IBPBI/2/423-129/12/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi rachunek walutowy, na którym odbywają się standardowe operacje gospodarcze: wpływ należności, zapłata zobowiązań, sprzedaż waluty, opłata za prowadzenie konta itp. Przy obliczaniu różnic kursowych zgodnie z art. 15a ust. 4 Spółka dla wszystkich operacji, dla których nie nastąpiła faktyczna wymiana waluty obcej na inną walutę stosuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień operacji. Zatem dla ustalenia różnic kursowych na środkach pieniężnych Spółka również stosuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego wypłatę waluty z rachunku bieżącego, jako że nie następuje faktyczna sprzedaż tej waluty a tylko jej rozchód. Sytuacje dla których Spółka stosuje kurs faktycznie zastosowany dotyczą tylko sytuacji faktycznego zakupu oraz sprzedaży waluty oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania ale tylko w sytuacji kiedy zobowiązanie lub należność wyrażone w walucie obcej realizowane są w innej walucie i następuje faktyczne przeliczenie kursów zapłaty, czy otrzymania należności. Dodatkowo zapisy polityki rachunkowości Spółki przewidują, iż wpływy na rachunek walutowy oraz wydatki przeliczane są po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania operacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka rozliczając różnice kursowe od ww. operacji stosuje prawidłowe kursy.

Zdaniem Spółki, kurs faktycznie zastosowany jest to kurs faktycznie zrealizowany jak wskazuje na to zapis art. 15a ust. 4 poprzez zawężenie przypadków, kiedy do rozliczania różnic kursowych stosuje się kurs faktycznie zastosowany, tylko do sprzedaży lub kupna waluty oraz otrzymania należności oraz zapłaty zobowiązań przy czym gdy do otrzymanych należności lub zapłaty nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu stosuje się kurs średni NBP z dnia poprzedzającego operację. Zatem zdaniem Spółki, jeżeli należność lub zobowiązanie wyrażone w walucie obcej realizowane jest w tej samej walucie nie jest możliwe zastosowanie kursu faktycznego gdyż nie dokonano wymiany tychże walut na inną walutę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Należy zauważyć, że konsekwencją wprowadzonych od 1 stycznia 2007 r. zmian w sposobie rozpoznawania różnic kursowych (w tym art. 15a ustawy o p.d.o.p.) jest ich wyodrębnienie w przychodach i kosztach podatkowych. Zatem, różnice kursowe jako element przychodów i kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Prawidłowe wyliczenie podatku uzależnione jest więc m.in. od właściwego ustalenia różnic kursowych, w tym od zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczenia danej transakcji, czy też operacji finansowej.

Toteż, w myśl art. 15a ust. 1 ustawy o p.d.o.p., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy o p.d.o.p., dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Z kolei art. 15a ust. 3 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka prowadzi rachunek walutowy na którym odbywają się standardowe operacje gospodarcze: wpływ należności, zapłata zobowiązań, sprzedaż waluty, opłata za prowadzenie konta itp. Przy obliczaniu różnic kursowych zgodnie z art. 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p., Spółka dla wszystkich operacji, dla których nie nastąpiła faktyczna wymiana waluty obcej na inną walutę stosuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień operacji. Zatem dla ustalenia różnic kursowych na środkach pieniężnych Spółka również stosuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego wypłatę waluty z rachunku bieżącego, jako że nie następuje faktyczna sprzedaż tej waluty a tylko jej rozchód. Sytuacje dla których Spółka stosuje kurs faktycznie zastosowany dotyczą tylko sytuacji faktycznego zakupu oraz sprzedaży waluty oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania ale tylko w sytuacji kiedy zobowiązanie lub należność wyrażone w walucie obcej realizowane są w innej walucie i następuje faktyczne przeliczenie kursów zapłaty czy otrzymania należności. Zapisy polityki rachunkowości Spółki przewidują, iż wpływy na rachunek walutowy oraz wydatki przeliczane są po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania operacji.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2012 r. brzmieniem art. 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p., przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy o p.d.o.p.).

Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o p.d.o.p., należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w cyt. art. 15a.

Natomiast, w stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 - aby ustalić różnice kursowe - należy porównać, wartości przeliczone z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

Przepisy ustawy o p.d.o.p. nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. Obowiązujący od 1 stycznia 2012 r. art. 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p. również nie wprowadza definicji ww. kursu faktycznego. W świetle wykładni językowej, faktycznie zastosowany kurs waluty nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Przy operacjach bankowych, w celu ustalenia różnic kursowych, dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym. Literalne brzmienie art. 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p., jednoznacznie wskazuje, iż przy obliczaniu różnic kursowych kurs faktyczny ma zastosowanie, oprócz sytuacji gdzie dochodzi do zbycia/nabycia waluty również w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. Zatem do wyceny wartości wpływu (wypływu) należności (zobowiązań) w walucie obcej na rachunek walutowy (z rachunku walutowego) w banku należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany.

Reasumując, do przeliczenia wpływu należności na rachunek walutowy oraz wypłat waluty z tego rachunku tytułem zapłaty zobowiązań Spółka powinna stosować kurs faktycznie zastosowany, tj. kurs bankowy (odpowiednio kurs kupna bądź kurs sprzedaży banku prowadzącego rachunek walutowy, z usług którego korzysta Spółka).

Nie można tym samym zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, iż kurs faktycznie zastosowany jest to kurs faktycznie zrealizowany stosowany tylko do sprzedaży lub kupna waluty oraz otrzymania należności oraz zapłaty zobowiązań.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Spółki, że jeżeli należność lub zobowiązanie wyrażone w walucie obcej realizowane jest w tej samej walucie nie jest możliwe zastosowanie kursu faktycznego gdyż nie dokonano wymiany tychże walut na inną walutę jest nieprawidłowe.

Należy jednocześnie podkreślić, iż to, jaki kurs jest przyjmowany przez Spółkę celem ujęcia transakcji walutowych w prowadzonych przez niego księgach powinno wynikać z przyjętych przez niego zasad księgowych, stosowanych w sposób jednolity i ciągły. Zatem jeżeli zapisy polityki rachunkowości Spółki przewidują, iż wpływy na rachunek walutowy oraz wydatki przeliczane są po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania operacji to także przy ustalaniu różnic kursowych z tych tytułów w podatku dochodowym od osób prawnych Spółka winna stosować średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania operacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.