IBPBI/2/423-1249/13/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 24 września 2013 r. (data wpływu do BKIP 26 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do korzystania z limitu pomocy publicznej wynikającego z zezwolenia po dniu jego wygaśnięcia do końca 2026 r., tj. do terminu zakończenia istnienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do korzystania z limitu pomocy publicznej wynikającego z zezwolenia po dniu jego wygaśnięcia do końca 2026 r., tj. do terminu zakończenia istnienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej i korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) na podstawie otrzymanego zezwolenia z 25 kwietnia 2006 r. z późniejszą zmianą wynikającą z decyzji z 6 października 2010 r. Na podstawie tego zezwolenia, przychody Spółki z działalności gospodarczej objętej tym zezwoleniem nie podlegają opodatkowaniu.

W zezwoleniu tym określono następujące warunki prowadzenia przez Spółkę działalności na terenie tej Strefy:

Zezwolenie zostało wydane Spółce na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), zgodnie z którą zezwolenie wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa. W zezwoleniu wpisano, że udziela się go do 8 sierpnia 2016 r. W dniu wydania Spółce zezwolenia obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, zgodnie z którym strefa ta została ustanowiona do 8 sierpnia 2016 r. Rozporządzenie to zostało zastąpione rozporządzeniem z dnia 2 listopada 2006 r., a następnie rozporządzeniem z dnia 15 grudnia 2008 r., które wydłużyło czas działania strefy do 31 grudnia 2020 r. W dniu 11 września 2013 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2013 r. o zmianie tego ostatniego rozporządzenia poprzez wydłużenie działalności strefy do 31 grudnia 2026 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydłużenie działalności SSE do 31 grudnia 2026 r. uprawnia Spółkę do korzystania do tego czasu ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie otrzymanego przez nią wydanego przez SSE zezwolenia z 25 kwietnia 2006 r. (dalej: Zezwolenie), z późniejszą zmianą wynikającą z decyzji Ministra Gospodarki z 6 października 2010 r., w którym wpisano, iż udziela się go do 8 sierpnia 2016 r.

Zdaniem Spółki, na postawione pytanie należy odpowiedzieć twierdząco. Na podstawie otrzymanego Zezwolenia, uprawniona będzie do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE i korzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 CIT do czasu działania SSE.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 z dnia 20 października 1994 r. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej "ustawa strefowa").

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy strefowej, podstawą do korzystania z pomocy publicznej udzielanej zgodnie z tą ustawą jest zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z tej pomocy. Zgodnie z art. 12 ustawy strefowej, dochody osób prawnych uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w CIT. W świetle natomiast przepisów wykonawczych do ustawy strefowej, zwolnienie to przysługuje w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (patrz: rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. oraz z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych).

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydawane jest w drodze decyzji administracyjnej (art. 20 ust. 1a ustawy strefowej), czyli na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267 - dalej: k.p.a.). Zatem jak każda decyzja administracyjna zezwolenie to musi zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji, pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa lub skargi (art. 107 § 1 k.p.a.), a także inne składniki przewidziane przepisami szczególnymi (art. 107 § 2 k.p.a.).

Inne składniki zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy zostały określone w art. 16 ust. 2 ustawy strefowej, zgodnie z którym zezwolenie to określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki pomocy publicznej dotyczące m.in.: zatrudnienia określonej liczby pracowników przez określony czas, dokonania na terenie strefy inwestycji przewyższającej określoną kwotę.

Z powyższego wynika, że określenie terminu na jaki zostaje udzielone zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy nie stanowi składnika, a tym samym warunku jaki organ/pomiot, wydający to zezwolenie, powinien w nim określić.

Ustawodawca sam rozstrzygnął bowiem tę kwestię i ustalił termin ważności tego zezwolenia w art. 19 ust. 1 ustawy strefowej, zgodnie z którym zezwolenie wygasa z upływem okresu na jaki została ustanowiona strefa. Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy strefowej okres na jaki ustanawia się strefę określa się rozporządzeniem.

Dodać ponadto tutaj należy, że "termin" i "warunek" to różne instytucje prawa, regulowane w Kodeksie cywilnym w odrębnych działach (tekst jedn.: w Tytule IV - warunek, a w Tytule V - termin) i których nie należy utożsamiać. Zatem takie instytucjonalne rozdzielenie "warunku" od "terminu" potwierdza powyższą tezę, w myśl której określenie terminu nie stanowi składnika przedmiotowego zezwolenia.

W dniu udzielenia Wnioskodawcy Zezwolenia obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, zgodnie z którym strefa ta została ustanowiona do 8 sierpnia 2016 r.

Wskazana w otrzymanym przez Spółkę Zezwoleniu data jest więc powtórzeniem terminu do jakiego została ustanowiona Specjalna Strefa Ekonomiczna, wynikającego z tego rozporządzenia.

Zważywszy na art. 19 ust. 1 ustawy strefowej, uznać zatem należy, że wpisana w treści otrzymanego przez Spółkę Zezwolenia data ma jedynie charakter informacyjny, a jej przywołanie wynika z realizacji przez organ/podmiot wydający Zezwolenie obowiązku wynikającego z art. 9 k.p.a., tj. organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.

Zgodnie z wolą ustawodawcy, okres obowiązywania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej specjalnej strefy ekonomicznej jest tożsamy z okresem na jaki została ustanowiona ta strefa i wynika wprost z przepisów prawa. Zatem zmiana tych przepisów powodująca wydłużenie działalności danej strefy powoduje automatyczne wydłużenie okresu obowiązywania tego zezwolenia z mocy samego prawa, co oznacza wydłużenie okresu uprawniającego podmiot, który uzyskał to zezwolenie, do korzystania z pomocy publicznej określonej w ustawie strefowej, a tym samym ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 CIT.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. zostało zastąpione rozporządzeniem z dnia 2 listopada 2006 r., w którym utrzymano termin działania SSE do 8 sierpnia 2016 r., a to z kolei zostało zastąpione rozporządzeniem z dnia 15 grudnia 2008 r., które wydłużyło czas działania strefy do 31 grudnia 2020 r. Z dniem wejścia w życie nowego rozporządzenia utraciły moc wcześniejsze przepisy, które określały okres działania strefy do 8 sierpnia 2016 r. Co więcej ustawodawca nie wprowadził żadnych przepisów intertemporalnych, które pozwalałyby uznać, że zezwolenia wydane przed wydłużeniem okresu działalności SSE wygasają z dniem 8 sierpnia 2016 r. Obecnie okres działania SSE został wydłużony do 31 grudnia 2026 r. na mocy rozporządzenia z dnia 23 lipca 2013 r. zmieniającego rozporządzenie z dnia 15 grudnia 2008 r. w tym zakresie.

Przyjąć więc należy, że wydłużenie działania SSE do 31 grudnia 2026 r. spowodowało, wydłużenie do tego dnia otrzymanego przez Spółkę Zezwolenia z mocy samego prawa. Oznacza to, że Spółka do 31 grudnia 2026 r. uprawniona jest na podstawie otrzymanego Zezwolenia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE, a tym samym do korzystania do tego dnia ze zwolnienia od podatku od osób prawnych aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy publicznej, której przedmiot i warunki zostały określone w tym Zezwoleniu. W przypadku dalszego wydłużenia okresu działania strefy również ulegnie wydłużeniu prawo Spółki do korzystania z wydanego zezwolenia, o ile nowe przepisy nie wprowadzą szczególnej odmiennej regulacji w tym zakresie.

Zdaniem Spółki, nie jest możliwe przyjęcie odmiennego stanowiska, tj. że określona w Zezwoleniu data 8 sierpnia 2016 r. jest dla niej wiążąca. Spółka pragnie bowiem w tym miejscu przypomnieć, że warunki jakie powinno określać zezwolenie ustawodawca wprost wskazał w art. 16 ust. 2 ustawy strefowej i wśród nich nie ma takiego warunku, jak określenie terminu obowiązywania zezwolenia, ponieważ zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy strefowej zezwolenie wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.).

Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Przepisy wprowadzające zwolnienie z opodatkowania, będące odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, muszą być interpretowane zgodnie z ich literalnym brzmieniem. Mając na względzie powyższą zasadę należy stwierdzić, że na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Wyżej powołane przepisy podatkowe uzależniają możliwość zwolnienia dochodu z opodatkowania od spełnienia szeregu warunków, do których zaliczyć należy m.in. prowadzenie działalności na podstawie zezwolenia. Tymczasem, jak wynika z powołanego wcześniej art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnej strefie ekonomicznej, zwolnieniu od podatku dochodowego polegają tylko te dochody, które osiągnięte zostały z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach zezwolenia. To właśnie zezwolenie określa nie tylko rodzaj działalności nim objętej ale także m.in. ramy czasowe jego obowiązywania. Wygaśniecie zezwolenia lub jego utrata skutkuje tym, że dochód nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, o jakim mowa w powołanym wyżej art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie otrzymanego zezwolenia z 25 kwietnia 2006 r., z późniejszą zmianą wynikającą z decyzji z 6 października 2010 r. W zezwoleniu wpisano, że udziela się go do 8 sierpnia 2016 r. W dniu wydania Spółce zezwolenia obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, zgodnie z którym strefa ta została ustanowiona do 8 sierpnia 2016 r. Rozporządzenie to zostało zastąpione rozporządzeniem z dnia 2 listopada 2006 r., a następnie rozporządzeniem z dnia 15 grudnia 2008 r., które wydłużyło czas działania strefy do 31 grudnia 2020 r. W dniu 11 września 2013 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2013 r. o zmianie tego ostatniego rozporządzenia poprzez wydłużeniu działalności strefy do 31 grudnia 2026 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia, czy będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. do 31 grudnia 2026 r., tj. do ostatniego dnia działania Specjalnej Strefy Ekonomicznej, mimo, że zezwolenia udzielono do 8 sierpnia 2016 r.

Odnosząc powołane wcześniej przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że dochód osiągnięty przez Spółkę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania wyłącznie do czasu obowiązywania tego zezwolenia, tj. do 8 sierpnia 2016 r. i w ramach limitu dostępnej pomocy publicznej.

Nieprawidłowe jest zatem stanowisko Spółki, zgodnie z którym będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. do dnia 31 grudnia 2026 r., tj. do ostatniego dnia działania Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.