IBPBI/2/423-1277/14/BG - Prawo zaliczenia parkingów, wybudowanych na własnym, jak i cudzym gruncie, do własnych środków trwałych podlegających amortyzacji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 października 2014 r., (data wpływu do tut. BKIP 15 października 2014 r.), uzupełnionym 31 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wspólnota ma prawo zaliczyć parkingi, zarówno wybudowane na własnym, jak i cudzym gruncie, do własnych środków trwałych podlegających amortyzacji oraz czy odpisy amortyzacyjne dot. ww. budowli będą stanowić dla Wspólnoty koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wspólnota ma prawo zaliczyć parkingi, zarówno wybudowane na własnym, jak i cudzym gruncie, do własnych środków trwałych podlegających amortyzacji oraz czy odpisy amortyzacyjne dot. ww. budowli będą stanowić dla Wspólnoty koszty uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 grudnia 2014 r. Znak IBPBI/2/423-1277/14/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 31 grudnia 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnotą lokalową - jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej utworzoną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 lipca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm., dalej "ustawa o własności lokali"). W skład wspólnoty wchodzą wyłącznie stanowiące odrębną własność lokale użytkowe (żaden z lokali nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych) a prawem związanym z prawem własności poszczególnych lokali jest udział w nieruchomości wspólnej. Wspólnota jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i nie przysługuje jej zwolnienie z podatku dochodowego, określone w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.").

Poza dokonywaniem rozliczeń wynikających z ustawy o własności lokali, Wspólnota uzyskuje także przychody w związku z wynajmowaniem powierzchni dachowych przedsiębiorcom świadczącym usługi telekomunikacyjne oraz najmem powierzchni pod reklamy Wspólnota działa w tym zakresie jako przedsiębiorca i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W celu poprawy funkcjonowania Wspólnoty konieczne stało się zwiększenie ilości posiadanych miejsc parkingowych.

W tym celu Wnioskodawca planuje wybudowanie dwóch parkingów:

1. Na wynajętej w tym celu działce,

2. Na działce, która zostanie zakupiona przez Wspólnotę i będzie stanowić składnik jej majątku.

Planowany okres użytkowania każdego z parkingów będzie dłuższy niż rok a ich wartość początkowa przekroczy 3.500,00 zł. Wybudowane parkingi będą stanowić składnik majątku Wspólnoty. Możliwość nabywania przez wspólnoty mieszkaniowe składników majątku na własną rzecz potwierdza uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2007 r. (sygn. akt III CZP 65/07) podjęta w składzie 7 sędziów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wspólnota ma prawo zaliczyć budowle parkingów, zarówno wybudowane na własnym, jak i cudzym gruncie, do własnych środków trwałych podlegających amortyzacji oraz czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wspólnotę dot. ww. parkingów będą stanowić dla Wspólnoty koszty uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, parkingi, które Wspólnota zamierza wybudować zarówno na działce własnej, jak i w tym celu wynajętej będą stanowić środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 i 2 u.p.d.o.p., gdyż:

1. Wybudowane parkingi będą stanowić własność Wspólnoty - w przypadku parkingów wybudowanych na własnej działce oraz budowle wybudowane na cudzym gruncie - w przypadku parkingów wybudowanych na wynajętej w tym celu działce. Możliwość nabywania przez wspólnoty mieszkaniowe składników majątku na własną rzecz potwierdza uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2007 r. (sygn. akt III CZP 65/OT) podjęta w składzie 7 sędziów.

2. W momencie oddania do używania parkingi będą kompletne i zdatne do użytku a ich przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok.

3. Parkingi będą wykorzystywane przez Wspólnotę na potrzeby związane z prowadzoną przez Wspólnotę działalnością, w tym także w zakresie wynajmu części wspólnych nieruchomości.

Ponadto budowa oraz późniejsze utrzymanie parkingów będzie finansowane wpłatami dokonywanymi na rzecz Wspólnoty przez właścicieli oraz przychodami z tytułu najmu powierzchni dachowych pod anteny oraz najmu powierzchni pod reklamy. Zarówno przychody z tytułu wpłat właścicieli, jak i najmu są w całości traktowane jako przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych i uwzględniane przy kalkulacji podstawy opodatkowania.

Od budowli parkingów zaliczonych przez Wspólnotę do środków trwałych dokonywane będą odpisy amortyzacyjne zgodnie z przepisami art. 16a -16 m z uwzględnieniem art. 16 u.p.d.o.p. Odpisy te będą stanowić dla Wspólnoty koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p.

Podobne stanowisko w zakresie prawa do amortyzacji środków trwałych przez wspólnotę mieszkaniową zawarto m.in. w interpretacji indywidualnej z 21 października 2013 r. Znak IBPBI/2/423-619/13/BG wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w art. 16a-16 m u.p.d.o.p.

W myśl art. 16a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl cyt. powyżej art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., środek trwały o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok podlega amortyzacji, w sytuacji gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem oraz spełnia wszystkie wymagania prawne niezbędne dla jego użytkowania.

Natomiast zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie - zwane także środkami trwałymi.

Z art. 16a ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p. wynika, że odrębną kategorię środków trwałych stanowią budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie. W odniesieniu do art. 16a ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p. należy wskazać, że przepis ten ma zastosowanie w sytuacjach, gdy podatnik niebędący właścicielem gruntu obejmuje go na określony czas we władanie na podstawie np. umowy dzierżawy, najmu przewidującej zgodę właściciela na wybudowanie na nim budynku lub budowli (np. parkingu), realizuje taką budowę dla celów swojej działalności. W tym przypadku budynki (budowle) wybudowane i wykorzystywane przez podatnika nie stanowią co prawda jego własności (mimo poniesienia przez niego nakładów na ich wybudowanie) lecz stanowią jego środek trwały, podlegający amortyzacji. Zatem, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji niezależnie od przewidywanego okresu ich używania.

Natomiast na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Stosownie do art. 16h ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Przepis art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w skład wspólnoty wchodzą wyłącznie stanowiące odrębną własność lokale użytkowe (żaden z lokali nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych) a prawem związanym z prawem własności poszczególnych lokali jest udział w nieruchomości wspólnej. Wspólnota jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i nie przysługuje jej zwolnienie z podatku dochodowego oraz jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Poza dokonywaniem rozliczeń wynikających z ustawy o własności lokali, Wspólnota uzyskuje także przychody w związku z wynajmowaniem powierzchni dachowych przedsiębiorcom świadczącym usługi telekomunikacyjne oraz najmem powierzchni pod reklamy. W celu poprawy funkcjonowania Wspólnoty konieczne stało się zwiększenie ilości posiadanych miejsc parkingowych. W tym celu Wnioskodawca planuje wybudowanie dwóch parkingów na wynajętej w tym celu działce oraz na działce, która zostanie przez nią zakupiona (będzie stanowić składnik jej majątku). Planowany okres użytkowania każdego z parkingów będzie dłuższy niż rok a ich wartość początkowa przekroczy 3.500,00 zł.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od parkingów budowanych na cudzym gruncie, stosuje się takie same zasady, jak przy amortyzacji parkingów budowanych na własnym gruncie. Zatem parkingi, które Wspólnota będzie budowała na własnym i wynajmowanym gruncie, będzie mogła uznać za środki trwałe, co wynika z art. 16a ust. 1 i 2 u.p.d.o.p. W konsekwencji będzie miała prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych od budowanych parkingów, które zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Wspólnoty uznać należy więc za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.