskazać należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna. Przepisy u.p.d.o.p. nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Podkreślić jednakże należy, że wystawiona faktura korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Otrzymanie rabatu powinno zatem skutkować dokonaniem korekty tych kosztów z tytułu zakupu towarów, z którymi dany rabat jest związany. Koszty powinny być pomniejszone w związku z otrzymaniem rabatu w okresie sprawozdawczym, w którym zostały wykazane.

W rezultacie, w opisanym stanie faktycznym udzielony Wnioskodawcy rabat ma wpływ na wartość zakupu towarów w określonym przedziale czasowym. Rabat udzielony przez dostawcę powoduje, że Wnioskodawca winien skorygować koszt nabycia towaru na zakup którego został on udzielony. Koszty powinny być pomniejszone, w związku z otrzymaniem rabatu, w okresie sprawozdawczym, w którym zostały wykazane. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym w związku z otrzymaniem rabatu Spółka nie będzie zatem rozpoznawała przychodu. W związku z otrzymaniem faktur korygujących będzie Ona bowiem zobowiązana do dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w okresach sprawozdawczych, w których zostały one pierwotnie wykazane.

W odniesieniu do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy natomiast zauważyć, iż zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., w razie odpłatnego nabycia, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się cenę ich nabycia. Przepis art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p. stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie natomiast do art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, Wnioskodawca otrzymując rabat dotyczący składników majątku, które zostały przez niego zaliczone do majątku trwałego, tj. posiadają status środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, powinien skorygować ich wartość początkową oraz dokonane odpisy amortyzacyjne w okresach rozliczeniowych, w których stanowiły one koszty uzyskania przychodów (wstecz).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z otrzymanym rabatem winien na bieżąco wykazywać przychód podlegający opodatkowaniu, uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.